Sharons (b)engeltje Angel (1)

[*Manon*]

Hoi Sharon,

Kan me voorstellen dat dit heel moeilijk voor je moet zijn, maar wilde je alvast even laten weten dat ik het heel mooi vind zoals je dit schrijft en ik vind het een heel mooi gebaar naar Gucci.

Groetjes Manon

[Sharon]

(Vervolg)

Het was vrijdag 24 augustus 2007 en ik was die dag vroeg opgestaan omdat er iemand langs zou komen voor de kelder. Mijn ouders waren in Turkijke, dus moest ik het huishouden runnen. Ik had die dag eerlijk gezegd nog helemaal niet goed naar je gekeken of je aandacht gegeven. Iets waar ik me nu echt ongelooflijk schuldig over voel. Maar hoe had ik toen kunnen weten dat het onze laatste uren samen zouden zijn?

De man kwam veel later dan afgesproken opdagen en toen hij weer weg was en ik eindelijk naar boven naar jou toe ging, zag ik meteen dat er iets ernstig mis was met je. De keren dat ik naar je had gekeken had je altijd op je etensbakje gezeten, en nu zat je daar nog. Je was ook echt hartstikke stil, terwijl je normaal altijd wel geluid maakte. Je zat daar maar stil voor je uit te staren, en ik deed mijn hand onmiddelijk in de kooi om je eruit te halen. Je stapte niet op mijn vinger, iets wat je normaal wel altijd deed. Ik pakte je meteen met beide handen vast en tilde je van je etensbakje. Toen werd het voor mij helemaal duidelijk dat je ernstig ziek was: je verzette je totaal niet, en lag maar een beetje slapjes in mijn handen. Dat kwam echt aan als een harde klap in mijn gezicht. Ik raakte een beetje in paniek, en ging op deze site kijken bij ziekte. Hoewel ik meteen al wist en aanvoelde dat je ziek was. Ik heb je toen in een kleine doos gezet, met een kerstmuts erin, waar je lekker warm tegenaan kon gaan liggen, met hele lage bakjes eten en drinken, en een bureaulamp erboven, voor de warmte. (Wij hebben geen warmtelamp, helaas).

Ik heb de rest van die dag bijna constant bij je gezeten met een knoop in mijn maag. Ik vond het zo verschrikkelijk erg dat je ziek was, en van de gedachte dat ik je zou verliezen, dat je zou sterven werd ik misselijk. Het kon gewoon niet dat je zou sterven. Niet mijn zonnestraaltje, mijn boeleke, mijn schatje, mijn alles... Jij was degene op dat moment die me gelukkig maakte, en als jij zou sterven, zou een deel van mij dat ook doen...

Je at toch goed, en ik kreeg alweer wat hoop dat je het zou redden, dat je weer beter zou worden. Maar die hoop was vals...
Ik ging die avond met veel tegenzin en moeite naar bed. Je leefde nog toen ik in bed kroop. Ik werd die nacht nog een keer wakker, en ben toen met een bevreesd hart naar je gaan kijken. Gelukkig, je leefde nog. Hoewel je nog maar heel erg weinig reactie gaf. Ik moest je vastpakken om een reactie van je te krijgen. (Misschien heel gemeen van mij, maar ik moest gewoon weten of je nog leefde). Je slaakte toen een zucht, en protesteerde een klein beetje, en dat was het. Ik zette je terug tegen de rand van de doos aan, lekker warm op en tegen de kerstmuts.

De volgende dag werd ik al vroeg wakker. Ik durfde niet meteen naar je te kijken, en ging daarom eerst naar de badkamer.
Mijn hart ging als een gek tekeer toen ik naar de doos toeliep waarin je lag. BONK BONK BONK BONK. Met heel veel schrik bukte ik me en pakte ik je vast...
Geen reactie... Ik begon een beetje in paniek te raken en de tranen stroomden al over mijn wangen. Ik kroelde je, ik pakte je vleugels vast, ik probeerde alles om toch maar een reactie van je te krijgen. Maar er gebeurde helemaal niets.
Je geest had je zieke lichaam verlaten en was naar een betere plek toegegaan.
Ik zat daar op de grond, met het al redelijk stijve lichaam van jou in mijn handen, en ik kon niet meer ophouden met huilen. De tranen bleven maar over mijn wangen stromen, en de pijn... oh de pijn die ik voelde is onmogelijk te beschrijven. Je had een deel van mij meegenomen toen je stierf. Het deel van mij dat gelukkig was. Met jou, was iets in mij mee gestorven.

Ik ben die middag in de buurt gaan vragen of iemand een schoenendoos voor me had om je in te begraven. De achterbuurvrouw had er één. Ik legde er kranten in, zodat het wat warmer voor je zou zijn. Ook gaf ik je wat haar van me mee, omdat je daar zo graag mee speelde. Ik keek in mijn sieradendoos en zag kleine oorringen liggen. Die gingen ook in de schoenendoos. Ik wou nog afscheid van je nemen, en heb daarom ook een briefje geschreven, wat je ook in je schoenendoos hebt meegekregen. Als allerlaatste legde ik jouw lichaam erin. Ik deed er nog een krant overheen, zodat je als het ware ingestopt was in een bedje.
Ik deed er lang over om de deksel erop te doen, want dan zou het voor mij definitief zijn. Eens het deksel erop ging, zou ik je nooit meer zien. Toen het deksel er dan eindelijk toch opzat, heb ik het met dik plakband vastgemaakt. Ik wou je zoveel mogelijk beschermen tegen katten die je lichaampje zouden willen hebben.

Die middag heb ik een gat in de tuin gegraven, achter het tuinhuisje. Ook daar deed ik er lang over om je erin te leggen. Alweer omdat ook dat een definitief moment was. Voordat ik je erin legde heb ik de zon en de maan gevraagd om over je te waken.
Nadat ik de schoenendoos erin had gelegd en het gat weer had gedicht, was het voorbij. Je had me voorgoed verlaten, en ik zou je alleen nog maar in mijn herinneringen kunnen zien.
Vandaag de dag koester ik de mooie herinneringen die ik aan je heb nog steeds.

De momenten waar ik het liefste aan terugdenk, zijn de momenten toen je op mijn schouder zat, of op mijn vinger, en je je kopje tegen mijn wang aandrukte en een ongelooflijk lief geluidje maakte. Dat zal ik nooit vergeten, omdat je zo mijn hart hebt veroverd.

Lieve Gucci, ik hoop dat je nu op een hele fijne plek bent zonder pijn en ziekte waar je vrij los kan vliegen. Je bent voor altijd in mijn hart en gedachten!

Heel veel liefs van je vroegere baasje Sharon  :-*

[Sharon]

[Mara]

Hoi Sharon

Prachtig verwoordt, heel emotioneel en ik zie het gebeuren al helemaal voor me. Gucci heeft een heel fijn maar veel te kort leven bij je gehad.

Knuffel

Mara

[*Manon*]

Hoi Sharon,

Wat een verhaal over Gucci!
Ik ben er even helemaal stil van en kan me heel goed voorstellen dat het niet makkelijk is geweest om dit verhaal te schrijven. Maar het doet je wellicht toch heel goed om dit te doen.
Gucci was een heel bijzonder valkje als ik je verhaal zo lees en waarom of hij maar zo kort geleefd heeft.... ???
Gelukkig heb je goed afscheid van hem kunnen nemen en heeft hij voor altijd een plekje in je hart.

Groetjes Manon

[Sharon]

Hoi Manon,
het was ook echt heel erg moeilijk voor me om dit te doen. Maar het is gewoon iets wat ik MOEST doen. Gucci verdient dit eerbetoon echt.

Dank je wel voor je lieve berichtje. Het heeft me toch wat steun gegeven net.

Hoi Mara,
dank je wel voor je complimentjes.
Gucci heeft idd een veel te kort leven bij me gehad.

Hoi Manon,
ja, wat een verhaal hè? Het is behoorlijk lang geworden zie ik...
Het was ook echt niet makkelijk om dit te doen, maar het voelt wel heel goed aan.

Gucci was echt heel erg bijzonder voor me. Mijn allereerste valkje die ik helemaal alleen tam heb gemaakt.

Liefs
Sharon

[Anja]

Hoi Sharon,

Ik weet wat je door maakt en ik vind het heel knap dat je dit kan verwoorden hoor.

Gucci heeft een veel te kort maar een ontzettend goed leven bij je gehad.



Groetjes Anja

[Gerda]

Hoi Sharon,

Wat een treurig maar ook mooi verhaal over Gucci!

Hopenlijk kun je veel van je liefde die je voor Gucci voelde ook kwijt aan Angel en Milo!

Liefs, Gerda

[Sharon]

Hoi Anja,
ja, jij weet wat ik doormaak, want jij hebt ook een dierbaar valkje verloren.
Bedankt voor je lieve woorden en plaatje.
:-* :-* :-*

Hoi Gerda,
ja, het is een treurig, maar tegelijkertijd ook een mooi verhaal.
Ik kan zeker veel liefde kwijt aan Angel en straks Milo.

Lief
Sharon

[Peggy]

wat heb je je verhaal over gucci mooi verwoord sharon en ik weet precies hoe het voelt,  de paniek,het verdriet , het gemis etc etc
Heel dapper van je om het hier neer te zetten.

Ondanks dat jij jouw gucci nooit meer zal vergeten , ben ik er wel v overtuigd dat je heel erg geniet van angel en straks ook van Milo  :-*

Liefs peggy

[Sally]

Hallo Sharon,

Ik kreeg helemaal een brok in mijn keel, zo mooi dat je dit neergeschreven hebt!
Gucci heeft een heel goed leventje bij je gehad, maar veel te kort...
Ik vind dit eerbetoon voor Gucci gewoon prachtig! Vind het heel knap van je dat je dit hebt gedaan.
Ik heb het misschien al eens gezegt, maar je bent een super lieve meid!!!


Groetjes Sally

[lynette]

Hoi hoi

ten eerste een hele grote knuffel voor jou
je heb het echt prachtig verwoord en het lijkt indd als de dag van gistere zoals je het verteld maar het is ook niet niks om een grote lieve schatje zo plotseling te verliezen.

:-* :-* :-*


Groetjes Lynette

[Sharon]

Hoi Peggy,
dank je wel voor je compliment.
En het is precies zoals je het beschrijft, die verschillende emoties. Verschrikkelijk is dat. En dan heb ik het ook nog niet eens over de machteloosheid die je voelt.

Ik geniet echt heel erg van Angel, en heel snel ook van Milo. En dat zal ik ook blijven doen.

Hoi Sally,
dank je wel voor je lieve woorden.
Ik denk ook wel dat Gucci het goed bij mij heeft gehad.

Ik vind het echt ontzettend lief van je, die mooie woorden. Jij bent ook echt een schat van een meid!

Hoi Lynette,
dank je wel voor de knuffel! Dat doet erg goed.
Dank je wel voor je mooie en lieve compliment.
Het is zeker niet niks om een valkje die je heel dierbaar is te verliezen, of eender ander welk huisdier.

Liefs
Sharon

[Kaatje]

Hoi Sharon,

Ik heb met bewondering je verhalen gelezen en het leek wel een boek, zo ontzettend boeiend maar met een zo verdrietig einde !!

Je hebt het met heel veel liefde voor Gucci geschreven, dat is uit alles op te maken !! Gucci heeft een heel fijn leventje bij je gehad en in jouw hart zal hij altijd voort blijven leven !!!

Liefs Karin

[Dierenfreackske]

Hoi Sharon ...ik krijg er de tranen van in mijn ogen als ik dit verhaal lees !!
Heel mooi en moedig van je hoor !!
Was het je eerste valkje ? Grtjs Ann