Hey Marilyn,
Bedankt en ik zal gauw een verhaaltje gaan posten over Jona en de koekjestrommel.
Hey Riny,
Dank je wel voor je woorden, ik ben blij dat ik jou heb mogen ontmoeten en mijn kennis over de valkjes heb mogen opfrissen. Ik denk dat ik me hier wel zal thuis voelen al zal ik de ene voor de andere dag wat meer posten. Maar het gaat niet om het posten, het gaat om de gezelligheid.
Jona en de koekjestrommel
Jona was onze allereerste valkparkiet en harststikke tam, elke avond mocht ze er uit en haar vleugeltjes strekken. In het begin wat onwenning maar laterna vloog ze linea recta naar de grote lamp in de woonkamer waar ze soms uren kon zitten en andere dagen deed ze haar best om mij mijn ketting en ringen afhandig te maken. Maar waar ze vooral verzot op was, waren café noires, die koekjes van een bekend merk. Ze brak zowat haar kooi af als ze niet een klein stukje kreeg. Was ze los, dan kreeg je nog niet eens de kans om zo'n koekje in je mond te stoppen, mevrouw haalde het er onderhand nog uit voordat je het kon doorslikken. Op een avond was ze zo baldadig, mijn moeder zette de koekjestrommel op de tafel en wat deed mevrouw, ze nam een vlucht en landde precies in de koekjestrommel. We keken allemaal verbaasd naar de valkparkiet in de koekjestrommel en ze zat prinsheerlijk tussen al haar koekjes naar ons te kijken met een blik van 'waag het niet om aan mijn koekjes te komen'. Het was echt lachen, gieren, brullen die avond. Heb haar toen maar gauw uit de trommel gehaald en bij me op de schouder gezet en haar van mijn koekje laten delen. Ik zie het nu nog steeds voor me hoe ze daar zo in de trommel zat...
*grinnik*