20 april 2024, 02:04:26

Kiwi de Wonderparkiet

Gestart door Ashka, 21 februari 2007, 19:10:44

« vorige - volgende »

Ashka

Het is wel geen valkprkiet maar hij verdient toch een plekje hier voor wat hij allemaal heeft meegemaakt:

We kregen Kiwi in 1997 van een mevrouw die hem buiten halfdood gevonden had en dacht dat hij van ons was. Hij was door eksters aangevallen en die hadden hem bij zijn kopje gepakt en zo heen en weer geschud. De mevrouw had de eksters weggejaagt en ze hadden hem laten vallen.

We hadden hem dus maar naast Twinky gezet al dachten we niet dat hij het zou overleven: hij zat helemaal scheef, viel van zijn stokje en at niet. De eerste nacht ging het niet goed maar toen begon Twinky hem te voeren en is hij toch nog bijgekomen. Een paar weken later vloog hij vrolijk door de huiskamer en er scheen heleaal niets fout meer met zijn physiek of hersenen (vanwegen dat geschud) te zijn.

Maar een paar gekke dingen bleef hij houden: hij zat vaak op zijn kop, hing opzijnkop en sleep altijd met zijn hooft rustend op zijn tak helemaal in elkaar gedoken.

Toen ging Twinky dood en kochten wij onze eerste valkparkiet Cleo. Dat vond hij wel wat! Hij begon haar te voeren, "snaveltje tik" te doen en leerden haar parkiets praten. Cleo werd helemaal opgevoed als een parkietje - ze probeerden zelfs kindjes met elkaar te krijgen (wat natuurlijk niet lukte: de eieren waren onbevrucht). Twinkle, weer een parkietje, kwam er bij en we bouwde een voliere buiten.

Maar op een dag moest Cleo even naarbinnen dus ik ving haar in de kooi en wou de voliere uit. Tot mijn grote schrik werd Kiwi boos en vloog zijn vriendin achterna - zomar naarbuiten! Daar zat hij in mijn pruimenboom en ik dacht: die zijn we kwijt. Hij  vloog op en landde op de grond. Hij ondekte het grass waar hij al tjiepend aan begon te knagen en scheen helemaal op zijn gemak zo.

Snel heb ik Cleo weer in de voliere geddan want die wou Kiwi achterna. Ze begon keihard tegen hem te krijsen. En Kiwi krijsde terug. Toen zag hij haar achter het gaas en vloog naar haar toe en proberde bij haar te komen - snel heb ik de kooi over hem gezet! Dat was op het nippertje want vlak daarna kwamen de eksters naar onze tuin en daar was hij vast van geschrokken en weggevlogen.

Nu is hij dus twee keer ontsnapt.

Verleden zomer ging het niet zo goed met hem. Hij kreeg van de eene dag op de andere een grote bult tussen zijn benen en de dierenarts wist niet wat het was. Hij had er geen last van en had duidelijk geen pijn maar hij was wel traag en at veel meer. We hebben hem toch maar in de voliere gelaten al dachten we dat het kanker of een tumor was en hij wel snel dood zou zijn. Maar niks hoor. Een halfjaar later begon de bult te verdwijnen en nu is hij weer spring-levend en flirt nog steeds met Cleo (die eigenlijk aan Witte gekoppled is maar stiekem nog steeds beste vrienden met Kiwi is. Ze voeren en kriebelen elkaar en hij mag zelfs in hun nesthokje)

Hij is nu minstens 9 jaar al weten we het niet precies en nog vol leven. Ga zo door zou ik zeggen.






Diaantje

Heerlijk zeg die Kiwi, wat een kracht heeft dat grasje. ;D
Ik hoop dat ie nog lang blijft leven.
Dat ie 2 keer is ontsnapt  wat een geluk dat je hem weer hebt kunnen vangen, die beestjes zijn ook watervlug!
Hij is ook al aardig oud.
Mijn grasje is in november afgelopen jaar helaas overleden.  :'( :'(
Nu heb ik een valkje Tjippy, en binenkort komt er 1 bij.

groetjes


Dagboek Tjippy en Yuki

Dierenliefde is een wonder,
deze vriendschap is heel bijzonder.