moeite met mijn lieve valkje

[Tessa -Amerongen]

gisteren heb ik bij spoed (is verplaatst naar huisvesting) de oproep gedaan naar een nieuwe baas of voliere voor Kiko het valkje dat ik pas heb (nu 4 dagen).
Ik heb deze oproep gedaan omdat ik de spanning niet meer aankon. Het is een teveel aan hooi op de vork gevoel. Ik voel me erg verdrietig omdat ik het toch ondanks goed nadenken toch blijk te hebben onderschat. Weten is zo anders dan echt ervaren.

Waar ik mee zit vooral is het schreeuwen dat hij doet als ik weg ga uit de kamer. Hij begint met roepen en gaat daarna iets vaker en meer roepen en ik ben zo bang(en dat voelt ie natuurlijk haarfijn aan) dat hij onhandelbaar zal worden en dat ik als ik eens een dag weg ben de buren gek gaat maken wat niet handig is omdat we een gevoelige geschiedenis hebben met onze buren(zij veroorzaakten veel geluidsoverlast en nu is het eindelijk tot rust gekomen dus nu wil ik niet degene zijn die er een potje van maken zal zodat ze weer een excuus hebben om weer lekker hard muziek te draaien e.d..)

Ik lees over verschillende manieren om dit te pogen af te leren toch blijf dit benauwende gevoel van stel dat het niet lukt en hoe weet ik nou of hij de boel bij elkaar zal schreeuwen als ik eens wegben. het contact met de buren aan de gehorigste kant (gehorig huis) is dermate slecht dat ik dit niet makkelijk durf te vragen.

Ik voel me erg verdrietig erom dat ik deze lieve vogel,want hij is ontzettend lief, dus in deze situatie geplaatst heb.
Hij voelt waarschijlijk aan dat ik emotioneel wrakkig ben dus ik ben bang dat als ik hem zo in de kooi weer zet hij zal gaan roepen en gisteren deed hij dat al best hard dus wie weet ..wie weet..
Kan een vogel echt leren om rustiger te worden?
Ik lees verhalen over dat het als het een mannetje is het best veel geschreeuw kan worden. Dat er nog een puberteit ook aan te komen zit (-is me nou nog niet dudelijk na veel lezen wanneer dit nou is?)

hoe moet ik nou met hem omgaan. Soms maakt hij nu terwijl hij lief op mijn schouder zit lieve geluidjes..een beetje aandacht vragend...wat is dan wijsheid ..reageren of negeren.


Gisteren heb ik smiddags gepoogd hem te negeren door buiten in de tuin een boek te gaan lezen en dit viel me heel zwaar omdat ik ook in zijn roep hoor (die van even vaker werdt en uiteindelijk ook luid) dat hij angstig is en alleen.

Als ik dan op zijn roep reageer ..dan leer ik hem verkeerd gedrag aan toch? dus ik hem negeren en uiteindelijk werdt ik er heel erg verdrietig van omdat hij toch doorging en ik best gek werdt van die harde tonen. Ik ben best gevoelig qua geluid..zeker na die geschiedenis met geluidsoverlast met de buren dus ik weet helemaal niet meer het normale referentie kader wat geluid betreft in wat nou gewoon is qua te verdragen en wat toch echt wel luid is. In de dierenwinkel vertelde ze mij dat hij soms even roept en dat het wel luid is. Even..nou dat kan ik wel hebben en de buren ook vast wel ..maar nu ..stel dat dit meer wordt en ik het niet in de hand kan houden omdat ik flut blijk te zijn in opvoeden?!

Ik zit echt in de knoop  want in die korte tijd dat ik hem heb is hij ook zo ontzettend lief. Al meteen vanzelf op mijn schouder de eerste avond ..dat is toch best bijzonder denk ik dan en gisteren kwam hij mij troosten toen ik uithuilde bij mijn vriend (ik ben emotioneel een beetje een wark de laatste twee weken en ook wordt het weer volle maan. daar ben ik ook erg gevoelig voor dus ik weet het even niet meer en ik hoop dat ik wat raad van jullie kan krijgen of het normaal is dat ik overweeg om hem te verkopen of dat het best veilig is om het nog aan te kijken voor een tijdje zonder dat dit schadelijk is voor kiko.) . Het is volgends mij heel wat he als hij al zo snel zo lief en close is toch?

Gisteravond bijv dus na het schrijven van de oproep om hem te verkopen zat ik dus beneden op de bank met mijn vriend en kiko en kiko kwam naar mij toe en op een gegeven moment zat hij achter mij en tegen mijn rug aan te kroelen. tintin mijn vriend kon hem zelfs aaien (iets wat hij voorheen absoluut nog niet dulde..had hij mij verstaan savonds toen ik hierom huilde dat ik het erg vondt dat dit niet kon?) en toen ik mij omdraaide mocht ik hem echt overal aaien..iets wat ik na 15 jaar met mijn lieve parkietje die over is al een tijdje dus nooit heb gekunt zo intiem ookal had ik een sterke band met mijn parkietje! Die mocht ik wel aanraken maar zo zo als bij kiko niet. Ik mocht zijn koppie aaien en zijn hele rug en hij kwam lief tegen mij aanzitten en hij hielp mij heel goed door mijn verdriet heen. Hij voelde me precies aan en dit merkte ik omdat hij dus precies juist reageerde op wat ik innerlijk voelde. Het was zo bijzonder dat ik wer begon te twijfelen of ik te overhaast bang was geworden dat ik niet goed voor hem zou zijn.

Ik heb een ontzettend zwaar verantwoordelijkheids gevoel omdat ik een moeilijke jeugd achter de rug heb en ik heb moeite met iets wat ik niet onder controle heb. ik heb al veel meegemaakt en ben daar moe van nog steeds. het verleden te boven komen begon ik net achter de rug te krijgen en ik voelde me goed tot Kiko in mijn leven kwam en me liet zien dat ik faalangst heb. Kiko is dus een grote goeroe nu voor mij in hiermee leren omgaan.
Het liefst ren ik weg en toch aan de andere kant vindt ik dit zo zwak en zegt iets in mij het te blijven aankijken en niet zo bang te zijn.

Aan de ene kant heb ik dus nog steeds dat ik het leuk vindt en ik zou hem ook er opuit willen meenemen het bos e.d. in bijv. zodra ik een tuigje kan kopen en aan de andere kant ben ik zo bang dat ik niet vrij meer ben om ook eens er alleen op uit te gaan zonder dat hij de boel op stelten zet.

Toch dat schreeuwen..hoe ga ik hier nou goed mee om? hoe weet ik nou wanneer ik wel en niet kan reageren op zijn geluidjes en geluiden en als hij dan schreeuwt om mij en ik heb me expres afgezondert..moet ik dan maar dag en nacht wegblijven tot hij stil wordt?
I voel dat we een sterke band hebben. Dat hij zich erg tot mij aangetrokken voelt en dat het logisch is dat hij nog moet wennen aan alles dus moet ik hem tijdelijk even latenhoren dat alles goed is en daarna meer afwennen door DAN niet meer te reageren op zijn roep.
Ik ben het zo kwijt.

Nu is hij bijv. beneden net en ik zit boven acher de pc.
Ik heb gelezen dat als hij roept ik het beste even kan laten weten dat ik er ben door te zeggen 'ik ben hier'. dus dat doe ik en hij gaat door. Aarzelend roepend ..stil..en dan? als hij weer roept? Hij roept nu zachtjes weer even ..weer stil en weer roepen wat meer achter elkaar. Het klinkt zo jong..
weer stil ..in zijn roep klinkt het testerige door ..dat hij probeert of hij me toch naar zich toe kan krijgen.

Gisteren was dit dus ook en het werdt van kwaad tot erger toen ik me echt voornam om in de tuin te blijven en te lezen. (hij kon me een beetje zien liggen vanuit de huiskamer).
Wat moet ik nou doen? Hem geruststellen..? of is dat fout?

IK heb het idee dat ik voor hem te lezen ben als een openboek..dus dat hij precies weet wat ik voel. Ik heb met andere dieren ook gemerkt dat zij dit kunnen dus vreemd is het denk ik niet dat ik dit denk. Ik kan me moeilijk afsluiten door die angsten die ontstaan door onzekerheden over hoe ikmet hem om moet gaan.

Vandaag zal ik als het echt weer erger wordt de doek eens proberen in ieder geval.

net ging de telefoon dus weer schreeuwen maar na even hield hij weer op en hij is nu tot na het korte gesprek stil.

oef wat ben ik toch een mens zeg.

Het is ook toch moeilijk om na 15 jaar en kalm lief parkietje gehad te hebben die ik zelf niet echt heb hoeven opvoeden zoals deze ook zo wennen.

Hoe doen jullie het als jullei bijv. eens een dag weg zijn of misschien zelfs een dag en een nacht? ik ben zo bang dat ik nu supergebonden ben..niet logisch maar toch  ???

Dankjewel voor het lezen,

Tessa

hij zingt nu trouwens denk ik ..dat klinkt wel lief zeg.

oef ..hoe moet het wel niet gaan als ik ooit aan kinderen ga beginnen 8)

[Rianne]

Wat een lang verhaal, zo te lezen zit je er heel erg mee, en begrijpelijk.
Ik denk dat je valkje erg naar je toetrekt en je misschien als partner ziet. Is een tweede valkje geen optie? Dan zit Kiko niet meer alleen.
En als je geen kleine valkjes wilt kun je er gerust een man bij zetten, als Kiko een man is.
Verder is er nog de tip om de radio aan te zetten bij je valkje. Niet super hard maar als achtergrond geluid.
Als ik lang wegblijf zorg ik dat m'n valkjes vers eten en water hebben, als ik langer als 2 dagen wegblif (is nog niet gebeurd) vraag ik of iemand even langs wil komen om te verversen.

[Tessa -Amerongen]

Hartelijk dank Muppet,

Ja hij trekt erg naar mij toe en o ja daar heb ik een zwak voor..superbemoederend als ik ben geweest altijd al voor mijn parkietje voorheen.

Een tweede valk voelt niet goed..omdat ik nog moet kijken of ik 1tje al aankan. en ik ook lees over dat soms ze elkaar juist gaan versterken. Toch bedankt voor de tip :)

de radio..dat zou hem kalm maken..ik zal het eens doen vandaag. Vandaag is het weer mooi weer dus dan kan ik uit het zicht in de tuin gaan liggen en kijken hoe dit gaat.
lukt het niet dan zal ik de doek proberen.

Hoe zit het trouwens met die puberteit waar ik over lees..weet iemand van jullie wanneer dit is en of het dan allemaal echt zo drastisch is qua het veranderen van gedrag.

Tessa, die blij is dat dit forum en deze site bestaat om af te koelen.

[Roosje]

Hee, wat goed van je dat je het toch nog wilt proberen! Je valkje is nog erg jong he? Hij ziet jou waarschijnlijk als partner of moeder, vandaar dat roepen. dat heeft punky ook heel erg gedaan. Nu nog steeds, maar zodra hij merkt dat ik echt weg ben stopt hij. Dus vooral niet reageren! Dan weet hij dat je er nog ben en zal hij blijven roepen. De doek ben ik niet zo voor, dit brengt zijn ritme in de war. Wel kan je 's avonds de doek eroverheen doen tot de volgende ochtend, dit hielp bij mij wel. Zou je je buren geen brief kunnen schrijven namens kiko? Dit hebben wij gedaan met de honden toen die nog jong waren en dat viel erg goed. Dan leg je de situatie uit en ook hoe je je erbij voelt, dan moeten ze wel begrip hebben! En dan hoef jij ook even minder gestressed te zijn i.v.m. de buren. Veel succes!

[Tessa -Amerongen]

Hallo Roosje,

dankjewel voor je antwoord :)

Ja hij is 'zeiden ze' 9 a 10 weken oud pas. En oei hij roept weer. Wel lief en niet snoei hard. toch achter elkaar..zoiets alsdat een baby kan huilen..verdrietig en alleen. Dolgraag zou ik m willen troosten, het klinkt echt heel zielig maar goed ik neem de raad me voor die ik lees op internet en die jij mij ook geeft. Stil zit ik boven zachtjes achter de pc te tikken nu.
Hij heeft weer even een pauze.

Mannetje of vrouwtje? zouden vrouwtjes ook zo aanhoudend roepen of is dit mannetjes gedrag? Hij loopt ook heen en weer over zijn stok al is het wel wat minder nu na een paar dagen.

ja weer roepen. gedempt en maar door en door.

hoe oud is jouw vogeltje nu? wanneer werdt het wat minder?

ja de doek is echt als ik het niet harden meer kan. aan een emotioneel overstuuur vrouwtje heeft hij niks dus dan maar liever dat.

Ik denk dat ik nog eens toch maar de moed bijeen ga rapen om de buurvrouw in te lichtenja ..dat zou me zelf ook meer rust geven.

Ik heb nu een spiegeltje voor hem opgehangen..dus eens kijken hoe dat gaat.

En als hij nou bij je zit en geluiden maakt reageer je er dan wel op?

Tessa

[Petra op het werk]

Ha Tessa,

Als je nu eerst eens rustig met de buren gaat praten en uitlegt wat er aan de hand is. Dat geeft jou de rust om even de tijd te nemen voor je valkje.

De tips die gegeven zijn, zijn heel nuttig, maar werken natuurlijk ook niet van de ene dag op de andere. Ik zou eerst de tijd met mijn valkje nemen en rustig gaan zitten, kroelen etc. Als hij dan zachtjes roept of zo, hoef je hem niet te negeren, maar knuffel 'm lekker en zorg dat hij zich lekker op z'n gemakkie voelt. 

Als je hem dan weer in de kooi zet, blijf gewoon lief tegen hem praten of geef hem (alleen in de kooi!) wat lekkers! Dan leert hij dat in de kooi zitten geen straf is en voelt zich dan ook automatisch wat meer op z'n gemak.

Als hij echter in zijn kooi zit en gaat schreeuwen, vooral negeren! Als hij later weer rustig is, kun je naar hem toegaan en hem zachtjes toespreken of aaien door de tralies heen. Enne... geluidjes maken doen ze altijd wel hoor, dus daarvoor hoef je 'm niet te negeren, alleen als hij gaat schreeuwen of heel hard roepen.

Dit gedrag moet je een tijdje volhouden en meestal gaat het dan wel beter. Ook valkjes hebben een soort ritme nodig, dus wellicht is het in het begin ook beter om hem ongeveer op vaste momenten op de dag en/of avond eruit te halen.

Succes ermee! Enne... zorg dat je zelf eerst wat kalmer bent voordat je dit proces begint, want een valkje voelt stress haarscherp aan!

Petra

[Tessa -Amerongen]

Dankjewel petra,

Kiko en ik hebben gisteren dankzij al jullie raad een betere dag gehad :)
Het is een lief dier echt waar en ja ik voel veel voor hem. Wel besef ik dat hij beter af is bij iemand anders die echt weet wat het inhoud een valk te hebben misschien iemand met nog een vogel. Liefde alleen is niet genoeg en ik heb denk ik toch een fout gemaakt. Ik ben gek op hem, of ik de juiste baas ben dat is echter een tweede en als er iemand is die m toch een beter thuis kan bieden dan doe ik dat want kiko verdient het beste.

Tessa

[carco]

Hoi Tessa

Wat ben jij eerlijk zeg!!
En als ik eerlijk mag zijn denk ik dat als je diep in je hart kijkt je dit beestje niet meer kwijt wilt.Je zit erg met jezelf in de knoop en durft de verantwoording nu (nog) niet aan voor een vakje. Bang dat je iets fout doet , het beestje kwetst of wat dan ook.
Kiko voelt dit haarscherp aan en probeert je denk ik op allerlei manieren te imponeren.
Als je Kiko een beter huisje wilt geven moet je dit echt doen, maar als ik je verhaal zo volg denk ik dat hij nu zijn beste huisje gevonden heeft. Hij zal je klankbord worden, het vriendje waar je uit kan huilen. En je buren...ga er inderdaad heen : ze kunnen het geluid van een vogel toch wel verdragen zeker!
Trouwens als jij buiten gaat zitten en Kiko roept je steeds:waarom zet je hem niet gezellig met kooi en al buiten samen met jou, wedden dat ie dit supergezellig vindt! Met de grote kans dat het roepen ook ophoudt omdat hij je kan zien, met tevens nog een heleboel nieuwe dingen buiten waar hij zijn aandacht op kan richten.
Veel succes met de kleine Kiko en de hele moeilijke beslissing die je ongewijfeld toch moet gaat nemen, vooral als er ècht een liefhebber voor komt. Ik heb zo het idee dat je je kleine vriendje dan wel heel erg gaat missen.
Groetjes: Caroline.

[Tessa -Amerongen]

Dankje Carco,

eerlijk tja dat ben ik verplicht. Kiko verdient dat net als ieder ander en wat dan ook. Het zou stom zijn om harteloos te zijn.
Ik weet nu dat ik niet verder wil zo. Ik werdt vannochtend wakker en kon het gevoel dat het niet klopt niet meer naast mij neerleggen. Een vogel hebben voor mijn eigen vermaak dat druist in tegen alles wat ik ben. Ik had de gedachte gehad dat ik een goede baas kon zijn ..dit omdat ik dit ook 15 jaar voor een ander vogeltje ben geweest die mij ook hier veel om gewaardeert heeft..tot op zijn laatste krachten bij mij gebleven. Fout fout heb ik het gehad en ik hoop nu zo dat ik een nieuw baasje voor deze lieve vogel kan vinden. Ik besef dat ik niet kan zijn wat ik dacht te willen zijn en Ik wil kiko zo snel mogenlijk los laten zodat hij geen last meer heeft van mijn gedraal.

Ik hoop echt dat er iemand vandaag hem wil overnemen. Ik denk dat ik hem anders moet terug brengen naar die dierenwinkel en daar voel ik veel minder voor want het is denk ik veel beter als hij direct een liefhebbend volgens thuis vindt..toch ik kan het niet meer aan om hem nog langer te houden. Stomme ik. Ik zal hierna echt geen vogel meer kopen dat weet ik nu zeker. misschien asl ik ooit bejaard ben of super rijk dat ik een gezellige enorme volliere kan kopen maar nee zo een vogel in een kooi dat niet meer dat heeft kiko mij helpen inzien en ik schaam me echt.


Tessa

[Rianne]

Hoi,
dat mensen een vogel kopen voor hun eigen vermaak is volgens mij met ieder huisdier zo. Het is gezellig, je hebt iets te doen en om voor te zorgen en het ziet er mooi uit.
Misschien heb je het dit keer slecht getroffen met Kiko want niet ieder valkje is zo aanhankelijk. Je hoeft je echt niet schuldig te voelen tegenover ons want we weten allemaal wel dat een valkje af en toe het bloed onder je nagels vandaan kan halen. Maar daarentegen zijn het echt hele lieve dieren en nemen we de streken er maar bij.
Momenteel zit ik tussen 2 roepende valkjes in, stereo dus. ;)
Als jij echt wilt dat Kiko een ander tehuis krijgt, zal dat wel lukken hoor. Je weet zelf wat het beste voor hem en voor jou is.
En wat voor vogel heb je 15 jaar gehad? Kun je er daar niet 1 van aanschaffen?

[carco]

Hoi Tessa

Ga je Kiko nu niet teveel vergelijken met je parkietje?
Dat moet je vooral niet doen hoor! Ik begrijp tussen jouw verhalen door dat je de dood van dit beestje nog niet verwerkt heb.Je moet niet denken dat Kiko een vervanging is voor de parkiet:wel kan die de leegte opvullen die deze heeft achter gelaten.Elk dier heeft zijn eigen karakter en je moet hem vooral niet vergelijken met een ander dier(zelfs 2 valken zijn niet gelijk)
Groetjes: Caroline.

[Tessa -Amerongen]

Hallo Rianne,

dankje. Het is niet dat ik me tegenover jullie schaam ..eerder tegenover kiko en mijzelf. En ja ik weet het ik wist toen niet beter dan dat ik dacht zoals ik dacht. Ik wil gewoon graag goed doen en kijk laatst heb ik bijv 62 euro kunnen afrekenen omdat ik verkeerd mijn foto otwikkelen had ingevuld dus ik kreeg er cdroms bij en tja mijn fout en dat is betalen ervoor. Bij kiko is het echter anders ..kiko leeft en dat schuif ik niet makkelijk aan de kant.
Ik weet nu gewoon zeker dat ik niet meer de zorg op wil/kan brengen voor een vogel. Dat het me toch moeilijk valt om een vogel in een kooi te hebben zitten. Na Gorbey mijn parkietje had ik mij voorgenomen dat ik nooit meer een vogel zou nemen en dit is een jaar terug. Toch kwam ik dus in een dierenwinkel om even vogeltjes te kijken..en daar zat kiko en het klikte zo leuk. Goed vragen gesteld. Wel had ik ergens al twijfel maar ik zou hem terug kunnen brengen ..Nu vindt ik terug brengen naar de winkel moeilijk voelen omdat het beestje al dan wat heeft meegemaakt en dan moet hij weer in een klein hokje daar tussen de andere vogels en kan dus weer iemand anders hem kopen die misschien net als ik de fout maakt.
Ik heb het moeilijk met het feit van dieren houden. Eigenlijk horen ze in het wild is mijn idee en is het een soort van slavernij wat we dieren opleggen..ze kunnen niet zelf kiezen om of vrij te zijn of bij mensen te leven al kan je ook wel weer geloven in dat ze er 'boven' voor kiezen om bij mensen te zijn en dat alles voorbestemd is.
Hoe dan ook heb ik gedacht 'nooit meer' en toch heb ik het dus gedaan en nu zit ik met een hele lieve vogel en de zorg ervoor die toch niet echt meer door mij opgebracht kan worden vooral niet een valkje merk ik nu ook want het met het schreeuwen leren omgaan en hem hierin goed opvoeden is mij te veel ook al is hij niet extreem hoor maar ik kan de spanning niet aan over het 'misschien gaat het verkeerd' e.d.
dat moet ik nu echt eerlijk toegeven.
Deze week is emotioneel echt zwaar voor me en ik merk gewoon dat ik me er niet goed doorheen werken kan. Al het andere wat ik aan het opstarten ben lijdt eronder en dit voelt verkeerd. Kiko krijgt al dit over zich heen en dat voelt nog meer verkeerd dus ik denk dat het beter zo is dat ik afscheid neem van hem.
Denken jullie dat het erg is om hem weer terug naar de dierenwinkel te brengen. Ik ben zo overbezorgd altijd dat ik hier geen goed realistisch gevoel in kan krijgen. ..het moet misschien toch best meevallen he..Beter dan bij mij blijven denk ik he.

Echt een vogeltje wil ik niet meer en nu weet ik dat heel erg zeker. Ik heb me laten vangen door emoties die 'toch' zijn voortgekomen uit het gemis van mijn parkietje en dat is niet goed.
Echt caroline ik dacht dat ik alles goed verwertkt had. Ik ben heel veel bezig met verwerken. Ik ben therapeut zelf zelfs aan het worden..daarom ben ik ook zo boos op mijzelf dat ik toch deze fout gemaakt heb ..ik zou toch beter hebben moeten weten en ik dacht dat ik dus heel bewust was maar dat was ik nog niet genoeg , dat neem ik mezelf kwalijk.
Denken dat je iets verwerkt hebt en denken dit te voelen is anders dan echt ervaren en echt voelen. Ik weet dat kiko geen gorbey is ..dat leren omgaan met schreeuwen is echter teveel voor mij. En de zorg..het voelt gewoon toch niet goed en ik had moeten blijven bij wat ik me ooit had voorgenomen.
Emoties kunnen toch zo sneaky hun weg vinden door alle logica heen heb ik nu gemerkt.

Tessa

[Roosje]

He wat jammer dat het je niet lukt. Breng hem alsjeblieft niet terug naar de dierenwinkel, er is hier echt wel iemand die hem wil overnemen. Maar denk er nog eens goed over na, ga een stukje wandelen zonder aan kiko te denken en bedenk dan wat je wilt. Sterkte!

[Tessa -Amerongen]

Hallo Roosje,

nee kan ik niet. Ik heb net iemand gebelt en we gaan hem terug brengen. Het voelt beter zo. Wachten kan ik niet meer opbrengen want ik voel dat dit moeilijk voor zowel kiko als mij is. Hij kent de winkel en dat is denk ik toch beter dan bij zo'n emotioneel wrak te zijn want het doet me te veel zeer om nog het hoofd langer koel te houden.

Ik wil jullie allemaal hartelijk bedanken voor de steun en raad en ik hoop dat dit verhaal mag blijven staan zodat iemand die misschien aan het punt staat van zo'n beslissing als ik dit leest en er van leert en zich een tweede keer zal bedenken.

Dankjullie allemaal wel,

Tessa

[Tessa -Amerongen]

mocht er nog iemand zijn die geraakt is door kiko dan kan je hem vinden bij de discuswinkel in veenendaal 
Www.discus.nl en dan de weerd het het.

Tessa