Hoi..
ga ik nog even naar de valkjes om ze een goede nachtrust te wensen, zie ik dat Piko als enige aan het gaas hangt, Piko was dus het vrouwtje van Tako.. Net om te kijken of Tako niet aankomt... Zucht arme Piko :-[. Vaak zie ik wel een van haar jongen of Pablo bij haar zitten, maar troost heeft ze niet echt aan andere mannen.. Ik denk eraan om wat meer met Piko bezig te zijn, zodat ze Tako wat minder mist... Ik vind het best zielig :(
Hoi Tara,
T is natuurlijk niet leuk dat de vogel zn partner kwijt is. Hieraan heeft de vogel zo ook zn zekerheid, maar het zijn geen kleine mensjes en je moet ze ook niet zo behandelen (zoals ik uit jouw tekst haal). Een vogel zal wel weer snel een nieuwe partner nemen (indien een geschikte aanwezig). Valkparkieten zijn nu eenmaal niet strict monogaam.
Sterkte met verlies van Tako!
gr Inger
Hoi Tara en Inger,
Ik had ook van een goed koppel de pop verloren en de man is echt een hele tijd van streek geweest en heeft tijden lang zielig erbij gezeten terwijl er popjes zat over waren voor hem.
Nu heeft ie eindelijk zijn zinnen gezet op een popje maar nu wil dat popje niet zo erg meewerken helaas :-(
En de koppels die ik heb zijn behoorlijk monogaam want die zullen nooit iets met een ander popje of mannetje doen die blijven elkaar (bij mij altans ) echt heel trouw.
Groetjes, Paul
Hoi,
Er is een heel onderzoek gedaan naar partnerkeuze bij valkparkieten. Globaal is daar uit gekomen dat alles kan bij valkparkieten, dat ze een voorkeur lijken te hebben voor de partner van het jaar ervoor, maar dat het evenzo een andere partner kan zijn. In voliere is de keuze vaak beperkt.
In Australie is een onderzoek gedaan met 109 koppels kaketoes, waarbij na 1 jaar de helft nog bijelkaar was en na 6 jaar nog slechts 1 koppel. Er waren zowel sterftegevallen als vrijwillige scheidingen. Er werden dus nieuwe koppels gevormd.
Het heeft zeker wel invloed als een partner overlijd, maar ik weet niet (denk niet) dat dit te vergelijken is zoals bij mensen. Maar meer dat de gedragsverandering wordt veroorzaakt door verandering in de sociale omgeving (stress door verandering). Gelukkig blijken de vogels redelijk flexibel.
Mn kakariki man was bv ontzettend van slag door het overlijden (lees: afwezigheid) van zn popje. Ik heb de dode pop in de voliere gelegd en hij ging erbij zitten. 2 dagen later kocht ik een nieuw popje voor hem en sindsdien zijn ze prima samen.
gr Inger
Hoi Inger,
Ik heb bij het overlijden ook wel eens de dode partner bij de ander gelegd en hier keken ze er niet naar om heel vreemd.
Ik denk dat mensen zich vaak drukker maken dan de vogels zelf omdat we het zielig vinden als een partner dood is.
De vogels kunnen er ook inderdaad last van hebben door stress zoals je zegt maar je merkt duidelijk dat ze echt niet zo zijn als daarvoor en dat kan maanden duren voor het gedrag weer terug veranderd bij ons.
Groetjes, Paul