Valkparkiet leren los vliegen?

[Yvette]

Ik sluit mij bij Daisy aan
Als je buiten los wil laten dan moet je hem/haar eerst gaan kortwieken maar dan nog steeds uitkijken als de wind niet onder de vogel doorslaat

[KiP]

Mijn Juci is compleet sociaal gestoord. Ze interesseert zich totaal niet in andere vogels;  reageert niet op hun geluiden en snauwt ze af als ze in de buurt komen. Juci lijkt zich mens te voelen en roept continu om mijn aandacht. Het liefst zou ze de hele dag met me knuffelen.. En ik krijg regelmatig uitnodigingen om te paren..

Van vliegen heeft ze nooit gehouden. Van mij moest ze verplicht sporten, maar ze vertikte het om rondjes te vliegen en landde direct wanneer ik haar 'opgooide'. Na een tijdje heb ik besloten haar te kortwieken, zodat ze in elk geval lekker buiten kon scharrelen.

Een vriendin van me zei een poosje geleden: 'Pas maar op hoor.. Ik had ooit ook een heel tam vogeltje. Hij zat altijd op m'n schouder en ging overal mee naartoe. Maar op een dag.. Hups! Weg was hij! Ik heb hem nooit meer gezien..'

Hoe sociaal gestoord Juci ook is, ze blijft een vogel. Dat heb ik vorig jaar heel duidelijk gemerkt..

Haar vleugeltjes waren gekortwiekt, maar een paar veertjes, niet eens die sterke slagpennen, maar wat kleine, slappe veertjes, waren al een klein beetje aangegroeid. Het stelde eigenlijk niets voor.
Ze speelde lekker buiten, want het was eindelijk mooi weer.
Er kwam een windvlaag en weg was ze! Het ging zo snel dat we helemaal níets konden doen! Mijn vriend en ik konden alleen maar machteloos toekijken hoe ze in de verte verdween..

Een tijdje later hoorden we haar roepen, maar het duurde heel lang voor we haar zagen, want steeds als we dichtbij waren, stopte ze met fluiten.. Ze was geland op het dak van een huis aan het einde van de straat en zichtbaar geschrokken van haar actie. Toch was ik zooo bang dat ze verder zou vliegen...

Het kwam niet in haar op om ons een handje te helpen door naar ons toe te stappen; ze bleef zitten waar ze zat en het was nog een hele klus om haar te pakken te krijgen. Er moest een ladder aan te pas komen en toen ik eenmaal languit op het dak lag, kon ik haar aanraken en stapte ze gelijk op m'n vinger.

Ik heb heeeeeeeeeeeeel veel geluk gehad! Door haar zwakke, korte vleugeltjes kwam ze niet heel ver, maar véél verder dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Juci had duidelijk 'spijt' na haar 'opvlieging' (ofwel: ze zag er enorm geschrokken uit en was de rest van de dag totaal van slag), maar spijt komt altijd pas later. Wat als jouw vogeltje wèl volgroeide veren aan zijn vleugels heeft en wegvliegt? Dan landt hij misschien 10 kilometer verder. Hij kan dan meteen terug willen en roepen wat hij wil, maar je zal 'm echt niet horen.. Dan kun je alleen maar hopen dat hij 'gered' wordt van auto's, katten en roofvogels door mensen die de betekenis van een pootring snappen - als hij die al heeft - of dat ze een advertentie plaatsen die jij ook te zien krijgt..

Nogmaals: hoe 'menselijk' en tam een vogeltje ook is, die vogeltjesgenen zal hij altijd blijven houden. Zoals ik de neiging krijg om te huppelen op een eerste mooie lentedag ;-), ook al huppel ik nóóit, zo zal denk ik elke vogel op bepaalde momenten extra gevoelig zijn voor de vrijheid van het vliegen; vooral alsie de zomer in z'n bol heeft ;-) Ik laat me met het huppelen nog weerhouden door schaamte, maar wat zou een vogeltje tegenhouden, impulsief als hij is? En geef hem es ongelijk; ik zou het ook wel weten ;D

Uhm.. In het kort gezegd: ik raad je onder alle omstandigheden af om met een vogeltje dat niet (of niet volledig) gekortwiekt is naar buiten te gaan ;-)