29 maart 2024, 06:13:09

Valkje op schouder mee naar buiten

Gestart door Gerda, 7 juli 2005, 18:36:03

« vorige - volgende »

Neem je je valkje wel eens op je schouder mee naar buiten?

Ja, zonder probleem
0 (0%)
Ja, maar gekortwiekt
10 (13.5%)
Ja, maar met tuigje om
2 (2.7%)
Nee nooit
61 (82.4%)
ooit gedaan, maar nooit meer
1 (1.4%)

Totaal aantal stemmen: 46

Gerda

Hoi Theetje,

Prima gezegd. Iedereen heeft recht op een eigen mening.
Hoewel ik NOOIT een van mijn valkjes op de schouder mee naar buiten zou nemen. Ze zijn supertam hoor, dus ze willen heus wel blijven zitten, maar er hoeft maar dat te gebeuren en ze vliegen toch op. In huis heb ik het ook, ze zitten op mijn schouder terwijl ik bezig ben met allerlei dingen in huis, maar vliegt er plotseling een vogel voor het raam langs, dan vliegen ze op. Het lijkt gewoon een reflex, en als er eentje gaat, gaat de rest meestal mee.

Dus ik blijf er bij dat gevaar altijd op de loer ligt, dus ik denk beter niet doen. Maar het is ieders goed recht om (het liefst weloverwogen) zelf een beslissing daarin te nemen.

Groetjes Gerda

Brede W

Citaat van: Paul op  8 juli 2005, 04:10:32
Ik heb een tuigje geprobeerd binnen maar dat was al een ramp om dat om te krijgen en ze werden er helemaal gek van.
Toen heb ik zelf een soort van pakje gemaakt waar ze helemaal in zitten en dat zag er best goed uit alleen vinden ze dat ook een ramp om aan te hebben.
Groetjes, Paul


Dat is precies mijn ervaring. Ik had ook zo'n officieel tuigje gekocht voor mijn papegaai dan, maar dat was echt niks! En je kunt duidelijk zien dat het ook niet lekker zit. Toen heb ik ook zelf een pakje gemaakt (maar dan zonder superman-logo  ;)), maar dat was ook niet echt wat. Nu zet ik mijn vogels maar met kooi en al op het balkon.
Citaat van: Paul op  8 juli 2005, 04:10:32
En net als met die papagaaienbijeenkomsten ik zou doodsang zijn om een ziekte op te lopen met zoveel vogels bij elkaar en ze kunnen zeggen dat het risico minimaal is maar het is er toch wel.


Ik zou toch al niet graag naar een bijeenkomst gaan, want je wordt door iedereen aangesproken op het moment dat je je vogel op de schouder hebt. Maar nu ik dit zo mee maak met het vermoeden van bek- en verenrot bij mijn dieren, zal ik het al helemaal nooit meer doen. Mensen gaan ervan uit dat je vogels wel getest zijn, maar dat hoeft dus helemaal niets te zeggen. De meeste mensen laten namelijk 1 test doen bij aanschaf, maar dan kan de ziekte dus in de incubatietijd zitten.

Dus voor mijn eigen vogels: met mooi weer lekker naar buiten in een kooi!!!

Bianca

Ik zou het ook nooit doen!
Als ik in het verleden met punky naar de DA moest mocht hij wel los op min schouder in de auto maar zodra we moesten uitstappen ging ie mooi weer het doosje in!

Echt niet dat ik het risico neem om m'n lieffie kwijt te raken.......

Bianca

Ervaring is de optelsom van alle vergissingen die je hebt begaan.

Brede W

Citaat van: Bianca op  8 juli 2005, 12:55:12
Als ik in het verleden met punky naar de DA moest mocht hij wel los op min schouder in de auto maar zodra we moesten uitstappen ging ie mooi weer het doosje in!


Zelfs dat durf ik niet  :-[ :o, ik ben altijd bang dat ze in de auto opschrikken van iets en dan bij de voetpedalen gaan zitten (hoewel een schrikkende vogel dat niet zo snel als vluchtplek zal kiezen). Maar zo te horen gaat het bij jou wel goed!

Bianca

hij kruipt dicht tegen me aan in m'n nek.......zo schattig.
Je moet altijd oppassen natuurlijk, maar bij mij gaat dit goed, hij wordt helemaal gek in een doosje, whahahaha wil alles zien.maar ik ga niet met een hele kooi slepen.

Ervaring is de optelsom van alle vergissingen die je hebt begaan.

Brede W

Oei, wat lief! Ik kan me voorstellen dat ie bij jouw zitten leuker vindt dan in een doosje!
Zelf doe ik mijn valkjes altijd in zo'n katten-transport-ding en dat gaat ook wel lekker. Is stukken makkelijker dan een hele kooi idd.

Chica1984

Ik moet wel zeggen dat hier weinig katten in de buurt wonen, alleen van die megahonden in de achtertuinen, dus dat is al een plusje. En ja, Poema schrikt wel es, maar als hij op mijn schouder zit, dan strekt hij zich een keer uit, kuif omhoog en schudt zijn veren. Zit ie op tafel of op de bank en hij schrikt, dan flappert hij naar de grond en dan gaat hij zitten roepen tot ik hem van de grond raap.
Dat is tot nu dan. Het kan zijn dat het een keer anders loopt en dat hij van mijn schouder springt, maar voor nu voelt hij zich lekker veilig bij me en kruipt in mijn nek

valkje-jacco

hoi,

ik neem mijn valkje ook weleens mee naar buiten en hij is ook 1 keer weggevlogen en nu ben ik bang dat ie dat weer doet dus ik doe dat niet meer zo vaak.
hij is gekortwiekt maar kwam toch nog 10 tot 15 meter ver :o
maar ik zie de fun er niet meer in om hem te kortwieken want het valkje zal het vast niet leuk vinden daarom laat ik het weer lekker aangroeien  ;D

groetjes:mitchell en Jacco
hoi!
ik heb 7 valkparkieten, 
Jacco, wildkleur man van juni 2004
Gipsy, lutino pop, leeftijd onbekend
Christy, cinnamon geparelde witmasker pop, 8 juli 2006
Pearl: geparelde pop, van 2006
Appie: Albino man, van 2006
Chaiba: Wildkleur man, van 2005 (blauw ringetje?2005??)
J.J. De kleine van Jacco, nu net een week oud
Als je vragen hebt kun je ze altijd stellen via IM, Mail of voeg me toe op je msn :)

aletta@wanadoo.nl

hoi
nou mooi niet dat ik mijn valk mee naar buiten neem,ook alis hij tam,ben veel te bang dat hij ergens van schrikt en de benen neemt,ik laat hem wel lekker door het huis vliegen.


groetjes sandra

bobbie

Hoi,

Paul, ik zal ook nooit naar die massa-ontmoetingen met mijn papegaaien gaan. Om dezelfde reden als wat jij noemt: eventueel op te lopen ziektes.

Verder wil ik jullie een belevenis vertellen (lees nachtmerrie) die ik beleefd heb met mijn papegaaien in het park:

Met mooi weer mochten (ja jullie lezen het goed: MOCHTEN) mijn papegaaien altijd mee de hond uitlaten. Ze bleven altijd heel trouw op mijn schouders zitten. Ook hing er een touw om mijn nek waaraan ze zich goed vast konden houden en af en toe een tijdje bungelden aan mijn voorkantje.

Toen begon de horror. Terwijl ik in het park liep kom ik mensen met honden tegen. Wat gebeurde  :o :o 2 honden rennen op mij af, springen tegen mij op en willen de papegaaien pakken  :o :o, die schrikken, jumpen van mijn schouders af en komen op de grond terecht, uiteraard omdat ze gekortwiekt zijn. De ene hond had al snel Dinky in zijn bek en de ander snelde naar Bobbie. Ik ben nu 50 jaar en dit is enkele jaren geleden gebeurd (2 of 3 jaar). Ik had zo in een stuntfilm mee kunnen spelen: ik dook naar de hond met Dinky in zijn bek, gaf een commando met zeer zware stem, die hond schrok zijn eigen rot en liet Dinky los. Ik rolde over de grond richting de andere hond die op Bobbie afstoof. Die was al geschrokken door mijn stemgeluid en stond als bevroren dus ik kon Bobbie voor hem weg grissen.

DIT HEB IK DUS NOOIT MEER GEDAAN.
Ze mochten ook altijd mee naar de winkels. Toen ik een keer in de rij stond bij een kassa werd Dinky onverwachts van achteren geaaid. Ze schrok zich 3 slagen in de rondte. Daar ben ik dus ook mee gestopt.

Nu wandel ik nog wel met ze buiten, vrij dicht in de buurt van mijn huis. Ook heb ik ze tegenwoordig altijd in mijn handen tegen mijn lijf aan. Alleen in de tuin of met huisvuil weggooien mogen ze op mijn schouders zitten buiten.

Dit zijn mijn ervaringen buiten.
Wel ga ik nog steeds met ze fietsen maar dan zitten ze voorop de fiets in de kleinste bench die er bestaat (voor honden).

Groetjes, Nel

valkje-jacco

hoi Nel,

wat een raar verhaal.
hebben jou papegaaien het wel gered? het lijkt me wel dat hij dan doodgebeten is....


groetjes:mitchell
hoi!
ik heb 7 valkparkieten, 
Jacco, wildkleur man van juni 2004
Gipsy, lutino pop, leeftijd onbekend
Christy, cinnamon geparelde witmasker pop, 8 juli 2006
Pearl: geparelde pop, van 2006
Appie: Albino man, van 2006
Chaiba: Wildkleur man, van 2005 (blauw ringetje?2005??)
J.J. De kleine van Jacco, nu net een week oud
Als je vragen hebt kun je ze altijd stellen via IM, Mail of voeg me toe op je msn :)

bobbie

Hoi,

Het is geen raar verhaal in ieder geval, maar een regelrechte nachtmerrie.

Ja mijn papegaaien hebben het gered. Dinky zat in de bek als bij een hond die een jachttraining heeft gehad. Zij had zelfs geen gaatjes van de tanden. Wat ik beschrijf duurde maar heel kort, enkele seconden, maar naar mijn gevoel uren.

Als je nog meer vragen hebt hoor ik het wel  :)

Groetjes, Nel :)

Valerie

NOOIT NEVER!!!! De gedachte dat ze wegvliegen en wegvliegen zullen ze. Veel te nieuwsgierig. Enkel in de kooi, mogen ze buiten.



trienke

nou ik heb het wel eens gedaan met lucky en angel toen ze nog niet goed vliegen konden dan, maar ik zou het nu niet meer doen.

ben veel te bang om ze kwijt te raken.

groetjes Trienke

Brede W

Citaat van: bobbie op  8 juli 2005, 19:56:46
Hoi,

Paul, ik zal ook nooit naar die massa-ontmoetingen met mijn papegaaien gaan. Om dezelfde reden als wat jij noemt: eventueel op te lopen ziektes.

Verder wil ik jullie een belevenis vertellen (lees nachtmerrie) die ik beleefd heb met mijn papegaaien in het park:

Met mooi weer mochten (ja jullie lezen het goed: MOCHTEN) mijn papegaaien altijd mee de hond uitlaten. Ze bleven altijd heel trouw op mijn schouders zitten. Ook hing er een touw om mijn nek waaraan ze zich goed vast konden houden en af en toe een tijdje bungelden aan mijn voorkantje.

Toen begon de horror. Terwijl ik in het park liep kom ik mensen met honden tegen. Wat gebeurde  :o :o 2 honden rennen op mij af, springen tegen mij op en willen de papegaaien pakken  :o :o, die schrikken, jumpen van mijn schouders af en komen op de grond terecht, uiteraard omdat ze gekortwiekt zijn. De ene hond had al snel Dinky in zijn bek en de ander snelde naar Bobbie. Ik ben nu 50 jaar en dit is enkele jaren geleden gebeurd (2 of 3 jaar). Ik had zo in een stuntfilm mee kunnen spelen: ik dook naar de hond met Dinky in zijn bek, gaf een commando met zeer zware stem, die hond schrok zijn eigen rot en liet Dinky los. Ik rolde over de grond richting de andere hond die op Bobbie afstoof. Die was al geschrokken door mijn stemgeluid en stond als bevroren dus ik kon Bobbie voor hem weg grissen.

DIT HEB IK DUS NOOIT MEER GEDAAN.
Ze mochten ook altijd mee naar de winkels. Toen ik een keer in de rij stond bij een kassa werd Dinky onverwachts van achteren geaaid. Ze schrok zich 3 slagen in de rondte. Daar ben ik dus ook mee gestopt.

Nu wandel ik nog wel met ze buiten, vrij dicht in de buurt van mijn huis. Ook heb ik ze tegenwoordig altijd in mijn handen tegen mijn lijf aan. Alleen in de tuin of met huisvuil weggooien mogen ze op mijn schouders zitten buiten.

Dit zijn mijn ervaringen buiten.
Wel ga ik nog steeds met ze fietsen maar dan zitten ze voorop de fiets in de kleinste bench die er bestaat (voor honden).

Groetjes, Nel


Vreselijk, Nel, wat een verhaal. Dit is inderdaad een bevestiging: hoe goed je je vogels ook getraind/opgevoed hebt, je hebt geen controle over je omgeving. Nog een 'geluk' dan dat die ene hond een jachttraining had gehad  :-X :-\, anders had ie misschien wel doorgebeten.
En ik kan me voorstellen dat je ook niet meer naar dierenwinkels gaat. Mensen die geen ervaring met vogels hebben, schijnen altijd de staart te willen aaien... of zoals jij schrijft van achteren. Bovendien is er natuurlijk ook besmettingsgevaar in dierenwinkels.
Maar gelukkig dat er benches zijn he  ;D ;), ideaal die dingen.