kweken

[Sam1990]

ik heb nu reeds 1 nestje gehad  maar mijn ervaring met vogels is dat ze direct terug beginnen maar dit duurt nu al bijna  6 weken. gaan zij niet terug naar dezelfde blok of moet ik hier mee helpen? iets geven of zo?

[Lin]

Hey,

Het blok is helemaal schoon en het is daar wel lekker warm en genoeg licht?

[Karin]

Zitten ze binnen of buiten ? Als ze buiten zitten zou ik nu het blok weghalen, anders komen de jongen in een ongunstige periode. Zitten ze binnen en wil je nog een nest kunt je het gerust laten hangen. Zorg voor voldoende eivoer, groenvoer, sepia enz. en spray ze regelmatig met lauwwarm water. Verder kun je ook wilgentakken ophangen. Dit kan het allemaal stimuleren.

Groetjes, Karin.

[Sam1990]

de blok is schoon en ontsmet met afgelengde javel. ze zitten in een zeer zonnige tuin in de voliere is het momenteel 30 graden celcius. Dus daarvan kan het niet zijn. ze hebben wel 2 mislukte nestjes gehad en het andere 1 nestje met 1 jong.
De 2 nestjes waren mislukt door krulwilgtakken. daardoor ben ik 16 jongen kwijt. Zou het hierdoor kunnen zijn?µ

[Lin]

Hey,
Geef ze dan maar rust en probeer volgend jaar opnieuw. Anders zal het waarschijnlijk weer mis gaan omdat ze nu verzwakt zijn. Maar hoe kan je nu=ou in twee nesten 16 jongen verliezen? Of in drie? De meeste hebben nesten tot 5 jongen, vaak is dat ook net teveel voor de ouders.

Groeten, Lin

[Sam1990]

ja maar die 16 jongen zijn niet van de valken alleen dat is ook van mijn grasparkieten.  :'( in totaal zijn er 9 jongen van mijn valkjes dood en 7 van mijn grasjes. stomme krulwilg. nochtans hadden ze gezegd dat dit in de voliere mocht. niet dus

[Lin]

Hey,

oke nou snap ik hem. Volgende keer even een jong dat dood is opsturen naar de dierenarts weet je het zeker. Gewone wilgentakken mogen wel, zijn gekrulde dan van een ander soort?

groeten, Lin

[Sam1990]

ik wist dit ook niet.op het forum zeiden ze dat dit hierdoor kon komen. sinds dat ik de tak weggedaan heb, heb ik geen doden meer. ik heb het gevraagd aan de dierenarts en dit zou komen door het sap waar de grote wel tegenkunnen maar de kleintjes niet. het probleem van het opsturen is dat de vogelarts die "dichtwoont" dit niet doet. je moet er mee gaan en dat is 1u30 rijden en aangezien ik maar 15 ben en dit kost ook 50 euro bij deze arts.

[Sam1990]

treurwilgen zouden ook niet mogen.

[Lin]

oh ik weet het verschil niet. ik zal mijn vriend eens vragen.

[Karin]

Treurwilgen zijn inderdaad giftig, krulwilgen heb ik altijd gegeven ( tot de boom dood ging ), ik geef tegenwoordig knotwil ( staan er hier genoeg  ;D ). Ik zal eens ff zoeken of ik iets op internet er van kan vinden.

Groetjes, Karin.

[kakariki]

BRON:
http://www.macawclubholland.nl/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=218

de site is er voor kromsnavel liefhebbers met name de grotere

http://www.macawclubholland.nl

Als er één boom is die karakteristiek is voor ons 'Hollandse' polderlandschap, dan is het wel de wilg. Rondom boerenerven, langs slootkanten, natuurlijk ook in parken, en majestueus treurend langs het water. Wilgen zijn al heel lang deel van onze omgeving. Ze spelen een rol in oude, in feite heidense sagen en in de loop der eeuwen zijn ze voor talloze dingen gebruikt. Zonder de wilg zou ons landschap er heel anders uitzien, en misschien wij ook wel.
Botanisch hoort de wilg eigenlijk in de Theefamilie, maar hij heeft een eigen plaats omdat de zaden door de wind worden verspreid. De wilgenfamilie kent twee geslachten, de wilg en de populier. Beide hebben enkelvoudig, smal blad en zijn eenhuizig, wat wil zeggen dat mannelijke en vrouwelijke katjes aan aparte bomen zitten. Er komen in de hele wereld (behalve in buitenbeentje Australië) ongeveer 400 soorten voor. Meestal zijn dat trouwens struiken, geen bomen. De meeste boomvormige soorten staan in het noordelijke halfrond: Europa, Amerika en Azië. Een uitzondering is de befaamde groene treurwilg (Salix babylonica) die alleen in West-China voorkomt. Treurwilgen in onze streken zijn meestal S. alba 'Tristis' (de gele treurwilg) of een kruising met S. fragilis (de kraakwilg). De wilgenfamilie biedt een letterlijk bonte verscheidenheid aan uiterlijk schoon. Er zijn wilgen met blad dat in prachtige tinten uitloopt, van rood, geel, groen en oranje tot wit, purper en bruin, er zijn wilgen met gele en rode takken, en bij de S. daphnoides zijn die zelfs blauw 'berijpt', de kronkelwilg kent iedereen wel van Pasen, en bij de bandwilg vergroeien twijgen tot een platte, zeer decoratieve band, die de bloemist dankbaar in boeketten gebruikt. Ook de bladvorm is divers: zeer klein, zeer groot, eirond, gekruld, ringvormig.
Vroeger legden rijke mensen op hun landgoed daarom wel een salicetum aan, een collectie dus van allerlei soorten. De gewone schietwilg wordt maximaal 30 meter hoog. De grijze wilg blijft met 20 meter wat kleiner. Verder komen in ons land katwilg en kraakwilg zeer algemeen voor. Al deze wilgen lijken sterk op elkaar en kruisen onderling ook nog eens makkelijk, wat herkenning niet vergemakkelijkt.
Zeker in het westen van het land en bij de grote rivieren worden wilgen veelal geknot, dat wil zeggen als jonge boom op bepaalde hoogte afgezaagd, waarna op die plek de boom met een pruik aan dunnere takken weer uitloopt. Dat gebeurde trouwens niet alleen met wilgen, maar ook met elzen, essen, eiken, linden, spaanse aken (een esdoornsoort), populieren, haagbeuken en paardekastanjes.
Knotwilgen zijn dus geen aparte soort, maar gewone wilgen (meestal schietwilgen of kraakwilgen) Dat knotten deden boeren om aan 'geriefhout' te komen. Dunne takken werden geschild, gedroogd en dan tot manden gevlochten, iets dikkere takken werden gebruikt voor zinkstukken ter versteviging van dijken, en van nog dikkere takken en stammen maakten ze hekken, klompen, boten, bonenstaken, paaltjes of gereedschapsstelen. Vakwerkhuizen werden gebouwd van wilgentakken en leem. Ook houtwol, houtskool en cricketbats zijn vaak van wilg. (En de kajaks van de Inuits in het noorden van Canada.) Restjes hout gingen in de kachel. Met de schors en de bladeren werden stoffen geel en groen geverfd. Het looizuur van de bitterwilg werd gebruikt om leer te looien. Wilgen werden vroeger ook nogal eens aangeplant voor het blad, dat fungeerde als groenbemester en zo de grond verbeterde. Niet te be-werken grond, zoals de ondoordringbare blauwgrijze kattenklei uit het rivierengebied, werd beplant met wilgengrienden, die het land ontwaterden, waarna toch enige veeteelt mogelijk was. Grienden zijn voor vogels en ook andere dieren (reeën) een aantrekkelijke plek. Wilgen zijn niet alleen nuttig en mooi, maar ook chemisch interessant. Als u het leuk vindt om in het voorjaar een bos wilgekatjes op vaas te hebben staan, gebruik dan het water als meststof: het bevat indoolboterzuur, dat een sterke groei bevordert. Maar het nuttigst is, of eigenlijk was, de wilg op farmaceutisch gebied. Al heel lang was bekend dat kauwen op een stuk schors pijnstillend werkte. De stof die daarvoor verantwoordelijk is, werd salicine genoemd (afgeleid van salix, de Latijnse naam voor wilg). Salicine wordt in ons lichaam omgezet in salicylzuur. De chemische versie daarvan is nog steeds het belangrijkste ingrediënt van aspirine.
Echt lang leven zeker knotwilgen niet. Vaak blijft er op de knot water staan, waardoor het hout gaat rotten, de wilg hol wordt en de pruik, vooral als hij niet tijdig opnieuw wordt geknot, te zwaar wordt voor de verzwakte stam, zodat hij omwaait. Verder lusten de op het eind wel negen centimeter lange larven van de fraaie wilgenhoutrupsvlinder (een nachtvlinder) ook wel een hapje wilg. Door de gangen die ze knagen loopt water de stam in. Het mooie is dat juist deerlijk gehavende wilgen een ideale woning of schuilplaats zijn voor vleermuizen, wezels, marters, muizen, bunzings en hermelijnen. In holle bomenwordt gebroed door steenuil, gekraagde roodstaart, grauwe vliegenvanger, holenduif, grote bonte specht, ringmus, wilde eend, torenvalk, en soms zelfs de ransuil. Onder de bast komen veel ongewervelde dieren voor, zols houtkevers, wilgenboktorren en pissebedden. Veel wilgen krijgen daarnaast inwoning van brandnetels, wilgeroosjes, varens, elzen en zelfs complete vlierstruiken. En ook heksen en spoken wonen in wilgen, wil het bijgeloof. Door hun vroege bloei zijn wilgen ook nog een uitstekende drachtplant voor bijen. En rijen knotwilgen vormen een soort verbindingsweg voor veel dieren. Wilgen zijn heel gemakkelijk zelf te planten. De in uw vaas bewortelde takken kunnen zo de grond in. Maar meestal worden veel grotere winterstekken gebruikt. Zaag een schuine punt aan een tak met een lengte van twee tot drie meter en schil er wat repen bast af. Steek hem een meter diep de grond in. Klaar. Een instant knotwilg krijg je als je van een wat dikkere tak de top afzaagt en hem dan op dezelfde manier in de grond steekt.

[Lin]

 :o Wat een lang verhaal. Bedankt!

Groeten, Lin