Heel veel sterkte met dit zware verlies.
Hopelijk kunnen jullie en de kids dit een plaatsje geven.

Rust zacht Kippie en Summer. :'(

Hoi Caroline,

Ook ik wil je heel veel sterkte toewensen, met het verlies van jullie Kippie en Summer. Rust zacht....

Ik wil even melden dat Lucky en Mazzel vandaag mama en papa zijn geworden, voor het eerst. Echt een klein donsje, maar super mooi! Hoop dat het een mooie valk mag gaan worden.

Misschien een lastig berichtje voor je, jij hebt te maken met de dood en ik met een nieuw leven. Sorry, als dat zo is. Maar ik wilde je het nieuws niet onthouden, omdat Lucky bij jou vandaan komt. Ze is echt een furie momenteel, en ze past goed op. Het is nu nog erger, omdat er een donsje is. Zelfs Mazzel gedraagt zich zo. Ik kan amper bij de kooi komen. Ze gedragen zich i.i.g. wel als goede ouders!

Sterkte met alles!!!

Groetjes Marleen.

Wat een verschrikkelijke berichten allemaal  :'( :'(, heel veel sterkte voor jou en je gezin.

Hoi Caroline,

Heel veel sterkte met het verlies van jullie twee prachtige honden...

tranen rolden over mijn wangen bij het zien van het summer filmpje op you tube...

Het is altijd zwaar om 1 hond in te moeten laten slapen, laat staan 2 zo snel achter elkaar ...

Jullie hebben de juiste keuze gemaakt, ook al is het moeilijk voor jullie als gezin.

nogmaals sterkte vanuit eindhoven..

---

Dank je wel allemaal, voor alle lieve woorden, lieve berichtjes, mooie gedichtjes (Nel  :-* Patricia  :-* ), telefoontjes, mailtjes en sms-jes.  :-* :-* :-*

En Marleen, gefeliciteerd met de donsjes van Lucky ... goed nieuws is altijd welkom, nu helemaal!! ;)

Echt zo lief en zo fijn om te lezen dat we het verdriet niet alleen hoeven te dragen. We hebben vakantie dus zit ik - zeker met dit weer - weinig met de laptop op schoot maar ik heb sinds enkele weken een iPhone MET internet dus kan ik alles toch de hele dag volgen. ;)

Het is een groot verdriet en een nog groter gemis, jeetje, wat missen we die 2 oude meisjes ...

Zaterdag maakten we al de beslissing om onze Summer zachtjes in te laten slapen, ik liet al een filmpje van haar zien, ze was zo op, ze kon niet meer, een beslissing waar onze dierenarts maandag voor de volle 100 % achterstond. Zondag - ik schreef het al - ontdekte ik bij Kippie in haar okseltje, onder de huidtumoren, enkele grote bulten. Ik vertrouwde het helemaal niet, in een paar uur tijd van niks naar een bult ten grote van een half ei, dit kan nooit goed zijn.
Maandagochtend om 8 uur - ik had de dierenarts aan de telefoon - waren de bulten uit gegroeid tot hele eieren. :o In overleg met haar zouden we Kippie ter observatie mee nemen, om half 11 hadden we een afspraak. We mochten kiezen, thuis  of in het praktijk maar omdat we de kinderen er niet bij wilde hebben en we zelf ook graag een levende Summer (en later zou blijken dus ook Kippie) in huis wilde herinneren, kozen we voor het praktijk. Sanne mocht kiezen, of ze er bij wilde zijn maar zij ging liever met Thomas, Jasper en Sophy mee naar mijn ouders, die ze geweldig hebben opgevangen, thanks pap en mam :-* :-* Uiteraard hebben we toen wel tegen de kinderen verteld dat Kippie misschien ook niet meer mee naar huis zou komen en dat ze ook van haar moesten afscheid nemen, een hartverscheurend afscheid, wat hadden ze het moeilijk onze kindertjes ....
Voor Ed en mij was het overigens ook fijn om dit alleen te kunnen doen, zonder de kinderen die we moesten troosten. Het afscheid was zo heftig, zo zwaar dat we op dat moment echt even genoeg hadden aan ons zelf.

Als eerste bekeek de dierenarts onze Kippie en mijn angsten bleken juist ... de kanker was uitgezaaid naar haar lymfeklieren ... dit was nog een kwestie van enkele dagen, hooguit 2 weken, zeker omdat het bij Kippie al allemaal zo agressief is en zo snel gegroeid is.

Ja, dan sta je daar. Met 2 hondjes, 2 meisjes, die al meer dan 11 jaar onafscheidelijk zijn. Waar Kippie was, was Summer, waar Summer was, was Kippie. Samen gerend, samen gespeeld, samen met de kinderen opgegroeid, samen geslapen. Zelfs ziek werden ze samen ... wie zijn wij dan om ze nu te scheiden. Om Kippie de paar dagen die ze nog had, het verdriet aan te doen door zonder haar maatje verder te moeten. Nee, voor ons was meteen duidelijk - het was altijd samen uit, samen thuis, Jut & Jul, Yin & Yang - deze laatste reis mochten ze van ons ook samen maken.



Kippie kreeg in Ed zijn armen de narcoseprik, Summer lag bij mij tussen mijn benen terwijl ik op de grond zat en toen ze beiden in diepe rust waren hebben we ze mooi neergelegd en kregen ze kort op elkaar de definitieve enting ... ze hebben letterlijk tegelijk hun laatste ademzucht uitgeblazen ... zo verdrietig maar tegelijk ook zo mooi zoals ze samen zijn ingeslapen, bijna met een glimlach op hun lieve smoeltje, zo'n  rust straalde ze uit.

==========================================================

Aan de dierenarts had ik al verteld over Thomas zijn angsten, dat we de honden wilden laten cremeren net als al onze andere hondjes die in het verleden zijn gegaan, maar dat Thomas het idee van "verbranden" zo angstaanjagend vond, dat hij er nachtmerries van had. Zij gaf ons toen de folder mee van een dierenbegraafplaats in Handel, 10 km hier vandaan. Samen met de kinderen bekeken we de site www.peelrust.nl en besloten we om Summer en Kippie samen te begraven. Gisterenochtend om half 11 zijn we er naar toe geweest en hebben de kinderen kunnen zien wat ze allemaal bij en op het grafje mogen doen. Ook hebben zij samen een plekje uitgekozen waar hun vriendjes komen te liggen.

Vanmiddag om half 4 rij ik samen met mijn vriendin Cis (Ed wil ze niet meer zien en de kinderen wil ik dit ook niet laten meemaken) naar de dierenarts. Daar gaan we Summer en Kippie ophalen, die daar in de  koeling liggen, en vervolgens rijden we door naar "de Peelrust". Daar zal hun graf al gedolven zijn, samen zullen ze dan meteen begraven worden, zonder  poespas e.d. want hier hou ik helemaal niet van. Ik heb afscheid genomen toen ze in mijn armen insliepen en hoef dit nu niet meer, het is goed zo.
De grafbedekking mogen we zelf een persoonlijk karakter geven en dit gaan Ed en ik van de week samen met de kinderen doen.  We moeten het grafje zelf onderhouden. De eigenaren onderhouden de begraafplaats en we zijn ter allertijden welkom, om het graf te bezoeken. We hebben een grafrecht van 2 jaar wat we per 2 jaar kunnen verlengen.

Het is goed zo ... een mooie afsluiting waar het hele gezin vrede mee heeft, een plek waar de kinderen tekeningen kunnen brengen en waar Sanne een kaarsje kan branden en Sophy een bloemetje kan brengen, precies zoals zij zo graag willen ...

Er rest mij nu nog een zware taak ... gelukkig hoef ik dit niet alleen te doen ... thanks Cis, love you. :-*

---

Foutje ...

Prachtig! Ja, verdrietig, maar ook prachtig.
Mooi en warm, inderdaad samen uit en samen thuis. De tranen lopen over mijn gezicht. :'(

Een groot hart, voor mens en dier. :-*

Nel

Wat een verhaal Caroline...

Wat een prachtige foto... Summer & Kippie, zo mooi zoals je ze beschreven hebt... samen alles doen... samen overlijden... heftig hoor...
Hier krijg ik nu tranen van in mijn ogen.... je hebt het erg mooi beschreven!

Fijn dat je de zware taak vanmiddag niet alleen hoeft te doen... fijn dat er zulke lieve mensen in je omgeving zijn... deze engeltjes zijn er wanneer je ze nodig hebt.. wees er maar zuinig op  :-*
Heel veel sterkte vanmiddag meid, ik denk aan jullie  :-*

Liefs Manon

De tranen rollen hier, zoals zo vaak voor jullie hier deze week, weer over mn wangen.. :'(

Die 2 lieve meiden hebben een fantastisch thuis gehad bij jullie, 11 prachtige jaren, en alsof het zo moest zijn, gingen ze deze samen afsluiten..

Inderdaad het samen uit, samen thuis.. Samen leven, samen gaan..  :'(

De manier waarop jullie met de kinderen hiermee om zijn gegaan, zo zou ik het precies zo hebben gedaan, en dan die afscheidsfoto, 2 mooie meiden, samen, voor altijd.. :'(

Ik vind het ook heel erg mooi hoe jullie rekening houden met Thomas, zijn angsten voor het cremeren. Ik kan me voorstellen dat dat voor zo'n jong ventje beangstigend is.
De dierenbegraafplaats zal hem goed doen, zo kunnen de kids zo vaak ze willen hun 2 kanjers opzoeken en zijn ze er toch nog een beetje meer.

Lieve allemaal, een hele dikke knuffel, en ontzettend veel sterkte de komende tijd met het verwerken van dit dubbele verlies  :-*

Poeh wat een verhaal. Ook ik heb de traantjes in mijn ogen staan als ik dit zo lees.
Wat fijn dat jullie een mooie begraafplaats hebben kunnen vinden waar de dametjes mogen liggen. Ik denk zeker voor de kinderen een heel fijn idee. Het is niet niks om afscheid te nemen van een huisdier, zeker niet als het ook nog eens om twee tegelijk gaat.
Mijn broertje heeft het er vroeger ook zo moeilijk mee gehad toen onze hond werd ingeslapen. Hij was vanaf z,n tweede jaar met hem opgegroeid dus hij wist niet beter toen de hond 12 jaar later werd ingeslapen.
Hij heeft jaren met de urn naast zijn bed geslapen met een mooie foto erbij en op de foto met watervaste tekst stond geschreven "Fellow ik mis je" met traantjes erbij getekend.
Pff als ik er nog aan denk. Hopelijk bied dit de kinderen het stukje rouwverwerking dat zij nodig hebben.

Groetjes
Wendy

Verdrietig maar mooi.
Knap hoe jullie er met zijn allen mee omgaan.

heel erg mooi hoe jullie dit gedaan hebben.

en straks samen emt de kids het mooi maken en dat thomas weet dat ze daar rusten

echt super mooi

Wat een mooie laatste foto, het ziet er absoluut niet eng of verdrietig uit. Wat fijn dat er zo'n dierenbegraafplaats dichtbij is, het zal echt stukken schelen voor de kids dat ze op deze manier toch nog iets kunnen betekenen voor hun lieve dieren.
En nu he? Wat een leegte in huis... Hoe gaat het met... naam kwijt.... je andere retriever...

Nogmaals veel sterkte de komende tijd...

een dikke knuf van ons.....

Jullie hebben nu nog 1 teckeltje over toch?
Hoe is zij er onder?

Lieve Caroline,
Speciaal voor de hondjes ben ik in de afgelopen tijd regelmatig komen kijken in jouw topic.
Zojuist het trieste bericht gelezen dat Summer en Kippie zo hard achteruit gegaan waren, dat je nog maar 1 ding kon doen. Je hebt de juiste beslissing genomen, maar hemel, wat is zo'n beslissing moeilijk.

Er zijn veel gedichten en verhaaltjes over het afscheid nemen van een dier. Het gedicht van de Regenboogbrug schreef Patty al, maar ik wil je deze toch graag geven:

http://www.youtube.com/watch?v=4-cpR4-y83w

Het zal voorlopig moeilijk blijven en ook de pijn blijft lang. Maar ik hoop dat de goede herinneringen aan Summer en Kippie de pijn kunnen verzachten.

Heel veel sterkte voor jullie allemaal!