Hoi Cobie en Daan,

Ik ben er even stil van. Ik ben dit onderwerp altijd blijven volgen, ondanks dat ik weinig heb gereageerd.

Wat een ongelooflijke klap voor jullie.
Ik deel de hoop met anderen dat de artsen het fout hebben.

Heel veel sterkte voor jullie in de komende periode.

Groetjes

Thea

Jeetje,......wat schrik ik hiervan! Jullie waren zo positief en ik was er eigenlijk maar zo van uit gegaan dat alles goed zou zijn! Verdorie zeg!
Ik wil jullie ontzettend veel sterkte wensen!

Groetjes Natalie :'(

Hoi,

ook ik ben dit onderwerp blijven volgen, wat is dit erg zeg :'(
Ook ik kan erover meepraten, mijn vader is ook aan kanker overleden en nu is een goede vriendin van mij haar vader heel erg ziek, ook hem geven ze maar een paar maanden meer :'( ook kanker :(
Ik hoop dat ze het mis hebben, dat jullie nog lang samen gelukkig mogen zijn.  En anders, geniet van de tijd die je nog hebt met elkaar, je op voorbereiden, dat kan je niet, dat lukt gewoon niet, de klap is er altijd en komt altijd even hard aan :'( :'(
Maar ik wil jullie alsnog feliciteren met jullie huwelijksverjaardag.

groetjes en heel veel sterkte voor jullie beiden.

Ik ben meer een "lezer" op dit forum dan een "schrijver" maar hier wil ik toch even op reageren.

Heel heel veel sterkte, het is een verschrikkelijk bericht.

Kanker is zo'n gemene venijnige ziekte  :-[

Nogmaals: heel veel sterkte!

Heleen

Lieve Cobie en Daan,

Wat vinden wij dit verschrikkelijk om te horen en dat ook nog op jullie huwelijksdag  :'( :'(.
We zijn stil en weten eigenlijk niet de goede woorden te vinden.
We hopen dat jullie de kracht vinden om samen nog te genieten van elkaar en met jullie huisdieren en verder met iedereen die jullie lief is.
We hebben jullie laatst op de meeting weer gezien en samen daar wat gedronken, jullie zagen er samen zo sterk uit en Daan was zo goed. Dat jullie nog heel lang samen mogen zijn.
Heel veel sterkte en voor jullie allebei een dikke  :-* :-*.

Liefs Hans en Olga.

Lieve Daan en lieve Cobie,

Wat een verschrikkelijk nieuws, en dat op jullie trouwdag nog wel.
Daar word je wel stil van.
Hopelijk is het leven dat jullie samen nog hebben nog lang en positief en vooral dragelijk zonder al te veel pijn.
Heel erg veel sterkte samen, meer weet ik op dit moment ook niet te schrijven.

Liefs Marianne

Hoi Cobie en Daan,

Inmiddels heb ik de berichten die hier geplaatst zijn al meerdere malen gelezen. Ik wil elke keer een berichtje neerzetten, maar weet niet goed wat ik moet zeggen.
Nu toch maar proberen, want m'n gevoel van oneerlijk en verdriet komt steeds terug als ik je verhaal lees.
Jullie hebben zoveel al moeten meemaken en nu dit,
Heel veel sterkte en steun gewenst in deze erg moeilijke periode, ik hoop uit het diepst van m'n hart, dat jullie nog een lange periode van elkaar mogen genieten.

Groetjes
Kirsten

Hoi Cobie en Daan,

Ook ik weet niet zo goed wat ik hier neer moet zetten.

Wat een verschrikkelijke mededeling aan jullie. De wereld zal stil hebben gestaan voor jullie op dat moment.

Ik ben geraakt  :'( heel diep geraakt.
En als ik geraakt ben borrelt er altijd een gedicht bij mij op, maar ik vind het te moeilijk om het neer te zetten. Alles wat goed is bedoelt kan een mens ook weleens zeer doen. Daarom probeer ik jullie te steunen door deze woorden, al is dat natuurlijk ook geen steun maar ik wil wel aangeven dat ik erg met jullie mee leef.

Heel veel sterkte de komende tijd. Praat, huil en lach met elkaar. Zeg wat je nog wilt zeggen tegen elkaar. Vraag wat je nog wilt vragen aan elkaar. Net als alle andere mensen hoop ik dat de artsen zich vergissen en dat jullie nog veel tijd kado krijgen.

groetjes, Nel

Hoi Cobie en Daan,

Ik schrik echt heel erg om dit nu weer te lezen.
Het leek juist helemaal weg met de vorige onderzoeken en nu ineens is het zo erg geworden :(
Hopenlijk hebben de artsen het mis en kunnen jullie nog jaren samen genieten dat verdienen jullie zeker.
In elk geval heel veel sterkte met alles.

Groetjes, Paul

Zoals velen heb ik jullie dagboek altijd gevolgd en nooit gereageerd, maar dit..
Heel veel sterkte in de moeilijke tijd die jullie nu hebben en zeker nog zullen krijgen.
Jullie hebben veel steun aan elkaar en aan de familie. Geniet nu het nog kan zoveel mogelijk ervan.
Ik hoop op weinig pijn. En weet dat alle woorden van troost wel troost bieden maar niet echt een troost zijn(hè wat schrijft dit moeilijk:ik hoop dat jullie begrijpen hoe ik dit bedoel), jullie moeten hier toch samen doorheen. En uiteindelijk Daan helemaal alleen.
Nogmaals heel veel sterkte.
Groetjes: Caroline.

Lieve Cobie en Daan..

Ik hoorde het nieuws van Peter en Lique..Jeetje lieverds toch..ik krijg gewoon tranen en koude rillingen als ik dit lees..waarom nu toch weer slecht nieuws.. :'( Ik weet dat het moeilijk is..en het makkelijk te zeggen is voor mij..maar probeer te genieten van jullie tijd samen..ookal weet je niet voor hoelang..ik bid voor jullie.. voor weer goed nieuws.. :-* hou jullie taai..en hier staan we altijd voor jullie klaar..

Heel veel succes en liefde van ons allemaal..

Jaimy.

Mijn allerbeste maatje raak ik binnenkort kwijt. Nu kun je een begrafenis gaan regelen in plaats van leuke dinge. Ik hou jullie uiteraard op de hoogte van ons nog korte leven samen.


Lieverds,

Ik huil sinds gister veel en ben heel verdrietig.In 1998 heb ik mijn zus verloren aan deze verschrikkelijke ziekte.Ben met haar alles afgelopen omdat zij gescheiden was en zij met mij een hele goede band hadden,vriendinnen,zusjes..we zagen elkaar wel dagelijks!Toen de uitslag kreeg(er werd toen gesproken over weken en nieteens maanden)ben ik bij de Chirurg huilend eruit GEREND en kon het gewoon niet aan...mijn oudste broer was er ook bij is gebleven en heeft de rest aangehoord wat nog gezegd moest worden.Toen ze uit de kamer kwamen van de Chirurg was mijn zus heel nuchter..was tijdens het gesprek ook al,en ging zitten en keek me aan...ik barste in weer in tranen uit en pakte haar stevig vast..toen zij ze..waarom ik..ik heb nooit iemand wat gedaan..pffffffffwat valt me dit nu zwaar cobie en daan maar toch wil ik het hier neerzetten.
Wat daarna allemaal volgde was heel zwaar nm haar kids het ongelofelijke slechte nieuws vertellen en daarna onze vader en moeder..dat was nog zwaarder.
De uitslag was er op 26 januari en mijn zus had hel goede hoop en moed ondanks haar gewicht van 45 kilo toen de ziekte werd ontdekt en heeft gevochten als de beste met ziekenhuis in en ziekenhuis uit!Toen de blijde boodschap dat ze in April 1998 in aanmerking kwam voor een nieuw soort Chemo.Blij dat ze was en wij zusje,broers,vader en moeder en haar kids al helemaal.Maar helaas heeft onze lieve heer aan gehaald op 14 maart 1998..een vrijdan,ik vergeet het nooit.Ik was smiddags nog bij haar in het ziekenhuis op bezoek geweest omdat ik de avond niet kon maar iets in mij zei me dat ik ook de avond naar haar toe moest gaan,raar was dat,en ze is die nacht/ochtend ook gestorven door verstikking :'( :'( :'(.De rest is een heel lang verhaal met heel veel verdriet voor ons allemaal maar vooral mijn ouders en kan en wil het hier niet verder vermelden.

Wat ik wel wil zeggen is Lieverds..VECHT VECHT VECHT zoals jullie al maanden doen.Ga desnoods naar een andere specialist en neem alle gegevens van Daan mee en laat hem/haar haar visie opgeven en evt mogelijkheden om het leven levensbaar te maken en vooral heel lang te rekken.
Laat jezelf niet kennen Cobie,ohhhhhh ik weet hoe jij je voelt en geloof me die lieve Daan van jou houd zich sterk voor jou maar vergaat van verdriet en is heel boos net zoals jou op de wereld!
Lieverds,ik typ maar door omdat ik voor de 100% weet hoe jullie zich voelen en geloof me ik voel op dit moment zo een pijn en verdriet im mijn lichaam en hart dat ik zou kunnen schreeuwen en alle emoties eruit wil gooien en zo geraakt ben door het slechte nieuws van Daan..maar lieverds VECHT geef niet op ..blijf positief denken en je weet dat zou het leven aangenamer en wie weet de kanker laten verdwijnen.
Bij mijn zus was het gewoon allemaal te laat omdat de arts haar 2 jaar heeft laten rondlopen met klachten als hoest,moeheid,afvallen etc.Toen z ebloed in haar speeksel had mocht ze maar eens naar de Specialist die heel erg schrok van alle onderzoeken en letterlijk zei dat dit NOOIT had mogen gebeuren..erg :'(Ze had weinig kansen op genezing omdat ze niet geopereerd kon worden ivm haar lage gewicht en slechte toestand...dan word je toch woedend op zo een :censuur huisarts.
Mijn lieve vader is nog geen 2 jaar na haar overleden door puur alleen maar verdriet en mijn lieve moeder vorigjaar februari door het verdriet een kind te moeten afstaan :'( :'( door fouten van een K arts!!

Wat ik wil zeggen is...Daan is een sterke man die door jou goed versorgd word en nog kracht heeft om te vechten!!!!!!!

Dit was mijn verhaal lieve Cobie en Daan....
Ik wilde dit na zo graag vertellen aan jullie en wist niet hoe te beginnen maar zie ik typ door...

VECHT lieverds!!!!!!!!!

veel liefsssssssss

marianca

Hallo lieve lieve allemaal.

Oh wat ben ik weer dankbaar voor jullie lieve woorden. En weer zo massaal reageren. Het is zo fijn om te lezen hoe jullie, sommige mensen ken ik andere niet met ons meeleven. Vooral voor mij is dit een echte steun ik kan op deze manier een hoop van me afschrijven. Ik ben nu wat rustiger en kan wat beter denken. Maandag moeten we dus naar de internist. Gelukkig is dit een andere internist dan die we eerst hadden. Mijn jongste broer gaat dan met ons mee. Bij Daan gaat het zijn ene oor in en andere weer uit. En ik ben te emotioneel. Morgen gaan we naar Peter (broer) om dingen op te schrijven die we willen vragen. Waar zitten de uitzaaingen precies en wat kunnen ze nog doen. Want de chemo zal zwaarder worden dan de chemo die Daan kreeg na de operatie. En om dan zo ziek te worden dat je niks meer kan is het hem niet waard. En zo borrelen er steeds nieuwe vragen op. Ook moet ik een afspraak maken met de huisarts. Pijnbestrijding is zometeen voor Daan het belangrijkste. Ik wil zolang als het kan zelf voor hem zorgen, dus moet ik ook de thuiszorg inschakelen. Zelf is Daan met hele andere dingen bezig. Zoals de garage opruimen, en de schuur. De verzekeringsagent moet komen van Daan. Hij wil zelf een steen uitzoeken, en het liefst ook naar de begrafenisondernemer. Dit gaat mij te ver, maar daar hebben we het nog wel over. Het stomme is dat Daan op dieet was gezet. Hij woog 100 kilo. Ik heb steeds gezegt je buik lijkt wel een opgeblazen ballon. Zijn eetlust is gelukkig nog steeds goed. Hup weg met dat dieet en haal maar lekker Japanse mix voor me. Ik kreeg vandaag een prachtig boeket bloemen van hem, met hele mooie rozen erin. Dit heb je verdient waren zijn woorden. En als grap erachteraan zo daar kan je broer niet tegenop. Die neemt vaker een bloemetje mee voor zijn vrouw. En aamkomende week gaan we samen zitten om te bespreken hoe het verder moet. Daan zou graag thuis sterven. Ik hoop dat dit ook mogelijk is. En mijn wens is om dan gewoon met ons tweetjes te zijn, en de honden natuurlijk. Dit zijn dan namelijk onze laatste minuten samen.
Tuurlijk word er ook gegrapt. Toen mijn vader stierf zou hij de klok stil laten staan bij ons. En tot op de dag van vandaag doet de klok het nog steeds niet en we zijn al 6 jaar verder. Daan laat de klok weer lopen heeft hij gezegt. Of hij laat de computer chrassen. Maar we proberen wel ons oude leventje weer een beetje op te pakken. En nog meer van elkaar te genieten dan we al deden. Het plan is om zelfs samen boodschappen te gaan doen. Op de fiets want ik moet conditie op doen zegt Daan. Zijn grote angst is hoe het verder moet met mij, omdat mijn longen niet goed zijn en hij zoveel voor me doet. Ik kan alleen maar zeggen maak je niet druk schat om mij ik red het wel. En als het mijn tijd is ben ik zo bij je.
Lieve Nel ik wil toch graag je gedicht hebben. Omdat ik weet dat alles gemeent is wat je zegt en je mijn dus geen pijn doet.
En lieve Marianca ik heb zitten janken om jouw verhaal. Wat moeten mensen toch een hoop ellende meemaken. En inderdaad vraag je je dan af waarom. Maar ik ben ervan overtuigt dat ooit de zon ook weer voor mij gaat schijnen.
Ik blijf dan wel achter zonder mijn maatje en beste vriend, maar ik heb zoveel mooie herinneringen die pakt niemand me af. En we blijven vechten met jullie hulp tot het bittere eind.

Tot schrijf en een dikke  :-* van ons.

Hoi Cobie,

Ik wil je heel veel sterkte toewensen via deze weg. Geniet nog vanelkaar zolang het kan.

Groeten en veel liefs,


Rick

Lieve Cobie en Daan,


Zit te brullen :'(Wat ben jij toch een bijzondere en zo een sterke vrouw Cobie.Daan mag zich heel gelukkig prijzen dat hij zoveel steun en vooral onvoorwaardelijke liefde krijgt van jou.Ik hoop met heel mijn hart dat jullie ondanks die ohh zo slechte vooruitzichten toch nog veel geluk tegenmoet mogen zien en dan bedoel ik met Daan zijn gezondheid.Als ik jou zo lees Cobie en dan wat Daan wil en nog doet zo spontaan(die mooie bos bloemen of dat dan het allerbelangrijkste is om jou dta te geven..en begrijp me niet verkeerd dat is het natuurlijk ook..jij zou op een gouden dienblad gezet moeten worden)mag er voor jullie twee lieverds alleen maar nog een mooie tijd komen met heel veel gelach,gehuil..vooral lekker eten voor Daan..100 kilo,pfffffffffffffff..zijn natuurlijk jou kookkunsten Cobie waar Daan geen nee tegen kan zeggen..pffffffffffff,sorry wordt me teveel..alles wat ik zeggen wil is dat ik te erg voel toen ik mijn zusje moest afgeven en ik het zo erg vind voor jullie :'( :'( :'( :'(

Lieverds ben trots op hoe jullie er nu op dit moment mee omgaan maar weet er komen zware tijden...het moet allemaal nog een plaatsje vinden...

liefsssssssss
marianca