Hoe om te gaan met een pubervalk

[tck]

Mijn valk van 10 maanden is al een tijdje (ongeveer 3 maanden) aan het puberen. Hij wil niet meer terug in zijn kooi  ::)
In het begin wachtte ik tot hij moe werd in de hoop dat hij dan makkelijk mee werkte, maar nee hoor. Hij wordt bijterig (bijt overal, in handen en gezicht, maar bijt niet door gelukkig) en begint heen en weer te vliegen zodra hij merkt dat ik hem terug wil doen. Het enige wat wel eens werkt is als we lang aan het kroelen zijn, ik een hand over hem heen kan leggen en hem dan snel terug in zijn kooi kan doen. Maar goed, dan moet ik eerst een kwartier kroelen voordat dat kan en die tijd is er soms niet.
Trosgierst aanbieden om hem te paaien heb ik al geprobeerd maar nu heeft hij ook al door dat trosgierst krijgen betekent dat hij terug moet in de kooi. Dus ook dat werkt niet.
Nu ren ik dus wel eens achter hem aan om hem op die manier te dwingen in de kooi te gaan met als resultaat dat ik geirriteerd raak, maar hij ook.
Wat kan ik het beste doen? 

[Sanna]

Hoi,

Achter hem aan rennen is geen goed idee, dan zal het alleen maar steeds moeilijker worden. Ook een hand over hem heen leggen tijdens het kroelen zou ik niet aanraden; op een gegeven moment zal hij niet meer met je willen kroelen omdat hij bang is dat je hem dan pakt. Je beschadigt dan het vertrouwen dat er tussen jullie is. Wat bij mij goed werkt is het valkje op je schouder laten zitten en dan zelf even door de knieën te gaan voor de ingang van de kooi. Op de een of andere manier wordt dat als minder bedrijgend ervaren dan met de hand in de kooi zetten, ze stapt dan gewoon zelf de kooi in. Misschien dat dat voor jou ook werkt. En ik zou hem belonen wanneer hij braaf z'n kooi ingaat, met een lekker stukje trosgierst ofzo, of iets anders wat hij wel kan waarderen. Dan wordt het leuk voor hem om naar jou te luisteren, want dan krijgt hij wat lekkers.

Succes met je puber ;)

Groetjes, Sanna

[tck]

Hoi Sanna,
dank je voor je antwoord!
Tijdens het kroelen vindt hij het leuk als ik mijn hand om hem heen leg, hij is vanaf het begin dat ik hem heb een grote kroelerd  :)
Wanneer ik hem op deze manier binnen krijg denkt hij dus dat ik nog aan het kroelen ben en kroel ik ook door als hij in de kooi zit. Daarna krijgt hij ook nog trosgierst. Bang voor mijn hand is hij dus absoluut niet.
Ik heb ook al geprobeerd om voor de opening van de kooi met hem op mijn schouder te gaan zitten. Hij vliegt dan snel op zijn kooi omdat hij wel doorheeft wat mijn bedoeling is. En als ik het herhaal wordt hij dus bijterig.
Ik vraag me af of dit gedrag na de puberteit over zal gaan of dat als hij het nu niet leert dit zo zal blijven? ???

[tck]

We zijn weer een tijdje verder en helaas is er niks veranderd  :-\
In de kooi is hij de liefste valk die er bestaat, laat zich de hele tijd kroelen. Ook uit de kooi is hij erg lief en wil het liefst de hele tijd op m'n schouder blijven zitten  :-*

Maar....zodra het tijd wordt om terug naar de kooi te gaan wordt het vervelend! Hij heeft heel goed door dat hij terug moet en besluit dan snel op zijn kooi te vliegen. Ik laat hem dan opstappen en wil hem weer naar de kooi brengen, hij vliegt dan weer op de kooi. Dit herhaalt zich zonder overdrijven gerust 20x zonder dat het me lukt om hem in de kooi te krijgen Het enige wat gebeurt is dat hij boos wordt en begint te blazen. Ik heb geprobeerd om het licht te dimmen maar dat helpt niet. Ook in trosgierst is hij niet geinteresseerd omdat hij wel weet dat dit een lokmiddel is om hem in de kooi te krijgen.
Het enige wat nu helpt is dus een uitgebreide kroelsessie zodat hij z'n oogjes dichtdoet en zit te genieten en voordat hij het weet zit hij snel terug in z'n kooi. Maar goed, dan moet ik eerst een half uur met hem kroelen ::) Zodra hij dan eindelijk in zijn kooi zit 'beloon'' ik hem met trosgierst, maar dit helpt niet voor een volgende keer om hem naar binnen te krijgen.
Doot dit gedoe komt hij nu niet elke dag meer uit kooi wat ik erg jammer vind. Hij zit wel in een ruime kamervolliere maar toch.
Ik heb dit nooit eerder met een valkje meegemaakt.
Bij mijn andere valkje (die helaas overleden is) hoefde ik alleen maar met mijn hand te wuiven naar de kooi of ze ging al  :)

Heeft iemand nog andere tips wat ik nog kan proberen?

[Hermien]

Met Gabber, mijn oudste valk van 7 jr. heb ik dat ook wel eens en natuurlijk altijd op momenten dat ik weg moet. Daarmee heb ik geleerd om hem ruim voordat ik weg moet te verleiden met iets lekkers in de kooi. Een stukje kaas of appel. En inderdaad heeft meneer dan ook wel door wat de bedoeling is. Omdat ik nu ruim de tijd neem, lukt het mij om zelf kalm te blijven. Als Gabber dan op de kooi zit ga ik rustig voor me uit zitten kijken op de bank en negeer volkomen wat Gabber aan het uitspoken is. Met een beetje geduld lukt het me om hem op deze manier voor de gek te houden. Want weet wel dat het valkje me voortdurend in de gaten houdt en zodra ik zijn kant op kijk klimt hij weer voor de opening van de volière weg. Dus: rustig gaan zitten en net doen of je met iets bezig bent en niet op de valk let. Als Gabber dan voor de opening zit (want ik kijk natuurlijk stiekum schuin vanuit mijn ooghoek) klap ik het deurtje dicht.

Overigens komt dit nog maar zelden voor, nu Gabber er twee jonge, supertamme broertjes bij heeft gekregen. Als die in de kooi zitten wil Gabber er snel ook bij zijn!

Maarrrr..... probeer het eens, zou ik zeggen.
Succes!

[Anke]

Hoi,
1 van mijn valkjes heeft ook een periode gehad dat ze absoluut geen zin had om de kooi in te gaan.
Ik zorg nu dat ze nergens hoog kan gaan zitten. En ik maak de huiskamer kleiner zodat ze niet zo'n end weg kan.
En verder sta ik op het standpunt je gaat in je kooi als IK dat wil en niet als jij daar zin in hebt.
Ik heb gemerkt dat ze veel sneller doet wat ik wil als ik rustig blijf. Zodra ik boos wordt doet ze helemaal niet meer wat ik wil ::)
Ik blijf haar net zo lang mijn vinger aanbieden waar ze dan opstapt en haar naar de kooi transporteren tot ze moe wordt van het wegvliegen.
Dit heb ik twee weken volgehouden. Tot mijn vreugde heeft Chico nu besloten om gewoon maar meteen in de kooi te gaan als ik dat wil. Blijkbaar heeft ze nu door dat wegvliegen niet helpt, wat ze gaat toch.
Misschien heb je hier wat aan.
Groetjes Anke

[tck]

Bedankt voor de reacties!
Ik denk dat ik maar eens ga proberen om hem steeds te laten opstappen en naar de kooi te brengen, ook als dat betekent dat ik een uur bezig moet zijn. En het belangrijkste is daarbij dat ik niet boos/ongeduldig word, want inderdaad doet hij dan helemaal niet meer wat ik wil.
En misschien moet ik hem juist wel elke dag uit de kooi halen zodat het een gewoonte wordt, en ook hopelijk een gewoonte dat hij makkelijker terug gaat  ;)

Het probleem is begonnen toen hij in de puberteit kwam maar ook toen zijn maatje apart werd gezet omdat ze ziek was. Toen ze samen in een kooi zaten ging hij heel makkelijk op m'n vinger terug naar z'n kooi.
Het zal hopelijk makkelijker worden als er tegen het eind van het jaar een nieuw vriendje bijkomt  :)

[Bello]

Hoi

Oh heel herkenbaar een valk in de puberteit en lekker eigenwijs.

Natuurlijk is het heel fijn dat er een valkje bijkomt.

Onze Bello was echt heel erg, we konden haar niet in de kooi krijgen als we het licht in de kamer uitdeden (wwonkamer is nooit donker omdat er een lantaarnpaal voor de deur staat.

Teneinde raad hebben we haar door haar kweekster laten kortwieken en .... einde verhaal van lange wachtijden en stress om haar in de kooi te doen.
Helaas is dit niet bij ieder valkje de oplossing.

Dorothé

[tck]

Ik heb ook al geprobeerd om het licht te demmen maar dat had geen effect. Toen ik het licht helemaal uitdeed raakte hij in paniek en ging toen vliegen :o Dus ik heb snel het licht weer aangedaan voordat hij ergens tegen aanvloog.

Het is een lief kereltje maar hij lijkt wel een duiveltje zodra hij los is en weer terugmoet in de kooi. En wanneer hij na een heleboel pogingen nog niet in de kooi zit en ik de kamer uitloop van wanhoop vliegt hij me achterna om dan op m'n schouder te komen kroelen  ::)
Gelukkig hebben mijn verwoede pogingen om hem in de kooi terug te doen geen effect op zijn tamheid. Onder protest gaat hij met heel veel moeite en geblaas de kooi in maar zodra hij erin zit komt hij wel meteen weer kusjes geven en laat hij zich ook wel weer kroelen  :D

Ik ga er eerst alles aandoen om hem op een gewone manier de kooi in te krijgen voordat ik erover ga nadenken om hem kort te wieken. Hij geniet namelijk wel heel erg van het vliegen  :).

[Sanna]

En als je nou eens gewoon het licht in de kamer langzaam dimt (steeds een schemerlampje meer uit) in plaats van helemaal donker maken? Zolang ze nog schimmen kunnen zien en zien geeft dat minder paniek.

Groetjes, Sanna

[tck]

Dat lijkt me een goed plan.
Ik heb het al eerder geprobeerd maar dat was maar even. Dus ik denk dat ik dat ga doen en dan steeds met heeeeel veel geduld laten opstappen.

[Agnes]

Heel herkenbaar allemaal ;D

Wat bij mij wel hielp:

Iets lekkers voorhouden, en dan er 1 hapje van laten nemen.
Daarna leg je de rest in de kooi, willen ze nog een hapje, dan gaan ze wel ;)

En ik had een 'aanloopstok ' zodat ze via die stok de kooi inliepen.
dat gaat beter dan eerst aanvliegen in de tralies.

Op een gegeven moment hoefde ik alleen nog maar te zeggen : 'in de kooi ' en daar gingen ze ;D

Veel succes

[tck]

Nou, het lijkt een stuk beter te gaan  :)
Het toverwoord schijnt 'geduld' te zijn  ;D

Ik laat hem eerst rustig zijn gang gaan, eerst allemaal rondjes vliegen en rondscharrelen in de kamer.
Na een tijdje ga ik heel rustig op mijn bureaustoel bij de opening van zijn kooi zitten (ik noem het altijd zijn balkon).
Ik leg dan wat trosgierst op het balkon en hij gaat dan rustig op het balkon eten. Daarna pak ik het trosgierst tussen m'n vingers en laat m'n valkje rustig op mijn vinger verder knabbelen en zo kan ik hem heel rustig in zijn kooi leiden.
En dan laat ik hem nog verder eten zodra hij in de kooi zit (als beloning).
Ik geef hem nu dus alleen trosgierst als hij naar binnen moet zodat hij het echt als beloning blijft zien.

Ik doe dit nu al een paar dagen en het gaat erg goed!
Iedereen nogmaals bedankt voor de tips!

[Anke]

Hoi,
Fijn dat je valkje nu weer beter zijn hok in gaat!
Geduld is inderdaad een schone zaak ;D
Groetjes Anke