Kiko

[Kiko-Okkie]

Even zien of het lukt een dagboeken te maken.

Om te beginnen even achtergrond info over Kiko.

Kiko was hier eerder onder de naam b100 en is bij ons herdoopt tot Kiko.
Ze heeft een vriendinnetje, Okkie de groene Engelse grasparkiet.

De eerste dagen uren en uren aan haar kooi gezeten, praten, susgeluidjes, afgewisseld met de kinderen en mijn man en werkelijk kooidienst ingesteld.

Okkie zat bij haar in de kooi en dat ging heel goed tot Okkie wat begon te wennen en dominant ging blazen en bijten. Tweede kooi gekocht, apart gezet, krijsen, gillen, trippelen en zenuwachtig de kooi op en neer want ondanks het dominante gedrag toch het vriendinnetje.

Huiskamer verbouwd, kooien naast elkaar en de rust keerde weder. Een weekje om en om handtraining gedaan met veel geduld en gierst en hoera ze kwam in aanraking met ons.

Het werd nu tijd voor de eerste kennismaking met de woonomgeving. Kooitje open, Kiko eruit, tegen de kast, tegen het plafond, rakelings over de tafel, tegen de lamp, in de gordijnen, bonk op de grond en dat was dus de vliegles. Op de plaats waar ze eerder een wondje had gehad alles open, bloeden als een gek. Met de handschoen haar moeten pakken, ging mis, mijn vingers ook aan het bloeden, tjonge jonge dat was me een situatie. Gelukkig meteen bij de dierenarts terecht. Die heeft wat veertjes weggeknipt, schade gelukkig beperkt tot schaafwondje, antibiotica mee uit voorzorg infectie en weer naar huis.

Twee keer. Met handschoen druppels gegeven, proesten, hoesten, de hele dag suf op haar stokje ik dacht dat ze dood ging. Besloten niks meer te geven en te hopen, het was erop of eronder.

Veel met rust gelaten, gesust, gepraat en langzaam ging het beter.
Okkie mocht natuurlijk ondertussen wel vliegen en hoe meer ze opknapte hoe onrustiger ze werd. Op een gegeven moment was ze niet meer te houden dus kooi open en daar ging ze. Nu hebben we in huis twee plafondlampen in takvorm en dat werd een ideale landingsplaats.

Handen waren nog steeds iets akelig maar Ze zat al wel op de schouder, op je hoofd, de arm en Je mocht met je gezicht dichtbij komen, ze at ook gierst uit de mond. Ze werd ook steeds vrijer in huis en langzaam begon ze op tafel te gaan zitten en liet ze zich lokken door gierst en als je die dan in je hand legde kwam ze eindelijk op je hand zitten.

Door het beurtelings systeem deed ze dat vanaf dan ook bij al de huisgenoten die bij de opvoeding betrokken zijn ( mijn man, ikzelf en onze drie tieners)

Het verhaal is hier nog niet ten einde maar ik ga het verdere verloop voor de volgende keer houden. Er is nog zoveel gebeurt en veranderd en ik ben zo supertrots op Kiko dat ik dat ook graag wil delen.


Foto's volgen nog, morgen even een programma aankopen om foto's te verkleinen op de ipad.

[Kiko-Okkie]

Op een avond, Kiko en Okkie zaten toen een week of drie apart, begon Kiko vreselijk wild te doen. Okkie sliep al maar Kiko wilde niet stil worden. We snapte er niets van, in de kooi gekeken of alles in orde was, tegen haar gepraat, niets hielp. Normaal als het donker wordt moeten de vogels in hun kooi, overdag zijn ze er de hele dag uit maar toen hebben we een uitzondering gemaakt, Kiko mocht nog even opblijven. Mijn man haalt haar uit de kooi, zet haar op zijn hoofd en ze blijft maar piepen en onrustig doen. We hebben een grote spiegel aan de muur hangen met een krullende omlijsting en daar vloog ze naar toe, ze ging een partij lelijk doen tegen haar spiegelbeeld. We snapte er echt niks van. Okkie blikte of bloosde niet en sliep lekker door. Ineens neemt ze een duikvlucht naar Okkie's kooi en probeert door de tralies te kruipen. Mijn man dacht meteen dat Kiko bij Okkie wilde zijn. Hij zet het kooitje open, je kon nog niet knipperen met je ogen zo snel zat ze in de kooi.

Ze klimt naar boven schurkt zich zo dicht mogelijk bij Okkie, zo in pink panter stijl. Gelachen dat we hebben, twee stapjes opzij, links en rechts kijken, weer twee stapjes opzij, Okkie bleef zitten, nog twee stapjes en toen ze haar bijna kon raken deed ze haar ogen dicht en sliep. Wij stonden met open mond van verbazing. De stilte was wedergekeerd.

De volgende dag zaten ze met zijn tweeën op de lamp een partij te kroelen en te zoenen dat het niet normaal was. Kusgeluidjes zoals wij tegen ze doen maar dan tegen elkaar het was echt schattig om te zien.

S'avonds vliegt Okkie naar de kooi, Kiko kruipt erbij alsof het altijd zo hoorde en de volgende dag hebben we kooi nummer twee maar naar de zolder verhuisd.


Wordt vervolgd....

[Mandy_Zazu]

Wat schattig dat Kiko en Okkie zo knus zijn!
En wat voor gek gedrag ze af en toe kunnen hebben  :-X
Af en toe denk ik bij mijn valkje Chico dat er hier en daar een steek los zit. Die heeft zo nu en dan hele gekke buien.
Ik kom nog vaak terug naar jou boekje!
Ben ook zeer benieuwd naar leuke foto's!

Groetjes

[Kiko-Okkie]

Wat schattig dat Kiko en Okkie zo knus zijn!
En wat voor gek gedrag ze af en toe kunnen hebben  :-X
Af en toe denk ik bij mijn valkje Chico dat er hier en daar een steek los zit. Die heeft zo nu en dan hele gekke buien.
Ik kom nog vaak terug naar jou boekje!
Ben ook zeer benieuwd naar leuke foto's!

Groetjes

Super je reactie! Inderdaad af en toe zit er echt een steekje los, ze kunnen soms superslim uit de hoek komen om daarna als de grootste kluns ergens vanaf te kukelen. Foto's willen nog niet helemaal lukken ik krijg ze nu wel kleiner maar de kwaliteit is een ramp, op mijn voorstelpagina staat er eentje van het speelhoekje van de vogels maar ik geloof niet dat die zo geweldig uit de verf komt.

Groetjes terug.

[Kiko-Okkie]

Kiko en Okkie aan het spelen op het huisje

[Kiko-Okkie]

Kiko op haar kooi

[Savanna-c]

Leuk dat je een dagboek begonnen bent!!

Welkom!

Wat een leuke verhaaltjes !
Ik lees ze graag :)

Ps. Is dat toevallig de B100 van Miep ?

[Kiko-Okkie]

:-) ja inderdaad het was Amy/ b100 van Miep.


Groetjes

[miep]

Leuk om b100 zo te zien he  ;D