Ik heb zeven valkparkieten waaronder twee witmaskervarianten. Al mijn dieren zijn kerngezond maar de beide witmaskers, Geoffrey (anderhalf jaar oud) en Krystle (zeven jaar oud), ze zijn geen koppeltje, hebben een afwijking in hun gedrag die ik nooit thuis heb kunnen brengen. Eens in de zoveel tijd trekken ze namelijk alle slagpennen uit één van beide vleugels. Krystle meestal eens per jaar, Geoffrey vaker maar als Krystle haar slagpennen uittrekt doet Geoffrey altijd mee.

Ik ben er nooit ooggetuige van geweest, ze doen het altijd 's-nachts en de volgende ochtend word ik altijd geconfronteerd met veel bloedspatten in de kooi en twee tijdelijk invalide vogels: ze kunnen dan drie weken lang niet vliegen.

Praktisch gezien is het geen probleem, ook niet als ze vanaf de kooi op de grond terecht komen: ik maak een constructie waardoor ze gewoon vanaf de grond de kooi in kunnen klimmen. Het herstelproces is altijd spontaan en wordt gekenmerkt door eerst een week van wondheling, vervolgens begint de aangroei van nieuwe slagpennen, na drie weken vliegen ze weer en na vier weken is er niets meer van te zien.

De dieren functioneren goed in de groep, niets ongewoons. Krystle heeft een partner, Geoffrey niet. Mijn dieren zitten alleen 's-nachts in een grote omgebouwde papegaaienkooi, overdag hebben ze heel de woonkamer ter beschikking.

Heeft iemand enig idee wat de oorzaak van dit gedrag zou kunnen zijn? In de natuur zou zoiets zelfmoord zijn, ze zouden dan snel het slachtoffer worden van een roofdier. Ik heb het nooit begrepen.

Ik denk eerder, als ik jouw verhaal zo lees, dat ze 's nachts ergens van schrikken en daardoor wild rond gaan fladderen. Vaak verliezen ze hierbij hun vleugelveren, zoals in dit geval. Heb je een nachtlampje erbij aan staan?

Nee, Rianne, dit lijkt me uitgesloten. De dieren slapen 's-nachts in een ruime kooi onder een doek, ze krijgen echt geen indrukken van buitenaf. Bovendien, als valkparkieten in paniek raken dan blijft dit eigenlijk nooit beperkt tot twee individuen maar betreft het heel de groep: dit komt wel eens voor als ze buiten de kooi zijn en er zit ineens een poes in de vensterbank. Dan kan het inderdaad gebeuren dat er een veer verloren gaat, meestal donsveren, soms een grotere veer maar dan is het resultaat nooit dat alle slagpennen uit één enkele vleugel verdwenen zijn terwijl de andere vleugel nog volledig intact is.

Ik hoop op een betere verklaring, niet om de verklaring op zich maar in de hoop dat het een aanknopingspunt geeft om dergelijk zelfverminkend gedrag te kunnen voorkomen.

Dan zou je ze s nachts moeten filmen, anders zou ik het ook niet weten.

Ik ben het met Rianne eens, dus kan je niets anders vertellen.
Het is onzin dat iedereen gewond zou moeten zijn bij nachtelijke paniekaanvallen trouwens hoor.

Groetjes: Caroline.