nu mijn tranen gedroogd zijn

[Olga en Hans]

Hoi Cobie en Daan,

Wat een opluchting voor jullie dat het bloed van Daan goed is  :D en dat de 2de kuur gestart is, dat geeft jullie weer moed om door te gaan.
Hopelijk dat die 3 soorten pillen tegen de misselijkheid helpen en dat met kleine beetjes het eten Daan wat smaakt, gelukkig dat hij wel veel drinkt  :).
Wij duimen nog steeds voor jullie.

Veel liefs van Hans en Olga  :-* :-*.

[Rianne]

Hoi Cobie en Daan,

ik kom jullie weer veel sterkte wensen. Ik hoop ook dat de pillen zullen werken, misselijk zijn is vervelend, vooral iedere dag. :-\

[Cobie]

Hallo allemaal.

Zo de tweede kuur zit er nu ook op. Donderdag weer naar Amsterdam, en hetzelfde ritueel bloed prikken en dan de uitslag. Hopen dat de derde kuur door kan gaan. Dit keer is Daan erg ziek geweest van de kuur, erg vervelend was dat voor hem. Maar hij begint weer lekker te eten. Ik kook dus niet slecht  ;D. Op aanraden van de huisarts ga ik met een psycholoog praten, ik trek het niet meer namelijk. De huisarts kijkt hier niet van op, maar ik wel. Ik wil weer de oude sterke onbreekbare Cobie zijn. En met wat hulp moet dat lukken toch? Ik ga het in ieder geval wel proberen. Ik hou jullie op de hoogte.

Groetjes Cobie.

[Caroline]

Ik duim voor je dat je snel weer de oude sterke onbreekbare Cobie mag zijn.

Heel veel sterkte samen.

Liefs Caroline  :-*

[bobbie]

Tja Cobie,

Jij bent ook maar een mens ........... :-\

Hoe sterk je bent, ongelooflijk, maar op een gegeven moment is het even op en moet je hulp zoeken om alles weer op een rijtje te krijgen.

Sterkte daarmee.

Groetjes, nel

[Bello]

Heel knap dat je dat besproken hebt met je huisarts dat je er hulp voor je zelf bij moet hebben.

Een psycholoog daar heb je veel aan hoor.

Je bent en blijft Cobie

Bello

[Olga en Hans]

Lieve Cobie en Daan,

Ik vind het heel goed van je dat je besloten hebt om voor jezelf met een psycholoog te gaan praten.
Jullie hebben samen zo veel meegemaakt en al die tijd ben jij sterk geweest, maar nu is het even op.
Heel veel sterkte voor jou om je gevoel weer op een rijtje te krijgen.

Wat vervelend voor Daan dat hij bij de 2de kuur zo ziek ervan is geworden. Gelukkig dat het eten hem nu weer smaakt, dat komt vast en zeker dat jij er zoveel liefde doorheen roerd.
Wij hopen dat de 3de kuur kan doorgaan en dat Daan zich niet zo ziek voeld.
Voor jullie beide een hele dikke knuffel en wij denken aan jullie  :-* :-*.

Liefs van Hans en Olga.

[Rianne]

Hoi Cobie,

voor Daan en jezelf wil je sterk en onbreekbaar zijn, dit lukt vaak ook vrij lang tot er iets knapt. Ik hoop dat je dat voor kunt zijn. :)

[Cobie]

Hoi allemaal.

Morgen weer de grote dag Amsterdam. We hopen dat het door kan gaan. En vrijdag heb ik mijn afspraak met de psycholoog. Afwachten wat dat weer word. Ik hou jullie natuurlijk op de hoogte.
Rianne bedankt voor je IM  :D. erg lief van je.

Groetjes Cobie.

[Mandy]

Spannend weer morgen. Hopen maar dat de uitslag wat gunstig uitpakt en de 3e keer door kan gaan. Maar dan niet met ziek zijn hoor, verdorie zeg, dat is naar, bah. :-\
En goed dat je zelf ook aan de bel trekt, althans, je huisarts dus. En het is moeilijk toe te geven maar soms moet je wel, en soms met een duwtje in de rug. Gelukkig heb je die nu gehad en sta je er ook open voor. Het zal niet meteen effect hebben maar op de duur wel hoop ik voor je. :)
Veel sterkte weer jullie tweetjes. ;)

[Marianne]

Hoi Cobie en Daan,

Veel succes vandaag!
En jij natuurlijk morgen ook Cobie, met een beetje hulp kom je er misschien weer helemaal bovenop.
Het is ook niet niks wat jullie voor de kiezen hebben gehad.

Liefs Marianne

[Rianne]

Hoi Cobie,

volgens mij bedoel je iemand anders, ik heb je geen IM gestuurd. ???

[Valerie]

Hee Cobie!

Hoe was het in A'dam?
Heel veel sterkte vandaag, bij de psycholoog!!

[Cobie]

Hoi hoi.

De derde kuur is doorgegaan. En hopenlijk is Daan minder ziek. Het is me het dagje wel weer geweest hoor. Om 6.00 uur liep het wekkertje af. En om 7.00 uur was onze persoonlijke chauffeur Marcel er om ons weer naar amsterdam te brengen. Normaal duurt de rit ongeveer 3 kwartier maar nu duurde de rit 7 kwartier  :o. Het was vreselijk druk op de weg. We waren dus iets te laat Daan is gelijk bloed gaan prikken en ik ben gaan melden dat we er waren. Geen paniek en geen gestress zei de assistente we houden er altijd rekening mee dat de mensen niet om de hoek wonen. Dus konden we bij de internist terecht daar kwamen de uitslagen van het bloed binnen en die waren goed. dus kregen we groen licht voor de kuur. De morfine die Daan slikt voor de pijn is verlaagt naar 2x daags 60 mg. Dus word hij minder slaperig, de pijn is ook minder door de chemo. Dus naar de dagverpleging voor de kuur. Daan wilde een broodje dus zijn marcel en ik die gaan halen voor hem en een flesje drinken. Daan vind de koffie niet lekker op de afdeling  :). Rond 12.00 uur kwamen ze vragen of Daan iets wilde eten. Ja kerriesoep wilde hij wel. Het word neergezet Daan ruikt het en begint enorm over te geven. Hup de verpleegster erbij en die zei ja dat hebben de mensen hier vaak door de geur van soep tijdens de chemo. Weer wat geleerd dus  :). Dus wij vertelden ook dat hij bij de vorige kuur gelijk bij het naar buiten komen ook zo misselijk was geweest. Nou dan bel ik de arts om te vragen of ik hem iets kan geven. Dat mocht Daan mocht 5mg van een goedje (ik weet de naam niet meer) en dat mocht eventueel herhaald worden. De verpleegster heeft hem 2,5 mg gegeven in het infuus om te zien of het hielp. Nou dat werkte hoor, en hoe  ::). Daan valt bijna 1 minuut later in slaap. Dus nog een geintje met de verpleegster gemaakt of ik niet iets mee naar huis kon krijgen van dat spul. En als hij vervelend was kon ik hem dat geven. Ik zeg later tegen Marcel goh Daan slaapt wel erg vast. Wij hem roepen geen reactie, aan hem zitten geen reactie. De kuur was inmiddels klaar dus de verpleegster komt en roept Daan. Geen reactie, in zijn gezicht slaan, geen reactie, koude washandjes geen reactie. Ik in paniek natuurlijk ik dacht die is in coma. Pijnprikkels geven geen reactie, ten einde raad aan hem trekken en sjorren deed ik en ja hoor zijn ogen gaan open en hij zegt heel droog ja wat is er. Ik had het niet meer, we moesten Daan wakker houden en tegen hem blijven praten. nou probeer dat maar èèns bij iemand die koste wat het kost wil slapen. De verpleegster was de arts weer bellen. In overleg met de arts kwam eruit dat ze vergeten waren dat Daan toen nog 80mg morfinne slikte. Dus dat spul versterkte de morfinne. Ik moest me niet druk maken, en het zo zien dat Daan stoned was. We hebben hem op een stoel gezet en daar moest hij een poos zitten. Daarna in een rolstoel, dat vond hij wel leuk. Ik wist niet hoe ik het had en zei tegen de verpleegster, ja ik dacht al wanneer gaat het nou èèns verkeerd. Dat zijn we tenminste gewend. Ik hoefde me echt geen zorgen te maken Daan zou alleen maar slapen. Er werd een tasje voor me gemaakt met spulletjes voor onderweg naar huis. Een nat washandje, spuugbakjes, zakjes voor de bakjes. De verpleegster is mee gegaan naar de auto om Daan erin te zetten. Ik kreeg het telefoonnummer van de afdeling en haar naam, of ik wilde bellen als we thuis waren. Onderweg is Daan 1x wakker geworden, ik moet spugen. Dus ik had gelukkig alles bij de hand, dankzij de verpleegster. Thuis aangekomen heeft Marcel Daan uit de auto geholpen en Daan naar binnen gebracht. Ik kon niks meer ik was nog steeds van slag. Toen Marcel weg was heb ik gelijk het ziekenhuis gebeld. Ik kreeg het advies om Daan om de 2 uur even wakker te maken. En ik kon het ziekenhuis bellen als ik het niet vertrouwde. Enigzins bang en opgelucht heb ik hem om de 2 uur wakker gemaakt, dat ging steeds makkelijker. En om 23.00 uur vroeg Daan, krijg ik een boullonnetje. Hij had het op en wilde naar bed, ik wil hem helpen maar hij zei ik mankeer niks hoor. Hij wil opstaan en hup daar zat hij weer in de stoel. Ik mocht hem toch helpen. Ik zal nooit meer vergeten hoe hij eruit zag lijkbleek en hele grote ogen die geen glans hadden. Wat een verschrikkelijk gezicht was dat. Vrijdagochtend om half negen werd hij wakker, erg duf nog en niet wetend was er was gebeurd. Ja tot aan het broodje en het overgeven weet hij het wel. De verpleegster heeft ook nog gebeld, ik zei wel tegen haar hij was inderdaad niet misselijk. Ik vind het wel erg attent dat ze zo met je meeleven. Maar dat spulletje hoeft van mij niet meer. Het vertrouwen is niet weg bij oms en we gaan ook de volgende keer weer vol goede moed terug. Maar wat zal ik opletten wat ze hem geven  ;D.
30 oktober krjgt Daan weer een scan, om te kijken of het aanslaat. En op 2 november de uitslag en de volgende kuur. Het word dus weer even spannend voor ons, maar dat zijn we intussen ook gewend.

Mijn bezoek aan de psycholoog is me goed bevallen. Ik blijf dit ook even volhouden, hij geeft ook goede tips. En daar heb ik wat aan. Ik moet weer fris en fruitig verder kunnen met Daan, of de uitslag nou goed is of niet. Maar ik moet die tijd voor mezelf nou ook maar even vrijmaken. Tenslotte ben ik ook een mens en geen robot. Maar Daan blijft voor mij nummer 1. Ook al zit ik hem heel dicht op zijn hielen.

En idd het was Riny, bedankt voor je IM ik waardeer het enorm.
Olga en Hans ook jullie bedankt voor jullie E kaart. Het was een mooie kaart met een mooie tekst.

Ik hou jullie op de hoogte.

Dikke kus van Cobie.

[Caroline]

Jeetje, wat een heftig verhaal weer, ik kan me voorstellen dart je je rot bent geschrokken.  :-\

Gelukkig is Daan weer helemaal goed wakker geworden.

Denk inderdaad ook goed aan jezelf.

Sterkte voor beide weer.

Liefs Caroline