Hoi Allemaal,

Sorry voor dit lange verhaal. Ik moet het even helder opschrijven voor mezelf, omdat ik er best wel een beetje mee zit. 

Ik heb het al een paar keer gehad over Sjors, mijn overleden valkje. Na haar overlijden en ziekte blijf ik met veel vragen zitten of ik eerder had moeten ingrijpen, en of ik niet sneller naar de dierenarts had moeten gaan.

Mijn ouders zeiden vroeger altijd (ongeveer 2 - 3 jaar geleden) dat ze Sjors zo zitterig vonden. Ze had wel pit, maar als ze ergens neerstreek was het meestal om eens lekker te zitten. Ze sliep veel maar het was mijn eerste valkje dus ik dacht altijd dat het normaal was. Als ze op mijn schouder zat kon ze daar ook gewoon op slapen. Ze zat er eigenlijk altijd en wilde overal mee naartoe, dus dan viel het niet zo op dat ze vaak als ze zich comfortabel voelde, dat ze sliep .. De valk van mijn ouders was een mannetje en veel energieker. Ik dacht dat het dus iets vrouwtjes achtig was dat ze sneller moe was, of gewoon rustiger..

Nu ik ook mijn andere valkje zie, die slaapt zowat nooit., als hij zit, steekt hij een pootje in zijn verenpak niet alleen met slapen. Ik zit dus met vragen over wat het was, hoe het kwam en of ik echt mezelf voor mijn kop moet slaan.

Ze is recentelijk overleden aan een nier stoornis (vermoed ik). op de dag dat ze ernstig ziek werd en overleed, lag er bij haar plek veel ontlasting wat meer waterig was dan poep zeg maar. Ook dronk ze gulzig, was helemaal koud (geen warmte) en erg verzwakt.

Er speelde iets al voor een aantal weken voor het fatale moment. Lukas mijn mannetje heeft haar waarschijnlijk een paar keer geprobeerd te bevruchten. Leuk dacht ik, maar ze had iets van legdrang, haar gedrag veranderde en ze werd aggressief als ik in de buurt van haar kwam als ze in een hoekje zat. Ik heb een valkparkieten broed kooi gekocht, maar daar heeft ze alleen in gezeten voor een paar uur en toen leek het weer over.

Rond die tijd kreeg ze last van verstopping. Ik zag dat ze wilde poepen maar er kwam niks uit. Ze zat te pikken aan haar achterste wat leek op jeuk in een verstopping. Ik heb online gesurft en gekeken wat ik eraan kon doen. Ik heb een plantenspuit gevuld met slaolie en dit op haar achterste gespoten. Ook heb ik later in de avond haar in lauwwarm water gedompeld om de stoelgang te stimuleren. Dit hielp niet direct maar ik zag dat er een flinke klodder dwars zat. Ik associeerde dit met de legdrang en misschien een eitje of het gedrag dat normaal was als de valkjes aan een nest willen beginnen. Ik dacht het gaat wel over, en na verloop van tijd ging het ook weer beter.

Later was het weer raak. Dit was recent, 3 weken geleden. Ze had weer last van verstopping dus ik herhaalde de procedure. Dit leek ook succes te hebben, maar dit keer poepte ze iets uit wat leek op een eitje. Het was wit, zacht ik dacht een windei, ik wist ook niet hoe dat eruit kon zien. Haar blik was echt die van verluchting zo leek het. Erna ging het weer beter.

Ik merkte dat ze een beetje mank liep. Ik dacht dat het kwam omdat ze gedompeld was en dat niet wilde. Ze probeerde zich echt uit het schaaltje te wurmen, en misschien had ze wat verstuikt. Dit ging over, en de laatste keer dat ze flink poepte was het weer een enorme klodder. Ze had echt last van verstopping. Maar ze leek wel redelijk energiek. Weinig ziekerig gedrag alleen wat verstopping. Ik gaf haar meer groenvoer, en behandelde de verstopping weer.  Die klodder was echt groot, ik was echt verbaasd en dacht dat het allemaal met die rare legdrang te maken had, of dat Lukas mijn mannetje haar te vaak besprong. 

tijdens het mank lopen sliep ze niet op een pootje, wat zoals ik begrijp een indicatie is dat ze ziek zijn. Ik vermoedde dat ze dat gewoon niet kon, vanwege dat mank lopen. Ik keek het even aan. Twee dagen later werd ze loom en traag. Sliep veel en kwam de kooi niet uit. In de ochtend (woensdag 14 feb) schrok ik me kapot. Ze was koud ... loom en traag en reageerde nergens op. Ik wilde in de namiddag met haar naar de dierenarts. Ik wist gewoon niet zeker wat er aan de hand was. In de avond was ze weer oke, en vloog ze naar me toe, en scharrelde mee met het eten. Ik dacht, is het dan over? Ik besloot het aan te kijken. De dagen erna ging het weer beter al at ze wel veel! Ik dacht die heeft veel energie nodig om te herstellen want ze was wel ok verder. Ze at mee, scharrelde vrolijk over de grond, ik dacht dat ze er overheen was. Ze sliep nog steeds op twee pootjes, en liep intussen wel beter dus dat baarde me zorgen.

Afgelopen zaterdag (17 feb) had ze hetzelfde als woensdag. Alleen leek het ernstiger. Ze was echt heel erg zwak. Kon een klein stukje vliegen. Ze wilde wel, maar stortte in. Ze dronk gulzig van het water wat ik haar aanbood, en zat maar met haar oogjes dicht ... ik ben gelijk naar de dierenarts gegaan met haar, ik merkte ook dat ze slijm had gehoest (vermoed ik) omdat er bruin spul aan de tralies zat. Dat merkte ik pas voor het eerst, dus het zal van de vrijdag op zaterdag geweest zijn. De dierenarts onderzocht haar, en ze was zo verzwakt, dat hij haar 1/5e kans gaf dat ze het zou redden. Ze kreeg antibiotica en een vitamine shot, maar ze is nooit bijgekomen en stierf naast me in een apart kooitje.

Ik ben er kapot van, en ik kan maar niet van me af zetten dat ik misschien bepaalde tekens had gemist. De dierenarts zei dat er een vergroeiing zat bij haar schoft tussen haar pootjes zeg maar. Geen eitje maar wel dik. Dat verklaarde de verstopping. Ik vermoed (zoals de dierenarts zei) nier problemen, misschien een vergroeiing van de eileider.

Is dit gekomen door de legdrang? Heb ik dat moeten constateren dat ze er zoveel moeite mee had? Ik heb een fijne vriendin verloren, mijn maatje. het was zielig voor lukas maar ze verkoos mij na een jaar nog steeds boven Lukas. Ik wil dit nooit meer laten gebeuren!

Dank voor het lezen,
Groet,
- Jorgen

Hoi Jorgen

Ik kan je niet echt advies geven, maar ik had ook een valkje die stiller zat dan mijn andere valkjes. Dit was (achteraf) een valkje waar wel meer niet mee in orde was maar ze was gewoon een schatje. Ik hoop dat iemand anders je kan helpen hier mee...Ik vind het alleen vreselijk dat je al zo vroeg afscheid hebt moeten nemen.

Groetjes

Mara

Hoi Jorgen,
Ik denk dat je uberhaupt niet veel sneller hàd kunnen reageren als wat je nu hebt gedaan... Elke keer als ze ergens last van had heb je het (zo goed mogelijk) verholpen. Als je eerder naar de DA was geweest, zou er misschien iets uitgekomen zijn, maar misschien was je er niks mee opgeschoten en had ze alleen maar meer stress gehad.

Ik heb ook een valkje dat al tijden rustiger is dan m'n andere, en toen was ze plotseling ook heel suf, met de oogjes dicht. In de loop van de dag knapte ze op, maar ik ben toch maar naar de DA geweest. Die constateerde een hartruisje, waarvoor ze nu druppels krijgt. Misschien had zij ook iets vergelijkbaars?

Veel sterkte,
Marije

Hoi Mara & Marije,

Bedankt voor de reacties. Het was mijn eerste valkje en ik wist nooit echt wanneer je echt naar een dierenarts gaat. Ik heb zelf nooit huisdieren gehad, en het leek elke keer wel mee te vallen. Aangezien ze elke keer er weer bovenop klom, leek het gevaar geweken.

Als ze bijvoorbeeld niet op een pootje slapen, hoe snel moet je dan reageren om naar de DA te gaan? Ze kunnen ook toevallig een off day hebben. Ze zat gewoon op d'r stok en tussendoor scharrelde ze wat rond.

Maar ik heb het er moeilijk mee. Bedankt voor jullie reactie!
- Jorgen

Hallo Jorgen,
Het siert je dat je nu nog zo begaan bent met het lot van je valkje. Dat geeft aan hoeveel je er om gaf!!

Bij alle nare dingen die we meemaken in ons leven en waar we invloed op hebben zeggen we altijd: Hadden we maar!!
Het maakt je dan verdrietig, maar soms kun je gewoon even niet anders doen. Op dat moment neem je voor je gevoel de juiste beslissing. Je hebt voor je valkje het beste gewild. Je bent ook maar een mens!

Probeer voor jezelf zoveel mogelijk er achter te komen wat er gebeurt kan zijn. Dan kan deze ervaring bijdragen aan je kennis voor de toekomst.
Probeer niet teveel een schuldgevoel te hebben. Je hebt naar eer en geweten gehandeld en hebt veel van je valkje gehouden!!

groetjes, Hennie

Hoi Hennie,

Dank je voor de opbeurende woorden, ja ik was inderdaad erg begaan met dat valkje. Ze was mijn eerste (echte) huisdier en heeft me door een moeilijke tijd heen gesleurd. Ze was altijd bij me op mijn schouder en dat is een groot gemis.

MAAR ik heb er nog een om voor te zorgen, en deze kleine uk krijgt precies dezelfde genegenheid die mijn andere valkje heeft gehad, omdat ik eigenlijk weer in dezelfde soort tijd zit, waar je een echte vriendin verliest.

Het had niet zo morgen zijn, ik zal nog wel wat vragen op het forum stellen hier en daar over haar gedrag, zodat ik dat kan herkennen als het weer gebeurt, en of het normaal was, gezien mijn andere valkje heel anders is.

Groet, en bedankt. Dit forum is een echte steun voor me!
- Jorgen

Hoy Jorgen
Vanaf het begin van je verhaal, tot de laatste letter , spreekt de grote liefde die jij voor Sjors altijd hebt gevoeld.
Weet je wat het is, een valkje laat pas op het allerlaatste moment zien dat hij ziek is.
Vaak is het dan al te laat.
Daarbij komt ook nog dat het ene valkje heel druk van aard is en de ander heel rustig.
Dat zie ik hier al vanaf dat ze heel erg klein zijn.
Ook al is jou Sjors veel te vroeg overleden, een ding is zeker, het was een geluksvogeltje dat hij bij jou mocht wonen.
Groetjes Riny

Jorgen,
Fijn dat we je wat kunnen steunen! Gedeelde smart, halve smart!

Je beslissing om vragen te stellen op het forum kan ik alleen maar toejuichen. Ik heb zelf ook niet zoveel kennis op vogelgebied, maar heb de ervaring dat het forum een enorme encyclopedie is op vogelgebied!

Er zitten hier heel veel mensen met veel kennis van zaken en ze zijn echt bereid je te helpen.

Nooit denken of bang zijn dat je misschien een "stomme" vraag stelt, gewoon eruit gooien waar je mee zit en je krijgt absoluut reaktie!

Dan kunnen we misschien met zijn allen voorkomen dat jij ooit weer een valkje verliest, met alle verdriet van dien.

groetjes, Hennie

Hoi Jorgen,

wat een ontzettend verdrietig verhaal. De machteloosheid die je dan als eigenaar hebt... Wanneer doe je iets goed en wanneer niet? Ik vind dat je prima gehandelt hebt.
Als je dierenarts gelijk heeft en Sjors had een vergroeiing, had je daar helemaal niks aan kunnen doen. Het weghalen zou een ingrijpende operatie zijn geweest, en de vraag zou zijn of ze dat wel gehaald zou hebben.
Veel sterkte met het verlies van je grote vriendin. Hoe zo'n klein vogeltje zo'n grote plek in je hart kan innemen... :)

Bedankt allemaal,

Ik weet nu tenminste dat ik mezelf niet al te veel kwalijk kan nemen. Ik had misschien wat vaker op valkparkiet.com moeten surfen om mijn kennis bij te houden, ik had nooit geweten dat het mank lopen zou kunnen komen door de nieren omdat daar een belangrijke zenuw  langs loopt. Dan had het nog te laat geweest, en als ik terugkijk op mijn rustige valkje, en de moeite die Lukas erin aan het steken was om haar het hof te maken, maar Sjors wilde niks. Ze was altijd rustig en trok zich echt niks aan van Lukas.

Ik zal nu in iedergeval regelmatig het forum lezen, het kan nooit kwaad om op de hoogte te blijven en mijn liefde voor valkjes met anderen te delen.

Sjors was inderdaad een speciale vriendin. Als je alleen woont en zo'n beestje komt in je leven, wordt het een huisgenoot. Ik zei ook vaak tegen mijn ouders dat Sjors er woonde, en dat ik er ook mocht wonen van haar. Ze beheersen alles. Ze zijn zo lekker aanwezig. En als ze vanaf kleins aan zo tam opgevoed kunnen worden, dan word je hun maatje en moeten ze overal naartoe mee en laten zich kroelen, sterker nog ze komen er gewoon om vragen! Dat mis ik wel. Lukas is te schuw er nog voor. Wel tam maar erg schrikkerig. Ik denk niet dat ik zo'n tam vogeltje ooit terugkrijg omdat ik spoedig een tweede koop, en dan zijn ze meer met hunzelf bezig, wat ook geweldig is want dat maakt ze gelukkig.

- Jorgen

Hoi Jorgen

Ik ken het van het alleen wonen. Althans, ik denk dat ik het ken. Ik ben van plan om op korte termijn op mezelf te gaan wonen en dan wil ik inderdaad ook een paar valkjes meenemen. Je komt dan niet alleen thuis, dat vind ik gewoonweg fijn. En het is gezellig.

Heel veel sterkte en ik hoop dat je hier op het forim een leuke, leerzame en gezellige tijd te gemoet gaat.

Groetjes

Mara

Met zulke vriendelijke mensen en opbeurende berichten? Daar twijfel ik geen moment aan!

Succes met alleen wonen. Wat ik deed met Sjors is pas na 4 jaar er een extra valkje bijnemen. Ik had haar eerst alleen, maar vond het niet leuk dat ze zo alleen was. Ze floot hard en ik wist gewoon dat ze aandacht miste. Daarom heb ik vorige kerst Lukas erbij gekocht..

Ik weet niet of je twee valkjes tegelijk tam kunt krijgen. Ik hoop het wel want Lukas is ook nog best wel schuw op zijn tijd, en ik wil toch niet al te lang wachten met een extra valkje voor hem..

- Jorgen

Hoi Jorgen

Ik heb je ook nog een pb'tje gestuurd.

Ik denk dat het wel gaat lukken, vooral omdat een van de valkjes die ik wil meenemen heel erg tam is...dus wie weet.

Groetjes

mara