Valkparkiet van de maand | November 2005 Jacco Jacco is een mannetje en heb hem 8 september 2004 gekocht voor 30 euro. Ik vond het wel de moeite waard want ik heb er wel veel plezier van.  Jacco zat met twee andere Valkparkieten in een klein kooitje. Mijn eerste keus was een Dwergpapegaai maar die waren te oud om tam te maken. Ik draaide mijn hoofd om naar huis te gaan en toen zag ik drie Valkparkieten zitten. Ik vroeg aan die eigenaar van die dierenwinkel of je die ook tam kon maken en hij zei dat het kon. Mijn wereld begon open te staan. Ik wou die ene hebben maar ze vlogen allemaal door elkaar heen dus hij pakte er maar een. Toen we thuis kwamen moest hij eerst een dag rustig in de kooi zitten. Na een dag begonnen ik en mijn oma haar tam te maken. We moesten gewoon tuinhandschoenen aan want Jacco beet heel vlug om zich heen. Na een week begon hij al aardig tam te worden. Hij at al uit mijn hand en ging anders met ons om. In die week deed mijn opa voor hoe je een vogel tam moest maken. Mijn opa pakte haar bij zijn staart en dat had hij beter niet kunnen doen want Jacco beet een keer door en hoe. Opa's vinger bloeide best erg. Na een paar weken hadden we geen handschoenen meer nodig. Hij was al heel tam. En nu nog aan jezelf laten wennen. We begonnen in kleine ruimtes zoals de w.c . daarna konden wel in steeds grotere ruimtes aan elkaar laten wennen. Na 2 maanden was hij al helemaal tam. hij heeft echt maar een baas en dat was en ben ik nog steeds. Jacco kan al een aantal dingen zeggen zoals: Jacco lief, kopiekrauw, hij kan fluiten, en kan de hond nadoen als de hond jankt. En het lijkt echt of hij kan headbangen. Echt fun. Jacco houd heel erg van die respect bandjes. Hij eet ze niet kapot maar speelt er alleen mee. Het is wel nuttig om hem bezig te houden als je even niet wilt dat hij gaat vliegen. Jacco houdt vreselijk van kopiekrauw. Hij doet dan zijn koppie naar beneden en dan zie je aan hem dat hij kopiekrauw wil. En als je eenmaal begint blijft hij aandringen. Maar dat is altijd wel leuk. Jacco heeft ook een enorm machogedrag Vaak doet hij zich ook groot maken. Zijn vleugels en staart gaan dan helemaal uit elkaar en begint vaak te schretten Het is vandaag 27 maart 2005 en ik bedenk me de voordelen van kortwieken. Dus ik vraag aan oma of ze Jacco wou kortwieken. Ik zit al een paar maanden te twijfelen maar nou weet ik het zeker. Jacco wordt gekortwiekt. Ik de namiddag zegt oma tegen mij: "Ik ga de vleugels van Jacco knippen kom je mee?" ik zei meteen ja hoor ik kom er gelijk aan. S'ochtends had ik al informatie opgezocht hoe je moest knippen. Oma dacht dat je de pennen niet mocht knippen. Dus ik opzoeken en dat mocht dus wel. Maar ik was toch bang dat hij pijn zou hebben dus we hebben eerst een pen geknipt. Dat ging goed hij piepte niet, ja alleen omdat hij het niet fijn vond dat zijn vleugeltjes werden vastgehouden. Dus we gingen de anderen pennen ook knippen tot de aangegeven lijn waar je niet mocht knippen. We hadden nog wat speling want ik was bang dat we Jacco pijn deden dus er was nog een stuk over 2 dagen later ging ik lekker met Jacco naar buiten want het was immers goed weer en ik dacht dat Jacco niet wegvloog. Ik wil naar binnen lopen en ineens vliegt Jacco weg. Waarschijnlijk kreeg hij de wind onder zijn vleugels en vloog weg. Hij landde op de schuur van onze buren. Ik schreeuw heel de buurt bij mekaar dat Jacco weg is en dan komt oma aan. Zij blijft heel kalm en pakt de trap en zet het tegen de muur en zegt ineens dat ik op die trap moest gaan staan. Ineens begreep ik waarom, want Jacco hoeft niks van oma en dan hoeft oma ook niet naar boven te klimmen want dan vliegt hij verder. Dus ik klim naar boven en zeg lief: "Jacco, kom maar, kom maar Jacco" en hij kwam naar me toe gehuppelt. Het was zo'n leuk gezicht om hem te zien over die golfplaten maar tegelijkertijd was ik doodsbang. Stel je voor dat hij voor die op me hand komt wegvliegt. Maar gelukkig niet. Achteraf ben ik erachter gekomen dat hij banger was dan ik. Wat ik heel lief vond is dat hij mij zat te zoeken!! Hij piepte luid en het leek net een jong vogeltje dat om eten vroeg... Meteen de volgende dag heb en we hem nog verder geknipt. We hebben hem getest op het bed met allemaal kussens zodat hij zacht kon landen. Nou de test was positief want hij kwam nog geen anderhalve meter ver. Maar het ligt ook aan zijn wilskracht als hij echt WIL vliegen dan kan hij ver komen. Veel groetjes van Mitchell en een pootje van Jacco. ;)