Voeding en afleiding....

[J.T._Geradts]

Hoi allemaal.
Oké, ik ben nog maar een valkeitje, dus nog niet zolang op deze site, maar lees nu met regelmaat van alles wat er maar op deze site te vinden is.

Één van de hoofdonderwerpen (links in het menu) gaat over voeding. Een heel goed opgemerkte reaktie daarin is dat in de natuur onze valkjes eigenlijk het merendeel van de dag bezig zijn om voedsel te zoeken maar dat ze door ons eigenlijk zo verwent worden dat ze andere bezigheden moeten vinden om de dag door te komen (spelen met baasje/bazinnetje?)...

In het forum over voeding staan heel veel tips over wat wel en wat niet te voeren en wat ze wel en niet lekker vinden. Heel nuttig en ook heel leerzaam. Blijft het feit dat we onze valkjes nog steeds heeeeeeeeeeel erg verwennen.

Daarop heb ik met m'n Jaco er altijd een spelletje van gemaakt om te zorgen dat ze er altijd wat voor moest doen om haar eten tot zich te kunnen nemen. Daarbij werd het voer elke keer op een andere plaats in haar kooi aangeboden. En dit deed ik altijd op het moment dat ons madammeke zelf niet in de kooi zat. Zo was de kooi voorzien van een aantal extra dikke stokken (bezemsteel) die ik speciaal geprepareerd had door hier op verschillende plaatsen kuiltjes in de boren en telkens in andere plekken zaad of andere lekkernijen te verstoppen. En natuurlijk gingen deze stokken telkens anders in de kooi. Ook hing ik regelmatig de gewone bakjes met grid, eivoer etc op een andere plaats in het hok. De enigste houvast die ze had was de plek van het drinken en de kalkblok want in de vrije natuur drinken ze veelal altijd bij de zelfde waterplaats en gebruiken veelal één plaats om kalk (vaak van kliffen) tot zich te nemen. En dit dan vaak in grote zwermen.

Op deze manier was ze altijd tijden zoet met het zoeken naar eten en eigenlijk nooit zo verveeld dat ze veel aan het slopen was (iets wat ik van andere vlakliefhebbers nogal eens anders hoor ;)).

Een hele leuke uitdaging vond Jaco het volledig ontmantelen van het binnenste van een keukenrol (de kartonnen koker) die ik aan een zitstok hing door de zitstok er gewoon in de lengte richting doorheen te steken, en hierin stukjes appel etc te stoppen. Op een gegeven moment was ze zo kien om deze koker eerst alleen op die plekken te slopen waar ze haar op dat moment lekkerste hapje, kon vinden. De rest werd dan later op de dag gesloopt. Let hierbij echter wel op dat je niet al te natte lekkernijen gebruikt want dan veranderd het karton al gauw in een slap stuk papier en is bezigheid er snel af. En natuurlijk ook niet elke dag, want dan is het geen uitdaging meer. En natuurlijk geld ook hier. Elke dag de restjes opruimen en vervangen door vers eten en drinken.

Mischien leuk voor anderen om op zo'n manier hun valkjes ook eens op een meer natuurlijke manier bezig te houden. Ook als is het dan kunstmatig  ;).

Groetjes, Theo

[Inger m]

Hoi Theo,
Leuk en uitgebreid stuk heb je geschreven. Ook ik ben van mening dat voedselverrijking een belangrijke manier is om de vogel meer bezig te houden.

Ikzelf pas het ook toe bij mijn volierevogels. Zo gebruik ik hangende voedselruifjes met groente en fruit. hieraan moeten de vogels gaan hangen en het voedsel ertussen uitpeuteren, maar deze is aan het einde van de dag leeg. Verder heb ik een zgn. Birdkong, hierin kan allerlei voedsel gestopt worden, helaas is deze wat minder praktisch in gebruik. Verder heb ik een voederding voor buitenvogels, hierin doe ik soms stukken appel en het kost moeite om erbij te komen.

Op de bodem (deze moet wel schoon zijn) strooi ik vaak een klein handje voer, want ik heb gemerkt dat de vogels graag op de grond voedsel zoeken.
Daarnaast geef ik regelmatig wilg of andere soorten takken, want vogels zijn ook van nature slopers en houden zich graag bezig met het knagen aan allerlei takken.

Ik denk dat (voedsel) verrijking erg belangrijk is voor de mentale en lichamelijke stimulatie van de vogel. Ik merk in ieder geval dat er graag gebruik van wordt gemaakt.

Het is ten alle tijden wel belangrijk dat het veilig is, dus het gebruik van spijkers om appels op te prikken oid, of touwtjes en ijzerdraadjes moeten vermeden worden. Hierin kunnen ze verstrikt raken of zich verwonden.
Als ik iets bevestig doe ik dat met haakjes of kabelbinders (tayrips ofzo).

Wat betreft het kalkblok. Het klopt iid dat vele papegaaiensoorten dagelijks kliffen bezoeken en zich te goed doen aan klei. Dit is echter waarschijnlijk niet voor de kalkbehoefte, na analyse bleken de mineralengehaltes hierin zeer laag te zijn. Het wordt vermoedelijk gedaan ter neutralisatie van gifstoffen, omdat papegaaien vaak eten van onrijpe en dus ook giftige vruchten. Het is bekend bij Zuid-Amerikaanse papegaaien en ook in Afrika waargenomen. Het is mij echter niet bekend of valkparkieten dit ook doen. Ik heb hierover nog nooit gelezen. In de pakara van juli/ augiustus 2004 staat hierover een erg interessant artikel.

gr Inger

[J.T._Geradts]

Hoi allemaal,

Ik heb er maar even een tekeningetje van gemaakt.


Een dikke stok (E) die bij (A) afgeschuint is zodat hij beter tussen de trailies past. (B) is een tapsgewijst gat door de stok wat je krijgt door eerst met een kleine boor (2 mm) helemaal door de stok te boren en dan steeds een grotere boor te nemen waarmee je steeds minder diep boort. Het helemaal door de stok heen boren met het eerste boortje zorgt er tevens dat er een drainage gaatje in de stok ontstaat (D) zodat er geen water in kan blijven staan. (C) is dan de groef waar de trailie in valt. Bij schuin geplaatste stokken geld het zelfde, alleen boor je de gaten schuin zodat, als de stok geplaatst is, de drainageuitgang naar beneden blijft wijzen.
Natuurlijk niet vergeten de stok na deze behandeling wel even goed te schuren en van splinters te ontdoen. Niet alleen omdat dit vervelend is voor onze valkjes, maar ook omdat dit uitnodigd om de stok zelf te gaan vernielen i.p.v. het voedsel er uit te krijgen.

De verrassingsrol is niets anders dus dan een normale zitstok (A) met een trailiegroef (B) die door de keukenrol (C) zonder papier is gestoken, waarbij je de lekkernijen in de rol stopt.

Groetjes, Theo