Valkparkiet van de maand | Oktober 2005 Valko In 2003 kreeg ik mijn eerste valkparkiet Rocky. Omdat Rocky vroeger steeds een maatje had (dat ondertussen overleden was), besloten we een nieuw maatje voor hem te zoeken. Dat werd Ricky, een stanley rosella. Toen ik naar Nederland ging wonen, ging het plots niet meer tussen de twee. Ricky werd agressief en ging Rocky aanvallen. De 2 moesten gescheiden worden. Ik moest voor Rocky een nieuw maatje gaan zoeken. Ik ben toen samen met mijn vriend naar een kweker in Apeldoorn geweest om samen met Rocky een valkje uit te zoeken. Daar zat Valko, toen 5 weken, heel lief te wezen. We waren meteen verkocht. Toen Valko 8 weken oud was, mochten we hem ophalen. De eerste avond viel hij op m’n schouder in slaap. Hoe lief! :) Toen Valko enkele weekjes ouder was zat hij continu zijn ene oogje toe te knijpen, ik zag een vlekje in zijn oogje komen. Bang dat ik was dat Valko blind zou worden heb ik de kweker opgebeld voor raad. Zij vertelde me over een CAF zalfje voor katten en honden. Snel een DA in Vaassen opgebeld en die bevestigde dat en we konden het zalfje ophalen. Na enkele dagen was zijn oogje genezen. Op een dag gebeurde iets ergs, Rocky vloog tegen het raam en had zich pijn gedaan. Maar omdat hij zich verder normaal gedroeg, liet ik hem bij zijn maatje Valko zitten. 2 Weekjes later werd Rocky langzaam suffer. Valko hielp hem nu de hele dag bij het poetsen van zijn veren, niet enkel het kopje, maar Valko poetste ook de vleugelveren van Rocky! Toen op een vrijdag kwam ik thuis van m’n werk en zat Rocky onder de ontlasting op zijn achterwerkje. Met spoed hebben we Dr. Feld gebeld en wat ingesproken. Dan de DA in Vaassen gebeld, die dacht aan een parasiet. Een half uur later belde Dr. Feld ons terug. Rocky had hersenvocht en kon daarom geen kracht meer zetten om zijn poepjes kwijt te kunnen en hij zat met hoofdpijn. Druivensuiker en warmte waren het advies. Toen ik de volgende ochtend wakker werd, was Rocky niet meer. Valko zat heel stil naar hem te kijken. Valko ging treuren en op het plekje zitten waar Rocky gestorven is. Ik dacht dat Valko ging sterven van verdriet. Zo stil had ik hem nog nooit gezien. : ( Ik deelde mijn verdriet op het forum en werd door Angelique gemaild dat zij een heel lief maatje had voor Valko dat naar de naam Peppie luisterde. Ik hoefde niet te denken en ben naar haar toe gegaan. Toen ik Peppie zag, klikte het meteen. We hebben Peppie meegenomen en aan Valko voorgesteld. Er kwam weer leven bij Valko. Hij werd weer vrolijk en gelukkig. Maar Peppie leerde Valko niet alleen praten en mooi fluiten, hij leerde Valko ook schel krijsen. Dat 2de werd voor m’n vriend heel vaak te veel. Dus moesten we een oplossing zoeken. Toen werd ik uit Arnhem gemaild of ik een popje wilde overnemen met spoed. Dat kon wel eens een oplossing bieden, dus hebben we haar (Daffy) opgehaald. De persoon uit Arnhem wilde graag een mannetje voor haar overgebleven popje, dus zou dat een oplossing zijn voor ons. Omdat Valko TE schel krijste besloten we Valko gelukkig te maken bij een heel lief, tam popje. ’s Avonds miste ik Valko al. Ik heb me toen in slaap gehuild. Valko was degene die zo goed voor Rocky zorgde : ( Anderhalve dag later werd ik opgebeld om Valko met spoed weer op te halen. Hij at of dronk niet meer. Mijn hartje brak. Terwijl ik dacht dat hij gelukkig was, miste hij mij en de andere vogels. Terug hier, was hij nog enkele dagen stil en ging toen aandacht geven aan Daffy. Ze begonnen elkaar voorzichtig te kroelen op het kopje en enkele weekjes later waren ze aan elkaar verkocht. Valko en Daffy gingen met elkaar wippen. Dat was het verhaal van Valko, een schattig lief valkje.