Hoi Nellie,

Wij hopen ook dat je terzijnertijd weer je belevenissen van je andere lievertjes wil schrijven. Gun jezelf de tijd, dan komt het vanzelf weer  ;).
Ik lees al dat Wilma je ook af en toe omhoog wil hijsen en ik help ook mee.

Van ons ook een dikke  :-*
Hans en Olga.

Ik ga ook helpen met dit dagboekje hoog te houden!
Het zou jammer zijn als we dit niet doen en zeker nu wanneer jij het moeilijk hebt! Alle steunende woordjes staan hier in en kunnen we niet zomaar laten gaan! :-*

Hoi Nellie,

Nou heb ik jou net een hele tijd aan de telefoon gehad en hebben we weer lekker bijgekletst en nou ben ik nog vergeten te zeggen, dat ik geld over heb van de boodschappen, die wij voor jou hebben gehaald op de vogelmarkt in Boskoop.
Het is bijna 20 euro wil je dat ik ze overmaak, stuur dan even een im met je rekeningnr. , dan maak we het over.
Omdat ik weet dat je het wel kan gebruiken.

Liefs van Hans en Olga.

Mijn beurt om weer te hijsen, maar ik was er ff weinig......en vanaf Vrijdag ben ik er niet tot Zondag.....dan laat ik het hijswerk aan anderen over  ;D

Hoop dat je zelf weer snel wat gaat schrijven, want het is best stil zonder jouw verhalen!
;) Wilma

Ik probeer het ook wel te doen!
Maar neem gerust de tijd om er over te geraken! Het is heel moeilijk wat je mee gemaakt hebt maar denk erom! Er staan veel vrienden achter je, hier zijn degene die weten wat je meemaakt of meegemaakt hebt! Ze hebben je hier gevolgt en gepost om je te steunen in de moeilijke dagen! Ik hoop dat je ook steun krijgt van de mensen die je nu rondom je hebt!

Dikke knuffel!!
Chrisje :-*

hoi nellie

Hoe is het met je, heb al zo'n tijd niets van je gehoord.
Hopelijk kom je snel weer online.
Groetjes diana

Hallo Nellie,


Niks is zo erg als afscheid nemen van je allerliefste valkje :'( :'( :'(
Geef het de tijd en denk altijd eraan hoe lief en goed jullie voor haar zijn geweest en dat ze mooi afscheid heeft gekregen en voor altijd in jullie hart blijft.

Ik weet heel zeker dat ze nu op de Rainbow is bij alle lieve valkjes die haar zijn voor gegaan en haar vleugeltjes weer uitslaat om heerlijk rond te vliegen.
Ze zal op jou neer kijken en hopen dat jouw tranen snel stoppen omdat het haar ook heel verdrietig maakt :'(

Lieve Nellie,geef het de tijd en kom dan weer snel op het forum om over je andere lieverdtjes te schrijven.

Heeel veel sterkte en veeeeeel liefs :-*

marianca

Hoi Nellie,

Mijn "beurt"weer....maar eh.... hoe gaat ie nu met jou en Danny en uiteraard Ricky ???
;) Wilma

Inmiddels ben je klaar met je examen...ben wel benieuwd hoe het is gegaan??!!!! Ik heb geduimd voor je, dus dat moet toch hebben geholpen?!!
;) Wilma

                          VROLIJK PASEN NELLIE EN DANNY

                               

;)Wilma

Hey......

Ik wil even iedereen bedanken die een berichtje heeft achtergelaten, in de tijd dat ik niet actief was op het forum, ik was er wel, maar als gast. Maar.......THANKS!!!

Het is vandaag vier weken geleden dat mijn lievelingetje is overleden. Wat gaat de tijd hard. En wat is het hard, om zonder haar verder te moeten gaan. Alles gaat gewoon door, en dat moet ook, maar als je intens verdrietig bent, is het allemaal anders.

28 Maart. 's Ochtend om 8.05 uur werd Rocky meegenomen naar de operatiekamer. Ik kon nog net afscheid van haar nemen, want we zouden er om 8 uur zijn, en waren 5 minuten te laat, door het drukke verkeer naar de kliniek.
Ik stond nog bij de balie om te zeggen dat we er waren en een afspraak hadden. Mijn moeder riep me en zei: Nellie, ze nemen haar al mee!!
Ik zei: Oh nee, ik moet toch nog ff afscheid nemen!!
Dus me moeder loste me af, en ik liep snel naar Rocky, Danny had haar in zijn handen. Ik gaf haar een dikke knuffel en een paar kusjes en zei:tot straks wijffie, komt allemaal goed!
En.....daar ging ze, ze werd uit me handen overgenomen en in haar reisbakje gedaan. Dat was het laatste wat ik van haar zag, levend.

De operatie zou ongeveer een half uur tot een uur duren, en ik zat echt de tijd om te kijken. Elke keer als die :censuur deur open ging of er iemand onze kant op kwam, schrok ik.
Maar elke keer was het loos alarm.
Eén van de meiden die er liep heeft een hele tijd bij ons zitten kletsen, ik was daar erg blij mee, want de tijd verstreek zo op een wel prettige manier. Al wat het later werd kreeg ik meer praatjes, want dan zou betekenen dat de operatie bijna klaar was, en ik mocht even bij haar kijken als alles achter de rug was. Dus ik was blij dat het eindelijk tien uur was, dat snap je.

Om 10.10 uur.....kwam het meisje die haar had meegenomen naar ons toen en zeï: gaat U mee?
Ik vloog omhoog van me stoel en zei: Ohhh, ik ga je zoenen hoor! Gaat het goed met haar?
Ik was zo blij!
Ze keek me aan, en zei alleen maar: gaat u maar even mee.
Toen wist ik het.....het was niet goed!!!
Ik vroeg: is het niet goed? Nee hé?
Ze zei: het spijt me, maar het is niet goed, ze heeft het niet gered!
Ik viel terug op me stoel en ben gelijk heel hard gaan huilen, en met mij ook Danny, en me moeder hield het ook niet droog.
Die meiden kwamen naast me zitten met hun armen om me heen, en troostten me, ik was gebroken. Nu weer eventjes, als ik aan haar denk, en  dit zo neer zet, lopen de tranen weer over me wangen. Het is gewoon niet eerlijk!

We liepen met haar mee, een kamer in, en daar was de arts die haar ge-opereerd heeft. Hij gaf me een hand en zei dat ie het heel erg vond,  dat ze het niet gered had.
In eerste instantie was de operatie goed gegaan, het begin dan. Hij heeft twee eitjes zonder schaaltje uit haar legkanaaltje gehaald. Dat was hem die vrijdag ervoor niet gelukt. Nu zaten er zelfs 2.
Er is nog meer uit haar kleine lijfje gekomen. Vier eierschaaltjes, die zijn achtergebleven in haar lijfje! En nog iets wat op een eitje/inhoud lijkt, dus er zaten in totaal 7 eitjes in haar lieve kleine lichaampje.
Ongelooflijk dat ze nog zo lief en actief was, want ze moet heel veel pijn hebben geleden, dat kan niet anders.
Ik dacht de laatste weken wel dat er wat was, maar ja, toen was ze al weer bezig met elke keer legnood, dus ik dacht dat het daardoor kwam. Niet dus, helaas.

Omdat ze gelijk "geholpen" zou worden, wilde de arts dat aan het (bijna) eind gaan doen. En toen is het fout gegaan. Met het afbinden van haar eileidertje, is het eileidertje gescheurd en heeft ze een grote bloeding gehad, en daar was niets aan te doen. Ze is dus daaraan overleden.
De arts heeft me gelijk alles goed uitgelegd, voor zover we het konden onthouden dan.
Hij gaf me ook, nadat ie het had gevraagd of ik het wilde zien, het buisje met daarin de eitjes die die verwijderd had. Behalve de twee eitjes die hij eruit gezogen had, natuurlijk. Ik schrok ervan en we waren het er over eens, dit was niet normaal, en dat ze gewoon nog was hoe ze altijd was......
Neeeh, onverklaarbaar, en onbegrijpelijk.

Ik heb de inhoud meegekregen, ze hebben het op sterk water gezet, ofzo.  Heb vandaag pas fotoos ervan gmaakt, omdat de inhoud toch wel achteruit gaat, maar da's logisch.
Er is een eitje wat lijkt op een menselijk iets, een embryootje, met strengetjes eraan. En lege eierschaaltjes, die "ingedroogd" waren.


Hier het hele potje met inhoud


En nog eentje


Het "embryootje"


Uit het potje.....alles......


Nog eentje


Hier een "ingedroogd" eitje, als je goed kijkt kan je zien dat het een schaaltje was. Ingedeukt.

We kregen Rocky al snel terug, ze hebben haar nog even "mooi" gemaakt, en in een soort bedje gelegd, was wel heel mooi gedaan. Net alsof ze slaapt, in een bedje.
Kijk maar.....


Even zonder woorden.......

Pfffff.....het was wel even moeilijk, om dit alles weer even hier te zetten, maar het is gelukt. En huilen mag, dus als ik wil huil ik af en toe nog eventjes om haar.

De week na haar overlijden had ik een KL*TE examen.
Ik deed een cursus voor me werk en was door al dat nare gedoe met Rocky de laatste drie weken niet naar school geweest. Dus.....veel gemist, en dan examen doen?
Haha, geen pretje. Ik kon werkelijk waar niets onthouden, zat vol met Rocky.
Maar...toch gedaan en een dikke vette 8 gehaald!
Was toch weer ff goed nieuws en iets positiefs!

Helaas is er ook nog minder leuk nieuws.
In die periode met Rocky, dat het gewoon niet lekker ging met haar en mij, heb ik iets ontdekt.
Er zat een klein, raar, rond, kaal plekje op mijn hoofd. Net boven mijn haargrens. Dat plekje werd groter en kaler....
Duurde even voor ik het kon laten zien aan Danny, en vlak daarna aan me moeder.
Ze schrokken allebei, en ze zeiden dat ik naar de dokter moest gaan.
Nouh....ik heb de dokter gebeld, en gezegd dat ik erg geschrokken was. Dat begreep hij, en ik ga het deze week laten zien, maar dan bij zijn vrouwelijke collega, dat vind ik toch ff prettiger, een vrouw.
De dokter zei dat het een naam heeft: ALOPECIA AREATA
Ik moest maar even kijken op internet voor info, en dat heb ik gedaan.
Je kan het krijgen door:een ingrijpende emotionele gebeurtenis, stress en psychische klachten.
Daar sta ik niet van te kijken, ik heb vanaf september vorig jaar nogal wat ellende op me bordje gehad, dusssss.
Ik denk zelf dat nu de dood van Rocky erg mee heeft gespeeld en de tijd voorafgaand aan haar dood.
Maar zeker weten doe je het nooit.

Het kan overgaan, als dat zo is kan het maanden tot jaren duren voor je haar weer terug komt.
Of.....het kan erger worden, dat er nog meer plekjes komen.
Of.....je kan al je haar verliezen!!

Afgelopen vrijdag heb ik helaas een tweede plekje ontdekt, dat ziet er nu net zo uit als de eerste, dus ik ben bang....
Het eerste is net zo groot als een muntje van vijf cent, ongeveer, misschien iets kleiner. En het tweede plekje is nog net niet rond, maar wel al kaal.
Raar hé, dat je zoiets zomaar kan krijgen?
Maar da's met alle ziektes zo, je kan zo ziek worden.
Donderdag naar de dokter, en maar afwachten wat zij zegt.
Ik hoop dat ik gauw me hoofd kan "legen". En dat me haar daar weer gaat groeien!

Ik heb van een msn-vriendin een hele mooie afbeelding gekregen, die heeft ze voor me gemaakt, een dag nadat Rocky is overleden. En ik ben er zoooh blij meeeeee......
vind het echt een mooi iets, een aandenken aan me lieffie.
Kijk zelf maar en laat me maar weten wat je ervan vindt?


Jet.....thanks!!!

Het was weer een heel verhaal, maar ik ben blij dat ik me weer wat beter voel, ondanks alles.

Ik wil nog even wat mensen bedanken, die zijn er zo voor me geweest toen ik het zo moeilijk had.
Dat zijn: OLGA + HANS.........LIQUE EN PETER.......MARISKA.....KOLKKIE......WILMA.......
Jullie zijn een ongelooflijke steun voor me geweest in die moeilijke tijd, dat kan ik niet in woorden uiten.
DUIZEND MAAL DANK!!!!!

Van Hans heb ik ook iets moois gehad, maar dat moet ik nog even bewerken zodat ik het hier neer kan zetten, maar dat komt nog, Hans je bent geweldig!!

Ik ga weer lekker actief me verhaal bij  houden, hoop ik, dus jullie zullen me weer vaker zien!!

Doeiiii, Nellie

Hoi Nellie,

Knap dat je je hele verhaal hebt neergezet en vooral van je haar, want ik weet dat je daar erg mee zit en ik kan met je meevoelen!  Dat van de eitjes en embryo in ongelofelijk om te zien, dat Rocky dat bij zich heeft gedragen en zonder dat ze liet merken datz e pijn had....het arme beestje moet veel pijn hebben gehad...ze rust nu zacht en bij jullie zit ze voor altijd in je hart en dat kan niemand afnemen!!!

Ze ligt er mooi bij in haar bedje en heeft geen pijn meer, dat je af en toe nog tranen hebt is logisch je hield van haar alsof het je kindje was!!!

Liefs  :-* Wilma

Hallo Nellie

Wat moet ik zeggen,dat heb ik niet snel :'( :'( :'(

Wat ik wel wil zeggen is dat het prachtig mooi is hoe ze op die mooie afbeelding staat.En,wat een dierenarts om Rocky zo mooi over tegeven aan die lieve valkjes Mama,toppie.

brok..tranen,wat een verhaal

liefs
:-*marianca

Hoi Wilma en Marianca.....

Thanks!

Liefs, Nellie

 :-*