Lieve Cobie,

Veel sterkte met alles....

Liefs Marianne

Cobie

Heel veel sterkte gewenst met het overlijden van je man Daan.

Ik hoop dat je veel steun kunt krijgen van familie en vrienden en wij met zijn allen op deze site.


We denken aan je

Dorothé (van Bello)

Lieve Cobie,

Ik ben erg geschrokken :'( :'( :'(
Geen enkel woord kan jou nu troosten.Ik wil je ontzettend veel steun toewensen in deze hele zware tijd.Ik huil met je mee om jou Cobie.Daan is nu ,voor hem,op een plaats waar hij over jou zal waken.Je tranen die je al gehuild hebt,die vele tranen en enorm verdriet dat nu gaat komen.Ach Cobie,ik heb zo met jou te doen.
Schreeuw,huil.....

Heel veel liefs en heel veel sterkte in deze ongeloofelijke moeilijke tijd.

marianca

Hoi Cobie,

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Groetjes Anja

 :-X :-X :-X :'( :'( :'( :'(weet niet verder wat we moeten zeggen.
sterkte meid, wat kan je zeggen.
voor dit moment heel veel kracht en troost van martin en helen.( super worm :'( :'( :'( :'( :'( :'()

Hoi Cobie.
Veel sterkte  :'(
Ivana

lieve cobie,
ik ben er even helemaal stil van. Ik dacht ook even bij te lezen en nu zie ik dit!
Wat vreselijk!
Heel veel sterkte toegewenst met het verlies van je lieve maatje!
Als er iets is wat ik voor je kan doen, dan moet je het zeggen!
Lieve Cobie, ik denk aan je!
sterkte!!!!
:-* :-* :-* irene

Hoi

Ook wij wensen jou en je fam. heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Yvon en Rene

heel veel sterkte toegewenst in deze moeilijke tijd...

Erik en Nynke

Hallo allemaal.

Ik wil jullie bij deze bedanken voor jullie lieve woorden en steun in deze voor mij hele zware tijd. Het is voor mij nog niet te bevatten wat er nou is gebeurd. Ik leef op een automatische piloot. Maar ben ook enorm blij dat ik mijn vogels en honden heb, dus ik moet door. Ik zal jullie vertellen hoe het gegaan is.

Daan was vanaf maandag niet in zijn hum, diaree en erg moe. Hij wilde niet dat ik een dokter belde. Woensdag kwam de wijkverpleegkundige en op aandringen van haar mocht ik de huisarts bellen. Die had een week vakantie, en we konden pas vrijdag bij de vervanger terecht. Vrijdag werd er geconstaeerd dat Daan uitgedroogd was. Ze zou naar het ochtendspreekuur met Amsterdam bellen wat er moest gebeuren. Om 14.00 uur belde ze mij op en we mochten hier in Amersfoort naar het ziekenhuis. Om 14.30 uur waren we daar. En er werd bloed afgenomen en Daan werd onderzocht. Uit het bloedonderzoek kwamen geen rare dingen. En Daan was opgelucht ik ook natuurlijk. Hij zou infuus krijgen om het vochtgehalte weer op peil te brengen. In een rolstoel hebben we Daan naar de afdeling gebracht. hij kwam op een kamer met 3 andere patienten. Daan kreeg zijn infuus en we hebben zitten kletsen. Ik ben om 16.45 uur even naar huis gegaan om wat spullen voor Daan te halen. Ik heb zijn en mijn moeder gebeld en ben terug gegaan naar het ziekenhuis. Ik was om 17.45 uur terug in het ziekenhuis en de zuster vroeg om zijn medicijnlijst. Daan lag te kronkelen van de buikpijn. Ze hebben hem gelijk zijn morfine gegeven en als de pijn na en uur niet minder was moest hij bellen. De pijn werd niet minder maar heviger. Dus moest er een foto gemaakt worden. Er bleek lucht in zijn buik te zitten. Er is een internist bijgehaald en die heeft in Daan zijn darm zitten wroeten. Er kwam een klein stukje ontlasting en Daan kreeg gelijk 2 klisma`s. Maar ook dat leverde niets op. Dus werd er een chirurg bijgehaald. Daan was ondertussen ook erg benauwd geworden en kreeg zuurstof. De chirurg heeft Daan ook onderzocht en zei gelijk dat hij niet durfde te opereren. Ik werd erg boos en moest denken aan december 2005, toen had ik die ellende ook. De chirurg heeft de anethesist naar ons toegestuurd. Ook zei durfde het niet aan, Daan zou de narcose niet overleven. Pijnbestrijding was nu belangrijker. Al die tijd lag daan nog op het zaaltje met de gordijnen dicht om zijn bed. Eindelijk werden we even alleen gelaten, hulpeloos en ontredderd keken we elkaar aan. Ik wil niet dood zei Daan, maar ik heb zo`n pijn en ben zo moe ik ben op. Maar ik knok door hoor Cootje. Hand in hand zaten we zo even. Ineens werden de gordijnen open gedaan en werd Daan met zijn bed weggehaald. Wat gaat er gebeuren vroeg ik in paniek. Hij komt apart te liggen werd er gezegd. Nou dan willen de alarm bellen wel rinkelen hoor. Hij werd met zijn bed op de familiekamer gezet, er was geen kamertje beschikbaar. De arts die Daan heeft opgenomen kwam bij ons, en schrok enorm. Hij vertelde mij dat het tijd werd om de familie in te lichten. Dus heb ik om 21.45 uur mijn en zijn moeder gebeld. Die hebben de rest in kennis gesteld en om 22.00 uur waren ze er allemaal. Daan kreeg een morfineprik in zijn been en zou aangesloten worden op een morfinepomp. Ik ben een sigaret gaan roken, toen ik weer bij Daan kwam was hij minder benauwd. Ik streek hem over zijn hoofd en schrok hoe koud dat voelde. Ik voelde aan zijn neus en die was ijskoud. Ik zei dat tegen de verpleegkundige, het duurt niet lang meer zei ze. Daan heeft iedereen aangekeken en heeft daarna mijn hand gepakt en heeft mij zeker 5 minuten in mijn ogen gekeken. Ik zei toen toe maar jongen geef maar op deze strijd kunnen we niet meer winnen. Een diepe zucht en zijn ogen gingen dicht en het was gebeurd. :'( :'( :'( :'( :'.
Om 22.30 uur is Daan overleden. Ik ben ondanks mijn intense verdriet blij dat een verder lijden hem bespaard is gebleven. Maar bij mij zit een vreselijke pijn om zijn verlies. Maar ik heb Daan beloofd om verder te gaan en mijn hoofd rechtop te houden. De familie heeft afscheid genomen van Daan en mij alleen gelaten met hem. De verpleegster heeft handdoeken onder zijn kin gelegd om zijn mond dicht te doen. Ze vertelde mij dat de ontlasting al erg hoog zat. Ook zei ging weg. En eindelijk was ik alleen met mijn maatje. Ik ben naast Daan gaan liggen met mijn arm om hem heen en mijn hoofd tegen het zijne. En ik heb gepraat gehuild en gepraat. Hoelang dat geduurd heeft weet ik niet. Maar ik rook een vreemde lucht en keek naar zijn mond, daar kwam ontlasting uit. Dus de verpleegster gebeld. Die zei dat dit ging gebeuren, en ik moest naar huis. Dus ik ben gegaan. Ik heb gisteren van de begrafenisondernemer zijn t shirt gekregen. Daar zit zijn geur nog in en ligt dus op mijn hoofdkussen op bed. Zo heb ik hem toch nog bij me. Hij ligt er erg vredig bij, ik mag ook komen wanneer ik wil. En ik maak daar ook dankbaar gebruik van.
Het doet ontzettend veel pijn om geen maatje meer te hebben, maar uit mijn hart zal hij nooit verdwijnen.

Lieve Daan ik zal altijd van je blijven houden.
Jouw Cootje.

Ik zal na de uitvaart ook jullie verslag uitbrengen.

Liefs Cobie.

 :'( :'( :'( lieve cobie,
wat knap dat je dit zo helder hebt beschreven. Wat een enorme schock; het is zo snel gegaan!!!
Nogmaals; ik wens je heel veel sterkte met het verlies van je maatje!
groetjes, irene

Wat een intens verhaal heb je geschreven ik ben er stil van..  :'(
Veel sterkte cobie.

Lieve Cobie,

Weer ben ik stil...
Ik denk aan je...
Veel sterkte...
En nog veel meer kracht...
Je hebt het nodig...

Liefs, Nellie :'(

Lieve Cobie,

Ik ben stil....
Veel kracht wens ik jou lieve Cobie :'( :'( :'(

Veel liefs
marianca

Lieve Cobie,

Wij hebben zoveel bewondering voor jou,
Jouw moed die je samen had met Daan,
Je laatste uurtjes samen met jouw aller liefste,
Daan zit in jou hart en in je ziel.
Wij zijn stil en verdrietig om jullie.
Lieve Cobie heel veel kracht voor nu....
....en alle dagen hierna  :-*.

Liefs van Hans en Olga.