Dagboek van Izzie & Spikey. Kan een slot op.

Gestart door danielle, 28 februari 2007, 19:39:40

« vorige - volgende »

danielle

Hoi Sharon,
Heel erg bedankt  :D . Tommie was inderdaad echt een valkje waar je meteen verliefd op werd. hij was super mooi en zag daarbij ook echt zacht uit. Echt een lief dotje inderdaad, maar daarbij ook lekker eigenwijs.

Ik denk inderdaad dat het wel goed is om een stukje over Tommie te schrijven. Ik heb dat ook nog helemaal niet gedaan. Toen Gijsje mijn grasje dood was gegaan, heb ik meteen een mooi verhaaltje gemaakt, maar bij Tommie heb ik dat nog niet gekunt.

Hoi Anja,
Ja Tommie was een erg knap ventje. Hij had ook zo'n lief bol kopje, ik dacht dat alle valkjes dat hadden, maar Izzie heeft bv. een veel smaller kopje. Grappig dat daar zo verschil in kan zitten.
Het doet me inderdaad goed om foto's te plaatsen merk ik. Ik kwam bij het lezen van jou en Sharon's dagboekje pas op het idee, dus dank je wel hiervoor  :-* .

Hoi Yvette,
Dank je wel  :) .

Groeten van Danielle

Anja


Kaatje

Hoi Danielle,

Wat was Tommie een heel erg lief valkje om te zien maar ook in zijn doen en laten ! Ik kan me dan ook heel erg goed voorstellen dat je een verhaaltje over hem wilt gaan schrijven en ik denk dat hij dit ook zeker verdient heeft !!!

Sterkte ermee !

Groetjes Karin

danielle




He Lief manneke,

Tommie jij was zo'n mooi en schattig vogeltje, dat je vanaf het moment dat ik een foto van je zag als baby valkje, in mijn hart was opgesloten.
Na lang lezen over valkjes, begon mijn speurtocht naar een jong valkje en al snel zag ik jou lieve foto. Ja ik was ervan overtuigd, jij zou mijn valkje worden. Ik moest nog wel wat weekjes wachten, ik kreeg de kriebels in mijn buik als ik aan je dacht, oh wat duurde dat lang.

Na een lange reis, zag ik je in het echt, je zat daar zo lief en stil op een stokje. Je voelde je gevleid dat er naar je gekeken werd en stapte netjes op mijn vinger, zodat ik je eens goed kon bekijken. Ja jij was echt het mooiste vogeltje dat ik ooit had gezien. Je snapte er niets van dat je in een doosje werd gestopt en besloot daarom maar om niet meer te kwekken. De eerste dag heb je heel stil op een plekje gezeten en durfde je niet te verroeren of te kwekken. Wat was je blij toen ik lekker eten bij je neer zette. Grapjas dat je was, vanaf dat moment heb je in de eerste weken bijna niets anders meer gedaan dan eten. Je kon uren achter elkaar eten en nog vond je dat niet genoeg, want wat kon jij bedelen.

Wat was ik verrast toen ik merkte dat je helemaal niet bang voor me was, je stapte netjes op mijn vinger, liet je meteen al aanraken en kroelen. Ik kon je de volgende dag al uit de kooi halen. Nee angst voor mensen heb jij nooit gekend.

Je was wel een klein klunsje in het klimmen en vliegen en ja dan is het niet vreemd dat je eens een pootje bezeert. Hup naar de dierenarts, maar daar was jij het niet mee eens, waardoor je flink je best deed om uit de handjes te ontsnappen. En ja toen deed je vleugel krak en we merkte al snel dat je niet meer kon vliegen. Maar dat hinderde jou niet, dan maar alleen lopen en klimmen. Je was wel pienter want je wist dat je niet kon vliegen en daarom probeerde je het ook niet, hierdoor konden we je gelukkig uit de kooi halen en hoefde je geen maan kooi arrest te hebben. Na een maandje begon je weer netjes te oefenen met vliegen en hierna kon je opeens weer als de beste vliegen, ja je verbaasde ons nogal vaak, de wilskracht die je altijd liet zien.

Na een paar maandjes liet je opeens merken dat je echt een mannetje was, je begon te oefenen om alle geluidjes na te doen. De magnetron, de deur, het bouwvakkersliedje een aangeleerd liedje en je brabbelde na een tijd zelfs je eigen naam.

Een klein aandacht trekkertje was je en omdat ik jou ook veel aandacht gaf, kregen wij een hele hechte band. Het liefste wilde je elke minuut van de dag bij me zijn, als ik weg ging of alleen maar uit het zicht was, zette je het op een schreeuwen. Als ik in de buurt was, wilde je niet bij andere mensjes zitten, wilde je niet door hun gekroeld worden. Nee, ik was jou vriendje en dat liet je merken ook.

Ik kon jammer genoeg niet altijd bij je zijn en daarom vond ik dat je een vriendinnetje verdiende die altijd bij je zou zijn. Zo kwam je liefde Izzie in je leven. Ja het was liefde op het gezicht. Zo wat deed jij je best om de mooiste liedjes voor haar te zingen en haar lief te kroelen. Soms was je net een onhandige puber, landde op haar, floot te hard in haar oortjes en trok de kuifveertjes eruit, tijdens het kroelen. Izzie was echter gek op je, want je liet merken dat je haar echt leuk vond en jullie konden elkaar uren vermaken. Eindelijk had je de aandacht die je verdiende. Ik bleef gelukkig echt je maatje en je kwam nog geregeld naar me toe gevlogen om een kroelbeurt te krijgen.

En toen kwam er opeens een ochtend dat je niet floot, mij niet begroete bij het opstaan, je helemaal slap was. Ik schrok zo en wist meteen dat je flink ziek was. Ik kreeg een enorme brok in mijn keel, nee niet mijn maatje............. Ik ging zo snel mogelijk naar de dierenarts, de dierenarts kreeg je bijna niet te pakken, je wilde bij mij zitten, met alle kracht kreeg je het elke keer voor elkaar om naar mij toe te vliegen, je kopje tegen mij aan te drukken.
Je was zo mager en dat had ik helemaal niet gemerkt, dacht heb ik je dan geen eten gegeven.....
Nee het scheen een hele gemene schimmel te zijn, die jou maagje helemaal had aangetast, de megabacterie.
Je ging weer naar huis, ik moest je gaan voeren en medicijntjes geven, zodat je weer op krachten zou komen. Oh wat was je slap, de eerste dag heb je nog heel lang bij me gezeten en kroop lekker in mijn trui en helemaal tegen mijn gezicht aan gedrukt, af en toe gaf je een kopstootje en liet me weten dat ik jou beste maatje was en dat je me vertrouwde. Je was opeens zo kwetsbaar. Je liet alles over aan mij, liet je voeren in hoeverre dat ging, liet je makkelijk pakken. Genoot nog van mijn gepraat, van mijn warme handen. Ik heb je geen minuut alleen gelaten. Keek in de nacht meerdere keren of je er nog was. Oh wat was jij een sterk vogeltje, je hield het vol om de eerste nachten door te komen.
Ik merkte dat ik niets meer voor je kon doen, ik wou je zo graag helpen, wou je zo graag bij me houden, maar het ging niet. Ik bracht je naar de vogelarts, waar je een paar keer per dag sondevoeding zou krijgen en je medicijntjes. Ik moest je los laten, hoopte dat je nog bij me terug zou komen. Ook daar kwam je de eerste dag en nacht goed door en leek je zelfs weer wat op te knappen. Maar toen gaf je maagje het op, het nam het voedsel niet meer op. Na het krijgen van nog een voeding, sliep je heel rustig in, je gaf geen kik, raakte niet in paniek, nee je liet je heel rustig gaan. Zo dapper als je in je korte leventje altijd bent geweest. 

Oh wat deed dat pijn, om te weten dat je nooit meer terug zou komen, je bent zo kort bij me geweest en toch hield ik al zo veel van je. Ik zal je nooit vergeten, lief klein manneke!



Sally

Hallo Danielle,

wat heb je dit mooi neergeschreven, ik kreeg er gewoon kriebels van.
Wat was Tommie toch altijd een dapper valkje, en wat heeft hij goed gevochten voor zijn leven, maar het mocht niet zijn :'(.
Hij heeft een heel goed, maar veel te kort leventje bij je gehad!
Je was een superbaasje voor hem.

Groetjes Sally

Sharon

Hoi Danielle,
wat heb je toch een prachtig verhaaltje geschreven over je lieve Tommie. Ook ik kreeg echt tranen in mijn ogen.

Je hebt het ontzettend mooi verwoord allemaal, en ik vind het heel knap van je dat je dit hebt gedaan.

Dikke knuffel!

Liefs
Sharon
Lees alles over de ondeugdjes Angel, Boyd en Caily:
Hun dagboekje

Lees alles over mijn vorige valkjes in mijn vorige dagboekje:Dagboekje 1


danielle

Hoi Sally,
Dank je wel, het was inderdaad echt een dapper vogeltje. Het doet me erg goed om te lezen dat je het verhaaltje mooi vond.

Hoi Sharon,
Dank je wel. Het is wel moeilijk om het op te schrijven, maar het doet wel goed.
Ik moest nu net opeens voor het eerst echt om Tommie huilen. Doordat het in een al lastige periode gebeurde heb ik het echt weggestopt. Ik kon niet huilen om hem, niet aan hem denken, terwijl ik juist zo gek op hem was.
Ik belde net de dierenarts op om pellets bij te bestellen. Zegt deze, het is voor Tommie, Gijsje en Sammie he? Toen had ik het even moeilijk, er is nog maar een vogeltje van die drie over.
Eerlijk gezegd ben ik nog steeds elke keer bang dat mijn vogels weer ziek worden. Eigenlijk moet ik hun ontlasting weer laten controleren, maar durf dit niet meer, bang om te horen dat het weer helemaal mis is. Ik weet dat Sammie altijd teveel bacterieen blijft houden, mijn andere vogels nemen dit over. En wat kan ik eraan doen, helemaal niets  :'( .

Groetjes van Danielle

Kaatje

Hoi Danielle,

Ik heb toen ook al heel erg met je meegeleefd in het topic spoed  :'(  En nu, nu krijg ik weer een krop in mijn keel en kippenvel op mijn armen !!!

Wat een droevig verhaal, ik heb het werkelijk met tranen in mijn ogen gelezen !! Ik hoop dat het je opgelucht heeft, Tommie zal altijd in jou hart voortleven, dat is wel heel duidelijk !!

Ik vind het dan ook erg knap en erg moedig van je, dat je net als Sharon dit op "papier" hebt gekregen !!

Liefs Karin  :-*

Sharon

Hoi Danielle,
ik weet ook hoe moeilijk het is om het nog eens allemaal neer te schrijven. Voor mij was het ook echt weer behoorlijk emotioneel toen ik dat verhaal van Gucci opschreef.

En dan komt ook nog eens het telefoontje naar de arts erbij... zal niet makkelijk zijn geweest nee.

Ik begrijp de angst die je hebt dat één van je vogeltjes ook ziek wordt en ook zal sterven heel erg goed. Ik ben daar nu ook echt veel angstiger voor geworden.
Ik hoop voor je dat je het dan ook nooit meer mee hoeft te maken, en dat de ontlasting in orde is.

Liefs
Sharon
Lees alles over de ondeugdjes Angel, Boyd en Caily:
Hun dagboekje

Lees alles over mijn vorige valkjes in mijn vorige dagboekje:Dagboekje 1


Diaantje

Hoi Danielle,

Wat een prachtig verhaal!!!!!
De tranen staan in mijn ogen en heb een enorme brok in mijn keel....
Je hebt dit echt met zo veel gevoel geschreven, daaraan merk je hoeveel jij van Tommie hebt gehouden. Tommie is veel te kort bij jou gebleven, soms is het zo oneerlijk......
:'( :'( :'(



Dagboek Tjippy en Yuki

Dierenliefde is een wonder,
deze vriendschap is heel bijzonder.

Anja

Hey Danielle,

wat knap dat je het zo hebt opgescheven. Ik heb toch een traantje weg moeten pinken.

Heel mooi verwoord hoor.

Groetjes Anja

danielle

Hoi Karin,
Dank je wel! Het heeft me inderdaad wel goed gedaan om het op te schrijven. En Tommie zal inderdaad altijd in mijn hart voortleven.

Hoi Sharon,
Dank je wel voor je begrip. Het is inderdaad niet makkelijk om het op te schrijven, maar wel heel goed denk ik. Ik vind het van jou ook zo goed dat je een stuk hebt geschreven over Gucci, het leek net of je het net had meegemaakt, zo duidelijk en precies heb je het beschreven.

Hoi Diaantje,
Dank je wel, leuk om te lezen dat je het een mooi verhaal vond.
Nee eerlijk is het helaas niet altijd.

Groeten van Danielle

Judith

 :oHey Izzie,
Wat lees ik nou? Mijn Tommie :'( Ik wist niet dat het zo slecht ging met mijn maatje!
Het is natuurlijk ook wel erg dom van mij om dit forum zo te verwaarlozen want zo blijf ik niet op de hoogte!
Wil jij mijn vriendinnetje zijn Izzie? Ik stink nog wel naar de slaolie  ::)maar gelukkig kun jij dat niet ruiken.
ik had een landing een beetje verkeerd ingeschat en kwam toen in de slaolie terecht :censuur
Mijn humeur heeft er niet onder te lijden (ik zit bijvoorbeeld nu de plastic rits in de vest van Judith kapot te knagen! ;D)
Kroel van Paco


Kroelen in mijn favoriete hobby, maar chips is ook erug lekker

Mara

Hoi Danielle

Heel mooi verwoordt en mooie foto's van Tommie!!

mara

Kaatje

Hoi Danielle,

Alles goed met jou en Izzie !? Hele leuke naam trouwens ! Ik vind het echt heel erg naar voor je dat je erg hebt moeten huilen, maar ik kan het ook echt heel erg goed begrijpen want je hebt dit al die tijd gewoon heel erg diep weggestopt en het is ook zo plotseling en uit het niets gebeurt  :'( :'(

Meid wat vind ik het ontzettend sneu dat je zo verdrietig bent en ik kan me heel erg goed voorstellen dat de angst er altijd in blijft zitten ! Misschien moet je voor je eigen gemoedrust de ontasting weer eens laten controleren want wie weet valt het misschien allemaal best mee en dan kan je weer even opgelucht adem halen !

Dikke knuffel voor jou  :-*

Liefs Karin