Graag gedaan hoor, Cobie! ;)

Lieve Cobie en Daan,

We hebben net van de afgelopen 14 dagen dat van jullie bijgelezen. Ik weet niet wat ik moet zeggen, we zouden graag een gedicht op papier zetten, maar dat komt er nu echt niet uit rollen. M'n keel zit dicht en m'n maag is zwaar.
We denken aan jullie.

Liefs Hans en Olga  :-*.

 :'( :'( :'( jeetje cobie,
ik lees nu pas weer bij. wat een schok, vooral voor jullie.
ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen; hoevel tegenslag kan een mens hebben? het is niet eerlijk.
ik (en fred ook) wens jullie heel veel sterkte toe!!
groetjes, irene

he die cobie en daan,
weet nog stees niet goed wat ik op moet schrijven en woorden schieten nog steeds te kort.
je moet alleen weten dat ik wel 10 keer dingen heb opgeschreven en op het laast dat ik hem wou versturen toch maar weer weghaalde,
deze keer niet hoor.. deze keer blijf ik van die delet knop af.
ben laats nog bij jullie aan de deur geweest waarom weet ik ook niet echt goed, maar ik was toen met monchou naar dr feld geweest en dacht kom laat ik eens kijken of jullie thuis waren,
nee dat niet of jullie hadden geen zin om de deur open te doen dat kan ook.
(wat begrijpelijk is hoor)
maar na die tijd is het er niet echt meer van gekomen,  :-X
dichten ben ik niet goed in, dat weet je maar aan jullie denken, en lachen hoe daan me een bijnaam heeft gegeven doet me toch weer een kleine glimlach op mijn gezicht.
ik blijf voor jullie wormpje.
dikke kus van ons allen,  :-* :-* :-* :-* (vier van ons allen)

Hoi Allemaal.

Helen we zullen dan niet thuis zijn geweest want we verstoppen ons voor niemand. Als het niet uitkomt zeggen we dat echt wel  ;).
Morgen horen we dus hoever het in daan zijn longen zit  8).
Hopelijk zit het nog niet zover. Ik trek het echt niet meer  :-\.
Daan wil zelf zoveel mogelijk regelen, ergens een fijn idee maar het word zo definitief op deze manier. Dus ben ik deze week met hem meegeweest om een steen uit te zoeken. Het schijnt vaker te gebeuren dat mensen dat doen als ze weten dat ze niet lang te leven meer hebben. Dus hebben we samen een steen uitgezocht. Het is de vorm van een ei, en in dat ei zit een barst. Die barst wordt ingekleurd met zilververf, de letters worden namelijk ook zilver. En de dekplaat bestaat uit twee delen. Dus kan ik van links onder tot rechts boven plantjes neerzetten. Het geheel is van zwart marmer. Daan vind de dekplaat wat kaal. En vroeg of hij daar wat mee mocht doen. Nu gaan Daan zijn rechterhand en mijn rechterhand onder de kopieermachine. En na zijn overlijden komt zijn handafdruk op de dekplaat. En als het mijn tijd is komt de mijne erop. Dus dan grijpen die handen weer naar elkaar. Ook de handafdrukken worden zilver. Ik schoot enorm vol toen hij dit zei. Maar hij vind het erg symbolisch. En achteraf is dit ook erg mooi natuurlijk. Ooit zullen we weer samen zijn. Maar nog was dit voor hem niet genoeg  :-\.
Hij heeft nu alvast een afspraak gemaakt om zijn auto in te leveren. Ik heb geen rijbewijs en wil dit ook niet halen. Dus heeft hij een oplossing bedacht.



Hij heeft voor mij een brommobile gekocht  :-[.
Hier heb je geen rijbewijs voor nodig. En kan ik ook gaan en staan waar ik wil. En ik zit altijd droog zegt Daan. Over een maand of twee kunnen we hem ophalen. Daan wil me dan nog zelf een beetje leren hoe dat werkt. Ik was perplext.
De volgende stap is dat hij naar de begrafenisondernemer wil.
Ook daar wil hij zijn wensen kenbaar maken en vast laten leggen. Als we dat hebben gedaan laat ik het jullie weten natuurlijk. En eind deze maand komt de verzekeringsagent langs. En dan als laatste wil Daan naar de huisarts.
Ik vind hem zo moedig en dapper, kon ik dat maar zijn.
Hopelijk morgen toch wat goed nieuws en dat ze wat kunnen doen voor mijn maatje. Ik hou jullie op de hoogte.

Groetjes Cobie.

Hoi Cobie en Daan,

Ik volg dit al een tijdje maar heb nog niet gereageerd.
Heb hier geen woorden voor en zit met een brok in mijn keel dit te lezen.
Waarom is de wereld zo oneerlijk verdeeld, en gaan er veel jonge mensen dood die nog een toekomst voor zich hebben.
Ik hoop voor Daan dat hij niet teveel te lijden krijgt want dat heeft hij niet verdiend en vooral niet op deze leeftijd  :'(
Het is inderdaad heel moeilijk om als echtgenoot hiermee om te gaan en vooral omdat Daan echt alles zelf wilt regelen op het moment dat het zover is.
En vooral als iemand een binnenvetter is is dat heel moeilijk om dit te doorbreken, daarom is het heel belangrijk om veel met elkaar hierover te blijven praten hoe moeilijk het ook kan zijn.
Cobie ik kan 1 ding tegen je zeggen blijf zelf op de been en ga niet bij de pakken neerzitten.
Laat zien dat jij er ook bent voor Daan en dat je hem in alles wilt steunen hoe moeilijk het ook is.
Ga soms ook even samen huilen dat kan opluchten en dan kan Daan ook jou emoties zien, al zal hij zo te lezen dat niet snel toegeven.
Heel veel sterkte morgen en ik duim met jullie mee

Natasja

03-08-2005

Een ei ..................
jouw hand erbij.
Zwart wordt de steen die jou gaat bedekken
Ik snap niet dat jij deze kar kan trekken.

Mijn hand vereeuwigd voor de toekomst, voor als ik mijn einde heb bereikt,
mijn hand die dan richting jouw hand reikt
Eens komen we elkaar weer tegen, wij 2 zielen 1 gedachte
wij die om dezelfde dingen lachten.

We zijn samen op reis, jouw laatste deel
dit vergt van ons heel veel.
Lieve Daan,
ik laat je nog niet gaan.

Sterkte, Nel

Hoi Nel,

Jeetje wat kan jij dit mooi zeg.
Ik zit zelf mee te huilen met dit gedicht.
Ik kan me voorstellen dat dit Cobie steun geeft, echt prachtig gedaan  :-*

Groetjes,

Natas

Ik volg jullie al een tijdje en kan bijna niet uitleggen hoe sterk ik jullie vind, allebei. Zo omgaan met een situatie als deze, kan niet iedereen en ik heb er ook echt bewondering voor. Ik vind het moeilijk om hierop te reageren maar wilde dit toch even kwijt. Ik wens jullie heel veel sterkte.

En Bobbie, dit vind ik toch één van je beste gedichten, het zegt zoveel!

Hoi Cobie en Daan,

De tranen moet ik wegvegen terwijl ik dit typ. Wat vind ik jullie moedig en wat is jullie liefde sterk.
Het gedicht van Nel vind ik zo prachtig, ik hoop dat je daar een klein beetje steun in kan vinden, hoe zwaar het op dit moment ook voor jullie is.

Veel sterkte ook morgen

Liefs
Kirsten

*slik* tja Nel ik probeerde het droog te houden na het verhaal van Cobie. Maar het is te laat.

Het lijkt me zo moeilijk om alles te regelen voor het einde. Ik vind het heel knap dat je ons verteld hoe jullie ermee omgaan. Ik vind het prachtig dat jullie samen een mooie afsluiting hebben straks door alles goed te regelen.

Groeten, Linda

Ik zit hier ook met een brok in mijn keel... Het lijkt mij ook zo moeilijk om alles al zelf te regelen, ik heb echt bewondering voor Daan, en voor jou ook natuurlijk.

Ik heb een periode gehad waarin ik veel schreef... Dit 'gedicht' is misschien nu niet geheel toepasselijk, maar misschien dat je er later iets aan hebt... :'(

Wat is er gebeurd
met de dagen
dat we op ons rug
in het gras lagen
te praten en te dromen
in de warme middagzon
onszelf afvragend
hoe het allemaal begon
Over de liefde en het geluk
en ook over de pijn
maar daarvoor was een blik in jouw ogen
het beste medicijn
Wat is er toch gebeurd
met de warme zonnestralen
die kleur gaven
aan jouw mooie verhalen
over liefde en passie
hartstocht en avontuur
en als je toen vertelde
voelde ik van binnen ons vuur
Maar het vuur is geblust
de middagzon is koud
ik ben nu alleen en voel het gemis
het gemis van iemand die van me houd

Hey,

die is inderdaad voor later mooi :-\ Maar erg mooi geschreven. Nooit geweten van je.

Groeten, Lin

Wat een schitterend gedicht, ik ben er stil van.
Er zit liefde en warmte in, maar ook eenzaamheid.

Heel mooi!.

groetjes, Nel