Hoi allemaal,

Heb al een tijd niks laten horen. Ik heb het super druk, vooral met mijn grote trots, mijn eigenwijze drol van een paard, One Desire  ;D.

Sinds 1 december sta ik op een nieuwe stal (mijn 4e al, sinds ik Desire heb). En ik geloof dat ik nu eindelijk "thuis" gekomen zijn. Het is een ontzettend fijne pensionstalling, met 20 paarden in totaal, een grote binnenbak, een grote buitenbak, longeercirkel, en uitrij mogelijkheid naar de bossen. En, niet geheel onbelangrijk: de staleigenaren zijn super fijne mensen (de reden dat ik bij de vorige stal weg gegaan ben).

Nadat ik een hoop ellende met mijn paard heb meegemaakt, kan ik zeggen dat we nu als een speer gaan. Eerst was er de vermeende ataxie bij mijn paard, vastgesteld door een kliniek in Moergestel. Later is dit ontkrachtigd door een dierenarts (die ook chiropractor en acupuncturiste is), door nog een andere dierenarts en door een fysiotherapeut voor dieren. Ja, ik heb er een hoop mensen bij gehad. Mijn paard had een scheef staand bekken, want goed gemanipuleerd is door de chiropractor. Daarnaast had hij wat rugproblemen en zaten er 2 halswervels niet op de juiste plek. Heeft ze allemaal behandeld. Toen ging het al een stuk beter. Mijn paard is daarna 2 maanden op een andere lokatie geweest (bij mijn vorige instructrice), omdat ik met een bekkenblokkade zat (en dus een maand niet mocht rijden), en omdat we een maand op vakantie gingen. Tegen het einde van mijn vakantie kreeg ik een mailtje van mijn vriendin, die toen nog op die stal stond, dat het niet goed ging met mijn paard. Achteraf bezien bleek mijn paard veel te weinig beweging gehad te hebben (wat heel belangrijk is voor hem), en veel te veel voer (hij kreeg 5 kg brok per dag, waarvan 1 kg speciaal voer om aan te komen, terwijl hij nu maar 3 kg krijgt, en je een paard dikker maakt met ruwvoer als hooi en gras). Dus toen ik terug kwam van vakantie was hij helemaal niet in orde, en had mijn vorige instructrice me bijna zo ver dat ik hem had laten inslapen, want hij was helemaal niet in orde volgens haar. Achteraf gezien ziet deze vrouw in ieder paard wel iets, en heeft ze ook nog eens röntgenogen, aangezien ze aan de buitenkant kan zien dat een paard artrose heeft, of kissing spines. Maar goed, toen ik dus weer terug kwam op mijn eigen stal (waar ik dus nu weg ben), had ik een kreupel paard. Chiropractor weer laten komen, en andere dierenarts. Uiteindelijk kon het vrij simpel opgelost worden: de hoefsmid moest hem iets anders op z'n achterhoeven zetten. Veel met hem aan de hand gewandeld in het bos, en toen ging het alleen maar steeds beter. Alleen had ik daarvoor dus ook nog problemen met hem. Hij had geen respect voor mij. Daarnaast wilde hij ook nog wel eens gemeen onder het zadel bokken, waardoor ik er weer naast lag. Hij heeft 4 keer geprobeerd mij te trappen, waarvan 2 keer raak. De laatste keer ben ik hem letterlijk aangevlogen en heb ik hem geraakt waar ik hem raken kon. Klinkt niet echt diervriendelijk, maar hij was op dat moment ook niet mens vriendelijk. In ieder geval moet hij gedacht hebben dat hij levend gevild werd, want sindsdien heeft hij het niet meer gedaan. Heb nog een hele poos gehad dat ik niet meer achter hem durfte te staan, maar dat vertrouwen is inmiddels weer terug. Maar ik heb wel op het punt gestaan mijn paard te verkopen. Totdat ik een keertje huilend bij z'n box stond, en hij mij begon te troosten door met z'n bovenlip zachtjes over mijn gezicht te gaan, en door mijn haren. Toen is bij mij de knop om gegaan. Zo'n dier kon ik toch niet verkopen? Inmiddels had ik via via een nieuwe instructrice. Echt super mens. Ze heeft mij er op gewezen (iets wat ik dus helemaal niet wist), dat ik in het bezit was van een dominant paard. Waarvan ik dacht, dat hij het niet begreep, was gewoon puur dominantie. Dus daarmee aan het werk gegaan tijdens de wandelingen in het bos (gehoorzaamheidsoefeningen en zeer consequent zijn). En dat heeft z'n vruchten afgeworpen. Meneer ziet mij eindelijk als zijn leider. Ook met het rijden heeft mijn instructrice me goed kunnen helpen. Met z'n nukken heeft ze me leren omgaan. Hij is inmiddels goed voorwaarts, en is nageeflijk te rijden. De chiropractor, die terug is geweest voor controle, vond hem erg vooruit gegaan qua bespiering. Z'n rugklachten waren weg. En ze vond hem erg tevreden over komen. Veel beter dan de eerste keer dat ze hem zag, en hij nogal chagerijnig was. Heb nu nog steeds dezelfde instructrice, en dat wil ik heel graag zo houden.

Zo, nu eerst eens dit hele kletsverhaal plaatsen, voordat ik het kwijt ben, en dan zal ik eens wat foto's plaatsen.

Eerst even een foto van hoe hij er uitzag toen ik hem in juni 2005 kocht. Let wel, paard wordt in april 10, en is dus niet 25, zoals hij op deze foto lijkt.



De rest volgt zo, want ik kom er net achter dat ze nog te groot zijn voor het forum  ;D.

Groetjes

Suzanne

Eerst een oogje:


Dan wat meer van z'n gezicht:


Dan z'n hele hoofd (en hals  ;D)

En tenslotte helemaal in beeld (sorry, beetje veel dezelfde foto's, maar kon niet kiezen  ;D). Ik vind het zelf nogal een metamorfose, vergeleken met bijna 2 jaar geleden.

En de laatste foto's  ;) :D







Groetjes

Suzanne

Hoi Suzanne
Ik vind dat Desire er geweldig uitziet!!
Groetjes Saar :-*

Hoi Saar,

Dank je wel  :-*. Vind ik zelf eigenlijk ook wel  :D ;D

Groetjes

Suzanne

Hoi Suzanne

Wat een verschil met de eerste foto, daar ziet ze er ouder uit dan dat ze is. Echt wel. Heel mooi is ze geworden.

mara

Hoi Suzanne,

One Desire is echt opgeknapt! En je hebt het goed gedaan toen je hem eens een pak rammel terug verkocht. Je kunt je wel laten schoppen iedere keer maar het moet eens ophouden! Gelukkig begrijpen jullie elkaar nu beter en kun je echt van je paard genieten. :)

Hallo Suzanne

Wat een prachtig paard zeg. :o
En heel fijn dat het nu beter gaat tussen jou en je paard en dat hij zich ook beter voelt.

Heel veel rij plezier saampjes :)

Groetjes Chantal

Hoi Suzanne,

Mooi beesje maar dat wist je al wel  ;D

Groetjes Marianne :-*

Ik zal de complimenten aan hem door geven  ;D

Hoi Suzanne,
Hoe gaat t met One desire?
Groetjes Saar :-*