Heel rustig aan

[granny]

Een jaar of 4 geleden belde een kennis van ons op. Hun zoon had een valkparkiet opgevangen die uit een boom was gevallen, hij leek totaal niet bang en liet zich heel makkelijk pakken, zelfs bijten deed hij niet. Ze wilden hem echter niet houden en dus vroegen ze of wij hem wilde. Nou ben ik gek op dieren, hoewel ik voor sommige vogels wel allergisch ben, em dus gingen wij de valk halen. Ze hadden hem in een soort van kleine vinkenkooi gefrot, deden het deurtje open en nadat hij zich door de opening had gewurmt, vloog hij al snel door de kamer.

Uit zichzelf kwam hij bij de mensen zitten en al snel zag ik dat ze hem hadden geprobeert te kortwieken en schijnbaar is dat niet helemaal goed gegaan. Het bleek overigens om een Lutino te gaan en uiteraard hadden we een grote kooi voor hem bij. Thuis gekomen moest Coco, zo hadden we hem genoemd, best wel aan de honden wennen, hoewel deze niet eens naar hem keken.

Hoewel Coco best angstig was van de honden, mocht hij dagelijks toch vrij rondvliegen, maar hij knalde nogal vaak tegen het raam, een prachtige witte vlek achterlatend.
Tja, das natuurlijk ook niks voor dat beessie, dus nadat hij dat al een maand achtereen had gedaan, werd besloten hem niet meer los te laten, voor zijn eigen veiligheid. Een jaar later zag ik dat hij een grote bult onder zijn staartaanzet had(grote van een golfbal), maar hij was nog even levendig als altijd, at en dronk goed. Toch maar even een afspraak bij de DA gemaakt en daar mocht hij een nachtje blijven. Ook de DA wist niet wat het was, hij had er geen pijn aan, de bult was zacht en hij at, dronk goed en was levendig. Hij vertelde me wel dat Coco niet zo heel lang meer zou leven, want de bult werd natuurlijk groter en dan komen zijn organen in het gedrang.

Nadat Coco al een jaar of 2 zo alleen in zijn kooi was (hij werd natuurlijk minder tam en wilde niet meer op je hand zitten), werd besloten er een valk bij te komen. Dat werd Moekie. Een geparelde van toen een week of 8 oud uit een buitenvoliere. Moekie was wel doodsbang van mensen en ook van Coco moest ze niks hebben. Ik zag later overigens wel dat haar klauwtjes wat misvormt waren. Later ging alles gelukkig beter en na een maand of 4 gingen ze zelfs elkaar verzorgen en zag ik ook ineens eitjes in de kooi liggen waar ze beurtelings op broedde. De eitjes zijn overigens nooit uitgekomen.

Maar ja......... Ik was wel van mening dat ze een te kleine kooi hadden zo met z´n 2tjes. Dus een half jaar geleden maar op zoek gegaan naar een mooie grote kooi, zodat ze lekker de ruimte hadden. Ze leken ineens heel klein in die grote kooi. En echt op hun gemak waren ze ook niet. Ze aten slecht, zaten alleen maar op hun stok en veel leven zat er ook al niet in. Even raad gevraagd aan mijn vriendin via internet en ze zei me dat ze aan de kooi moesten wennen en dat de stiokken die erin zaten, veel te dik waren.(waren voor een papegaai en niet voor valkjes).

Dus eerst de stokken veranderd en na een week gingen ze zich toch beter voelen. Ze aten weer als vanouds, gigen voorzichtig de hele kooi verkennen en Coco maakte weer geluidjes, terwijl Moekie weer vrolijk hard door de kamer floot. Moekie werd wat rustiger als je met de hand in de kooi kwam om het water te verversen, want op mensen heeft ze altijd heel paniekerig op gereageerd. Ze vloog niet meer paniekerig weg en klom nu eigenlijk rustig tegen de tralies de andere kant op.

En toen een kleine 2 weken geleden kwam manlief thuis met de mededeling dat iemand 2 valkjes kwijt wilde. Ze zouden ongeveer een maand of 8 zijn.
Nou, ik wilde ze wel en ben ze de volgende dag gaan halen.
Ze zaten in een te kleine kooi, volgepropt met speeltjes en konden daardoor de vleugels niet strekken. Tam waren ze ook niet en ze waren behoorlijk hard aan het fluiten(net als Moekie).
Voorzichtig aan Coco en Moekie laten wennen en na een kleine week konden ze al bij hen in de kooi.

Tja.. en nu heb het idee geopperd om ze alle 4 tam te maken.

Elke dag met trosgierst in hun kooi (in de hand) en mar wachten.
Coco is zelfs al heel voorzichtig op mijn hand komen zitten(was een vergissing van hem hoor ;D) en de anderen hebben al heel zachtjes (ze verrekten hun nekken bijna) aan mijn vingers geproefd. Het zal een geduldig werkje worden, dat weet ik zeker, maar zo snel al resultaat, vind ik toch netjes.

[Ann]

Hey granny

Leuk verhaal. Ben benieuwd of je de valkjes helemaal tam krijgt.

Groetjes
Ann :)

[Anja]

Hoi Granny,

Wat een mooi verhaal.
Wat voor mensen heb je toch die valkjes in een vinkekooi of een veel te kleine kooi stoppen. Alle 4 de valkjes mogen blij zijn dat ze bij jou terecht zijn gekomen hoor.
Ik ben er van overtuigd dat je ,na heeeeeeeeeel veel geduld, je valkjes wel een stuk tammer zult krijgen.

In ieder geval heel veel



met het tam maken en ik ga je zeker volgen.

Groetjes Anja

[granny]

Uiteraard zal ik de eventuele vorderingen hier neerschrijven, hoewel het niet dagelijks zal zijn. De 2 grote honden hebben zoiets van; Tja, leuk hoor en slapen weer verder en de kleine vindt het machtig interessant.

1 van de manden ligt half onder/voor de kooi en als Pinkel en Twinkel op de bodem scharrelen, en Angel (1 van de grote honden dus  :)) gaat zijn mand in, dan zie je ineens 2 kopjes boven de rand uitkomen en rennen ze naar de voorkant om vooral toch maar niks te missen. Het scheelt dat de vorige eigenaars ook een hond hadden.

[Saar]

Hoi
Ik hoop dat je je valkjes tam krijgt!
Maar dat lukt vast wel als je al zo'n goed begin hebt!
groetjes Saar :-*

[granny]

Nieuwe vorderingen. ;D

Sunny (voorheen Twinkel) is tijdens het trosgierst eten per vergissing op mijn vinger gaan staan (met 1 pootje heeft hij mijn wijsvinger een minuut of 3 vastgeklemt)

De meeste zullen inmiddels wel gelezen hebben dat Coco vrijdagavond laat is overleden. Ze zijn toch een dag of 3 van slag geweest en kwamen dus absoluut niet op de trosgierst af.

Sunny vertoont overigens af en toe kippetjes gedrag. Nou weet ik nog niet of het nu een man of pop is.(Ik heb altijd van die rare beesten :P)

In elk geval moet ik met deze overwinning niet te snel te veel willen.

[Anja]

Hoi,

Zie je wel geduld is een schone zaak.
Stapje voor stapje en dat gaat steeds beter.

Fijn dat je in ieder geval vorderingen maakt.

Groetjes Anja

[granny]

Ik laat ze onbewust kennis maken met mijn handen hoor, ze hebben er over het algemeen niet echt erg in als ze op een gegeven moment op mijn vingers staan. Maar ik denk dat het voor hen de beste manier is.

[Anja]

En dan steeds een stapje verder hoop ik voor je.
Zonder dat ze het zelf weten staan ze dus op je vinger.
Als jij er van overtuigd bent dat dit voor jou valkjes de beste manier is dan moet je dat gewoon volgen.

Ik blijf je volgen hoor.

Groetjes Anja

[granny]

Zonder dat ze het zelf weten staan ze dus op je vinger.
Als jij er van overtuigd bent dat dit voor jou valkjes de beste manier is dan moet je dat gewoon volgen.

Groetjes Anja

Ik zou niet weten hoe het anders aan te pakken, het zouden nl mijn 1e vogels zijn die ik tam probeer te maken. Als iemand suggesties heeft heel graag.

[Anja]

Je zou de toilettraining eens kunnen bekijken.

http://www.valkparkiet.com/sqlforum/index.php/topic,19227.0.html

Of het stappenplan misschien

http://www.valkparkiet.com/nl/files/tammaken.htm

Groetjes Anja

[granny]

De 1e link heb ik eigenlijk weinig aan. De oudste is ruim 2 jaar oud, komt uit een buitenvoliere en is altijd panisch voor mensen geweest. Ben allang blij dat ze af en toe wat gierst uit mijn handen pakt.

De andere 2 heb ik nu een week of 4 en waren, volgens de vorige eigenaars, 8 maanden oud. Net als de oudste niet tam.
Wanneer ik ze zou proberen te pakken, ben ik bang dat ik meer slecht dan goed doe.

Bij het stappenplan was ik al wezen kijken en ik probeer me er goed aan te houden. Ik neem wat trosgierst tussen de vingers (elke keer een stukje kleiner, zodat ze me wel aan moeten raken) en wacht (met de hand in de kooi rustend op een zitstok) tot ze komen eten. Wanneer ze na 10 minuten niet komen, haal ik mijn hand met trosgierst weer uit de kooi, zodat ze niet het idee krijgen dat, als ze maar lang genoeg wachten, ze de gierst toch wel krjgen. Niet komen betekend dus... geen lekkers.

[Anja]

Ja dan kan je je beter aan jou methode houden denk ik.
Maar je hebt nu dus een mijlpaal gehaald op naar de volgende toch.

Zou verder ook geen tips weten.

Groetjes Anja

[Mara]

Wat een mijlpaal zeg, Granny. Gefeliciteerd met je succes. Ik ben blij dat je valkjes nu een beetje bijgekomen zijn van de dood van Coco, tuurlijk heeft het ook zijn weerslag op valkjes en niet alleen op ons.

Succes er verder mee Granny.

Liefs

Mara

[granny]

Vandaag heb ik ze wat bewuster met mijn handen laten kennis maken. Mijn hand met de gierst erin telkens verplaatsen.
Resultaat:
Sunny heeft geprobeert een nagel te lichten en heeft tot 2x toe heel even een pootje om mijn vinger geklemt, Moekie nadert heel voorzichtig het lekkers (maar zij was al bang, dus bij haar moet ik extra geduld hebben) en Pinkel wacht gewoon tot ik hem de gierst voor houdt. ;D (die gaat er dus niet als een debieltje achteraan)