28 maart 2024, 14:43:29

Fotoverhaaltjes

Gestart door Ivy, 27 februari 2006, 18:59:17

« vorige - volgende »

Christine

Ze hebben me op de schouder van een rare meid gezet! Ik had wel behoorlijk veel schrik omdat ze een heel stuk kleiner is dan men vorige baasje!! :o Ze is ook nog heel jong en weet niet echt goed hoe ze moet lachen op foto met mij op haar schoudertje!!


Mijn nieuwe baasje noemt Lynn! Ik heb haar wel enorm graag omdat ze zo lief is voor mij en mij lekker veel kusjes geeft! Op deze foto was het echte liefde tussen mij en haar!! :D



*-*Rust zacht lieve Amy :'(*-*

Groetjes van: Flutty, Freya, Jazzy, Baïsha, Nicky, Ricky, Miko, Tosca, Dario, Cathy, Toby, Snowy, Timmy,  Simba, Ozzy, Diégah, Bounty, Mochita, Angelo, Gloria, Mumble, Khalina, Lyna, Lobke, Christy en Kobe **Fien, Luna, Amy & Sunny**

Christine

Even halen uit dagboekje van mij! Ik vond het hier ook wel mooi!! ;D

Zo trof ik mama Fien aan het in het nest! Moederziel alleen met drie jongen onder haar! ;)


Papa Flutty kon het niet aanzien dat ze helemaal alleen zat en ging er lekker bij zitten!


Zo werd het werk heerlijk verdeelt met de kinders en werden om beurten gevoerd door papa Flutty!! Mama Fien zat er maar slaperig bij want die zat het laatste eitje op te warmen! ;D
















Nog even de hele kroost laten zien!! Wat zijn ze lief!! ;D

*-*Rust zacht lieve Amy :'(*-*

Groetjes van: Flutty, Freya, Jazzy, Baïsha, Nicky, Ricky, Miko, Tosca, Dario, Cathy, Toby, Snowy, Timmy,  Simba, Ozzy, Diégah, Bounty, Mochita, Angelo, Gloria, Mumble, Khalina, Lyna, Lobke, Christy en Kobe **Fien, Luna, Amy & Sunny**

valkje-jacco

Hoi Christine :)
leuke foto's! wat zijn F&F toch goede ouders ;D
hoi!
ik heb 7 valkparkieten, 
Jacco, wildkleur man van juni 2004
Gipsy, lutino pop, leeftijd onbekend
Christy, cinnamon geparelde witmasker pop, 8 juli 2006
Pearl: geparelde pop, van 2006
Appie: Albino man, van 2006
Chaiba: Wildkleur man, van 2005 (blauw ringetje?2005??)
J.J. De kleine van Jacco, nu net een week oud
Als je vragen hebt kun je ze altijd stellen via IM, Mail of voeg me toe op je msn :)

Sanna

Het arme bloemenkindje

Er was eens een bloemenkindje, een lief schattig ding dat niemand kwaad deed. De gehele dag stond zij trouw op haar plekje en maakte de mensen blij. Zo leefde zij al lang en zij was blij dat zij de mensen een plezier kon doen. Dat deed zij namelijk het allerliefst op de hele wereld. Zij hield erg van mensen. Toen, op een dag, zag zij een nieuw wezen, een wezen dat zij nog nooit eerder gezien had. "O, die ga ik ook blij maken", dacht het bloemenkindje. Het wezen kwam dichterbij...



"Oh", zei het bloemenkindje bij haarzelf, "het wezen staart naar mijn lavendeltakje, die zal het wel bijzonder mooi vinden". Maar het arme bloemenkindje wist nog niet wat haar te wachten stond... Eerst klom het wezen omhoog langs haar plekje.



En nóg hoger, totdat het tenslotte boven haar stond.



Nu werd het bloemenkindje een beetje zenuwachtig, want ze begreep niet wat het wezen daar ging doen. Eigenlijk keek het wezen ook niet zo heel vriendelijk naar haar. "Hoe kan dat toch?", dacht het bloemenkindje terwijl ze langzaam radeloos werd, "Ik heb toch alles precies zo gedaan als altijd?". Het wezen kwam dichterbij, en oooh! Het greep pardoes haar lavendeltakje!



Het wezen smeet het lavendeltakje weg. "Hoe moet ik nou nog de mensen gelukkig maken?", dacht het bloemenkindje vertwijfeld... Maar al gauw kreeg het bloemenkindje nog veel ergere zorgen. Het wezen kwam terug!



Voordat het arme bloemenkindje het goed en wel besefte, begon het wezen haar aan te vallen!



Oh. haar ellende duurde zo lang... Het wezen bleef maar doorgaan, netzolang tot het arme bloemenkindje helemaal scheef stond.





Toen was het wezen eindelijk tevreden en ging weg, het arme bloemenkindje scheef en treurend achterlatend...



Later, veel later, kwamen de mensen terug, en zij vonden het arme treurende bloemenkindje. Zij stond scheef op haar plekje en had geen lavendeltakje meer. Maar de mensen kregen medelijden met haar. Zij zetten haar weer rechtop en gaven haar een nieuw lavendeltakje. Een prachtig lavendeltakje, veel  mooier en groter dan degene die zij vroeger had!



Nu kon zij weer glimlachen! Want nu was zij weer in staat om de mensen gelukkig te maken. En iedere keer wanneer nu de mensen langsliepen en een glimlach op haar wierpen, begon ze te stralen van vreugde!

Einde


Moraal van dit verhaal: Je kunt maar beter geen bloemenkindje zijn wanneer er een zekere Nina interesse in je krijgt ;D ;D

Liefs, Sanna


Bianca

whahahaha, leuk verteld!

Ervaring is de optelsom van alle vergissingen die je hebt begaan.