Valkparkiet met gedrag van een Havik / Adelaar (HELP!)

[copez]

Hallo allemaal,

Normaliter ben ik niet zo van de forums, maar let's give it a go.

Probleem met d'n Pluis. Pluis is nu ongeveer een maandje of 11.
Heb hem gekregen toen ie een maandje of 2 was.

Pluis WAS echt een dol beest; superaanhankelijk, kwam netjes naar je toe op commando enzovoorts enzovoorts. The usual tamme valkparkiet welke naar zijn baasje is toegetrokken.

Sinds een weekie of 3 heb ik dus een gigantisch probleem, D'n Pluis is helemaal de weg kwijt of hij zit aan de testostoron-hormonen.

Zodra hij uit de kooi is, vliegt ie standaard z'n 4 rondjes huiskamer, gaat op de keuken zitten en komt dan naar mij toe. Helaas niet meer zoals voorheen, klauwen naar voren en valt je aan als een havik. Serieus? ja SERIEUS! Als je nog een piercing wilt; oor, lip, of waar dan ook... kan gegeregeld worden!

Mocht ie bedaard zijn en rustig zitten, zodra ik m op de hand neem, valt hij zoals een havik vol m'n hand aan. Niet het standaard blazen en pikken of knauwen maar VOL in de aanval en alles op alles!

Wat me wel opvalt is dat ie de laatste tijd veel krast en ruzie maakt met z'n steentje en speeltje. Heb ik nu ook verwijderd en dit is nu dan ook verdwenen. Tevens is ie nogal macho (altijd al geweest) maar tegenwoordig gaat ie echt helemaal plat op de grond van de huiskamer liggen tegenover een reflectie vanzichzelf, je zou het broeds kunnen noemen.

Graag wat tips of andere verhalen welke hier mee te maken kunnen hebben. Onzin kan ik zelf ook wel verzinnen....
Weet ff niet hoe ik 'm moet handelen, wat goed is en wat niet...

Zie bijlage voor illustratie van het gedrag.
Ik herhaal het nogmaals, het is niet het standaard boze gedrag van de valkparkiet (zoals ie nog niet tam is) maar echt Havik / Adelaar gedrag...

Groet Pierre

[Sanna]

Hallo Pierre,

Tja, het is moeilijk om met een oplossing hiervoor te komen. Het probleem is gewoon dat je Pluis veel te tam is en daardoor totaal geen angst voor jou heeft. Ik heb ook zo'n ventje gehad. Geweldig tam en lief totdat meneer ging puberen. Uiteindelijk wist ik geen andere uitweg meer dan hem aan iemand te schenken die een leuke pop voor hem had. Het probleem bij mij was namelijk ook nog eens dat hij gigantisch viel voor een popje dat absoluut geen interesse in hem had. Nadat hij alles en iedereen begon aan te vallen ( ik dufde hem alleen nog maar met ovenwanten aan te vangen), maar vooral omdat hij de popjes bij wie hij in de kooi zat echt aanviel, heb ik besloten dat hij beter af bij iemand anders was. Toeval wil dat die persoon een pop had die als 2 druppels water op die van mij leek en m'n kereltje was daar uiterst tevreden mee. Als afscheid heeft hij me nog wel even flink in m'n nek gebeten, ik heb een goede week met het bewijs rondgelopen.

Dus mijn ervaringen zijn een beetje vergelijkbaar en dit is de oplossing die ik er uiteindelijk voor gekozen heb. Als hij niet mijn popjes was gaan mishandelen had ik waarschijnlijk gewacht tot die periode van gierende hormonen over was. Maar dat duurt bij het ene mannetje ook langer dan bij het andere.

Groetjes, Sanna