:o Oh jee! Van het klimrek gevallen? Was je helemaal naar boven geklommen? Vond je dat niet eng, dat is toch hardstikke hoog?
Ik ben ook benieuwd wat voor kleur gips je hebt. Vast roze. :)
Heeft mama er al iets op geschreven? Want dat kan ook.
Ik heb geen engelen plaatje, wel een van mijn kat. Ik hoop dat je die ook leuk vind.



Kijk hem eens lekker slapen. :)

Wat heb jij nu gedaan?
Dat deed vast wel even zeer zeker?
Maar ik denk dat je over een poosje heel trots bent op die mooie gipsarm,want weet je je krijgt dan heel veel aandacht van iedereen. En dan kan iedereen hun naam op het gips zetten en dan zijn de anderre kinderen nog jaloers ook op je ;)
Vraag maar eens aan je mama of ik je adres mag zodat ik ook een kaartje kan sturen naar je. Dan zet ik hier vast een paar engeltjes neer.
Wat vind je nog meer leuk?







:-* Caroline.

---

Sanne in het gips!!

---

Poeh poeh!! Lekker dagje was het weer.  :-\
Ed had vergadering vanmiddag op de MARS en was dus een paar uur weg, Ik had samen met de jongens om 13 uur Sanne op school gebracht. Van daaruit gelijk doorgereden met Thomas logopedie en om 14.25 uur was ik thuis. Ik denk ik was alvast mijn haren en föhn en krul ze, dan zitten ze alvast goed voor morgen. En ondertussen strijk ik even een wasje weg. Kom ik net uit de douche, handdoek om mijn natte haren, stekkers van de föhn, Carmenset en het strijkijzer in het stopcontact, gaat de telefoon. De juffrouw van Sanne, of ik naar school wilde komen, Sanne was uit het klimrek "gevallen" en bleef klagen en huilen over pijn in haar rechterarmpje. Dus ik gauw een minuutje mijn haren gedroogd en er snel een klem in gezet. Thomas en Jasper in hun jassen gehesen en weer in de auto gezet. Naar school gereden en daar de jongens er weer uitgehaald en hup naar binnen, daar vond ik Sanne bij de juf op schoot, schooltv kijkend, toen ze me zag kwamen de tranen. Ik merkte al gauw dat het armpje echt menens was, onze Sanne is echt geen watje wat pijn betreft, maar het kind kromp in elkaar bij elke trilling of beweging. Dus thuis aangekomen maar meteen de huisarts gebeld, waar ik gelijk terecht kon. Ed kon ik niet te pakken krijgen, zo ook mijn ouders, schoonzussen en vriendinnen niet, dus maar weer de jongens mee genomen, naar de huisarts, er zat niks anders op. Gelukkig kwam ik onderweg Ed tegen, die is toen mee gegaan naar de huisarts. Die vertrouwde het ook niet. Dus Ed met de jongens maar thuis afgezet en samen met Sanne door gereden naar het ziekenhuis, eerst foto's laten maken. De 2 verpleegsters daar zagen niks,  :D ik helemaal blij, maar omdat Sanne haar armpje echt niet kon bewegen zonder helemaal in elkaar te kruipen van de pijn haalde ze er toch de radioloog bij, die zag een breuklijn over het hele bot lopen, van haar bovenarm, net boven haar elleboog, was het bot helemaal door. Dus doorgestuurd naar de EHBO, de arts daar bevestigde het, die zag op de foto's hetzelfde, dus moest er gegipst worden. En toen kwamen de traantjes. Zo zielig.  :'( Ze heeft nu wit spalkgips, en volgende week moet ze terug komen voor controle en als alles dan goed zit krijgt ze kleurtjesgips, dit is ook niet zo zwaar. Dit moet dan nog zo'n 3-4 weken blijven zitten dat horen we dan.  :-\
Haar eigen verhaal was, dat tijdens het buiten spelen wilde een paar kindjes van groep 3, dus 2 jaar ouder, haar op het klimrek tillen, dit wilde ze niet en zei dit ook tegen ze maar ze deden het toch. Om een gegeven moment is ze haar evenwicht verloren, waarschijnlijk doordat ze zich verzette tegen de oudere kindjes en boven op haar armpje gevallen.
Ik wilde een foto maken van het gipsarmpje maar ze was zo aan het huilen tijdens het in bad gaan dat ik het even geen moment vond om een foto te maken, die houden jullie tegoed. Ze weet nog niet zo goed hoe ze haar arm moet houden, dus als het gips beweegt spant ze haar arm aan en dit doet natuurlijk veel pijn. Vanavond heb ik haar op advies een paracetamolletje gegeven voor de pijn. En haar lekker bij mij in het grote bed in de kussens gelegd.
Gelukkig was ze zo uitgeput van alle emotie dat ze meteen in slaap viel.


Nog wel met een opgezet gezichtje van het huilen. Achhh.  :'(

---

Ik wilde iedereen namens mijn kleine meid bedanken voor de lieve berichtjes en vooral natuurlijk voor de mooie plaatjes, ze heeft me wel 10 x gevraagd, mama zijn die echt allemaal voor mij??  ;)
:-* :-* :-*

Ik wilde vandaag eigenlijk foto's plaatsen, ik heb er nog verschillende op de pc staan maar heb daar nu niet zo'n zin meer in, ik ga nu even lekker bladeren in jullie dagboekjes en dan lekker slapen. Morgen weer een druk dagje, lekker met het gezinnetje er op uit en 's avonds wat mensen op visite.  ;) Dus de foto's zullen moeten wachten tot het weekend.  ::)

Alleen even een serietje van Noa.


In de ring.


Lekker poetsen.






Zo mooi!!  :P


Close-upje, helaas niet scherp.  :-\


Deze helaas ook niet.

Voor straks welterusten!!  :-*

---

[/size][/i][/b][/color]

 >:(  Nou zeg, durven ze wel?

Ik vind je evengoed een stoere meid hoor Sanne. :)

hey sanne
Wat een stoute kindjes he...
ik zal voor jou zometeen nog een leuk plaatje zoekn
ik wens je veel beterschap

veel liefs je naamgenootje
sanne

Hoy Caroline
Zeg maar dat ik beretrots op haar ben en morgen een mooie kaart voor haar ga kopen.
Want dat ik nu gezien heb dat ze mooi is gaan slapen.
               

en een pootje van Bailey

welterusten sanne ik ga ook lekker slapen

groetjes sanne

Wat naar van die andere ! Zoiets zou de leerkrachten toch ook gezien hebben of niet??

Sanne veel sterkte meid!! :-*

Wat een leuke ring van wilgentakken, leuk idee  ;D Ik heb pas een krulwilgboom gekocht ( nou ja, boompje, moet nog ff groeien  ;D  ) en in het voorjaar zal ik het ook eens proberen te maken.

Groetjes, karin.

hoi caroline 
wat een mooie foto s
en wat erg voor sanne  maar ik denk dat al die aandacht en mooie plaatjes haar wel goed zullen doen
en riny kennende krijgt ze een hele mooie kaart
dat weet ik zeker
groetjes marga

Hoi lieve Sanne,



Wat verdrietig dat je je armpje nu in een dik wit gipsverband hebt,.
Ik hoop dat je je snel beter voelt.

Ik heb een dochtertje Demi en die vind prinsesjes helemaal geweldig, Ik hoop dat jij ze ook leuk vind:)





Mama moet maar eventje doorgeven waar jullie wonen,

want dan stuurt Demi een hele mooie tekening met prinsessenstickertjes erop naar je toe om je een beetje te troosten.

Lekker slapen en morgen gaat het misschien al ietsje beter

Groetjes
Kirsten en Demi

Oooh jeetje wat ben ik geschrokken! Ik heb vandaag helemaal niet gelezen hier :-[ Die arme Sanne, heb er gewoon tranen in mijn ogen van. Dat kleine armpje in het gips :'(

Ben er even stil van, sorry. Kan niet zo goed tegen dat soort dingen. Gelukkig is Sanne een sterke meid en heeft ze een sterke moeder die haar overal doorheen krijgt. Pluimpje voor jullie allebei :-* :-* :-*

Pluimpje? Een hele grote PLUIM bedoelde ik!

Ach jee wat een pech zeg. :-\
En wat vervelend ook hoe het gebeurt is. Kinderen kunnen heel gemeen zijn op school (ik weet er helaas alles van) maar dit kunnen ze natuurlijk ook niet bedoeld hebben. :(
Maar Sanne zit er maar mee, en wel voor een paar weken. Deze eerste dagen zijn het ergste, dat weet ik nog toen ik mijn arm brak op school bij het bokspringen (mijn hand bleef op de bok en de rest ging door, auw...) Maar als de pijn minder wordt is de extra aandacht wel leuk, dus verwen ze maar lekker. ;)

Ha die Sanne!

Wat lees ik nou? Zomaar je armpje gebroken omdat je niet op het klimrek wilde? Wat gemeen he en het zal best veel pijn doen! Laat mama er maar een dikke zoen op geven!

Weet je Sanne, het voordeel van gips is dat veel mensen er altijd hun naam op willen schrijven! Dus dat betekent dat er veel visite komt, speciaal voor jou!

Wat ook speciaal voor jou is, zijn deze plaatjes! Hopelijk word je er weer een beetje vrolijk van!







Veel sterkte met je armpje!

Een knuffel van Peet