## Binky's friends deel 2. ## ** 01-10-2006 t/m 01-10-2008 **

[Kimm]

och lieve caroline,

wat een verhaal. jullie zijn zo goed geweest voor sjors, vergeet dat niet. inderdaad het risico dat je kindje voor het leven verminkt zal worden is te groot. je neemt een moedige beslissing en waarschijnlijk ook voor sjors zelf hoor. dit beestje lijdt misschien ook wel. hij heeft het erg goed gehad in een liefdevol gezin. ik weet wat het is om je hond te laten inslapen. ja daar ben je beroerd van. het liefste heb je dan dat ze zelf rustig inslapen en dat jij de beslissing niet hoeft te nemen, want dat is o zo moeilijk. het doet je zo verdriet om afscheid te nemen van je hond, je maatje :'( toch meid, doe je er goed aan en dat weet je zelf gelukkig ook. ik wens je heel veel sterkte en ik weet dat je deze laatste dagen nog veel liefde aan hem zal geven. pfffffffff ik weet hoe je je voelt en daarom ook een hele dikke knuffel voor jou en vertel sjors hoeveel je van hem houd. :-*



liefs kim

[Hermien]

Ach gossie, meid. Wat een triest verhaal. Maar je hebt al zolang hem zijn leventje gegund. Het blijft natuurlijk kl :censuur, maar wellicht is het voor Sjors ook het beste wanneer hij naar het hondenparadijs mag. Weer een moeilijke beslissing toch, dat wel. Kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt. Hoe dan ook raak je toch gehecht aan zo'n beestje, hè? Maar je kunt inderdaad geen enkel risico nemen met kleine kinderen in huis. En een leven lang in een bench of opgesloten in een kamer is voor Sjors ook niks. Heel moedig van je om dit besluit te nemen en heel veel sterkte gewenst als het zover is. Kan een dikke, warme knuf van mij en mijn 'Vliegtuig' je misschien enigszins troosten?

:-*   :-*   :-*
         :-*

[kenay86]

jeetje wat erg voor je! maar ik denk dat je de juiste keuze hebt gemaakt hoor, strakjes bijt hij inderdaad en dan is het leed veel erger.. ik kan goed begrijpen dat je je hier dood ongelukkig over voelt, maar diep in je hart voel je dat dit het beste is, voor sjors maar ook voor je eigen gezin..

Heel veel sterkte :-*:-*:-*

[Valerie]

 :'( Ik zit hier met tranen in mijn ogen te lezen. Wat vreselijk! Dit moet zo zwaar voor jullie zijn! Ik vind het ontzettend knap hoe jullie Sjors zo'n kans hebben gegeven. Zo jammer dat het niet wil lukken, maar ik begrijp al te best dat je nu de knoop hebt doorgehakt. Dit is voor jou toch ook geen leven zo? Continu in de gaten houden met de gedachte: wat als hij Sophy of Jasper bijt?
Caroline, ik snap best dat je je ziek voelt. Bij mij slaat zoiets ook meteen op de maag. Als ik erg veel verdriet heb, wordt ik ook misselijk en moet ook vaak overgeven. Ook als ik stress heb, heb ik daar last van.
Ik wil je heel veel sterkte wensen met het afscheid nemen van Sjors.
Jullie hebben ruim 9 jaar zijn gedrag getolereerd. Zo'n beestje wordt toch een deel van de familie en beschouw je toch ergens als een eigen kind. Een kind doe je ook niet zomaar weg, als hij een slecht karakter heeft (zij het door ziekte). Maar op een gegeven moment wordt het echt te veel en dan moet je toch een zware beslissing nemen.
Heel veel sterkte! Hoe nemen de kinderen en Ed het op?

[Gerda]

Hoi Caroline,

Wat een verhaal. Maar ik sta volkomen achter je beslissing.
Sjors heef bij jullie een mooi leven gehad en ook nog een mooie leeftijd bereikt, ondanks zijn ziekte.
Naast dat de veiligheid van je kinderen op het spel staat, zal ook Sjors voelen dat je hem niet meer vertrouwd. En dat zal zijn leventje ook moelijker maken.

Ik hoop dat je op een goede manier afscheid van hem kan nemen donderdag. Bedenkt maar dat Sjors het zelf niet merkt dat hij er niet meer is, hij weet alleen dat hij bij jullie alle zorg, liefde en aandacht heeft gekregen die mogelijk was.

Een schuldgevoel is zeker niet nodig, je hebt allen mogelijkheden bekeken en dit is de enige optie die rest.
Een veel betere optie dan hem in een situatie te laten of te brengen die niet bij hem past.

Het is een moedig besluit, maar naar je verhaal te oordelen ook het enige juiste besluit!

Heel veel sterkte voor de komende dagen en vooral voor donderdag.

Liefs, Gerda

[*Yvon]

Hoi hoi

Even tussen het ramenlappen door lees ik je verhaal over Sjors.  :'(
Ik vind het al super goed van jullie dat jullie zijn gedrag door ziekte 9 jaar lang hebben geaccepteerd !!
Hoeveel mensen zouden dit zolang vol gehouden hebben ??
Na 9 jaar wordt het je dan toch teveel en gevaarlijk,heeeeel begrijpelijk.
Zo'n knoop doorhakken blijft ook een hele moeilijke beslissing.  :-\
Maar jullie kunnen niet meer anders.....
Ook ik wil je heel veel sterkte toewensen alvast voor een donderdag.
Verwen hem de laatste  :'( dagen maar flink.  ;)

Wijzelf hebben hier een super lieve poes lopen die hier en daar een plasje doet.
Gelukkig wel op de plekken die ik zie.
Soms ben ik dat ook helemaal zat,maar wegdoen ?? ??
Ze is me te lief !!

Groetjes Yvon

[Peggy]

Met tranen in mijn ogen lees ik zojuist je verhaal over Sjors..meid,  je maakt een goede beslissing..Je bent al jaren een superr baasje voor hem geweest maar nu is het moment daar...het zal niet meevallen voor je  :'(   heel veel sterkte Caroline..
:-*

Liefs peggy

[Caroline]

Dank je wel allemaal voor de ontzettend lieve woorden en begrip .... ik weet dat we geen andere keuze hebben maar pfffffh wat is dit moeilijk.  :'(

Ik kan het geen seconde loslaten .... heb al 3 x de foon in mijn hand gehad om af te bellen maar weet gewoon dat ik nu door moet zetten.  :'(

Even de vraag van Valerie .... uiteraard staat Ed er 100 % achter anders had ik nooit gebeld, deze beslissing hebben we saampies genomen, nu al zeker 3 maanden geleden .... het was alleen nog de stap nemen om daadwerkelijk een afspraak te maken. Sanne weet dat Sjors epilepsie heeft, dat is als je soms flauw valt, zegt ze, ze weet niet wat Ed en ik donderdag gaan doen, ik zal haar vertellen dat Sjors een hersenbloeding heeft gekregen. Thomas weet dat Sjors ziek is en zal ik nu vertellen dat hij vanzelf dood is gegaan. Voor Thomas kan ik het allemaal niet te moeilijk maken, i.v.m. zijn PDD-NOS. Beiden weten niks over inslapen .... in hun ogen dus het doodmaken van dieren .... dit wil ik ook nog eventjes zo houden tot ze iets ouder zijn en het meer kunnen begrijpen. Jasper en Sophy beseffen het beiden nog niet .... Jasper zal Sjors hooguit missen als hij er niet meer is maar ziek, dood of weg .... hij begrijpt er nog niks van.

PS. dit verschrikkelijke bericht overspoelt helemaal mijn ontzettende lieve valkjes foto's.  :-[ :-\

[Valerie]

Caroline,

Tuurlijk weet ik dat Ed het weet en erachter staat. Ik bedoelde hoe ze het nemen, ze zullen het er vast ook moeilijk mee hebben.
Maar je doet het met de kids heel goed, hoor. Ik vind het enorm moedig van je. Ik weet niet of ik het zou kunnen.

[Kirsten]

Ja caroline dat is helemaal waar, je prachtige lieve foto's worden even aan de kant gezet om te reageren op het verdrietige bericht over Sjors.

Voor Demi maak ik het meestal ook niet te moeilijk als er iets vervelends te wachten staat. Shanka, onze prachtige rottweiler hebben wij destijds moeten herplaatsen. Hij was niet ziek, maar wel erg dominant. Persoonlijke trainingen, castratie en ongeveer anderhalf jaar later kon het niet langer. Hij 'waarschuwde' Demi net een korte periode nadat onze Ryan geboren was. Gelukkig bleef de schade beperkt al zie je er nog steeds wel twee kleine beschadigingetjes van in haar gezicht. Hierna moesten we doorzetten. Het syndroom van down bij Ryan zorgde al voor de nodige emotie, maar ik kon me alleen maar bedenken dat als het de volgende keer niet bij een waarschuwing bleef wat dan?
Shanka was een goedsul, maar met een dominant karakter. Van ons pikte hij alles, maar zo'n kleine gup moest hem natuurlijk niet gaan vertellen wat de bedoeling was. Hij pakte ook juist een moment dat zowel ik als Jan er niet waren... Maar de kraamverzorgende en mijn schoonmoeder oppaste.
Demi huilde de boel bij elkaar omdat ze vond dat het haar schuld was dat hij haar gewaarschuwd had. Ze wist immers dat ze hem geen commando's mocht geven en had dit wel gedaan. We hebben haar duidelijk uitgelegd dat dit absoluut niet het geval was en later toen hij herplaatst werd(duurde nog 4 maanden omdat we het zo moeilijk vonden) hebben we verteld dat hij daar veel meer ruimte kreeg en hij het meer naar zijn zin zou hebben. Hier had ze uiteindelijk vrede mee.

Hij heeft het gelukkig getroffen en een plekje gevonden bij een man zonder kinderwens. Het klikte gelijk zo super en tot de dag van vandaag heeft ie het heel erg goed. Maar oei wat was dit een moeilijke beslissing.

Ik wil je veel sterkte wensen alvast ook de komende dagen. Het is goed zo en hij heeft een super leventje bij jullie gehad. Hij heeft kansen gekregen die een ander hem niet gegeven had waarschijnlijk. Je weet me te vinden als je even lekker van je af wilt praten,

Je ziet aan m'n lange verhaal dat ik het er nog steeds na ruim een jaar moeite mee heb,. Dit heeft gewoon ook even tijd nodig.

Dikke knuffel!
Kirsten

[Sharon]

Hoi Caroline

na een hele tijd afwezig te zijn geweest op het forum, probeer ik nu weer een beetje mijn schade in te halen en boekjes bij te lezen, en mijn eigen boekje bij te houden.

Helaas heb ik niet alles bij kunnen lezen wat er de afgelopen maanden is gebeurd, maar toch wel heel erg veel. Ik ben vanaf de komst van Van Gils bij gaan lezen. Ontzettend gaaf dat dit wildkleurtje nu zo'n fijn thuis heeft gevonden bij jou en toch je hartje heeft veroverd.

Ook heb ik heel erg veel lieve, leuke, mooie foto's en filmpjes kunnen bekijken.

Helaas heb ik ook de mindere momenten gelezen: de terugkeer van je gordelroos bijvoorbeeld.

En dan nu het verhaal van Sjors... Ik kan me heel erg goed voorstellen dat dit je echt heel erg aangrijpt. Toen ik een baby was hadden mijn ouders al honden, en we hebben altijd honden gehad. Hierdoor heb ik ook het verdriet leren kennen als een viervoeter niet meer bij je kan zijn en je afscheid van hem moet nemen. Ik wens jullie dan ook ontzettend veel kracht, moed en sterkte toe!

Groetjes
Sharon

[Coco en Chantal]

Hallo Caroline

Wat een verhaal zeg Arme Sjors, maar ik moet zeggen ik zou het precies zo gedaaan hebben.
Het is de beste beslissing Caroline, denk aan je kindjes, honden zijn leuk, maar het moet niet gevaarlijk worden.

Heel veel strekte voor het gezin donderdag.

[Mara]

Hoi Caroline

Heel herkenbaar verhaal. Wij hadden ook een hond met bijtgedrag, deze was als herplaatser uit het asiel bij ons gekomen. We hebben het 8 jaar met onze Tarzan uitgehouden, toen kreeg hij een hersenbloeding en hebben we dus moeten besluiten om hem in te laten slapen.

Je neemt een goede beslissing, het moet niet gevaarlijk worden voor de kindjes, wij kunnen er nog mee omgaan maar voor kinderen is het gewoon heel erg moeilijk.

Heel veel sterkte.

Mara

[Martha]

Hé Caroline, wat ben jij ook een dierenvriend...

Er zijn zoveel mensen die een hond wegdoen of af laten maken zodra ze gevaarlijk lijken voor kinderen, terwijl het vaak alleen bij waarschuwen blijft...
Ik vind het echt zo goed dat jij (ondanks de kleine en minder kleine boodschapjes) Sjors nog zo'n lang en fijn leven hebt gegund!

Laat er dan nu ook een fijn einde aan komen, zonder pijn en zonder angst...

Dat verdienen jullie en dat verdient Sjors ook....
En zodra je kinderen oud en wijs zijn zullen ze je begrijpen en je niets kwalijk nemen....

Heel veel sterkte...

Groetjes Martha

[Anja]

Hoi Caroline,

Allereerst heb je prachtige foto's geplaatst van je valkjes. Superrrrrrrrrrrrrrrrr

Dan het bericht over Sjors. Ik heb er een brok van in mijn keel. Je hebt de juiste beslissing gemaakt. Ik kan me erg goed voorstellen dat dit de druppel is geweest.
Een hond mag je kinderen niet bijten. Zelf heb ik ook een hond in moeten laten slapen omdat zij Jeroen plotseling ging bijten. Ze bleek een hersenbloeding te hebben gehad.

Ik vind het erg moedig van jullie dat deze beslissing is genomen. Ik wil je heel veel sterkte wensen voor donderdag. Wij zullen hier aan je denken meid.

Ik heb een gedichtje voor je gevonden en ik hoop dat je er troost aan hebt.

Aan de voet van de heuvel, dicht bij de bosrand,
ligt een weelderig en sappig groen grasland.
Hier spelen en rusten onze dierbare vrienden,
nadat ze tijdens hun leven ons dienden.
En hier bij die mooie regenboog brug,
vinden ze hun rust en gezondheid weer terug.
Ze ravotten in het gras, zonder pijn of verdriet,
en spelen tot er één z'n baasje weer ziet.
Dan springt hij op, en spitst zijn oren,
deze vriendschap ging nooit verloren.
Ze begroeten elkaar met eindeloze kussen,
Hier komt echt niemand ooit meer tussen.
Eindelijk hebben ze elkaar weer terug
en tezamen gaan ze over de regenboog brug.

Liefs Anja