Vraagje over kooi - Pino, Mollie en Macho* in Istanbul

[Machootje]

Toch maar besloten om ook een dagboekje bij te gaan houden omdat ik vind dat Macho zo bijzonder is dat hij dat wel verdient  ;)

Ik ben Judith, zijn vrouwtje en ik ben 32. Ik woon samen met zijn baasje, mijn man Kerem van 36, in Istanbul.
Macho heeft in zijn jonge leventje al het een en ander meegemaakt. Hij is nu ruim een jaar oud, ik weet niet precies wanneer hij geboren is, maar toen wij hem kregen in juli 2008 was hij 6 maanden oud volgens de man in de dierenwinkel dus dat houden we maar aan.

Het enige dat we weten van de eerste zes maanden van zijn leven is dat hij bij iemand heeft gewoond die niet (goed?) voor hem kon zorgen en hem dus naar de dierenwinkel heeft gebracht. Of hij daar ook in eerste instantie vandaan kwam weet ik niet.

Nou, met zes maanden kwam hij dus bij ons. Wij wisten niet veel van vogeltjes, alleen wat ik had opgezocht op internet en dan vooral deze site! We hadden een mooie grote kooi voor hem gekocht en allerlei speeltjes enz. De eerste paar dagen wilde ik hem zoveel mogelijk rust geven en 's avonds deed ik zelfs om tien uur de lichten en tv uit om hem maar niet te veel te storen!

Hij zat heel nieuwsgierig rond te kijken maar was verder vrij stil en ook erg bang. De pech was wel dat we gelijk na een paar weekjes al op vakantie gingen naar Nederland en dat hij toen een weekje naar mijn schoonouders moest. Het zijn erg lieve mensen maar van dieren weten ze gewoon niet erg veel. Toch had ik er wel vertrouwen in, maar ja, het was beter geweest als hij niet meteen weer in een andere omgeving had gemoeten met voor hem onbekende mensen.

Daarna gingen we ook nog verhuizen, dus weer een verandering. Ik heb me daar wel eens schuldig over gevoeld, omdat hij zo natuurlijk moeilijker kon wennen.

Na een tijdje in het nieuwe huis kwam hij toch op een gegeven moment ineens de kooi uit! Ik had het deurtje altijd openstaan voor als hij eruit zou willen.
Ineens zat hij bovenop de kooi! Dat was natuurlijk erg leuk. En hij vloog ook een paar rondjes door de kamer.
Naderhand ging hij dat steeds vaker doen en hij ging altijd weer uit zichzelf de kooi in.

Maar op een gegeven moment veranderde er iets. Hij kon niet meer goed op zijn pootjes landen. Voorheen kwam hij altijd op de rugleuning van mijn stoel zitten of op de rand van de laptop. Nu ging dat ineens niet meer goed. Maar het leek niet of hij pijn had dus dacht ik, maar even aanzien, het knapt vast wel weer op.

Helaas werd het niet beter en na een tijdje zijn we met hem naar de dierenarts gegaan. Een hele toestand want ik had niet bedacht dat we daar met kooi en al naartoe konden dus moest ik hem vangen en in een apart doosje doen. Een heel trauma dus weer! De dierenarts bekeek hem en zei dat het leek op een gebrek aan mineralen, ook al gaven wij hem alles wat hij nodig had. Maar ze dacht dat hij dit al eerder opgelopen had misschien en dat het er nu uitkwam. Ze gaf ons een soort poeder mee dat door zijn water moest en adviseerde hem eierschalen door zijn voer te geven.

Zelf had ik toch het idee gekregen dat het misschien toch wel eens gebroken kon zijn, maar dat geloofde ze absoluut niet. Het mooie was wel bij de dierenarts, dat toen ik Macho vasthield hij ineens heel oplettend naar me keek met een blik van: ah, dat is mijn vrouwtje, die ken ik! Tussen al die vreemde mensen. En hij liet zich bij de dierenarts ook voor het eerst een beetje aaien over zijn bolletje. Heel lief.

Na twee of drie weken dat poeder te hebben gebruikt en eierschalen te hebben gegeven was er niets veranderd. Dus we gingen weer terug naar de dierenarts, deze keer met kooi en al! In de taxi en hup! Nu zei ze dat het er echt niet goed uitzag en dat het erop leek dat dit nooit meer goedkwam. Hij moest ermee leren leven. Nou, ik was er helemaal overstuur van. Ik had echt gehoopt dat ze iets zou kunnen vinden waar ze wat aan kon doen en dat hij dan weer de oude zou worden.

Ondanks haar diagnose legde ze een soort spalkje aan om hem wat steun te geven want hij kon inmiddels zijn rechterpootje helemaal niet meer gebruiken, die lag naar achter en slap. In eerste instantie leek hij er een beetje baat bij te hebben, omdat hij er zo op kon steunen maar uiteindelijk werd het meer een last en na twee weken heeft ze het er weer afgehaald. Toen zag zijn pootje er nog erger uit, helemaal rood en alle haartjes eraf. Nu onderzocht ze hem nog eens en zei nu: "Ja, het lijkt toch of het een keer gebroken is geweest en nu verkeerd is geheeld." Ik dacht dat ik niet goed werd!! Nu was alle kans dus verkeken om er nog iets aan te doen. Ze adviseerde om een rontgenfoto te laten maken bij een andere dierenarts die er de apparatuur voor had.

Het volgende weekend konden we erheen, maar daar kregen we te horen dat het (natuurlijk!) geen zin meer had omdat je de breuk nu niet meer zou kunen zien. Ze gaf ons wat antibiotica (waarvoor??) en vitaminen die we met een spuitje moesten gaan geven. Mijn eerste gedachte was, nou veel succes! Want hij moest nog steeds niets van onze handen hebben, dus laat staan dat ik hem moest pakken en dan dat spul in zijn snaveltje spuiten!

Ondanks dat hij in het begin behoorlijk beet, ging het langzaam maar zeker beter. Hij leek ook wel een beetje op te knappen van de medicijnen. Niet dat zijn pootjes er beter van werden maar wel dat hij wat levenslustiger werd en ook zelfs weer wat ging spelen met een belletje dat ik lager in zijn kooi had gehangen.

Hij zit nu altijd op de bodem van zijn (grote!) kooi en kan net naar zijn voerbakjes en waterbakjes toe. Als ik hem wil laten vliegen haal ik de hele bovenkant van de kooi en kan hij er zo uitvliegen. Terug in de kooi kan hij ook zelf, hij landt dan precies weer in de kooi (meestal dan, als het niet lukt laat hij zich wel makkelijk oppakken nu en terugzetten). Hij (en wij) lijkt zich aan de nieuwe situatie te hebben aangepast, maar het doet wel zeer om te zien dat hij zo weinig meer kan! Zeker als ik foto's zie van toen hij net bij ons was. Toen was hij echt op ontdekking en kwam hij vaak op de rand van mijn laptop zitten enzo.

Soms maak ik me ook zorgen om zijn gedrag. Hij is namelijk heel erg stil en zit vaak uren in dezelfde hoek van zijn kooi. Hij fluit nauwelijks. Als ik tegen hem praat kijkt hij wel naar me en heel soms fluit hij een beetje, vooral ook als ik de kamer verlaat. Het is wel een lieverd, maar hij blijft ontzettend schrikachtig en bang. Als hij uit de kooi is, zoals nu, zit hij op de kast en daar kan hij dan ook rustig een uur blijven zitten, heel rustig. Dan vliegt hij soms een paar rondjes en gaat hij weer naar zijn kooi. Ik maak me zorgen of hij wel gelukkig is.

Nou, dit was een heel verhaal voor een eerste verslagje in het dagboek, maar het geeft wat meer uitleg over Macho's achtergrond.

Ik zal bij gaan houden hoe het met hem gaat en wat we allemaal met hem meemaken. Ook zijn we van plan er nog een valkje bij te nemen. Daar zal ik ook over vertellen.

Ik weet nog niet precies hoe je foto's plaatst in het bericht dus dat ga ik even uitzoeken en dan plaatst ik later wat oude en nieuwe foto's.

Gelukt! Kijk maar:


Nieuwsgierig op de laptop!




Ruim een jaar, op de kast!

[Kimm]

hoi judith,

och wat een verhaal zeg. gelukkig hebben jullie hem nu.
wat een mooi valkje is hij zeg.
het feit dat ie wat stilletjes is kan nog altijd gaan bijdraaien hoor. hij heeft natuurlijk al heel veel meegemaakt en hij moet jou leren vertrouwen. je zal zien dat hij stapje voor stapje steeds meer durft. geef hem maar lekker de tijd.
je bent erg gek met hem, dat kan ik wel lezen :D
ook is het leuk voor hem dat hij nog een vriendje erbij krijgt.

groetjes kim

[Machootje]

Hoi Kim,

Bedankt voor je reactie! Ik denk ook wel dat hij nog meer kan bijdraaien hoor. Eigenlijk is hij al heel veel veranderd sinds hij bij ons kwam, maar het liefst zou ik natuurlijk willen dat het sneller zou gaan! Ik geef hem de tijd en probeer zoveel mogelijk aandacht aan hem te besteden maar soms vind ik het moeilijk, want ik kan ook niet de hele dag naast de kooi gaan zitten. Maar ik praat wel tegen hem, ook als ik niet naast de kooi zit. Zou hij dat ook fijn vinden?
Hij zit veel in zijn kooitje omdat hij buiten zijn kooi ook weinig kan. Soms laat ik hem er dus wel uit maar dan vliegt hij rechtsstreeks naar de hoge vitrinekast en gaat daar dan de hele tijd zitten.
Ik weet dus eigenlijk niet goed wat ik verder nog met hem kan doen. Om de dag of zo was ik hem wel, ook omdat hij dus op de bodem zit en er daardoor poep aan zijn lijfje blijft plakken en dat is meestal wel heel leuk. Vindt hij zelf ook best leuk geloof ik. De laatste keer heb ik hem meegenomen naar de badkamer en dat vond hij wel prachtig, zo'n glimmende kraan  ;D
Maar als hij in de kooi zit, is hij gewoon zo stil. Ik voel me daar vaak een beetje bezwaard over en ik heb het gevoel dat ik hem eigenlijk steeds bezig zou moeten houden of zo. En ik voel me ook schuldig als ik bijvoorbeeld een half dagje wegga omdat hij dan zo alleen zit en zich helemààl verveeld naar mijn idee.
Dat is ook een reden dat ik voor hem er graag een vriendje bij wil.
Maar als je tips hebt over wat ik verder nog zou kunnen doen om het leuker voor hem te maken, laat maar horen!

Groetjes en ik zal ook eens wat meer gaan lezen in jouw dagboekje. Ik heb al wat gelezen, maar ik zag dat er al heeeel wat pagina's zijn  ;)

[Kimm]

hoi Judith,

heb je ook een radio aan als je weg bent? dat vinden ze ook vaak wel fijn.
verder zoveel mogelijk hem op laten stappen op je vinger. of neem hem mee naar de wc. dat helpt ook vaak.
ik zou hem toch zoveel mogelijk uit de kooi laten, ook al gaat hij op de kast zitten. probeer hem ook te lokken met lekkere dingetjes. dat je tegen hem praat vinden ze wel fijn hoor, dat horen ze zeker wel ;)

groetjes kim

[Machootje]

Hoi Kim,
Het probleem is dus dat hij niet op mijn vinger kan zitten doordat het niet gaat met zijn pootjes en hij ook echt te bang is voor mijn handen. Zijn ene pootje is helemaal slap en ligt naar achteren en in zijn andere pootje heeft hij wel wat kracht maar omdat hij nu nooit meer op een stok zit traint hij de 'tenen' zeg maar ook niet meer dus kan hij er denk ik niet goed meer mee grijpen.
Ik doe zeker de radio aan als ik wegga! Dat vindt hij denk ik wel fijn.
Als ik hem ga wassen, moet ik hem eerst dus vangen, meestal als hij op de kast zit. Of als hij dan wegvliegt, komt hij vaak ergens op de grond terecht en kan ik hem zo pakken. Maar ja, het punt is dus dat het altijd een beetje gedwongen is en ik weet niet of dat nou zo goed is, maar het kan niet anders helaas  :(

Groetjes,
Judith

[Kimm]

ach ja dat is ook zo.
he sneu he dat dat pootje niet meer werkt :-\
als jij hem moet vangen werkt vaak niet positief, alleen in dit geval is het niet anders en kan je ook niet anders.
maar wie weet judith, in de toekomst dat hij wel bij je  komt hoor ;)
valkjes kunnen nl nog enorm veranderen.

groetjes kim

[Machootje]

Hier even een paar foto's van Macho in de kooi! In zijn favoriete hoekje.

Wat zo grappig is, als hij gaat eten maakt hij een geluidje. Een soort 'piepen' maar dat doet hij nog niet zo lang. Ik vind het wel apart, doen meer valkjes dit?

[Kimm]

mooie foto's :D  :D

mijn happy gaat ook piepen als hij gaat eten :D
net alsof hij nooit wat krijgt.

ik zie dat je op de bodem een doek hebt liggen? kan je ook aan houtsnippers komen in turkije? dan kan hij nl lekker scharrelen.

groetjes kim

[Machootje]

Nou, het vrouwtje is vandaag meteen op pad gegaan en heeft houtsnippers gekocht, dus morgen maar eens zien hoe Macho erop gaat reageren!

Vanmiddag was het tijd voor een beetje badderen en dat was weer een leuke belevenis. Hij vindt het steeds leuker denk ik en vooral nu ik met hem naar de badkamer ga. De kraan blinkt en hij hoort er allerlei geluiden van buiten komen, da's natuurlijk altijd spannend en dan wil hij zich ook wel even laten horen.

Na het badderen had ik hem even vast met keukenpapier om een beetje te drogen en dat vond hij ook wel erg spannend... om in te bijten  ;D Zag er heel leuk uit dus ik heb er een paar foto's van gemaakt. Ook liet hij zich lekker kroelen en kon ik merken dat hij er van genoot, dus al met al een fijn moment.

Nu zit hij alweer lekker te slapen, dus welterusten en tot morgen!

Lekker bijten


Knapperd


Wij samen op de bank


Spelen met het belletje!

[Kimm]

hoi judith,

wat leuk zeg. als hij gaat douchen, doet hij dan zijn vleugels ook een beetje wijd?
en hoe reageert hij op de houtsnippers?

groetjes kim

[Zyra]

Hey judith,

Wat zielig he zijn pootje, maar hij red zich er vast wel mee! ik weet namelijk dat een valkje met 1 pootje zich heel goed kan redden en ook gewoon op stok gaat zitten enzo. Misschien dat hij op de grond zit omdat hij niet kan klimmen met het hangende pootje? Hij heeft het vast en zeker naar zijn zin met zulke baasjes die er alles aan doen om het voor hem leuk te maken. Douchen vindt ie schijnbaar erg leuk, dat is te zien aan zijn ondeugende koppie hoor ;). Ook ik bene rg benieuwd naar wat Macho van de houtsnippers vindt. Dit is gelijk ook een beetje vermaak omdat ze dit stuk kunnen bijten met hun snaveltje.

Misschien zou je nog wat meer speeltjes beneden in de kooi kunnen hangen zodat ie met meerdere dingetjes kan spelen? En misschien zijn eten en drinken op de bodem van de kooi zetten zodat hij er makkelijker bij kan, alhoewel, aan de andere kant is het misschien een mooie trianing om hem toch iets te laten klimmen en nog wel voor een goed doel ook, namelijk zijn eten!

Ik ben erg benieuwd naar de avonturen van Macho. Hij heeft het maar goed getroffen met zulke baasjes.

Groetjes Desire

[Dierenfreackske]

Hoi, ik ben ook benieuwd naar Macho zijn avonturen hoor! Grtjs Ann

[Hermien]

Ach, wat een dotje. Jammer, dat hij het andere, meer gezonde pootje ook niet gebruikt. Ik heb een valk gehad 'Gekke Gerrit' en die had ook zo'n spastisch pootje. Omdat Gekke Gerrit al meerdere keren van baasje was verwisseld is het dus niet duidelijk waarom hij zo'n pootje had. Het stond echt helemaal naar achteren geklapt. Maarrr.....Gerritje heeft zich niet laten kisten en deed echt alles met één poot. Hij kon klauteren als de beste.  Sneu voor Macho dat hij dat niet (meer) kan.

[Machootje]

Hoi Ann, Desire, Kim en Hermien,
Wat leuk om meerdere reacties te krijgen! Bedankt allemaal voor jullie berichtjes.

Nou, de houtsnippers zitten in de kooi maar meneer is gelijk in slaap gevallen nu! Hij beet er eventjes in en ging toen weer in zijn hoekje zitten en is in slaap gesukkeld. Het lijkt of hij in de rui is, zou dat kunnen? Hij is wel veel slaperiger en verliest wat veertjes.

Het zijn jammer genoeg niet van die grovere houtsnippers, maar fijnere geperste snippers. Dat was het enige dat ik kon vinden tot nu toe. Het valt niet mee hier! Ik hoop dat dit ook goed is? In ieder geval is het zacht aan de pootjes. Ik had zijn etensbakjes en water inderdaad op de bodem gezet maar ik heb ze nu toch laag in de kooi opgehangen om eens te zien of het hem lukt erbij te komen. De laatste tijd probeert hij wel steeds vaker een beetje te klimmen en omhoog te komen, ook al lukt het niet. Hij moet nu in ieder geval iets meer moeite gaan doen. Ik heb ze ook iets verderop in de kooi gehangen zodat hij wel uit die ene hoek moet komen. Ik kan het altijd weer terugdraaien als het niet gaat.

Helaas lijkt zijn linkerpootje ook niet helemaal goed te zijn, hij heeft er weinig kracht in. Soms lijkt het of hij in zijn rechterpootje meer kracht heeft maar die staat dus jammer genoeg in een verkeerde stand. Op een stokje zitten gaat denk ik echt niet meer lukken net zoals op een vinger  :(

Als ik hem ga badderen laat ik hem eigenlijk niet echt los, want ik ben erg bang dat hij zal vallen als hij gaat vliegen of zo. Ik houd hem dus eigenlijk bij de wastafelkraan en hij wil wel een beetje zijn vleugeltjes spreiden. Misschien moet ik wat minder bang zijn en hem gewoon een beetje zijn gang laten gaan? Maar in de woonkamer valt hij ook nogal eens als hij moeilijk ergens kan landen of niet hoog genoeg komt om ergens op te komen. In de woonkamer hebben we vloerbedekking en kleden dus gelukkig maakt hij dan een zachte landing maar in de badkamer zijn het allemaal tegels!

Vandaag is hij niet zo in zijn hum lijkt het wel. Ik heb hem net ook gebadderd maar hij werd een beetje bijterig op een gegeven moment en toen heb ik hem in de kooi gezet.

Toch merk ik nu al weer een verandering ten opzichte van vorige week. Ik heb deze week meer met mijn hand in de kooi gezeten en hem lekkere dingen geprobeerd te voeren en hij pakt het inmiddels wel aan! Deze site spoort me aan en jullie geven me echt de steun die ik nodig heb!!  :)

[carco]

Ik vind Macho een knapperd en geweldig hoe jij er mee om gaat!

De fijnere houtsnippers die jij nu hebt vind ik zelf juist fijner  ;D dan de grovere.

Groetjes: Caroline.