28 maart 2024, 10:57:08

Trauma's bij valkparkieten

Gestart door Melicia, 20 februari 2018, 15:07:13

« vorige - volgende »

Melicia

20 februari 2018, 15:07:13 Last Edit: 20 februari 2018, 18:51:53 by Melicia
Hoi allemaal!

Sinds vandaag ben ik nieuw bij dit forum, daarentegen wel al vaker wat informatie opgezocht als gast. Afgelopen weekend kwam ik op Facebook een valkje tegen die aangevallen was door een ekster (of een andere vogelsoort) en zodra hij opgeknapt is naar een dierenspeciaalzaak zou moeten. Op de foto's is te zien dat hij er flink wat kale plekken aan over heeft gehouden op zijn hoofdje. Zelf zou ik hem (of haar) graag een tweede kans willen geven. Nu ongeveer een maand terug is ons valkje van twee jaar overleden aan de gevolgen van een gistinfectie:( Hem hebben we helaas niet kunnen redden, maar het valkje van Facebook is gered door de dierenambulance en verdient een tweede kans.

Helaas is niet iedereen van het thuisfront zo enthousiast als ik. Zo krijg ik het argument "hij zal altijd bang zijn" en "als je hem al tam krijgt zal hij altijd van zich afbijten als je hem in zijn nek wil gaan kriebelen, omdat hem dat herinnert aan de nare gebeurtenis." Tuurlijk geloof ik dat deze argumenten (deels) kloppen, maar zelf denk ik ook dat met een heleboel liefde, aandacht en tijd het alsnog een tam en zeer leuk valkje kan worden.

Zijn er hier mensen die ervaring hebben met trauma's bij valkjes? Ook jullie ideeën over wat ik mij hierbij mag voorstellen zijn welkom!

Groetjes,

Melicia

Lin

Hoi,

Welkom!
Ik denk dat ik weet welke je bedoelt. Je bedoelt die ene met een beetje bruin nog op de vleugels. Ik heb zelf geen ervaring met getraumatiseerde vogels. Bedenk wel dat er regelmatig valkjes gevonden worden. Dus omdat het zielig is moet je het niet doen. Weet ook dat er valkparkietenopvang zijn die ook mensen zoeken voor hun valkjes. Moet je kroelen vraag ik mij af? Als ie gewoon bij jou gelukkig is dan is dat toch ook voldoende? Om het maar even over die boeg te gooien.


Volg onze kwekerij ook op Facebook (klik op Like)

Lis

Hoi Melicia,

Wij hebben bijna twee jaar geleden een valkje in huis gehaald met een trauma. Hij had gelukkig al zijn veren nog maar aan zijn gedrag was te merken dat hij wel wat had mee gemaakt. Hij is niet tam en alleen in het begin durfde hij op mijn hand te zitten om wat zaadjes te pakken. (Toen hij nog erg uitgehongerd was).
Hij is nog steeds bang voor handen, groente en water.

Toch is het zeker wel een leukerd.
Hij komt vaak bij mij in de buurt zitten, naast me op de tafel of op de bank. Met behulp van een tak kan ik hem ook op mijn schouder zetten. En hij verteld vaak hele verhalen aan ons.

Wij hebben er wel een tam jong valkje bij genomen, in de nek kriebelen doen ze gewoon samen.