Ik kon op andere forums (fora?) geen bevredigend antwoord vinden, dus probeer ik het hier even:

Niet lang geleden zag ik in een dierenwinkel op Aruba een grasparkiet in een kooi, samen met wel dertig anderen, met een gebroken poot en een te lange snavel. Ik had het personeel hier op attent gemaakt en zouden daar spoedig wat aan doen. Hoe het die parkiet is vergaan weet ik niet. Wat ik wel weet is dat het beestje ondermaats was (niet voldoende kunnen eten door te lange snavel?) en ogenschijnlijk geen pijn had van zijn pootje wat daar maar bengelde. (Helaas is de wetgeving alhier niet toereikend om hier legale actie op te ondernemen.)

Nu zweeft er al een tijdje de volgende vragen in mijn hoofd:

* Wat zijn de overlevingskansen van zo'n parkiet als ik die toch zou kopen en het pootje laat amputeren? (er vanuit gaande dat het parkietje voor de rest redelijk gezond is)

* Hoe zouden mijn andere parkieten hier op reageren? Zijn hen bewust van gebreken van hun soortgenoten?

Dit is al een maand of twee geleden, maar ik heb er een beetje spijt van dat ik het arme beestje niet heb gekocht.

Tja, er zijn talloze redenen om een "handicap" te kopen en evenveel redenen om het niet te doen. Toen dacht ik aan de redenen om het niet te doen (zie mijn vragen), nu overweeg ik de redenen om het wel te doen.

Hoi Dick,

Een snavel is makkelijk zelf bij te knippen dat is geen probleem en hebben ze genoeg knaagmateriaal dan slijt hij soms ook weer vanzelf.
Ik heb een grasje met een vergroeide snavel en die moet ik elke 2 maanden knippen die kan hij zelf niet meer bijhouden het is nu ook geen kromsnavel meer het lijkt wel een kanarie de snavel loopt nu recht.
Maar hij kan er goed mee eten alleen het klimmen zal minder gaan zonder die haak.
Mar een gebroken pootje is door een goeie vogelarts te opereren en dan hoeft het niet geamputeerd te worden.
Als het er wel af gaat kan hij zich goed redden en dat zal prima gaan met de andere vogels samen.
Ik denk niet dat die trouwens beseffen dat hun soortgenoot een handycap heeft.
Ze zullen met 1 pootje wat meer hippen om vooruit te komen maar je merkt amper verschil ze redden zich prima.

Groetjes, Paul

Het probleem kan zijn dat je zo'n vogel niet mee mag nemen naar Nederland vanaf Aruba.

Hoi Rianne,

Dick woont op Aruba

Hoi Dick,

Ik denk net als Paul dat er veel mogelijk is. Je hebt al vaker parkietjes gekocht die niet helemaal fris erbij zaten, en het zijn nu allemaal supermooie vogels. Bij jou hebben ze een kans. Maar ik ben bang dat als je alle 'kneusjes' een huis gaat bieden dat je er straks zelf niet meer in kan. ;D ;D ;D
Is het een mannetje, want je hebt toch alleen mannetjes??

Groetjes Gerda

Hoi,
Dieren zijn zich ws wel bewust van gebreken aan soortgenoten. Een vogel met een handicap heeft een minder grote kans om een goede partner te vinden. Dit is gebleken uit een papegaaienopvang. In een voliere met diverse papegaaien bleek algauw dat gezonde vogels redelijk snel een nieuwe partner vonden, maar dat de kneusjes eigenlijk steeds vrijgezel blijven. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat vogels (zebravinken) wel degelijk de partner beoordelen op vitaliteit en uiterlijke kenmerken en dat symmetrie ook een belangrijke rol speelt. Een vogel die ongelijk is (bv door ontbreken van poot) wordt toch niet voor 'vol' aangezien om het zo maar te zeggen.

In de praktijk kan een vogel met een handicap zich vast prima redden in een voliere met soortgenoten en zal ook geaccepteerd worden. Het vinden van een partner kan wat lastiger zijn, maar hoeft niet onmogelijk te zijn. In sommige situaties kan een handicap wat lastig zijn.
Maar dieren zijn zich dus wel 'bewust' van handicaps/ afwijkingen.

gr Inger

Bedankt allemaal voor de zinnige antwoorden!

Ook al zijn mijn parkieten talrijk, kweken doe ik niet. Ik heb hier gewoonweg niet voldoende tijd en ruimte voor. Natuurlijk, die kleintjes zijn snoezig, schattig, lief, leuk, toetoe en weet ik wat al niet meer, maar de kwaliteit van het parkietenleven moet wel voorop staan. Als ik dus een parkiet zou hebben met een handicap, zou de partnerkeuze niet van belang zijn. Kerels onder elkaar geeft tot nu toe geen problemen.

Lange snaveltjes en nageltjes en dergelijke, is natuurlijk zo opgelost, zo ook het "body builden". Een gebroken poot is ook wel te overkomen, maar verstoting van soortgenoten niet.

Jullie hebben mij wel enigsins gerustgesteld in deze. Nu had ik gekozen het parkietje niet te kopen (wat waarschijnlijk zijn doodsvonnis is), maar de volgende keer als ik zoiets meemaakt, wil ik het toch wel meenemen.

Dick.

Citaat van: Dick_R. op 23 maart 2005, 02:17:02
Bedankt allemaal voor de zinnige antwoorden!

Ook al zijn mijn parkieten talrijk, kweken doe ik niet. Ik heb hier gewoonweg niet voldoende tijd en ruimte voor. Natuurlijk, die kleintjes zijn snoezig, schattig, lief, leuk, toetoe en weet ik wat al niet meer, maar de kwaliteit van het parkietenleven moet wel voorop staan. Als ik dus een parkiet zou hebben met een handicap, zou de partnerkeuze niet van belang zijn. Kerels onder elkaar geeft tot nu toe geen problemen.

Hoi,
Dat was ook niet het doel van mijn antwoord mbt de kweek, maar om aan te geven of een vogel zich al dan niet bewust is van een handicap van soortgenoten. Dat zijn ze dus wel, maar mogelijk wel op een andere manier dan mensen.

gr Inger