Jonge valk zit stil in kooi...- filmpje van Puck op pag. 2!

Gestart door Lore, 27 oktober 2016, 15:51:14

« vorige - volgende »

Lore

Mezelf net al voorgesteld in het voorsteltopic, nu gelijk even twee hopelijk kleine vraagjes aan de leden hier.

Gisteravond heb ik mijn valkje opgehaald. Hij is nog jong (hoe oud weet ik niet precies maar nog niet volwassen) maar komt bij een (naar mijn mening) goede kweker vandaan die erg veel aandacht besteed aam het tam maken van hun jonge vogels. Ik noem mijn valkje voor het gemak maar 'hij', de DNA test is pas over een dag of 10 binnen en ik heb nog niet de perfecte naam gevonden... Hij stapt zonder problemen op je hand, ook bij vreemden (al geprobeerd met een huisgenoot en vriendin) en zit duidelijk erg graag bij je. Hij buigt z'n kopje al om me te laten kriebelen en dan geniet hij daar ook zichtbaar van!

Een eerste 'probleem' is dat hij niet graag terug de kooi in gaat. Hier werk ik natuurlijk aan, veel eruit halen en dan weer terug zetten, en op willekeurige momenten hem er daarna weer uit halen. Helaas kan ik natuurlijk niet constant met hem spelen dus hij zal toch moeten leren dat hij terug moet in de kooi. Hij is hier pas een dag, dus dat komt vast goed met oefening, maar tips zijn welkom!

Zodra hij in de kooi zit lijkt hij haast bevroren te zijn. Hij beweegt wel wat, poetst, fluit als  hij iemand op de gang hoort, maar komt niet van zijn plek. Ik heb hem niet zien drinken en heb hem alleen zien eten gisteren in zijn reiskooitje (trosgierst) en vanochtend toen ik hem bij me had.
Hij wil met terugzetten ook alleen bovenin de kooi zitten, als ik hem onderin probeer te zetten (waar zijn voer, trosgierst en water zijn) klimt hij in plaats daarvan mijn schouder op.
Vastpakken laat hij (nog) niet toe, dus hem vastpakken en onderin zetten is geen optie. Ook is hij gewiekt (op verzoek van eerdere reserveerders, die vervolgens afgezegd hebben) dus zou het kunnen dat hij niet naar beneden durft te klimmen?

Als laatste nog een vraag over wanneer hij bij me zit. Zoals ik al zei laat hij zich graag kriebelen in zijn nekje en over zijn kopje (zelfs snavel aanraken is geen probleem) en soms duwt hij zijn kopje ook tegen mijn handpalm aan. Nu liet ik hem vanmiddag een beetje op me klimmen (zat op bed zodat hij niet van te hoog zou kunnen vallen) en hij klom een aantal keer omhoog om onder mijn kin te kruipen. Ben zelf niet zo van vogels op de schouder of het hoofd te laten zitten omdat dit voor de vogel zelf dominant gedrag is. Dus op de schouder zitten wil ik hem stukje bij beetje afleren. Maar kan het "kwaad"? En dan bedoel ik zowel op mn schouder klimmen als onder mn kin. Ik wil geen dominant gedrag of paringsgedrag stimuleren! Aanleren gaat meestal makkelijker dan weer afleren ;)

Lin

Hoi,

Ik ben zelf ook kweker en raad mensen altijd aan om ze de eerste paar dagen met rust te laten omdat er al zoveel gebeurt met ze. Zodra ze goed eten en drinken en rustig zijn kan je kijken hoe rustig ze zijn. Maar nog even een stapje terug.. valkparkieten drinken weinig dus het kan zijn dat je dat even gemist hebt. Bij twijfel koop je hetzelfde bakje als dat de kweker had en kijk of ze dan drinken/eten.

Als hij rustig is kan je starten met tam maken en het dus laten opstappen voordat hij de kooi uitgaat en ook leren dat hij opstapt om de kooi in te gaan. Dit kan heel lang duren en kan ook zijn dat het nooit lukt. We hebben een tam maak stappenplan op deze website staan. Waarschijnlijk is je valkje zo rustig omdat hij gewiekt is en dus minder snel weg gaat. Dit kan echter snel groeien en dan merk je het echte karakter van de valkparkiet. Zelf heb ik nooit gewiekt omdat ik het zielig vond maar iedereen zijn eigen keuze.. Klimmen staat los van wieken dat kan elke valkparkiet.

Op je schouder zitten kan geen kwaad op je hoofd zou ik wel gaan afleren en aanvallend gedrag ook.

Groeten, Linda


Volg onze kwekerij ook op Facebook (klik op Like)

Lore

Bedankt voor de reactie!

De kweker waar ik hem/haar vandaan heb raadde aan om juist het valkje wel uit de kooi te halen. Hij wordt erg graag gekriebeld en stapt ook zonder problemen op en zelfs van hand naar hand. Dit is vooral in de ochtend en later op de dag omdat ik overdag op school ben of werk. Maar misschien is het wel verstandig om hem iets meer rust te geven. Dan kan hij aan zijn omgeving wennen.

Goed te weten dat ze maar weinig drinken! Dat had ik me eigenlijk wel kunnen bedenken, gezien het gebied waar ze vandaan komen ;) Eten heeft hij intussen goed gedaan, volgens mij best redelijk wat ook, toen ik weg was.

Maar tam is hij dus al! Hij stapt op en buigt zijn kopje voor kriebels. Op andere plekken neergezet worden vind hij ook nog niet tof, maar dat komt wel als hij went aan waar hij nu is. Hij probeert steeds terug op me te klimmen, ook in de kooi. Hij vind terug in de kooi gaan dan dus weer duidelijk minder leuk, maar ik heb hem vanmiddag stiekem van achter een kast bespied en toen leek hij wel iets meer aan het onderzoeken te zijn. Dus dat is denk ik een goed teken!

Ik ga zeker eens het plan voor tam maken op de site doorlezen! :) Kortwieken zou ook niet mijn keus geweest zijn, maar hij was voor iemand die hem eerder gereserveerd had op verzoek gekortwiekt. Die persoon is afgehaakt, maar "het kwaad was al geschied". Ik laat zijn veren gewoon teruggroeien, vind het belangrijk dat hij gewoon lekker kan vliegen!

Ook goed te weten dat op mijn schouder zitten geen probleem zou moeten zijn . Gelukkig tot dusver geen aanvallend gedrag gezien, alleen 'knabbelen' aan mijn vingers zoals hij zijn veren poetst (en heel zacht) en dat doet hij vooral als hij gekriebeld wil worden. De agapronis van mijn huisgenoot doet dat ook :)

Lin

iig succes verder, maar laat hem eerst wel wennen aan waar het eten en drinken is


Volg onze kwekerij ook op Facebook (klik op Like)

Lore

Puck is al veel onderzoekender! Hij/zij klautert veel rond, scharrelt op de bodem... Hij zit vooral nog steeds erg graag bij me! Ondanks de gewiekte vleugels, blijft hij proberen stukjes te vliegen (hij is al een paar keer van de bank gesprongen en doet dit ook in de kooi). Dus het blijft goed opletten, haha.
Gisteren probeerde hij mijn gezicht te poetsen, en dat doet hij heel lief en voorzichtig!

Eigenlijk het enige dat hij absoluut niet tof vind, is als iemand zijn vleugels aanraakt.... Kan dit zijn doordat hij toch een wat traumatische ervaring heeft opgedaan met het kortwieken?
En hoe kan ik dit trainen? Mocht het ooit nodig zijn om zijn vleugels te onderzoeken bij een huisarts, of om hem toch weer te kortwieken (hopelijk niet), lijkt het me wel handig als hij dan niet probeert je vingers aan te vallen.

bobbie

Hoihoi,

Wat betreft het aanraken van de vleugels: rug en vleugels spelen een rol bij partnerschap, dit hoort bij het "verleidingsspel" van de valkparkiet/vogel. Dus het is logisch dat hij daar niet zomaar aangeraakt wilt worden.

Ik heb altijd papegaaien gehad en kon zonder zgn training vleugels inspecteren. Het gaat vooral om vertrouwen dat ze in je moeten hebben. Een vogel hoor je eigenlijk niet over de rug/vleugels te aaien en al helemaal niet een broedse vogel, dan activeer je de broedsheid.

Oftewel: je vogel reageert heel logisch ;)

Groetjes, Nel

Lore

Bedankt voor de reacties! Als het gezicht poetdem nog eens gebeurt, zal ik een foto proberen te maken. :)

Over de vleugels, het gaat me inderdaad niet om aaien, juist vanwege de broedsheid. (en gezien Puck's kleuren denk ik dat het een pop is, maar dat weet ik eind deze week zeker, wanneer de DNA uitslag binnen komt.) Ik wil hem misschien wel leren om een harnasje te dragen, dan moet ik de vleugels ook voorzichtig kunnen aanraken. Maar we zullen zien! Harnastraining gaat sowieso veel tijd kosten en als het niks wordt, wordt het niks. ;)

Over de vleugels had ik wel nog een vraag. Als Puck aan het poetsen is, dan maakt hij een soort krijsgeluid als hij zijn vleugels poetst. Niet heel hard, maar wel een geluid dat ik interpreteer als ontevredenheid. Iemand een idee wat dat zou kunnen betekenen?
Ik zal het eens proberen op te nemen. In de bijna 2 weken dat hij nu bij me is, doet hij dat haast dagelijks wel een keer.
Ik geloof niet dat Puck pijn heeft, hij fladdert vrij veel rond en voor zover ik kan zien zijn er geen afwijkingen aan zijn vleugels.

harmjan

Ik heb alle bovenstaande bijdragen gelezen en het lijkt me duidelijk dat het dier zijn (of haar) draai nog niet gevonden heeft: dit neemt gewoon tijd en het is te hopen dat de slagpennen snel weer aangroeien: tot die tijd blijft het dier gehandicapt.

En dan is er nog een punt dat veel belangrijker is: valkparkieten zijn sociale dieren. In de natuur leven ze in grote groepen, ze kunnen niet goed alleen gehouden worden. Gebeurt dit laatste toch dan zullen zich aan hun verzorger hechten als aan een partner. Het verbaast me dan ook niet dat het dier niet alleen de kooi in wil gaan.

Ik zou zeggen: wacht de DNA test af en koop er dan zo snel mogelijke een partner bij van het andere geslacht. Is het inderdaad een vrouwtje dan zou ik op zoek gaan naar een bonte man. Het is namelijk mijn ervaring dat het tegenwoordig niet eenvoudig is om op basis van uiterlijk met zekerheid het geslacht van een jonge valkparkiet vast te stellen maar een bonte man: hierin kan je je nog steeds moeilijk vergissen, het is bij mij in ieder geval altijd goed gegaan. Laat je anders bij aanschaf adviseren door een ervaren fokker van bonte valkparkieten.

bobbie

Dan heb je heel veel geluk gehad Harmjan, want ik ken heel wat bonte poppen. ;)

harmjan

Ik geloof dat ik me verkeerd heb uitgedrukt: ik bedoelde dat bij bonte valkparkieten het verschil tussen mannen en vrouwen nog steeds goed te zien is, natuurlijk zijn er ook bonte poppen.

Lore

Maryam,
Knarsen is het zeker niet, dat heb ik hem al wel een aantal keer zien en horen doen. Op mij zittend nog niet, maar wel in de kooi, vlak voor slapengaan bijvoorbeeld.

Het is echt een krijs-achtig, schreeuwerig geluid dat Puck produceert. Een beetje wat hij ook doet als je (per ongeluk!) zijn vleugels aanraakt, maar net anders. Ik zal het proberen op te nemen!

Harmjan,
Puck is hier nu een krappe 2 weken. Dat hij zijn draai nog niet helemaal heeft gevonden kan ik me inderdaad goed voorstellen. Ik ben zelf ook wisselend thuis momenteel, dus daar heeft hij ook nog geen houvast of ritme aan.
Komt vast goed, als hij wat meer op zijn plek is, en het geslacht is bekend, ga ik verder kijken naar een tweede valkje erbij. Ze moeten ook wel de ruimte hebben en ik weet niet of ik de kooi waar Puck in zit groot genoeg vind.

harmjan

Als de dieren vaak genoeg in staat gesteld worden om door de kamer te vliegen dan hoeft de kooi waarin ze verder verblijven niet groot te zijn, hoor. Ikzelf heb nu ruim 20 jaar valkparkieten als huisdier en de eerste twee hebben me meer geleerd over hoe ik het beste valkparkieten kon houden dan alle leerboeken bij elkaar. Ik ben begonnen met de dieren elke avond minstens een uur toe te staan om buiten de kooi te verblijven maar vooral het mannetje destijds maakte me al snel duidelijk dat dit wat hem betreft valkparkietonwaardig was. Met grote aarzeling heb ik toen vaker de kooi open gezet en uiteindelijk bleef die heel de dag open staan, ook als ik niet thuis was. Ik was aanvankelijk vooral bang dat ze overal zouden gaan zitten maar dit bleek reuze mee te vallen: al snel ontdekten ze hun eigen favoriete plekken, het waren er slechts een paar, en die heb ik vervolgens zo aangepast dat ik die eenvoudig schoon kon houden. Alleen de kamerplanten bleven een probleem: alleen de kamerplanten waarin ze niet geïnteresseerd waren heb ik nog. Daarnaast bleek ook dat ik eenvoudig zelf kon bepalen welke plekken favoriete verblijfsplekken werden: ik heb gewoon een serie lege wijndozen geplaatst op een brede kast. Dit bleek een voltreffer: daar verschuilen ze zich graag in, ik hoef ze alleen regelmatig te vervangen want ze versnipperen graag het karton. Blijkbaar hoort dit bij hun natuurlijke gedrag en het was ook het antwoord op een ander probleem uit de begintijd: geen van mijn valkparkieten was nog geneigd om zijn snavel te zetten in het behang.

Dit is in een notendop een beschrijving van mijn eigen ervaringen. Gun jezelf je eigen leerproces. Ikzelf heb het altijd belangrijk gevonden dat de dieren, ondanks het feit dat ze in heel onnatuurlijke omstandigheden worden gehouden, toch een zo natuurlijk mogelijk leven kunnen leiden. Ze waarderen het duidelijk en als huisdier zijn ze op die manier des te meer aan mij als verzorger gehecht geraakt. Eén regel ben ik echter altijd blijven hanteren: voor de nacht verblijven ze altijd in hun kooi.

Lore

Leuke reactie! Inderdaad is het voor ieder een eigen leerproces.
Ik hoop dat Puck lekker veel los kan als hij eenmaal weer kan vliegen! Nu zit hij of op iemand, of op de grond, en met dat laatste ben ik dan toch bang dat iemand per ongeluk op hem gaat staan of zo  ;D :o
Ik wil Puck erg graag gaan leren om een harnas te dragen. Omdat hij zo graag bij mensen zit, zou dat een uitkomst zijn  om hem makkelijker mee te kunnen nemen naar plekken :)

harmjan

Het zal niet lang duren en dan is Puck aan haar eerste rui toe. Dan zullen de slagpennen weer aangroeien en zal het dier eindelijk helemaal vogel kunnen zijn. Momenteel kan je mooi van het nadeel een voordeel maken: het dier wordt nu in een heel snel tempo heel erg tam en aan mensen gehecht. Dit voordeel werkt straks ook door als je een partner voor het dier hebt aangeschaft: de dieren leren namelijk veel sneller van soortgenoten dan van mensen en als het gaat om de omgang met mensen: Puck zal dan het grote voorbeeld zijn. Als de tweede valkparkiet als jong dier zonder voorgeschiedenis elders bij je gekomen is dan zal je zien: die zal ook heel snel vertrouwd raken met mensen.

Ik ben benieuwd hoe het allemaal verder zal gaan en vooral ook of je gaandeweg net zoveel plezier zal beleven aan de dieren als ik elke dag doe. Mocht je van de ontwikkelingen verslag willen doen op dit forum: graag, wat mij betreft, elk leerproces is uniek en wellicht kan een ander er ook van leren, ik hopelijk ook nog. En als je ooit vragen hebt: meld je dan ook hier, wellicht kunnen we dan waardevolle suggesties doen.

Lore

Bedankt! Ik had op mijn laptop al een klein dagboekje bijgehouden over Puck, wat dingetjes die gebeuren en zo. Misschien inderdaad leuk om dat hier bij te houden!

Puck is nu 2,5 maanden oud, dus laten we hopen dat ze snel in de rui gaat inderdaad! Gelukkig lijkt ze een enorme knuffelkont te zijn, dus ik denk dat ze inderdaad een tweede valkje veel kan leren. Heb ik straks hopelijk twee lieve kroelkonten :)