Valken-avonturen: hier mag een slotje op!

[Rianne]

Hoi Caroline,

ik weet ook niet goed wat ik moet zeggen... ik wens jou en je familie veel sterkte toe voor de komende dagen... :'(

[Gerda]

Hoi Caroline,

Voor jou en de genen die je na staan veel sterkte!

Liefs, Gerda

[*Esther*]

Ach wat een naar nieuws.
Heel veel sterkte de komende tijd.
groetjes Esther

[margreet]

hallo Caroline,

Gecondoleerd met het verlies van je vader.
Heel veel sterkte gewenst.

groetjes Margreet

[carco]

Hallo allemaal

Daarom is dit forum zo uniek!
Allemaal al heel erg bedankt voor het medeleven!!

Ik zal proberen te vertellen hoe het allemaal gegaan is. Ik wil alleen niet te lang achter de pc zitten omdat mijn moeder tijdelijk hier logeert. In ieder geval tot het weekend.

Mijn vader heeft nooit iets gemankeerd , was altijd fit en mijn moeder en hij fietste dagelijks wel 40 km. Gingen ze niet fietsen dan gingen ze wel hele middagen wandelen.
Het enige wat hij gehad heeft was vorig jaar een flinke longonsteking waarvan hij toch vrij snel is opgeknapt.
Begin september toen hij en mijn moeder aan het fietsen waren wilde zijn been ineens niet meer mee en begonnen er onderzoeken.
Hij had een afsluitng in de bloedvaten in de rechter bovenlies. Dit been was na een auto-ongeluk van jaren daarvoor nooit meer de oude geweest wat de bloedsomloop betreft.
11 December is hij geopereerd en de operatie was goed gelukt leek het.
Na 1 week mocht hij al weer naar huis toe.
Nadat hij na weer een week voor contr^le was geweest kreeg hij vorige week ineens ontzettende pijn in zijn rug. Nadat mijn moeder hem gemasserd had en hij in een warm bad was geweest ging het weer over.
Met oudenjaarsochtend werd ik om 8 uur 'smorgens gebeld door haar dat het zó hevig was de rugpijn en wat ze moest doen.
Ik zei haar de huisartsenpost te bellen en die kwamen meteen. Ik had me inmiddels al aangekleed omdat mijn moeder vertelde dat het uitstraalde naar de borst en hij sterretjes zag.
Ik vertrouwde het dus niets.
Hij is daar met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht.
Thuis had hij al een waaknaald en een ecg gehad waarop niets te zien was.
In het ziekenhuis hebben ze  direkt nog een naald bij geprikt en 2 infusen aangehangen.
Ze gingen uit van een longembolie of een hartinfarct.
Er is bloedgeprikt en een thoraxfoto gemaakt. Hij ging ook gelijk aan een waakmonitor voor de , bloeddruk, ademhaling en pols. De temp was erg laag:35.3 maar verder leek alles goed.Hij heeft pijnstilling gehad en valium, maar dit hielp niet tegen de pijn, het leek minder te worden, maar het bleef wel.
Het vreemde was dat hij precies de plek op de rug aan kon wijzen waar de pijn zat en het niet met inademen was maar met vlagen. Met longembolie is dit niet zo. Hij leek echt krampen te hebben. Je kon het ook voelen aan de linkerkant van zijn rug.Dus eigenlijk dachten ze dat het de spieren waren.
Ze hebben toen nog een keer bloed afgenomen om te kijken of die waarde verhoogd was wat dan tòch op een emoblie kon wijzen. Was deze waarde te hoog dan zou hij een CT-scan krijgen waar ze dus een evt. bloedprop konden zien zitten.
Deze was inderdaad iets te hoog, maar er was op de scan geen bloedprop te zien alleen een klein infiltraatje wat het niet kon wezen, maar waar hij dus uit voorzorg ab. voor zou krijgen.
Ze gingen dus van hevige spierpijn uit en met het advies een fysio in de hand te nemen en met sterke pijstilers en die ab konden we weer naar huis ( het was inmiddels kwart over 2 en om een uur of 9 waren  we in het ziekenhuis)
Hij vertelde in de auto nog dat hij het wel vreemd vond en had verwacht dat het iets anders was(wat weet ik dus niet, maar hij ging er dus zelf van uit dat het ernstig was)
Toen ze thuiswaren had hij nog steeds pijn.
Om half 6 belde mijn moeder met haar mobiel wat ze nooit doet. Mijn vader was naar de wc gegaan, want hij was nog niet geweest. Mijn moeder had haar oorapparaat zacht gezet omdat ze de bijsluiter van de medicijnen aan het lezen was. En ineens hoorde ze een grote klap.
Mijn vader is dus voorover van de wc gevallen en ws. was het toen al gebeurd: ze voelde zijn voorhoofd wel helemaal klam dus eigenlijk dacht ze dat hij nog ademhaalde, ik twijfel daar aan. Vlak voor hij naar de wc ging had hij nog een tintel in zijn hand gevoeld wat dus niet hoefde te betekenen (hoorde ik van het ambulance personeel) dat het persé zijn hart was.
Mijn moeder kreeg in eerste instantie de kamerdeur niet open omdat hij ervoor lag.
Ze is als een speer naar de buurvrouw gerend waarvan ze dacht dat ze verpleegkundige was. Dit bleek niet zo te zijn en zij kon ook niet reanimeren, maar er is direkt 112 gebeld en mij daarna. Hans en ik zijn er toen naar toe gegaan, maar ik had al een slecht gevoel.
Er stonden 2 ambulances en die waren 10-15 minuten bezig geweest met reanimatie, maar helaas mocht het niet meer baten.
Het blijft dus een vraagteken wat het nu precies geweest is, maar hoogstws. toch nog een complicatie van de operatie.
Gisteren zijn we door het ziekenhuis gebeld hoe het met mijn vader was, omdat ze het blijkbaar nog niet wisten. Het was dezelfde arts-assistente die ons had geholpen. Ze schrok ook heel erg en alles wordt onderzocht en dan wordt er nog contact opgenomen met ons.
De laatste dag heeft hij dus erg veel pijn gehad en wat het nu precies is geweest en of hij mijn moeder nog geroepen heeft zullen we nooit weten.

Hij had er nog over dat vorig jaar zijn zus begraven was op oudenjaarsdag(wat volgens ons de 30e was, maar dat maakt niet uit) en dat was ook al niet zo'n fijne dag.
Dus ik denk wel dat hij zelf gevoeld heeft dat er iets niet goed zat, hij had nog nooit zo'n pijn gehad vertelde hij.

Groetjes: Caroline.

[Saar]

 :'( :'( :'(

[*Petra*]

Lieve Caroline,

Ik lees met kippevel je verhaal. Heb er geen woorden voor.
Helaas weet ik ook wat het is om één van je ouders te verliezen.
Daarom wil ik jullie nogmaals heel veel sterkte toe wensen.

Liefs Petra  :'(

[Gerda]

Hoi Caroline,

Wat een verhaal. Wat vreselijk om mee te maken!
Gaan ze nog onderzoek doen wat er precies is gebeurd? Of hebben jullie vrede met wat jullie nu weten en vermoeden?
Misschien heeft je vader inderdaad iets vermoed. In mijn jaren als verpleegkundige heb ik dat vaak meegemaakt. Mensen die allerlei dingen deden of zeiden en daarna overleden.
Bij de schoondochter van een collega nog (9 maanden zwanger). Ze loopt gewoon rond en zegt ineens tegen haar man: je moet weten dat ik heel veel van je houd. Toen overleed ze ter plekke.

Heel veel sterkte de komende dagen. Denk ook aan je zelf. Niet alles wegstoppen omdat je je moeder moet ondersteunen.
Anders komt het er later wel een keer uit.
Hopelijk hebben jullie zo'n goede band dat jullie het samen kunnen verwerken!
En dat wens ik jullie ook toe, dat jullie het samen kunnen verwerken en een plaats geven!

Liefs, Gerda

[imv]

Hoi,
Ik ken het verhaal al, maar toch.. ik heb het al weer een paar  keer doorgelezen. Ik kan er echt met mijn pet niet bij.

Ik denk de hele dag aan jullie!

:-* :-*
Irene

[marga]

hoi caroline
heel veel sterkte de komende tijd
ook voor de rest van de familie
groetjes marga

[Mandy]

Jeetje wat een verhaal. :-\
Het kan allemaal zo raar en snel gaan. :(
Maar die arts-assistente zei dat alles nog onderzocht gaat worden, wat dan?
En hoe oud is hij eigenlijk geworden?
Veel sterkte de komende dagen en zeker vrijdag, voor iedereen.

[Caroline]

Jeetje, wat een verschrikkelijk dag hebben jullie meegemaakt.  :'(

Ik heb 2 x met rillingen je verhaal zitten lezen, ongeloof en medeleven gaan door me heen.  :'(

Het zal moeilijk zijn om het een plaatsje te geven, altijd je blijven afvragen wat als .....

Ook ik hoop voor jullie dat jullie steun aan elkaar hebben.

Heel veel sterkte vrijdag voor je moeder, voor jou, Hans en de kinderen en voor je familie.

Ik denk veel aan jullie.  :-*

[*Yvon]

Hoi hoi

Woorden schieten me tekort....  :'(
Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen.
Ik sluit me helemaal aan van wat de andere al gezegd hebben.

Wat ik wel weet te zeggen is:
We wensen jullie allemaal heel veel sterkte !!
En hopelijk worden jullie vragen nog beantwoord.
En als je eens een ander luisterend oor nodig  hebt....

Groetjes Yvon

[♪ Marlies]

Hoi Caroline,

Ik wil jouw en je familie heel veel sterkte toewensen.

Groetjes Marlies

[Romy]

Ik vind het erg moedig dat je het hele verhaal zo duidelijk kon uitschrijven.
Heel veel sterkte toegewenst

Vanwege Romy en Flupke