Citaat van: Mariska op 22 september 2006, 22:22:47
Carolientje, jij krijgt morgen foto's op verzoek ;D

Twila is er zeker vroeg bij.
Weet jij toevallig welke dag ze geboren is ::)
Anders moet ik het Roosje eens vragen.

Liefs
Maris!! :-*

Twila is inderdaad van 11 april :) Als ze eitjes gaat leggen kan je haar ze net zo goed uit laten broeden vind ik. Het meest kritieke vind ik het leggen zelf. Opvoeden is zwaar, maar niet gevaarlijk. En denk maar aan Diara van mij, die zo jong al een nestje groot heeft gebracht, en goed ook!

Hoi Esther,

Ik heb een tweede gele kuif ontdekt ;)
Maar de wangen is nog onduidelijk.

---

Dank je wel Caroline voor de info en mooie foto's :D
Dat vind ik heel erg leuk!

---

Hoi Roosje,

Ik wil de eitjes dan verwisselen omdat ze nu buiten geen nest meer kan grootbrengen ;)
En ik heb door omstandigheden nu een koppel binnen die wss ook weer een nest begint dus zodoende was dat mijn plan.
Daar kan ik ze dan zo bij leggen.

Liefs
Maris!!

Lieve Wyome,

Je was nog maar zo kort bij ons en al zo geliefd.
Ik zag je foto op Marktplaats en was gelijk verkocht.
Diezelfde dag hebben we 300 km gereden om jou op te halen.
Toen we je kochten zou je al zelf eten en zouden wij je misschien nog een klein beetje bij moeten voeren.
Ik ben geen voorstander van zelf grootbrengen als dat niet nodig is, maar jou 's avonds voor de zekerheid een papje bijvoeren vond ik niet erg.
Eenmaal thuis bleek je helemaal niet zelf te eten.
Spelen deed je ermee en meer niet.
Ik ben je toen met pap gaan grootbrengen en dat ging gelukkig erg goed.
In mijn dagboek heb ik nooit veel over je verteld omdat ik bang was dat het niet geloofd zou worden dat ik je niet als handopfok gekocht heb.
Maar dat ik niet over je schreef neemt niet weg dat je ons heel dierbaar bent geworden en ik hoop dat je dat ook altijd zo gevoeld heb.
Naast Binky had ik nu nog zo'n heerlijke kroelkont die heel graag bij me kwam om een kroel te halen.
Mike zei dan ook al gauw dat je maar lekker bij ons binnen moest blijven.
Afgelopen week nadat je door omstandigheden een week niet uit je kooi was geweest ontdekte ik dat je niet goed meer kon vliegen.
Ik dacht dat het kwam doordat je een week niet gevlogen had en daardoor een stapje terug had gedaan in je conditie.
Ook speelde het door mijn hoofd dat het weleens door de rui zou kunnen komen.
Maar ik hield je dus goed in de gaten.
Ik heb je nog gewogen en je woog 88 gram.
Gisteren vond ik je al wat stilletjes, maar eten en drinken deed je gewoon volop.
Me zorgen maken deed ik dus nog niet echt.
Vanmorgen waren jullie uit je kooi en kwam je lekker bij me zitten kroelen.
Vooral bij je snorretje vond je dat zo lekker en gingen je oogjes dicht en je kopje scheef.
Zo hebben we lekker een half uurtje gezeten.
Vervolgens ging ik eten voor jullie maken en heb ik je op de kooi gezet.
Je ging slapen.
Toen ik later het dakje wilde sluiten heb ik je in de kooi bij een voerbakje gezet.
Een half uur later zat je daar nog en deed niks.
Nu ging ik me zorgen maken en heb Mike wakker gemaakt en gevraagd beneden te komen.
Je bleef daar maar zitten en ik zei Mike dat ik Frank ging bellen en vandaag nog langs zou gaan.
Ze hadden het wel druk, maar om 12.15 kon ik lanskomen.
Mike ging de hondjes vast uitlaten en jij zat nog steeds doodstil op hetzelfde plekje.
Heel even had ik mijn aandacht bij iets anders en ineens zag ik je ondersteboven aan je stok hangen.
Ik haastte me naar je toe om je op te vangen.
Ik dacht dat je zou vallen.
Toen ik mijn hand onder je legde voelde ik dat er iets niet klopte.
Je bleef op je rug op mijn hand liggen en probeerde helemaal niet om te draaien of op te staan.
Je verkrampte en gelijk ging er door mijn hoofd dat je een soort aanval had, mogelijk epilepsie.
Ik ging op de bank zitten met jou op mijn buik en en je kopje lag op mijn borst.
Ik stelde je gerust en wachtte tot je weer op zou knappen.
Een epilepsieaanval gaat tenslotte altijd snel weer over.
Maar jij knapte niet op.
Je verkrampte steeds opnieuw en dat werd weer gevolgd door een moment van ontspanning.
Als ik bewoog gingen je vleugels krampachtig wijd staan en hield je je kopje achterover.
Ik voelde dat het helemaal foute boel was en tot 12.15 wachten was geen optie meer.
Ik ben boven gauw in een paar kleren gesprongen en nam jou mee.
Je lag op ons bed terwijl wij ervoor zorgden dat we zo snel mogelijk weg konden.
Ik heb je tegen me aan genomen en ben zo met je in de auto gestapt.
Met een behoorlijke vaart probeerden we zo snel mogelijk bij Frank te komen, maar het verkeer zat af en toe behoorlijk tegen.
Ik zei nog tegen Mike dat het geen epilepsie was, maar waarschijnlijk een hersenbloeding.
Onderweg had je op en af ook steeds last van die verkrampingen.
Het was een vreselijk gezicht, maar je leek geen pijn te hebben.
Als dan het moment van ontspanning kwam leek het af en toe net of je wegzakte en gespannen zocht ik dan naar een teken van leven.
Als ik je oogjes zag knipperen was ik weer even gerustgesteld.
Eenmaal bij Frank aangekomen liet Mike mij pal voor de deur uitstappen en ging zelf de auto parkeren.
Jij was helemaal verkrampt en mensen in de wachtkamer zagen gelijk dat het helemaal niet goed zat.
Angstig wachtte ik ik op Elisabeth die op dat moment bij Frank aan het helpen was.
Op dat zelfde moment hoor ik een vrouw zeggen dat er een spoedgeval is.
Ze had het tegen Frank die de volgende binnen riep.
We konden gelijk doorlopen dankzij die aardige vrouw.
Met hevig schuddende handen droeg ik je over en op dat moment liep ook Mike binnen.
Frank vroeg wat er gebeurd was en luisterde ondertussen naar je hartje.
Die was heel onregelmatig.
Terwijl ik met moeite mijn verhaal deed stopte in Frank zijn handen jou hartje met kloppen.
Het drong niet tot me door en ging nog steeds door met mijn verhaal.
Waarop ik vervolgens vroeg of je hartje echt niet meer klopte.
Frank zei dat het echt gebeurd was.
Je leefde niet meer :'(
Frank vertelde dat je zo goed als zeker een hersenbloeding had gehad.
Hij vroeg me of hij het moest onderzoeken.
Ik vroeg hoe groot de kans was op een hersenbloeding en hoe groot de kans was op iets besmettelijks.
Hij wist voor 90% zeker dat je was overleden aan een hersenbloeding en dacht helemaal niet aan iets besmettelijks voor de anderen.
Hij zei "neem hem maar lekker mee naar huis en begraaf hem daar".
Op dat moment werd ik overvallen door een intens verdriet.
Ik gaf je kusjes en kon mijn tranen niet meer bedwingen.
Meelevend werden we naar huis gestuurd en al huilend liep ik met jou op mijn borst de wachtkamer door.
Eenmaal buiten kwam alles eruit.
De hele weg naar huis heb je tegen mij aan gelegen.
Ik voelde zo'n intens verdriet dat ik nou juist jou moest verliezen.
Wat is het leven toch oneerlijk soms!
Eenmaal thuis heb je nog een lik van Boy gekregen.
Hij is altijd erg gek op je geweest.
Binky heeft je veertjes nog gepoetst die ik in de war had gemaakt.
Vervolgens hebben we je bij Kaily begraven.
Op een mooi plekje voor de volière.
Niemand heeft geweten hoe gek we op jou waren en dat doet me nu zo'n pijn.
Ik hoop dat ik het met dit verhaal een beetje goed kan maken lieve schat.
Je naam betekende vliegtuig en ik hoop dat je bij de Regenboogbrug weer heerlijk rond kunt vliegen zoals je dat deed voor je ziek werd.



We zullen je heel erg missen mijn lieve schat :'(

Voor altijd heb je een mooi plekje in ons hart.

*Rust zacht lieverd*

---

Lieve Wyome, rust zacht.

Geef je mijn vriendje een kusje??

---

hoi Mariska,

heel veel sterkte met het verlies van Wyome en ik denk dat Wyome nergens anders liever was geweest dan bij jouw hoor!!!Ook al was het voor deze jammerlijk korte tijd.

Ach Mariska,

Wat zielig voor je.
Ik weet niet zo goed wat te typen. Het leek je weer voor de wind te gaan...
Gelukkig is hij zijn laatste momenten bij jou geweest.
Heel veel sterkte!!

gr Esther

Ach Mariska, houdt het nou nooit op bij je? :'(

hoi mariska
wat een rot nieuws
heel veel sterkte
groetjes marga

Ik weet niet anders te zeggen dan heel veel sterkte!!
:'( :'(
Caroline.

Lieve Caroline, Esther, Esther (crosser), Rianne, Marga en Caroline (carco),

Dank jullie wel voor jullie lieve berichtjes.
Het was een hele verdrietige dag en jullie steun doet dan erg goed.

We waren vandaag van plan een hoop te gaan doen en achteraf ben ik blij dat dat niet gebeurd is.
Dan had ik Wyome wss dood gevonden bij thuiskomst.
Nu heb ik hem al die tijd in me handen bij me gehad en daar ben ik zo blij om.
Al die tijd heb ik hem gerust kunnen stellen en vast kunnen houden.
Ik ben er voor hem geweest in dat vreselijke laatste uur van zijn leven.
Dat is voor mij erg belangrijk en ook een troost.
Hij is niet alleen gestorven.

Liefs
Maris!!

Heb je nog contact opgenomen met de mensen waar je Wyome gekocht hebt?

Citaat van: Rianne op 23 september 2006, 19:02:04
Heb je nog contact opgenomen met de mensen waar je Wyome gekocht hebt?

Ik heb daar wel over zitten denken, maar twijfel of ik dat moet doen :-\
Dit kan elk valkje gebeuren en is niemand zijn schuld.
Bovendien denk ik dat ze niet eens meer weten wie wij of Wyome zijn.
Snap je wat ik bedoel?
Ze zijn iets anders met verkopen als dat wij zijn denk ik.

Zou jij het wel doen?

Ik hoor graag jullie mening hierover.

Tja, als het hun toch niet uit zou maken zou ik daar geen energie in steken. :-\
Ik zou het wel willen weten als een valkje bij mij vandaan komt te overlijden. Stel dat het om een ziekte gaat?

Hoi Mariska

Ik heb je net een im gestuurt


henry

Hoi Rianne,

Ik ga toch contact met ze opnemen ;)
Ik heb begrepen dat ze daar wel prijs opstellen.

Ik bedoel het ook niet verkeerd naar die mensen toe, maar sommige kwekers (heb ik ervaren) verkopen zoveel jongen dat ze er eigenlijk nauwelijks een band meer mee hebben.
Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen ::)

Wat niet wegneemt dat ze ontzettend aardig waren en alles er keurig verzorgd uitzag ;)

---

Hoi Henry,

Dank je wel voor je IM ;)

Groetjes
Maris!!