Hoi Caroline

Ik kan me er alleen maar bij aansluiten. Heel veel sterkte...

Mara

Ook van ons heel veel sterkte.

Van ons ook heel veel sterkte de komende tijd.

Liefs Anja

Wat zijn jullie toch allemaal geweldig  :-*
De belangstelling en het medeleven is zo enorm.
Dit doet me heel erg goed.

Maandagochtend voor 8en was ik al in het ziekenhuis en toen was mijn moeder al niet meer aanspreekbaar. Ze lag er heel rustig bij en de morfinepomp stond nog op dezelfde stand. Op dat moment had ik zoiets dat ze zo wel dagen kon blijven liggen dan had ik daar ook vrede mee. Even iets meer tijd om afscheid te nemen.Mijn zus zou rond de middag komen en ik dacht dan weg te gaan om Maurice van school te halen.
Alleen rond 11 uur merkte ik dat haar polsslag steeds wegviel (ik was constant haar pols aan het voelen  ::) ) dat haar handen kouder werden en dat ze anders begon te ademen. Er kwam toen eigenlijk net een verpleegkundige aan waar ik toen aan vroeg of het niet verstandig was mijn zus direct te laten komen. Het leek haar dus ook wel het beste: ook mijn moeders voeten werden al blauw. Ik ge-sms't, maar mijn zus stapte al net in de auto gelukkig. Ze was om 10 voor 12 in het ziekenhuis. Al heel snel begon mijn moeders ademhaling te stokken , maar kwam ze weer terug.
Maar na een keer of 3 was het echt afgelopen en was ze heel rustig ingeslapen  :'(

Vandaag is de begrafenis geweest: een mooie dienst en toch best wel druk.
Simone had een schitterend gedicht gemaakt wat de dominee heeft voorgedragen.
Ik werd getroost door steeds een klein handje van Maurice op mijn rug die me aan het wrijven was  :-* :-* Zo lief  :-*
En nu: ben ik moe, kapot, leeg.

We zijn er alleen nog niet, want het huis moet leeg. We zijn van de week al heel de week bezig geweest. Boeken heb ik al naar de kerk gebracht.
Morgen wordt de koelkast opgehaald, magnetron is al weg.
Morgen brengen we tevens haar kleding naar een container die naar Georgië gaat. Dit had ze zelf nog uit de krant geknipt en laten zien aan me omdat ze daar een boel heen wilde doen voor het goede doel. Dit leek me haar wens en gaan daar dan ook in mee. En wat je dan tegenkomt: niet te geloven! Overhemden van mijn vader allemaal nog verpakt (zeker een stuk of 20) kleding ook van haarzelf met prijskaarten er nog aan.

Ik heb ook al contact gehad met mensen die spullen naar Polen brengen en alles op willen komen halen. Het voelt als een verraad, dat je zo al bezig bent terwijl je moeder er nog ''is''.

En ik hoop dat we het zo goed doen, dat dit haar wil geweest is op deze manier.

Donderdag zijn we naar de notaris geweest oa. voor een verklaring van erfrecht op te vragen.

Maar vandaag na de begrafenis zijn we niet meer in haar huisje geweest: ik ben op de bank geploft en daar een tijd blijven zitten.

Groetjes: Caroline.

Hoiii

Pfoeeee,wat een moeilijke tijd hebben jullie gehad en nu nog.  :'(

Ik kom je nog even een stevige knuffel geven voor ik slaapie ga doen.......


KNUFFFFFFFFFFFFFFELLLLLL   :-* :-*

Groetjes Yvon

zeker moeilijk zeg!
wat kunnen mensen veel bewaren he? prijskaartjes er nog aan, wel lief hoor vind ik dat!
rust maar even uit en ik wens je alle kracht en sterkte toe met de tijd die nu komen gaat. :-*

liefs kim

pff meid je hebt een hele zware emotionele week gehad. Wie had vorige week durven bedenken dat deze week zo zou gaan lopen. :'(

Ik wil de hele tijd het liefst dingen tegen je zeggen, maar kom dan elke keer weer met sterkte of een knuffel, omdat ik de juiste woorden ook niet echt weet te vinden om je te kunnen troosten. Het is ook allemaal voor jou nog niet te bevatten denk ik.

Ik hoop dat je straks of nu een beetje kan slapen.
Je bent vandaag niet uit m'n gedachte geweest. Als de rust weer een beetje terug is en je wel zin hebt in wat leuke afleiding, dan spreken weer even een bakkie af, goed?

Liefs,
Kirsten

Hoi Caroline

Ik vind het toch knap dat je het allemaal al kunt delen met ons....

Heel veel sterkte, ook nog de komende tijd!!!

Dikke knuffel van mij voor jou.

Mara

Hoi meis, wat een verschrikkelijke week heb je gehad hè, niet normaal .... ik sta er nog steeds versteld van hoe snel het allemaal is gegaan.  :'( :'(

Nu, de begravenis is geweest, starten nog enkele weken van geregel, daarmee wil ik je heel erg veel sterkte wensen, zijn toch allemaal emotionele momenten  .... daarna kan het verwerken langzaam gaan beginnen en kun je proberen om alles een plekje te geven.

Eén ding gaat nooit over .... dat is het missen, er zullen momenten blijven komen waarbij je denkt, jeetje, dit zou mama leuk, mooi of fijn hebben gevonden.  :'(

Vanuit een andere plek zal ze jullie nu nog kunnen volgen en trots zijj op datgeen jullie doen.

Zeker zal er een glimlach op haar gezicht hebben gestaan bij het horen van Simone haar gedicht en trots op kleine Maurice die haar dochter op deze zware dag zo goed bij heeft gestaan.

Heel veel sterkte .... en weet .... heb je ooit zin om lekker te kletsen, je hebt mijn gsmnummer en de koffie staat altijd bruin voor je.

Weer eens even wat valkennieuws.

Het lijkt er op dat Punkie toch tammer is dan dat ik in eerste instantie dacht. Hij komt best veel bij me zitten : op mijn hoofd en op mijn schouder. Gisterenmorgen was het een drukte van jewelste bij me: ze zaten ruzie te zoeken wie waar mocht zitten  ;D
Pollie kwam zelfs vandaag naar me toe achter Punkie aangevlogen :D
Alleen: Punkie kan zo lekker gillen :-\ Het is al minder dan toen hij er net was, maar hij doet het nog steeds en dat geluid gaat door merg en been. Geen idee wat ik er aan kan doen. Heb het al met de plantenspuit geprobeerd , maar dan gaat Pollie haarzelf zitten wassen :P

Ze hebben het samen wel naar hun zin in de volière want ze wippen er op los  :P

Ook heb ik er goed aan gedaan Harry en Chinta apart te zetten, want ook die hebben elkaar vanavond weer helemaal gevonden.

Het was de bedoeling ze volgende maand een blok te geven, maar ik hoop dat ze zolang de eitjes binnenboord kunnen houden  :P

Derrick heb ik iets geknipt: hij kan nog wel de kamer heen en weer vliegen, maar ik heb het eigenlijk meer voor zijn eigen veiligheid gedaan. Tenminste in zoverre: hij wilde echt niet meer opstappen en bleef door de kamer vliegen. Ik was gewoon bang dat hij dood neer zou vallen ergens. Die zijn ook zo broeds , het was al een paar dagen aan de gang. Hij heeft een hele blauwe snavel: ik kan me alleen niet heugen dat hij ergens tegenaan is gevlogen  ???
Nu is Damali ook gelijk heel erg rustig en dit is even wat beter voor ze.

Ach gossie : ik heb de verjaardagskalender van mijn moeder meegenomen, ook Punkie en Pollie staan daarop  :-* En nog andere beestjes die ze gehad hebben maar niet meer leven, die zijn doorgestreept.

Gisteren heb ik ook nog wat foto's gemaakt van de valkjes:


Punkie


Pollie


Noo-Noo


Spongebob


Derrick


Damali


H en H lijken het wel goed te hebben zo saampjes.


Hagrid:krijgt al een aardig wit koppie en is flink in de rui :D


Hedwig

Ik heb geen foto's van Harry en Chinta , die zaten steeds bij me, dus is niet gelukt.

Mijn moeder haar huis gaat al aardig leeg worden :'(
We hebben zaterdag een heleboel naar de container gebracht in Ridderkerk die er stond voor Georgië. Ik ben 3 keer heen en weer gereden met de auto ::) De materiële dingen deden me weinig, zoals de kruimeldief en dat soort dingen. de kleding die ze gedragen heeft vond ik moeilijker. Maar hoe dubbel ook : toen we de 3e keer aan kwamen rijden en het glunderende gezicht van die vrouw zagen en de verhalen hoorden die ze vertelde, maakte veel goed en voelde het ook goed.

Vandaag zijn er wat meubels opgehaald en dat doet heel erg zeer. Spulletjes die ze samen met mijn vader met liefde uitgezocht hebben, nu zomaar wegdoen? Dat voelt niet lekker :-\
Hetgeen wat overblijft wordt allemaal opgehaald en gaat ook  naar Georgië.
Het geld wat we krijgen voor verschillende spullen gaat naar de kerk en andere goede doelen.
Pff en ik ben nog steeds moe :(

Groetjes: Caroline.

Hoi Meiss,

Moeilijk hè, afstand doen van materiële zaken van je moeder, terwijl je er zelf toch ook weer geen waarde aan hecht. Wat mij zelf altijd nog helder voor de geest staat is het afstand moeten doen van mijn pa's  orgel. Mijn vader was organist, orgel spelen was zijn grote passie. Toen mijn ouders naar de verzorging gingen, bleek er in het verzorgingshuis al een orgel te staan. Ik heb nog geprobeerd via bevriende musici het orgen voor een zacht prijsje van de hand te doen, maar orgel was niet meer 'in'. Zo verdween het uiteindelijk bij het grof vuil, waar het letterlijk binnen 5 minuten was weggekaapt. Daar heb ik nog steeds veel verdriet van..
Afijn, we kletsen gauw eens bij, toch?

Met een knuf van mijn 'Vliegtuig'mèt staartstuk Binky!

                        :-*   :-*   :-*   :-*

Altijd weer heftig, het huis leeg halen.  :'(

Kan me goed voorstellen dat je bij sommige dingen echt heel erg veel moeite hebt, sterkte met de dingen die je nog moet doen.

Agossie en Punky en Polly op de verjaarskalender ...  :D Hier staan de valkjes ook in de kalender in mijn agenda.  ::)

Blijven Punky & Polly trouwens lekker bij je wonen?? Ik zat te denken maar kwam er niet op, had je moeder nou nog meer huisdiertjes??

EN die lieve Hadrid,  :-* wat wordt ie mooi .... en wat wordt ie flink .... hoeveel weegt ie nu ongeveer??

Pas goed op jezelf, hè meis.

Liefs Caroline

Hoi hoi

De moeilijke tijden zijn nog niet afgelopen.  :-\
Het zal wel een poos duren voor je alles een plekje kan geven.
Ik moet er nog even niet aandenken dat we ook me moeders huis ooit leeg moeten halen.
Zij heeft ook nog een heleboel dingen van mijn vader staan en liggen.  :-\
Maar ja.......je valkjes staan staan weer mooi op de foto.  :D
En binnenkort toch weer een xtra (broed)kooi in de kamer ??  ;D

Binnenkort weer eens een bakkie doen ??

Groetjes Yvon

Hoi Caroline,

Er komen nog allerlei herinneringen op je af als je daar bezig bent uiteraard. En ook het overlijden van je vader is nog niet zo lang geleden  :'(

Ik kom je eigenlijk verder gewoon even een knuffel geven. Je zit veel in mijn hoofd en ik sluit me bij Yvon aan om snel een bakkie af te spreken.
Gaat het trouwens met je kids ook een beetje?

Liefs en hopelijk tot gauw!
Kir

Hey Caroline ...wat lief dat je zo'n goede steun gehad hebt van Maurice in de kerk  , het moet echt heel mooi en aandoenlijk voor jhe geweest zijn en vermoeiend allemaal , maar vooral heb je leuke herrinneringen aan je moeder gehad he en dat jullie zo'n goede band hadden en je zus ook kunnen ze je niet afpakken hoor ! Je hebt in alle rust afscheid kunnen nemen , ik hoop dat het gemis zo iets draaglijker wordt he meis ! Ik wens je ook nog heel veel sterkte toe de komende maanden  , want het zal nog een tijd zo zijn ! Maar je kan nu rustig een plaats geven he ,en nu moet je moeder niet zo lijden ook , als het iets is dat kan troosten he , ik wou natuurlijk dat je dit niet hoefde meemaken  maarja , het leven zit echt soms raar in elkaar ! Probeer jij nu maar alles rustig te laten bezinken en hopelijk nog terug de moed om verder te gaan he meiss ! Voor jou en je familie enzo ,   ik denk zo veel aan je  , het is zo snel gegeaan allemaaal he ! Ik heb ook weer van je foto's genboten zoals ik altijd doe he !
Sterkte , Ann  :'(