Janneke is weer terug bij ons en zit bij Joep.
Ze paren vaak (zeg je dat zo?) en we hebben voor de zekerheid een nest bakje bij hen in de kooi gezet, anders worden er misschien op de grond eitjes gelegd en dat vinden we sneu. ze zitten samen heel vaak in dat bakje en ook Janneke alleen wel.
Nu komt het, Mijn man kwam gisteravond beneden om nog wat te doen en toen hoorde hij heel erg lawaai in de kooi.
Toen hij bij de kooi kwam liep Janneke als een razende door de kooi op de bodem.
Hij dacht van de stok gevallen misschien en dan in donker de stok niet meer kunnen vinden, hij had haar weer op de stok gezet en toen verstarde ze helemaal...
Hij riep me en toen wilde ik haar vast pakken, maar ze hield haar pootjes heel strak om de stok geklemd.
Ze was helemaal verkrampt en stijf, oogjes groot en wijd open...ik heb haar toch van de stok afgehaald en tegen me aangehouden, heb haar geaait over haar rugje en haar buikje ( Joep gedroeg zich ook helemaal anders) pas toen Joep ging roepen naar ons werd Janneke  weer gewoon al was ze wel erg rustig, meer dan normaal.
Ik ben er `s nachts nog een paar keer wezen kijken, maar ze deed heel gewoon en nu nog doet ze net als anders...is weer onderzoekend en gedraagt zich normaal.
Hebben jullie hier wel eens van gehoord of meegemaakt?

Ze trilde niet anders zou ik denken aan epilepsie (kan een vogel dat ook hebben) ze leek wel opgezet zoals je wel eens ziet bij jagers met van die dieren koppen aan de muur.
We zijn heel erg geschrokken en houden haar goed in de gaten, onze DA weet ook niet wat het geweest is daarom vraag ik het hier.
Groetjes, Gerry

Ze is ergens van geschrokken, en in paniek geraakt. In haar paniek zal ze wel niet gewild hebben dat ze werd vastgepakt omdat ze dat denk ik verwarde met een aanval van een wild dier.
Als hier paniek is, zet ik eerst het licht aan, zodat ze daar aan kunnen wennen. Maar zelfs mijn tamste valkje wil dan niet opstappen hoor. Ik laat ze dan maar wat uitrazen en als ze bedaart zijn, wacht ik tot ze op stok zitten en dan doe ik het licht weer uit. Meestal blijft het dan bij die ene keer schrikken.

Epilepsie bij vogels komt inderdaad voor. Ooit had ik een grasparkiet die daaraan leed. Inderdaad vallen ze van de stok en tollen als een idioot over de grond. Het verstarren was bij het grasje precies hetzelfde. Als ze eenmaal weer 'bij bewustzij' komen zijn ze erg moe en suf. Heb het ooit aan een dierenarts voorgelegd, maar er was niets aan te doen. Net als bij mensen kunnen ze daar 'goed' mee leven. 't Is alleen een heel akelig gezicht als je het ziet en o zo zielig, hè. Natuurlijk weet ik niet zeker of jouw valkje dit ook echt heeft, maar gezien je verhaal zie ik veel overeenkomsten.

Tolde ze ook over de bodem? Want hier rennen ze rondjes en fladderen ze tegen de tralies omhoog. Wel belangrijk om te weten want er is natuurlijk een groot verschil tussen blinde paniek en epilepsie :)

Ik heb niet gezien of ze over de bodem tolde of dat ze rende, maar toen mijn man beneden was heeft hij meteen het licht aangedaan om te zien wat er aan de hand was.
Ik heb het dus helemaal verkeert gedaan om haar op te pakken...oei, ik was ook erg geschrokken, daarom.
Ze was ook helemaal suf toen ze bij kwam moet ik zeggen, maar direct daarna was ze wel weer allert.
Ik hoop dat het bij deze keer blijft, ik hou het wel in de gaten, maar nu is ze weer helemaal gewoon.
Ik zou ook niet weten waar ze van geschrokken moet zijn, het is hier in de buurt en hier thuis heel rustig en stil.
We hebben de hond altijd mee naar boven dus die kan er ook niks aan gedaan hebben...hoewel de hond heel lief is voor de valkjes weet je het nooit, ook daarom gaat ze mee naar boven.