hallo iedereen,
wij hebben nu al 1,5 jaar een valkparkiet genaamd sjappie.
hij heeft altijd al een duidelijk karakter gehad, want hij laat nooit toe als je hem met je handen wilt aaien, dan gaat hij bijten en je aanvallen richting je hoofd.
maar we namen aan dat hij dit gewoon niet fijn vind en doen dit nu ook niet meer.
de laatste paar weken is hij erg agressief.
als je je hand uitsteekt om hem op je hand te laten zitten, valt hij je vrijwel gelijk en altijd aan.
ook als je hem corrigeert wanneer hij bijvoorbeeld aan de planten eet, wat van ons niet mag.
ook is het een drama als hij in de kooi moet, wanneer wij weg moeten.
hij presteerte het een keer op ons een half uur bezig te houden om hem in zijn kooi te krijgen.
als je hem dan benaderd, vlieg hij gelijk weg en hij wil absoluut niet in de kooi.
soms lukt het nog wel eens als we hem laten opstappen met een ovenhandschoen :P aan, hier is hij vreemd genoeg gek op en praat dan hele verhalen tegen de handschoen.
dan is hij zo druk, dat hij niet merkt dat we richting kooi lopen.
maar ook dit werkt maar 2 van de 10x zeg maar.
net praatte ik lief tegen hem, toen hij in zijn kooi zat.
ik deed zijn kooi open en hij begon gelijk te bijten.
toen wilde ik hem weer terugstoppen, maar dit pikte hij niet en beet flink door.
hij heeft een winkelhaak in mijn vinger gebeten tot bloedens toe.
nu zijn we het helemaal zat en zijn we radeloos.
hoe krijgen we onze sjappie weer zo dat hij naar ons luisterd en niet meer zo agressief doet ???
groetjes, dennis en loes
en sjappie
hoi hoi
Dit is zeker een lastig probleem zeg!
Heb je t valkje al van baby af aan en zelf groot gebracht?
Wellicht dat hij voordat hij bij jullie kwam een nare ervaring met handen heeft gehad? Misschien mist hij wat vertrouwen daarin.
De sleutelwoorden zijn eigenlijk geduld hebben en vertrouwen scheppen. Stap voor stap laten wennen aan je handen en hem duidelijk maken dat het te vertrouwen is en ze hem geen kwaad doen. Alleen ik kan me voorstellen dat je daar niet zo veel trek in hebt, als je al tot bloedens toe bent aangevallen...
Vaak helpt doorzetten en de vogel benaderen op zijn manier, toch het meest...
Verder zou ik je de tip mee willen geven om je valkje te kortwieken. Ik heb hetzelfde gehad bij een felle agapornis die er een heerlijk spelletje van maakte als hij de kooi terug in moest maar er zelf geen zin in had... meneer vloog vrolijk naar de kroonluchter en bleef daar lekker op wiebelen tot we op een stoel gingen staan en hij weer een ander hoog plekje vond...
Dat schiet echt niet op en door het gejaag achter hem aan breek je weer dat vertrouwen ook af. Ik zou hem dus kortwieken (misschien eerste keer laten doen door de dierenarts als je er geen ervaring mee hebt) en dat scheelt al stukken in zijn gedrag. Je hoeft niet meer achter hem aan en de meeste vogels schijnen er ook rustiger van te worden. Mijn felle aga is er een mak lammetje van geworden, zijn vleugels zijn inmiddels aangegroeid en in die tijd dat hij gekortwiekt was heb ik hem zo kunnen laten wennen en op kunnen voeden dat hij nu gewoon vrolijk door de kamer kan en mag vliegen. Als je hem roept komt ie meteen.
Ik wens je heel veel succes bij dit proces en laat nog eens weten hoe het ermee gaat!
Mijn valk heeft ook dit probleem gehad,maar dan bij mijn man.
die viel hij steeds aan,mij ,niet ik kan er nog steeds alles mee doen.Wat het nu minder gemaakt heeft is dat we er een bijgezet hebben.Dat heeft hem een stukje rustiger gemaakt.
Het in de kooi zetten herken ik wel,daar had Snoopy ook vaak geen zin in.Hij hield ook ons behoorlijk bezig.Moet wel lachen als ik dit lees,je valkje heeft er duidelijk geen zin in.
Hier wilde een tosgier wel eens helpen,of iets anders wat hij lekker vind.
Hoi,
Ik kan alleen maar uit ervaring praten over het valkje van mijn ouders. Mijn broer was vaak weg en zijn valkje (die nu dus van mijn ouders is) zat vaak alleen. Dat arme beestje is er mensen schuw en gefrustreerd door geworden en beet altijd! Hij wilde niks van mensen hebben maar nu 1,5 jaar later is het de vrolijkheid zelfve en liefste schat die ik heb gezien. Je moet nog steeds oppassen met te snel benaderen, maar bij hem heeft het geholpen om vol te houden.
Wat ik altijd doe (en daarom zal hij mij ook nooit bijten) is eerst even wat fluiten tegen hem, en wat geluidjes maken. Dan zie je dat hij in de stemming komt en mee gaat fluiten. Op dat moment leg ik mijn vinger zachtjes in zijn nek, en aai hem voorzichtig. Als zijn snavel opengaat dan heeft hij genoeg, en stop ik. Soms kan ik minuten blijven kroelen en hij begint het steeds minder erg te vinden.
Misschien moet je de eerste paar keer niet gelijk hem willen aanraken, maar alleen geluidjes maken om zijn vertrouwen te winnen. Ze zijn erg auditief ingesteld, en bij bekende geluidjes associeren ze ook een persoon of gedrag. Als je dan langzaam weer je hand laat zien, misschien zal hij dan niet gelijk proberen te bijten.
Het naar het hoofd vliegen en pikken doet de vogel van mijn ouders soms ook nog, als je weggaat bijvoorbeeld dat vindt ie niet leuk. Als je met je jas aanstaat dan is het raak en dan wil hij blijkbaar kenbaar maken dat je niet wegmag wat kan duiden op die angst om alleen te zijn.
Groetjes,
- Jorgen