Hallo Tara

Gelukkig nieuwjaar! ;)  Hoe gaat het nog met jou en de vogels?

Groeten
Sander

Groetjes Trienke, lucky en binkie

Dag Sander,

jij ook gelukkig Nieuwjaar ;)
Hier gaat het goed hoor,
heb nu een valkje (Marilyn, die aan één oog blind is) die nu wat minder gaat... Maar ze is sterk, en ze komt er wel door... Morgen ga ik een warmtelamp voor haar halen.

Alles nog in orde bij jou?

Hoi Trienke,

dank je van je gelukswensen!
Jij ook gelukkig Nieuwjaar natuurlijk :-*

Ennuh.. De volière is helemaal schoon, Jan heeft me vandaag geholpen, morgen ga ik nog de gang doen en dan is alles klaar :D

Hoi Tara,
Ik hoop dat je een leuke jaarwisseling hebt gehad, bij ons was het wel gezellig, niet overdreven maar gewoon lekker kletsen en eten enzo.
Ik kan me een beetje voorstellen dat je toch nog een beetje blijf rouwen om je Plukkie, en het is helemaal niet erg hoor dat je daar nog om huilt.
Ik ben daar ook heel gevoelig om ik heb dan bijvoorbeeld mijn opa verloren dat is al 20 jaar geleden en als ik aan hem denk barst ik nog in tranen uit, elk jaar brand ik een kaarsje voor hem met de kerst en springen de tranen me in de ogen en als ik hem terug kon halen deed ik dat gisteren.  :'(
Het blijft gevoelig, en met beesten ben ik net zo.
Heel veel groetjes van Esther  :-*

Ik wens je een heel goed en vrolijk 2006

Citaat van: Tara op  2 januari 2006, 19:06:57

heb nu een valkje (Marilyn, die aan één oog blind is) die nu wat minder gaat... Maar ze is sterk, en ze komt er wel door... Morgen ga ik een warmtelamp voor haar halen.

Alles nog in orde bij jou?

Hopelijk komt alles in orde , maar dat zal wel! Hier gaat het heel goed, er komen altijd maar vogels bij, dus ik moet wel tevreden zijn ;)

Groetjes
Sander

Hoi Es,

ja ik kan het me heel goed voorstellen hoe je je voelt..
En ik voel me dan zo :censuur, kan er met niemand over praten, Jan vraagt dan vaak wat er scheelt, maar ik kan moeilijk zeggen dat ik rouw om mijn Plukkie die al meer dan 2 jaar dood is, terwijl hij zijn vriendin verloren heeft een jaar terug...

Groetjes, Tara

Je hoeft je nooit schuldig te voelen over je eigen verdriet hoor Tara. Soms denk ik ook wel eens, he :censuur, heb ik dat weer, maar als je dan de tv aanzet en je ziet dat een hele dierenwinkel is afgebrand door vuurwerk, denk ik ook 'ja, het kan ook erger'. Maar dat is toch altijd zo hoor, er is altijd wel iets wat erger is.

Citaat van: Tara op  3 januari 2006, 15:32:45
Hoi Es,

ja ik kan het me heel goed voorstellen hoe je je voelt..
En ik voel me dan zo :censuur, kan er met niemand over praten, Jan vraagt dan vaak wat er scheelt, maar ik kan moeilijk zeggen dat ik rouw om mijn Plukkie die al meer dan 2 jaar dood is, terwijl hij zijn vriendin verloren heeft een jaar terug...

Groetjes, Tara

Hoi,
Ik moet ook zeggen dat ik het ook vaak voor me hou als ze vragen hoe het gaat zeg ik nou goed hoor.
Heb ook vaak geen zin om ergens over te praten. :-\
Zet ik lekkere muziek op en er even van genieten even je hoofd leeg maken, dan kan ik weer tegen. ;)
Muziek doet wonderen bij mij  :)
Groetjes van Esther

Ja maar als ze zien dat je hebt gehuild en vragen wat er scheelt... Kan ik nooit op antwoorden...

Ahja.... Ik ga hier niet opnieuw beginnen treuren op 't forum... Doe ik maar lekker in m'n eentje, net zoals nu weer :'(

Tara, je weet wat ik je gezegd heb!! Als er iets is mijn gsm staat op voor je!! :-*

Hoi Tara,

Als je wat dwars zit of als je het ergens moeilijk mee hebt, schrijf dat dan op.
Dan kan ook wel eens opluchten.
En waarom mag jij geen verdriet hebben dan, en Jan wel.
Dit moet je samen delen, ga lekker samen huilen dat lucht op.
Sterkte ermee

Natasja

Hey,

Gelukkig nieuwjaar! Alles goed hier? Ik las net je verhaal over Plukkie en je andere overleden valkjes. Dar raakte me best wel. en onthoud dat de een de ander niet is. Als je wil rouwen is toch prima? De een huilt al om een dood plantje en de ander pas bij overlijden van een mens. Niemand kan zien hoeveel je van een dier hebt gehouden en kan je dus daar niet op beoordelen.

Groeten, Lin

Hoi Tara,

Hoe is het nu met je?
En hoe gaat het met de valkjes, mis je verhaal een beetje.
Tot snel

Natasja

Tara, probeer hier de goede momenten op te schrijven zodat de andere ook nog iets van je horen! Ik heb met jou een heel lang gesprek met je gehad in de week en ik denk zelfs dat we met dezelfde problemen zitten, probeer nog een paar foto's te maken van je valkjes zodat wij hier ook allemaal terug kunnen genieten, ik weet dat het moeilijk is!! :-*

Hoi Natasja en Christine,

ik heb al heel even geen foto's meer gepost..
Dat ga ik morgen doen..

Ik weet niet wat er precies is, maar momenteel huil ik elke dag om Plukkie, ik praat tegen hem, ik weet niet meer of het normaal is of niet, ik heb echt zo'n zeer ook, en zo'n druk op mijn borst, dat mijn hart pijn doet tot en met, ik weet het echt niet meer... Dan nja... Het is altijd precies in 't begin van de avond dat mijn dip komt, heel vreemd...

Nu goed... Gisteren moest ik werken en voor ik vertrok, in de namiddag heb ik paardgereden met Dakoni, het is heel goed gegaan, daarna zijn we naar 't restaurant geweest waar ik werk, omdat mijn oma en opa in juli hun 50ste huwelijksverjaardag daar vieren en een beetje moesten regelen met mijn bazin... Een kleine tweetal uren voordat ik moest beginnen werken begon het alweer... Ik weet het niet... Ik heb me dan nog ingehouden, tot mijn moeder Kentucky riep en hij haar volgde... Dan ben ik naar de badkamer gegaan, waar mijn ma was, ze vroeg wat er was... Ja... 'k Zei dat zij een hond heeft die haar achterna loopt, maar ik had een vogel die me achterna liep... Dacht dat niemand dat zou begrijpen... Maar zij gelukkig wel, omdat zij een paard heeft verloren die ontzettend veel voor haar betekende, en ze heeft ook een beetje een schuldgevoel...

Nuja... Toen ik ben vertrokken ben ik helemaal beginnen huilen, en toen ik toekwam op 't werk, was het al minder, maar je kon wel nog zien dat ik gehuild had, of dat er wat was... Natuurlijk denk ik dat men dacht dat het was omdat ik wat gedronken had die middag... Toen ik er pas een kwartier was, hoorde ik alweer van iemand dat men achter me roddelt... Dat kwetst echt dan is dat echt paf een steek in 't hart...

Ik ben alleen naar huis gereden, weer helemaal al huilend, en pratend... Zucht..

Vandaag moest ik om 12 u. beginnen met werken..
Maar het zat me niet zo mee denk ik... Het is nu al maanden dat ik er niet meer uitzie, daarom dat ik nog steeds ff bloed wil laten nemen.. Maar dat komt nog.. Iig, men denkt dan dat ik boos ben ofzo... Dan praten ze natuurlijk wéér achter m'n rug... Dan zei er iemand tegen me, ja, als je gedronken hebt kunt ge wel lachen éh, maar nu.. 'k Zei terug, ja ge lacht gij ook niet veel naar mij dus... En zegt ie, nja als ge je werk niet goed doet lach ik niet...

Dat werd me te veel... Echt toen kon ik gewoon instorten...
Even later zei iemand ja ge zou beter vroeger in uw bed kruipen.. 'k zeg dat ik er niet zo uitzie omdat ik te laat in mijn bed kruip. Hij vroeg dan wat er was, 'k zei het hem toen terwijl ik bijna begon te huilen... Enkele uren later, toen die twee personen gedaan hadden... Heeft de tweede (waaraan ik 't had verteld) natuurlijk gezegd tegen die die dat zei tegen me...

Hij (die dat zei) kwam toen naar me toe en bood zijn verontschuldigingen aan, dat ie dat niet meent... En moest ie me niet graag hebben zou ie dit niet zeggen..

Maar ik ben echt erg kwetsbaar nu en alles kan me nu wel doen huilen.. Ik weet, ik moet het hier misschien niet vertellen maar ik weet echt niet waar anders, iedereen praat om m'n rug om :'(