Witkop en Kuifje

[*Esther*]

Druivensuiker is een korte boost.
Om te overleven moet hij zelf gaan eten.
Dit gaat hij niet zelf doen, dus je zal hem pap moeten geven. Zaadjes pellen heeft hij de kracht niet voor en wrs snapt hij ook nog niet hoe dit moet.
Heb je pap in huis? En spuitjes?

[Johny en Evelien]

Wat triest! Weer iemand met verdriet en.een valkje met alle kansen vam de wereld die te snel is verhuisd omdat de kweker in mijn ogen alleen eurotekens ziet! Hoop dat hij het redt.

Als ik naar de foto kijk denk ik.eerder dat hij 5 weken is ipv 6!

Ik zou de kweker opbellen en aansprakelijk stellen, ook voor de kosten van de DA.  Dit is allemaal geregeld in de flora en fauna wet in Nederland dan he?!

Je hebt er voor witkopje misschien niks aan maar toch!

Heel veel sterkte!
Liefs Evelien

[Suuús]

He getsie wat een naar bericht zeg :(
Zeker als ze nog zo jong zijn en net bij je zijn. Je gaat je zo snel hechten aan een beestje.
Ik hoop dat ie 't red. Jij doet wat je kunt!

[*Esther*]

Zeker, sowieso contact opnemen met de kweker! Volgens de wettelijke regels is hij zelfs verplicht jou gratis een nieuw valkje te geven.


Ik doe dat zelf ook als iemand op tijd contact met mij opneemt en niet achteraf met een mooi verhaal komt wat ik moet geloven. In zo'n situatie vraag ik een sectie rapport vh valkje vd eigenaar.
(hiermee bedoel ik dus niet deze nare situatie, maar hoe het volgens mij zou horen)

Waar woon je? Miss is er iemand in de buurt met pap die kan helpen of miss heeft de kweker pap of miss kun je het valkje naar de kweker brengen zodat hij het gaat pappen?

[carco]

Ik ben toch wel benieuwd hoe het hier nu gaat ???

[Johny en Evelien]

Je bent mij net voor! Vroeg het mij ook af Caroline.

[Mamatini]

Allereerst, excuus voor mijn lange stilte.

Klein Witkopje heeft het niet gered, de avond dat ik mijn laatste stukje schreef (de zaterdag) was zijn laatste.

Ik was zo sneu van het hele gebeuren en zo boos op de kweker dat ik mijzelf er eventjes niet toe kon zetten hier te schrijven.

Uit de buurt heb ik een kweker van andere parkieten kunnen vinden, die heeft kunnen helpen met bijvoeren van een beetje pap, maar het heeft allemaal niet mogen helpen.

Ik had me suf gezocht naar info, juist omdat ik opvanger en herplaatser van dieren ben al zo lang weet ik hoe belangrik zulke dingen zijn, maar over de vertrek leeftijd niet genoeg gevonden (tegenstrijdige leeftijden) en helaas de kweker op zijn woord geloofd.
Witkopje heeft wel zelfstandig gegeten, maar niet genoeg om het op te redden en zijn lijfje was natuurlijk nog veel te klein om het lang te redden.

De laatste uren heeft hij bij mij gezeten, in een handdoek, tegen mij aan en met een extra lamp in de kooi bij zijn broertje.

Zijn broertje de dappere dodo (over hem schrijf ik later) heeft steeds bij hem gezeten en op hem gepast en zelfs toen het voorbij was wilde hij mij hem eigenlijk niet uit de kooi laten halen.

Ik kan nog vanalles meer schrijven, maar ik denk niet dat het toegevoegde waarde heeft aan dit berichtje, want deze is voor Witkopje, mijn lieve, dappere, kleine vechter die niet meer is.

Slaap zacht kleintje.

[Suus91]

Heftig allemaal.
Heel veel sterkte met het verlies
Je hebt gedaan wat je kunt en dat os 1 ding wat zeker meetelt.

Sterkte namens mij en de parkieten!

[Suuús]

Sterkte met het verlies van je kleine vriendje.

[Mamatini]

Hoe sneu ook het hele gebeuren met Witkopje is, Kuif blijft nog wel over.
Tot aan afgelopen week had hij nog steeds geen naam, maar die heeft hij inmiddels gekregen.

Frederik Jacobus Valk is zijn naam. (tja, wat kan ik zeggen, ik hou van apart haha).

Bij de kooi noem ik hem Frederik Kuif.

FJ was sneu natuurlijk, hij heeft ruim een week alleen maar op de bodem van de bak willen zitten. Het enige dat zijn interesse een klein beetje kon wekken was een stukje trosgierst en een babbeltje erbij.

Na ruim een week zag ik hem voor het eerst weer op de stok zitten, hij had besloten dat het gemis dan misschien niet over was, maar dat het wel tijd was om zelf weer gewoon vogel te zijn.
Diezelfde avond nog riep hij me een paar keer toe.

Nog een dag of 2 daarna moest ik met iemand een werkgesprek voeren en gingen we daarvoor aan de tafel zitten (een meter of 3 a 4 van de kooi af, maar wel met vrij zicht). Binnen 5 minuten was FJ waarschijnlijk beledigd dat de aandacht deze keer niet voor hem was en begon hij met een fluitje hier en een piepje daar te proberen toch wat aandacht te claimen.
Toen dit niet werkte begon hij te clownen zoals ik het maar noem. Vleugels wijd, wat flapperen zonder te vliegen, koppie heen en weer, van de ene stok op de andere en weer terug, net zolang tot de betreffende collega naar hem keek. Toen was het goed.

FJ word met de dag weer meer vogel en zijn vrolijke (ietwat brutale) zelf.
Inmiddels heeft hij wat verschillende stokjes en stokken om op te zitten, een blokje voor zijn snavel waar hij graag aan krast en natuurlijk mag speelgoed niet ontbreken. Allemaal gekleurde houten blokjes aan een ketting, met onderaan een belletje. Het belletje laat hij er maar bij, maar in de blokjes mag wat graag worden gehapt.

In het begin wilde ik hem graag zo snel mogelijk tam hebben, maar door alles wat hem is overkomen besloot ik dat wat bij te draaien.
Zo snel mogelijk wennen aan mensen en handen (want elke keer schrikken als er iemand voorbijkomt, of als het water ververst word is ook niet leuk) en het echte tam maken tot hij vrij op mn schouder mee kan de hele dag doen we lekker rustig aan. En ik geloof dat dat hem goed doet.

Hij is slim, het zou me niets verbazen als hij weet dat het tempo aan hem is. Ik breng veel uren door stijf naast de kooi of met 1 hand in de kooi, dichtbij hem, maar verder ga ik niet.
Hij komt vanzelf.


Afgelopen week is hij een paar uurtjes buiten de kooi geweest, per ongeluk.
Ik haalde de lade uit de kooi en omdat het een grote papegaaienkooi is blijft daar een flinke kier over waar normaal de lade zit. Voor een papegaai prima, die past daar toch niet tussen, maar mijn kleine valkje daarentegen...
Van de schrik viel hij van zn stok en viel hij zo door de kier op de grond.
Ramen en deuren waren gelukkig dicht, dus hij kon niet ontsnappen, maar de ramen bleken toch een klein beetje een probleem.
Hij had natuurlijk geen idee wat hem overkwam, dus begon driftig rond te fladderen en ondanks de vrij dichte vitrage die voor alle ramen hangt vloog hij er toch tegenop.
Ik wilde hem niet meteen gaan vangen, dus kooi opengedaan en maar afgewacht.
Na een uur zat hij nog in hetzelfde hoekje achter de plant, op de grond, maar toen ik rustig aan dichterbij kwam sloeg de paniek toe.
"Gewapend" met een bezemsteel (hopend dat hij het als stok zou zien en op zou stappen) voorzichtig naar hem toe gegaan.
Heel langzaam de stok voor hem geschoven, ging prima, heel zachtjes tegen zijn buikje geduwd, ging ook prima. 1 voetje erop gekregen en..... toen glibberde de steel uit mijn vingers, schrok hij zich te pletter en weg was FJ uiteraard.
Hij wilde meteen niets meer van de bezemsteel weten (leuk dat ze slim zijn, maar handig is anders haha) en sprong in de (nep) plant die altijd naast zijn kooi staat.

Ik heb er helaas geen foto's van kunnen maken, maar het was vreselijk komisch om te zien hoe hij zicht verstopte achter de bamboestok die de plant omhoog houd, maar wel om het hoekje bleef gluren. Zo'n klein vogeltje tussen de monsterlijk grote bladeren.

Ik heb dan maar de bovenkant van de kooi dicht gemaakt en de opening zo ver mogelijk in de plant geduwd, hopend dat hij uiteindelijk weer terug naar binnen zou gaan.
Hij heeft nog bijna 2 uur in de plant gezeten en toen ging hij gelukkig weer terug.
Pfieuw. Gauw kooi dicht hihi, en niet meer doen tot er een oplossing voor de ruiten is EN als het even kan, tot hij vrijwillig bij me komt zitten en ik hem gewoon terug kan brengen wanneer het moet.


Sinds een paar dagen eet hij vrij de trosgierst uit mijn handen terwijl ik die heel dichtbij vasthoud en hij komt ook aan "mijn" kant van de kooi zitten als ik ernaast zit.
Ook van collega's is hij niet meer bang. Iedereen kan (rustig) naar de kooi gaan, zonder dat hij alle kanten opspringt en degene die er het meest voorbij komen worden regelmatig getrakteerd op een praatje of een clownsshowtje.

Ik merk dat hij heel graag wil. Zelfs met een beetje gas terug zie ik dagelijks dat hij stappen vooruit gaat in het wennen en tam worden. Hij probeert zelf ook steeds dichterbij te komen, elke dag een halve centimeter erbij.

Vandaag kreeg hij voor het eerst een klein stukje kiwi en die besloot ik hem (vanaf buiten de kooi) uit de vingers te geven.
Dat vond hij nog wel vreselijk eng, maar na een paar minuutjes stilstaan en wat kletsen kwam hij toch kijken, een hapje eraf pikken en snel weer terugrennen naar de andere kant van de stok.
De kiwi moet interessant zijn geweest, want binnen een halve minuut kwam hij nog een hapje halen en toen rende hij alleen maar halverwege terug.
Morgen krijgt hij niks te snoepen en dan gaan we overmorgen maar proberen of hij het binnen de kooi ook uit de vingers gaat proberen te pakken.


Oh, en vergeet ik nog bijna te schrijven wat er ook vandaag gebeurde, zo leuk! De stok zit behoorlijk hoger dan de opening van de kooi, maar meneer weet toch orecies dat  ik in de kooi kan als die open is.
Vanmiddag zat ik bij hem met het deurtje open en hij probeerde zowaar allerlei capriolen uti te halen met zijn kopje ondersteboven om door de opening heen te kijken in plaats van tussen de tralies door.


Zo dan, weer een hele flinke lap, maar dan zijn jullie ook weer helemaal op de hoogte van de vorderingen hier.


Dan wil ik nog een tip vragen; Is het beter om vast uit te kijken naar een maatje voor FJ, of maakt het niet zoveel uit en kan ik beter wachten?

Ik kan niet inschatten of hij zich (te) eenzaam voelt nu zijn broertje niet meer bij hem is.
Ook lees ik veel dat ze makkelijker wennen als ze nog jonger zijn.
Anderzijds wil ik hem ook graag de rust geven die hij misschien nodig heeft, om verder te wennen en op zijn gemakje tammer te worden.

Ik hoor graag jullie meningen.

[Mamatini]

Net of het zo zou moeten zijn, terwijl ik niet op zoek was stuitte ik op een valkmeisje die een goed thuis zoekt.
Ze is 1 jaar, handtam en ze is prachtig! (hoewel ik alle valkjes prachtig vind).

Ik heb contact opgenomen en haar baasje ziet het helemaal zitten om haar bij mij en Frederik te plaatsen.

Komend weekend ga ik kennismaken en als het van beide kanten klikt (dat is ook altijd nog afwachten) dan gaat ze met me mee.

Ondertussen heb ik een grappige playlist samengesteld op mijn youtube pagina, met allemaal vrolijk fluitende valkjes (en een paar andere vogeltjes ertussen). Deze heb ik gisteren de hele avond laten spelen voor FJ en vandaag ook alweer een paar uurtjes en k geloof dat hij het prachtig vind.

Hij luistert er aandachtig naar en hij kletst heerlijk terug tegen de computervogeltjes en ik hoorde hem net zowaar proberen een heel deuntje te fluiten.

Hij roept vaak naar mij en hij kletst regelmatig een beetje, maar sinds hij alleen is was hij heel erg stilletjes. Nu zit hij ronduit te babbelen, geweldig!

Nu maar eens op zoek naar een geschikt kooitje waar zijn (hopelijk) toekomstige speelmaatje in kan wonen tot ze gewend zijn aan elkaar. Fingers crossed dat dat allemaal fijn verlopen gaat, maar ik heb goede hoop.

[Mamatini]

Fijn, fijn, fijn! Ik heb een mooie, grote papegaaienkooi erbij kunnen vinden, voor de nieuwe buurvrouw van FJ.
Morgen word hij gebracht, dan lekker poetsen en drogen en vast naast FJ zn kooi zetten.

Ik hoop dat ze elkaar snel aardig vinden, zodat ze kunen gaan samenwonen.

De nieuwe kooi is als het goed is zelfs nog iets groter dan FJ zijn kooi, dus zodra ze kunnen samenwonen kan zijn huisje de deur uit en blijft de nieuwe mooi staan.

Het nieuwe valkje is al tam en nu ik toch al op veel dingen hoop, hoop ik ook dat FJ van haar oppikt dat vingers ook goeie zitplaatsen zijn.


Frederik heeft vandaag een stukje appel gekregen. Eerst vond hij het maar niets, maar toen hij een hapje genomen had bleef hij er maar in smullen. Fijn om te zien dat hij blij word van een stukje fruit.

Hij word ook meer en meer kwebbelig en fluiterig, hij brabbelt nu rustig een halfuur aan een stuk door en dat verschillende keren op de dag.
Mede daarom denk ik nog altijd dat ij een mannetje is (en het is wel zo makkelijk om hij of zij te kunnen zeggen) en blijf ik hem maar hij noemen.

Is het bij Lutino's eigenlijk te zien op een of andere manier behalve aan gedrag, wat voor geslacht ze hebben, of kan dat alleen met een dna test?

Voor nu maakt het me ook niets uit, maar volgend jaar wil ik een grote voliere bouwen in de woonkamer, dan zou het fijn zijn om te weten, want ik heb geen verstand van valkeneitjes en baby's.

[Mamatini]

Het is me geloof ik niet gegund op moment.

De nieuwe kooi werd bezorgd en die heb ik lekker uitgebreid een poetsbeurt gegeven, daarna fotootjes gemaakt van FJ, van de kooi waar hij op moment woont, van de nieuwe kooi.

Mail getikt naar de eigenaar van het nieuwe valkje (omdat ik dacht dat ze het wel fijn zou vinden om te weten waar ze terechtkomt), fotootjes bij de mail gedaan en een minuut later kreeg ik een "delivery failure".

Ik wilde net beginnen een tweede mail te tikken (dan maar eerst zonder foto's) toen ik zelf eentje ontving van de betreffende mevrouw.

Ze wilde het valkje niet wegdoen, omdat haar dochter bezwaren had en omdat ze nu zeker wist dat her diertje in ieder geval onderdak had.

Oke, nu ben ik natuurlijk wat bevooroordeeld, want ik ben degene die het valkje zou krijgen, maar buiten dat, hoezo zou iemand anders niet goed voor een valkje kunnen zorgen? En hoezo zit het beestje bij haar beter, zij wilde het toch al niet meer hebben wegens tijdgebrek. Beetje egoistisch richting het diertje.
En dan niet zozeer omdat ik per se deze wil hebben, voor mij komt er heus wel eentje, maar als je het toch al besloot weg te doen omdat je het niet goed genoeg kan verzorgen, waarom dan terugdraaien alleen omdat je dochter het niet wil hebben?

Naja, goed, ik heb in ieder geval een monster van een grote kooi erbij en omdat ik nu toch zo blij was met het idee er eentje bij te krijgen gaat mijn zoektocht naar een geschikt valkje van start.
(en die begint natuurlijk hier op het forum, bij de valkjes die door omstandigheden niet meer thuis kunnen blijven).

Ik geloof trouwens dat ik FJ ga verhuizen naar de nieuwe kooi, zodra die goed gedroogd is, want die is nog groter dan waar hij nu al zit.