Onze Grijze roodstaart baby's - heel veel foto's 21-09

[•=Bonnie=•]

Dit stukje staat al in mijn dagboek maar vanaf nu zal ik de ontwikkelingen hier gaan bijhouden.  :)

Wij hebben 14 jaar geleden, toen de grijze roodstaart papegaai waarmee ik ben opgegroeid op 37 jarige leeftijd overleed aan een hartstilstand, een jonge grijze roodstaart gekocht van een knul in Amersfoort. Ze was toen nog geen jaar oud, haar naam was (en is) Koko.

Een jaar daarna,  kochten we er een twee grijze bij, Roxy. Roxy was (en is dus) een jaar jonger dan Koko, zat in een veel te kleine kooi op een berg stront met te ver afgeknipte vleugels en een zelf afgevreten staart. In zijn bakje lagen enkel maiskorrels want hij luste niets anders. Logisch dat het beest er niet uit zag want een papegaai haalt onvoldoende voeding uit ruwe mais omdat zijn darmgestel daar simpelweg niet lang genoeg voor is :-/

Koko en Roxy stonden elk aan een kant van de kamer, Roxy knapte zichtbaar op maar aaibaar werd hij niet. Los was ook geen optie dus zat hij altijd in zijn kooi. Die was niet echt klein voor huiskamer begrippen maar ideaal is anders. Later werd die kooi nog groter zodat ze er samen in konden. Dat was geen liefde maar ze accepteerden elkaar en hadden "aanspraak" als ik aan het werk was.

Toen we verhuisden kregen de grijsjes een enorme buitenvoliere waarbij ze ook nog naar binnen kunnen. Het was het eerste wat we bouwden eigenlijk en sinds de lente van dat eerste jaar hier zitten ze daar in. Om ze wat te doen te geven zitten er allemaal takken in om aan te knagen en hebben we in het binnenhok een holle boomstam gezet. Tijdens de verhuizing hebben we ze laten sexen omdat we ze toch in vervoerskooitjes moesten stoppen en ze dus moesten vastpakken. Het bleken een man en een pop...

Het jaar daarop gedroeg Koko zich vreemd, ik zei tegen mijn man dat ik vermoede dat ze een ei wou gaan leggen en inderdaad, enkele dagen later lag er een ei. Dat werden er maar liefst 5 waarop ze 6 weken lang heeft zitten broeden. Er zat niets in, dat was duidelijk en dat kon ook niet want ze waren elkaar ondertussen wel aan het poetsen en Roxy liep wel eens van links naar rechts over Koko (in broedse kip houding) heen maar dat was het dan ook wel LOL. Toen we de eitjes op aanraden van een kweker weggenomen hadden legde Koko gewoon 4 nieuwe eitjes en toen ook die na de broedtijd weggehaald werden (de eitjes horen na 30 dagen broeden uit te komen) en ik ook die holle boom verwijderde begon ze gewoon op de bodem weer een nieuw broedsel... broedblok maar weer terug, ei er in en vooruit maar. Het werden weer 3 lege eitjes en goddank was er daarna klaar mee en kon het blok weg blijven.

Het werd weer lente en Koko veranderde weer in een broedse kip, tegen de tijd dat ze dreigde weer op de grond te gaan zitten kreeg ze haar boom terug. Wederom 3 lege nesten, gelukkig met 3 eitjes per keer dus niet zo overdreven veel.

En dit jaar hetzelfde liedje, 3 lege eitjes waarna ze weer van voor af aan begon. Ik heb niet eens meer opgeschreven wanneer het eerste werd gelegd. Je voelt hem al aankomen... twee weken geleden, de 2e dag van onze vakantie, hoorde ik bij het voeren een gesmoord geluid uit de boomstam komen. Ik schrok me dood en dacht dat Koko ademnood had. Ik ruk de klep van het blok en  kan nog net op tijd mijn handen terugtrekken voor pittbull Koko die blijkbaar niets mankeerde. Maar achter haar, in het zaagsel schemerde een klein roze dingetje met grijs dons en een gitzwart snaveltje... Koko en Roxy hebben een jong!

Ik ben struikelend en schreeuwend naar binnen gerend LIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEF????????????????!!!!!!!!!!!!!!! Lief keek al even vol ongeloof als ik ;) De dag erna kwam er een duotoon uit de boomstam en bij een voorzichtige controle bleek er nog een jong te liggen. Koko haar snavel zat vol smurrie dus blijkbaar werkten haar instincten en was ze aan het voeren. Ik wist dat er drie eitjes lagen en twee dagen later kwam ook het 3e en laatste jong uit.

Vandaag zijn ze 2 weken oud en beide ouders voeren. Ze groeien geweldig goed en alles lijkt er, tegen de verwachtingen in (vaak gaat het bij een 1e en 2e en soms zelfs 3e nest fout omdat de ouders het gewoon niet snappen) op dat het goed zal gaan. En ja, nu hebben we dus een luxe probleem.

Van hobbyhouders zijn we ineens kwekers met alle verantwoording van dien...

Tuurlijk kweek ik al jaren met valkparkietjes maar een valkparkiet is niet zo'n hoog sociaal intelligent wezen als een papegaai, die zich heel erg aan zijn gezin hecht en emotioneel kapot gaan gaan van verveling, stress en eenzaamheid als deze zijn leven in gevangenschap moet doorbrengen. Mijn valkparkietjes gaan vaak naar particulieren die er meerdere hebben die een groot deel van de dag los door huis mogen vliegen, of naar kwekers met ruime buitenvolieres waar ze in groepen worden gehouden. Het maakt ze niet veel uit bij wie ze wonen als ze maar goed te eten, lekker de ruimte, medische hulp indien nodig en een valkparkieten maatje hebben.

Papegaaien in de huiskamer worden nog al te vaak in te kleine kooien gehouden waar ze als ze mazzel hebben af en toe eens even uit mogen. Ze maken troep, gaan niet altijd praten, en  kunnen gedragsproblemen ontwikkelen waarbij ze de gezinsleden bijten, zichzelf verminken, gaan schreeuwen en meer ellende waarna zo'n vogel al snel weer wordt doorverkocht omdat het toch allemaal wel tegenviel.

Bij veel kwekers zitten ze in een kubussen van een m3 in een ruimte met kunstlicht, waar ze hun leven lang niet uit komen. Hun eitjes worden afgepakt om in de broedmachine te doen, zodat ze legsel na legsel produceren en als ze wel zelf broeden worden de jongen vaak direct  of binnen 4 weken afgenomen om met de hand verder grootgebracht te worden. Waarna ze dus ook weer opnieuw zullen gaan leggen en de kweker zo tussen de 9 en 12 jongen per jaar van 1 koppel kan plukken.

Tuurlijk heb je goede eigenaren, die hun papegaai los hebben overdag, die of zelf bija altijd thuis zijn of een tweede papegaai erbij nemen. Die soms gaan wandelen of fietsen en ze net als wij de honden meenemen op vakantie. En goed gesocialiseerde papegaai vind dat helemaal geweldig.

En tuurlijk heb je goede kwekers, die royale vluchten met daglicht bieden en de ouders de kans geven zelf hun jongen op te voeden tot in elk geval 6 weken en als het koppel het goed doet 1 jong bij de ouders laten tot het uitgevlogen is.

Maar nu moesten wij er ineens over na gaan denken of de jongen al dan niet tam willen maken, hoe en wanneer we daarmee gaan beginnen en... Ons dus zorgen maken over waar ze terecht gaan komen wetende dat deze vogels zomaar 35 kunnen worden en er bij ieder goedbedoelend gezin en kweker in 35 jaar heeeeeeeeel erg veel kan veranderen en dat de kans dus groot is dat de mensen aan wie wij ze verkopen niet de enige eigenaren zullen zijn.

Daar hebben we grote moeite mee, hoe blij we ook zijn om dit mee te mogen maken en hoe geweldig het is om te zien hoe blij Koko en Roxy zijn, hoe goed ze zorgen voor die lelijke kale dingen, dat Roxy geen veren meer plukt en geen andere rare stereotype gedragsafwijkingen meer laat zien omdat ie zich helemaal vogel voelt.

We hebben in elk geval besloten dat alle drie de jongen bij hun ouders blijven tot ze zelf het blok uit komen en minimaal 2 dagen hebben rond gevlogen. Dan laten we door de DA DNA testen op geslacht, verschillende ziektes en parasieten en nemen we er twee mee naar binnen om te kijken hoe tam we ze kunnen krijgen zodat ze in eerste instantie bij een particulier terecht kunnen. Blijkt dat ze niet tam genoeg worden op die manier kunnen we altijd nog zien, gelukkig hebben we ruimte zat om ze in elk geval te kunnen houden tot ze geslachtsrijp zijn (minimaal 4 jaar dus).

Ik doe er even wat foto's bij, let niet op de kwaliteit, het moet door een kier en binnen is het donker, ik moest wel flitsen maar die onboard flits werpt natuurlijk schaduwen. En aan de buitenkant van die kier zit Koko klaar om me op te vreten. ;) Op de foto's is de oudste 10 dagen oud.







Verwacht niet te vaak foto's want we willen zo min mogelijk risico nemen en Koko niet te vaak ongerust maken. Niet dat ze bang is, dat zie je wel dat ze dat niet is, maar boos wordt ze wel. Ook niet fijn voor een jonge mama :)

[patty_dordtse valkjes]

ik schreef het je net in je andere boekje maar hier 3 foto's van mijn grijsje Chico

ik kon er alles mee doen was sow schat  :-*
en ook nog eens een valken vriend  ;D

[•=Bonnie=•]

ik schreef het je net in je andere boekje maar hier 3 foto's van mijn grijsje Chico

ik kon er alles mee doen was sow schat  :-*
en ook nog eens een valken vriend  ;D

Wat een droppie Patty. Is Chico overleden dat je hem niet meer hebt?

[Paula]

Nou, dat zal zeker een verrassing geweest zijn, na al die jaren!
Mooi joh, die jonge grijsjes.
Veel plezier met ze. Hopelijk krijg je ze goed tam.
Veel succes ermee!

[patty_dordtse valkjes]

:'( :'( :'( helaas is me schatje naar de gaaien hemeltje gegaan...

we gingen samen douchen in de tuin mee naar buiten alles deden we

zo lag die altijd te slapen

  :-*

[•=Bonnie=•]

:'( :'( :'( helaas is me schatje naar de gaaien hemeltje gegaan...

we gingen samen douchen in de tuin mee naar buiten alles deden we

zo lag die altijd te slapen

  :-*

:'( wat sneu

[bobbie]

Ik heb even mijn reactie in je dagboekje gekopieerd:

WOW, Bonnie, wat een verrassing   

Wat een heerlijke droppies

Ik snap je dilemma. Zelf heb ik ook papegaaien waarmee ik fiets, douche, klets, zijn zeker van de vroege ochtend tot rond 15.00 uur uit de kooien, tot de valkjes er uit mogen.
Hebben een eigen vogelkamer, dus goed dag/nachtritme, zitten zeker aan hun 12 uur slaap die ze nodig hebben.
(En nee, ik wil er geeneen bij )

Ik snap dat je niet wakker wilt liggen over jonkies die hun leven lang in een kooitje zitten.

Ik zal je een link geven:

http://www.parkieten-land.nl/smf/

hier zitten veel papegaaienliefhebbers. Misschien ken je deze site al, misschien ook niet. Voor alle zekerheid.

Tjeetje, nou ik ga je zeker volgen hoor.

succes met alles, enne .......... zorgen even vooruit schuiven, nu even genieten.

Groetjes, Nel

[Caroline]

Wow Bonnie, wat ontzettend gaaf!!!!  :o

Gefeliciteerd met deze bijzondere geboorte.  :D

Ik zie je helemaal door de tuin rennen van blijdschap.  ;D

In een restaurantje hier in Veghel is afgelopen winter de Grijze roodstaart overleden, hij mocht 71 jaar worden.  :o

Ik snap je dilemma helemaal.  :-\

Voor dit moment succes met het groot brengen van je 3 mooie grijze donsjes, ik blijf je uiteraard volgen.  ;)

Groetjes van Caroline

[♪ Marlies]

Ik had je natuurlijk al gefeliciteerd. :P

Leuk om te horen dat jouw gaaien van die goede ouders zijn, dat geeft een heleboel stress minder.

Ik vind het wel heel erg leuk dat je nu een boekje begonnen bent zodat ik jouw kweekervaringen kan volgen. Wie weet komt het ons ook nog eens van pas. ::)

Geniet er maar van, voor je het weet zijn het al echte grijze roodstaarten, dat zie ik nu wel aan Jacob.

Groetjessssssssssss ;)

[*Esther*]

HiHiHi
Dan hier ook nog even een reactie;

Oh Bonnie wat ontzettend leuk!!!!!
Ik zie je in gedachten, bij wijze van sperken naar binnen rennen.

Misschien dat er via dit forum (of een ander papegaaienforum) liefhebbers zijn?
Daar zijn vaak mensen die meer verstand van ppg hebben dan de gemiddelde mens.

Ik denk dat velen je gaan volgen hoor (in je dagboek)

Ik wel!

gr Esther

[bobbie]

Nog een link:

http://forum.sennapapegaaien.nl/index.php

[bobbie]

...... en nog 1

http://www.fluffies.org/nl/?sid=5929b97be1751de33b7b37aab31ada02

[bobbie]

 ::) en de volgende:

http://www.papegaaiachtigen.nl/

[bobbie]

 :P en ja hoor, daar ben ik weer:

http://www.papegaaienforum.nl/

[bobbie]

Nu ga ik aardappelen schillen. ;)