Stomverbaasd... wonderlijke eitjes en wees gewaarschuwd.

[•=Bonnie=•]

Ik heb dit verhaal ook al verteld in mijn dagboek maar niet iedereen spit al die dagboeken door en ik denk dat het wel een interessant verhaal is...

Ik schrijf het hier even zo droog en klinisch mogelijk, het romantische en waargebeurde verhaal vind je in mijn dagboek ;)

Op 13 maart legden Schnippie en Mokka hun eerste ei. In de daarop volgende dagen kwamen nog drie bij, keurig om de dag met de laatste op de 19e.

Wanneer ze exact zijn gaan broeden weet ik niet omdat ik tussen 13 en 18 maart weg was. Maar ik schat dat dit zo ongeveer vlak na het eerste of tweede ei geweest moet zijn, zeg zo rond 15 maart.

Beide vogels broeden dag en nacht. En dan op 23 maart verlaten ze de kast. Ik tref de vier eitjes steenkoud aan. Het schouwlampje leert me dat alle vier de eitjes bevrucht zijn. Ik kijk het nog een uur aan maar ze gaan niet terug. Ik besluit drie van de eitjes onder een ander koppel te leggen in de hoop dat er nog wat te redden valt. Het vierde ei wat het minst ontwikkeld is markeer ik met een x-je en laat ik in het blok. (je voelt je dan net judas... sorry ei, maar vol is vol :( )

Die nacht slapen Schnippie en Mokka boven op het blok. Ik beschouw het ei als verloren. Af en toe zitten beide vogels in het blok maar meestal zitten ze buiten. Alleen in de nacht zitten ze vaak samen in het blok.

Vandaag is gebleken dat tenminste 1 van de drie overgelegde eitjes toch is uitgekomen en dat de anderen ook nog leven. Dat is natuurlijk al mooi en bijzonder want ze waren echt steenkoud.

Maar nu komt het meest bizarre...

Sinds een dag of twee a drie zitten Schnippie en Mokka samen of om beurten weer in het blok. Ze zijn ook nog wel samen buiten maar meestal zag ik er maar 1. Toen ik net de eitjes bij het pleegkoppel ging inspecteren zat Mokka op haar ei en bleef voor het eerst zitten. Onder het mon van "ik heb toch niets te verliezen" heb ik de schouwlamp er tegen gehouden.

En tot mijn stomme verbazing zag ik het embryo bewegen!  :o :o Het leeft nog, na minimaal een halve dag en één nacht onafgebroken koud te zijn geweest nadat er al duidelijk leven zichtbaar was. Plus dat ze tussen 23 maart en 1 april afwisselend van broed temperatuur tot ijskoud te zijn geweest omdat ze er dan weer wel en dan weer niet op zaten!

Dus... niet te snel wanhopen en eitjes weggooien of denken dat je de rit naar een bevriende kweker met een pleegkoppel niet haalt...

Ik ben echt werkelijk stom verbaasd.

[Rianne]

Ik weet ook uit eigen ervaring dat die eitjes best wat kunnen verdragen. Wat was ik kwaad toen ik op een dinsdagnacht uit m'n werk kwam en zag dat er niemand zat te broeden op 3 bevruchte eitjes! Ze voelden echt steenkoud aan, maar toen ik de volgende ochtend wakker werd, zat er weer 1 op. Diezelfde avond geschouwd en er zat nog leven in!
Ik ben het met Bonnie eens, geef het niet te snel op!

[•=Bonnie=•]

Ik denk ook dat je moet uitkijken met het weggooien van onbevruchte eitjes. Ik heb een popje dat gedurende het leggen constant in het blok blijft  en dan lijkt het of ze dus al 6 dagen zit te broeden maar dat is niet zo, ze zit er naast. Als je dan op dag 7 gaat schouwen is er gewoon nog niets te zien.

Ook blijkt dat sommige schouwlampjes niet krachtig genoeg zijn en dat ook de dikte van de eierschaal van invloed is.

Azrael en Alba zijn pas vanaf het vierde ei gaan broeden. Het oudste ei was  van 23 maart. Als je dan 1 april gaat schouwen is er ook nog niets te zien.