Valkparkiet van de maand : Oktober 2002

Ukkie
Ukkie is onze nieuwe aanwinst. Die moesten we de eerste dagen met de hand eten geven. Met Koko erbij ging dat een stuk makkelijker......
Groetjes, Anna
Kira
Hallo!

Allereerst mijn complimenten voor jullie mooie website. Ik ben nu echt al een tijdje aan het rondsurfen en ontdek steeds nieuwe weetjes over de valkparkiet. Drie jaar geleden ging mijn eerste valkparkiet, Falko, dood aan een nare bloedparasiet. Hoewel ik daar erg verdrietig over was, wilde ik al snel weer een nieuwe valk. Het zijn ook zulke leuke dieren! In de dierenwinkel zat een jonge geparelde pop. Ze zat samen met een kleine diamantduif. Het meisje van de dierenwinkel vertelde dat de duif door alle andere vogels werd gepest, alleen met de jonge valk had ze vriendschap gesloten.
Ze zaten zo lief tegen elkaar aan dat het zielig was om ze te scheiden. En vandaar dat ik niet alleen met een valk thuiskwam, Kira, maar ook met een diamantduif, Jip. In het begin ging het hartstikke goed. Ze aten samen, sliepen samen en het liefst zat Jip op Kira's rug (zie de foto). Helaas werd Kira door het gezelschap van Jip niet handtam. Op een gegeven moment werd ze zelfs schichtig. Ze begon er ook slecht uit te zien. Met Jip ging het prima. Voor een klein duifje wist ze het hele huis bij elkaar te koeren (zelfs de buren hadden er last van!). Toen kwamen we erachter dat Jip nestdrang had en een nestje wilde maken van de veren van Kira. Ze plukte veren van Kira en daar werd de valk bang van. We besloten toen snel om Jip weg te doen. Gelukkig had het meisje van de dierenwinkel er begrip voor en kon Jip bij haar thuis in de voilière terecht. In het begin was Kira erg stil, ze miste duidelijk haar vriendje. Maar langzaam aan sloeg dat om en begon ze steeds tammer te worden. Nu, 2 1/2 jaar later, is het een hele tamme vogel. Ze houdt er niet van om opgesloten te zitten en zit het liefst bovenop het hok. Zo kan ze iedereen goed in de gaten houden want ze is supernieuwsgierig. Als ze niet weet waar je bent wordt ze ongeduldig en begint ze te roepen. Of ze gaat je zoeken en beland op de meest vreemde plaatsen in huis, zoals bovenop de keukenkastjes. Dat vindt ze dan wel weer erg hoog en eng en moeten wij op een ladder gaan staan om mevrouw te redden, want van zo'n hoogte naar beneden vliegen....! Hoewel ze graag bij me zit
  is ze helemaal weg van m'n moeder. Zodra zij er is gaat ze direct op haar hand zitten en vergeet ze mij. Als ik te dicht in de buurt kom begint ze meteen te blazen! Maar als m'n moeder weer weg is wil ze weer alle aandacht van mij. Het is echt een eigenwijze en bijdehante vogel, we vragen ons wel eens af wie er nou echt de baas is in huis!
Groetjes, Sabrina en Peter
Aggie
 
Dit is onze valkparkiet Aggie ofwel sloebster. Hij is bijna 1 1/2 jaar oud. Hij is 20 mei 2001 geboren en wij hebben hem in augustus gekregen. Het is een lieverd en zoals je ziet houdt hij onwijs van kroelen. Dit doet hij altijd als hij eruit is. Hij begroet ons als we binnenkomen, dat weet hij precies en zegt dan hoi sloebster op zijn manier. Dat is heel grappig! Hij kan ook een klein beetje papegaaitje leef je nog fluiten en als het fout gaat begint hij weer opnieuw. Het is een vrolijke vogel en ik zou het leuk vinden als hij valkparkiet van de maand zou worden. En ik ben de gene die met hem op de foto staat. Ik wil nog even zeggen dat ik jullie site heel leuk en informatief vind! Ga zo door!


Groetjes
Sylvana
Coco

Coco is 5 jaar en heeft al het nodige meegemaakt. Toen ik hem 3 maanden had is hij in de kokende kippensoep gevlogen, vandaar die bijnaam. Hij had zijn pootjes verbrand, en loopt sindsdien mank. Hij heeft er overigens geen last van. Ook heeft hij met zijn kop in de stofzuiger gezeten. Voordat ik het wist zat hij er in. Met als gevolg dat zijn kopveren naar voren stonden. Eigenlijk een komisch gezicht. Coco houdt van autorijden (hij zit dan op mijn schouder en trekt dan veel bekijks), donkere holletjes, dingen mollesteren en verder alles wat ik eet en drink. Coco is mee met vakantie naar Zeeland geweest. Tijdens de ruim 3 uur durende reis zat hij bij mij op de schouder. Ook is hij mee naar Harderwijk geweest om daar een verjaardag te vieren. Als we tijdens een reis langs de McDrive gaan is hij helemaal in zijn sas. Dan zit hij lekker aan de McSalad. Het liefst heeft hij een frietje, maar daar krijgt hij maar een paar hapjes van.Als Coco 's nachts los op de kooi heeft gezeten, maakt hij mij bij het eerste zonnestraaltje wakker. Hij gaat dan naast mijn hoofd zitten om vervolgens keihard met zijn snavel op mijn neus te tikken. Daarna gaat hij keihard fluiten. Dan ben je echt wel wakker. Als ik tijdens het fluiten mijn mond open doe, doet hij zijn koppie in mijn mond en gaat vervolgens nog harder fluiten. Hij hoort zichzelf graag. Hij kan ook een merel na doen. Als ik dan tegen hem praat lijkt het net of hij iets terug zegt. Hij kijkt je dan ook echt aan en zit dan met zijn snavel tegen mijn mond aan. Wanneer ik thuis kom van mijn werk, krijg ik een hels fluitconcert te horen omdat hij mij heeft gemist. Ik moet wel uitkijken met mijn spullen. Hij heeft al menig oorbel, papier, oordopjes enz. naar de maan geholpen, dus loszitten als ik weg ben is er niet bij. Coco heeft 2 maatjes. Einstein en Witje. Einstein heb ik van een neef gehad. Hij had er geen tijd meer voor en zijn vriendin was er ook allergisch voor. Einstein was bijna helemaal kaal. Einstein bleek een vrouwtje te zijn, maar ik heb de naam gewoon aangehouden. Ze is niet echt tam, maar ze blijft gelukkig wel de hele dag op de kooi zitten, vaakgezellig saampies met Coco. Witje is een grasparkiet. Ze is inmiddels 13 jaar oud, maar fluit er nog steeds vrolijk op los. Ze heeft wel wat last van lichamelijke ongemakken, maar dat zijn echt ouderdomsverschijnselen. Ze is echt een taaie.

Groetjes, Mariska, Coco, Einstein en Witje.