Hoe het allemaal begon

[Gerda]

Hoe het begon....

Mijn valkenverslaving begon ruim 4 jaar geleden. Als kind had ik wel tamme grasparkietjes gehad, maar nadat de tweede dood was gegaan heb ik geen nieuwe meer genomen.
Het valken verhaal begon op een warme augustusavond in 2000. Ik werkte als verpleegkundige in de nachtdienst in een groot binnenstadsziekenhuis in Amsterdam. Ik werkte 7 hoog en de deur naar het balkon stond open. Opeens vloog er een vogel binnen. Het was een mooie wildkleur man. Nog steeds zijn jeugdkleed (geel/grijs gestreepte staartpennen) dus ik schatte hem niet ouder dan een jaar. Hem meteen wat water en wat fijngemaakte biscuitjes gegeven. Hij was wat moe, maar zat na een uurtje vrolijk te fluiten. Hij zat goed op de poten en zat strak in het (veren)pak.
Ik heb hem mee naar huis genomen en overal briefjes opgehangen, ook bij dierenwinkels en bovendien verschillende meldlijnen gebeld. Het was duidelijk een tamme valkparkiet en iemand zou hem toch verschrikkelijk moeten missen. Maar niemand reageerde, dus een kooi aangeschaft evenals de boeken van Thomas Haupt en Diane Grindol.. Ik noemde hem Spikey en hij woont nog steeds bij ons. Ik zou hem niet meer kunnen missen. Een zeer intelligente vogel, heel erg lief en aanhankelijk.
Maar hij is niet de enige gevleugelde bewoner van ons huis.  
Volgende keer het verhaal over zijn eerste vriendje.

Spikey

[Gerda]

Vervolg:

Ja met Spikey maakten we heel wat mee. De bekende nachtmerries voor elke valkengek.  Tegen een openstaande deur vliegen, de arme jongen, zijn kuif viel bijna helemaal uit en door de klap kon hij niet eten. Dus twee dagen elke paar uur (druiven)suikerwater met een spuitje in zijn bekje druppelen, hem vertroetelen in een lekker warme, verduisterde kooi. En hij kwam er gelukkig goed doorheen. Wel was hij twee weken zijn fluitje kwijt.
Toen kwam de dag dat hij ontsnapte, twee deuren tegen elkaar open (door een misverstand), een windvlaag, de vleugels gingen open en weg was ie. Af en toe als ik mijn ogen dicht doe zie ik hem nog gaan, en voel ik weer even de pijn en het verdriet van dat moment. En de onmacht. Na een avond overal zoeken en roepen/fluiten, een nacht niet slapen en een dag van briefjes ophangen en bellen naar diverse dier-kwijt-lijnen, belde een mevrouw op dat er een valkparkiet bij haar thuis zat. Ongelooflijk blij zat ik een uurtje later met Spikey weer thuis. Hij was maar 500 meter (zuidelijk) van ons vandaan geweest, terwijl hij wegvloog naar het noorden. Dus toch op zoek geweest naar zijn huis?? Gelukkig was hij nu weer thuis. Hem de volgende dag na laten kijken door de dierenarts, hij was kerngezond. Wat was ik gelukkig.
Hoewel mijn man de hele dag thuis is (hij werkt thuis), vonden we het toch beter om een tweede valk te nemen. En zo kwam Nezumi in ons leven.
In de viavia vonden we een advertentie waar een jonge tamme wildkleurpop met kooi werd aangeboden. Ik ging naar een buitenwijk van Rotterdam om hem op te halen. Ach wat trof ik daar aan: geen jonge wildkleurpop, maar een angstig en gespannen wildkleurmannetje van ruim 1 jaar. Twee kleine kinderen in huis die de arme valk probeerden vast te grijpen. Er lagen staartpennen en vleugelveren met bloed eraan. De man die de valk had gekocht was er niet en zijn echtgenote had niets met vogels. Toen ik vroeg hoe hij heette zei ze: 'de vogel'. Ik kon hem daar niet laten en kocht hem en nam hem mee naar huis.
Ik vond hem net een muisje, klein, grijs, angstig en hij piepte als een muisje, mijn man vond hem net een Japans vogeltje met zijn bolle oogjes. Dus hebben we hem de Japanse naam voor muis gegeven: Nezumi.
Wat was hij angstig in het begin, maar na drie jaar bij ons is hij behoorlijk tam. Hij komt als je roept en als ie me ziet fluit ie een welkomsfluitje. Hij zit dan al druk te trappelen op zijn stok om naar me toe te vliegen en als ik "kom maar" zeg vliegt ie vrolijk naar me toe. Af en toe kan ik hem zelfs oppakken en ook over zijn kuifje aaien.
Samen met Spikey zit hij de hele dag vrij in huis. 's Nachts zitten ze samen in de slaapkooi. Zonder problemen, af en toe wat ruzie om het lekkerste plekje, maar dat is normaal.
Ze zijn geen dikke maatjes, maar letten wel op elkaar en roepen naar elkaar als ze in verschillende kamers zitten.
Twee vogels, twee verschillende karakters, Spikey (5 jaar) af en toe een oude brombaas, maar slim en aanhankelijk, houdt van schoenendozen, Nezumi (4 jaar) vrolijk en toch af en toe nog op z'n hoede, vindt het heerlijk om in je nek te knabbelen (soms pijnlijk) en houdt van spelen.
Tot nu toe is het bij deze twee valken gebleven, maar er kwamen de laatste maanden wel twee kleine gevederde vriendjes bij. Daarover later meer.

Nezumi

[Gerda]

Voordat ik verderga met mijn verhaal wil ik eerst Peter en Lique en verder iedereen die aan deze site meewerkt een enorm compliment geven. Wat een mooie, overzichtelijke, informatieve en gezellige site. En wat een uitgebreid forum, iets om trots op te zijn. Een donatie komt er dan ook zeker aan.

Om verder te gaan met mijn verhaal. Spikey en Nezumi leven rustig naast elkaar, ze gaan vreedzaam met elkaar om,maar Nezumi zocht steeds meer toenadering tot Spikey. Deze oude brombeer denkt volgens ons dat hij ook een mens is. Hij bekijkt Nezumi af en toe van top tot teen en kijkt dan met een vragende blik naar ons, zo van: wat doet zo'n vogel in huis?
Wat te doen? Wat afleiding voor Nezumi zou leuk zijn. Hij is de hele dag buiten de kooi en speelt ook veel, maar een kameraadje zou wel leuk zijn. Maar om nog een valk te nemen, ik wist het niet. Misschien in de toekomst nog. Nu eerst maar iets kleiners, een grasparkiet.
Ik heb bij Jura Berghout van kwekerij De Valk een grasparkietje van 6 weken gekocht. Wat een heerlijk parkiet en valken paradijsje is het daar. Gezellig en schoon met tientallen valken. Ik zou er wel dagen rond kunnen kijken.
Ik had een pastelblauw parkietje gekozen, en deze ging in het ook aangeschafte mooie reiskoffertje mee van Apeldoorn naar Amsterdam. Zijn naam is Azul (Spaans voor blauw) en hij is een echte druktemaker. Hij zocht meteen toenadering tot Nezumi, maar deze vond het wel een beetje eng. Hij leek het wel leuk te vinden om naar Azul te kijken, maar dichtbij komen, nee dat niet. Als Azul dichterbij kwam deed Nezumi zijn bek een beetje open en blies een beetje, voor Azul betekende bek open 'snavelen' en hij stapte dus blij op Nezumi af met flink gebekvecht als gevolg. Natuurlijk zou als ik Nezumi de tijd gaf om te wennen er misschien meer toenadering komen., maar ik was bang dat Azul door het afwijzende gedrag van Nezumi misschien zou leren dat contact maken met vogels negatief is.
Dus bij Jura vier weken nadat ik Azul haalde, een tweede parkietje genomen, een mosgroene.
Toen ik Yesil (spreek uit: Jessil, Turks voor groen) thuis liet kennismaken  met Azul bleven ze eerst een paar centimeter van elkaar af zitten. Toen liepen ze naar elkaar toe en zaten minutenlang met de snavels tegen elkaar. Daarna begon het snavelen en Azul was niet bij Yesil weg te slaan.
Ook zij zijn de hele dag vrij in huis, en Nezumi zit vaak vlak bij ze.
Het zijn wel druktemakers en slopertjes. Een beetje de F-side van Ajax. Daarom noemen we Azul wel eens Azuligan (Azul hooligan). Maar ze hebben het heerlijk met z'n tweetjes en brengen wat leven in de brouwerij.

Azul en Yesil

[boezempje]

hai Gerda_T

als eerste wil ik even zeggen dat je 2 prachtigen valkjes hebt heel mooi.
en als ik die grasparkietjes zo zie dan zijn die toch ook wel heel leuk om te zien hoor,zijn de 2 grasjes tam of niet,
en je valjes hebben een mooie aparte naam,

gr essie

[Gerda]

Hoi Essie,

Ja hoor, de grasjes zijn tam. Super handtam zelfs. (Dat waren ze door Jura van De Valk al gemaakt.) :)
Ik heb al veel over en van je gelezen op het forum. Je hebt erg veel pech gehad, toch meisje. Ik hoop dat het nu allemaal goed gaat en je plezier kunt hebben van je valkjes in plaats van verdriet.
Groetjes Gerda :)

[boezempje]

hai gerda_T


dank je meis, :-*
ik hoop het zelf ook ja maar ik heb het ook een beetje aan mezelf te danken door de valkjes meteen bij elkaar te zetten maar dat heb ik er wel van geleerd nu,en verder gaat het super goed nu gelukkig,dus ik hoop en duim elke dag weer dat het zo blijft,maar dat is altijdt afwachten zoiets,
gr essie

[Gerda]

Nu Grisha bij ons komt wonen, heb ik een nieuw dag/weekboek geopend bij 'verhalen'
http://www.valkparkiet.com/sqlforum/index.php/topic,10124.0.html

Groetjes Gerda

[Carin]

Hoi Gerda,

Ik heb ook mijn grasjes bij Jura vandaan! ik heb mijn groene grasje uit dezelfde periode als jouw groene grasje! Misschien broertje en broertje/zusje?

Sal krijgt van mij een maatje erbij! Ik heb Jura gemaild en zij heeft een geel/groen maatje over. Ik heb haar wel gevraagd of Sal en de nieuwe (naam nog bedenken) geen familie van elkaar zijn! :)

[Gerda]

Geweldig.
Wat een kl.......k van een buurman zeg!!! Dat je naast dit soort sicko's moet lezen.
Ik ben blij dat je voor sal een maatje erbij neemt.
Je zult straks wel merken dat valken en grasjes verschillend zijn, maar allebei even lief en leuk hoor!!!

Groetjes Gerda

[Carin]

Ik kan als het geen familie is van elkaar, Sal zijn maatje dinsdag ophalen.. Ik zag net de foto van de 3 vogels op het stokje, volgens mij waren dat Sal en Tor. Als ik Tor niet nam, ging zij naar iemand uit Amsterdam. Ik denk dat jij dat geweest bent!

Ik wacht in spanning af op Jura haar mail!  :D.. Hopen dat Sal zijn nieuwe maatje geen familie van hem is..

Duim maar mee !!

[Gerda]

De olijfgroene op het stokje is Yesil. Die heb ik als eerste van het nestje gehaald. Misschien was er daarna nog iemand uit Amsterdam  ;D ;D

Groetjes Gerda

[Carin]

Ok.. Zijn het niet mijn schatjes  ;D

Ze lijken er wel veel op  ;)

[Carin]

Ik heb bericht van Jura gehad, Sal en het nieuwe grasje zijn geen familie van elkaar!!! Yes yes yes! ;D

[Anita1]

 ;D hoi gerda
wat een zielig verhaal van valkje 2 zeg.ik ben blij dat je m mee hebt genomen.want het is  een pracht valk met split ook nog!
lief dat zulke mensen zich om die valkjes bekommeren.
dat is nou echte dierenliefde.ik ben ook zo hoor!
die grasjes zijn ook echt schatjes zeg.ik heb ze ook gehad,en vond ze ook altijd erg leuk.maar wel luidruchtig haahahaha.
veel plezier met je mooie spul.knuff anita