Onze kwekerij - Referenties Sinds een paar jaar kweken wij met valkparkieten. Dit doen wij met erg veel plezier. Door de jaren heen hebben wij ook voor veel jonge valkparkieten een goed thuis kunnen vinden. Wij hebben gevraagd aan de mensen die in het verleden een jonge valkparkiet bij ons gekocht hebben, om een stukje te schrijven voor onze website over hun valkje.     Hoi allemaal, Ik zal mezelf even voorstellen: mijn naam is Lianne, ik ben 21 en sinds kort besmet met het “valkparkietenvirus”. Ik zou op mezelf gaan wonen en wilde graag wat gezelligheid in huis halen met een valkje. Toen ben ik op zoek gegaan naar iemand die jonge valkparkieten had. Valkparkiet.com was al bekend voor mij, dus heb ik daar een oproepje geplaatst of er iemand jongen verwachtte. Al snel kreeg ik een reactie van Angelique en Peter dat ze een nestje hadden. Niet wetende dat ik daarmee een enorme mafkees in huis zou gaan halen. (!!!) Na een week of 7 was het zover, de kooi die al weken ingericht klaar stond zou z’n eerste bewoner krijgen: Punk, een wildkleur. Het was eerst wat onwennig allemaal, maar ze hadden ‘m al zo veel in handen gehad dat hij heel tam was en het al supersnel één groot feest werd. We hadden thuis een soort van weddenschap afgesloten dat er bij thuiskomst beschuit met muisjes gegeten zou worden, supermaf, maar hij was het er helemaal mee eens ;-) Natuurlijk was het allemaal even wennen, voor hem, maar ook voor mij, ik had ook nog nooit eerder een valkparkiet gehad. Hij vond het helemaal het einde als ik thuiskwam en los mocht zodat hij bij me kon zitten. Nu werk ik fulltime, dus heb al heel snel besloten dat ik er een vriendje voor Punk bij wilde, alleen is ook maar zo alleen… Voor de tweede keer heb ik Angelique een mailtje gestuurd of ze soms binnenkort een tweede jong voor me had. En dat tweede jong is inmiddels ook lekker bij mij thuis. Een cinnemon geparelde, Twister. Het is echt een lekker stel. Leuk om te merken dat ze allebei zo’n verschillend karakter hebben! Punk zit het liefst op en om me, terwijl Twister dat alleen nodig vind op de momenten dat HIJ daar zin in heeft. Erg leuk, ik vind het echt geweldig als ze op hun kop hangen van gekkigheid en ze je vervolgens aankijken alsof ik degene ben die niet spoort. Groetjes Lianne, Punk en Twister.   Hallo allemaal, Beste lezers van de valkparkieten site. Ik wil mij even voorstellen, mijn naam is Spike. Ik ben een lieve wildkleur en ik kom bij Angelique en Peter vandaan waar ik ben grootgebracht. Ik ben naar een nieuw baasje gegaan toen ik 5 1\2 week was, begon al zelf te eten en was al lekker tam. Toen ik daar binnen kwam zaten er al valkparkieten en na een week of twee is mijn baasje er nog een wezen halen bij Angelique. Haar naam is Mike. Zij is ook een wildkleur dus dat is dan voor de lezers niet zo moeilijk om te weten wie we zijn . Groetjes, Frans en de kids! Mijn vriend en ik hadden het leuke idee een valkparkietje te kopen. Een impulsief iets, we hadden een heel mooi valkje zien zitten in de dierenwinkel en we hebben hem meteen gekocht. Sjimmie noemden we hem. Echt een heel mooi beestje, 5 weken oud werd ons wijsgemaakt. Maar al snel bleek Sjimmie niet tam te krijgen. Het beestje was doodsbang en we vonden het al gauw zielig, zo'n beestje alleen. (we werken allebei fulltime). Toen ben ik een beetje op internet gaan zoeken en kwam op valkparkiet.com terecht. Meteen heel veel nuttige info gevonden. Iets wat me meteen opviel was dat veel mensen toch wel het advies gaven een tweede valkje erbij te nemen. Leek me ook wel een leuk idee. Misschien zou Sjimmie met een iets tammer valkje erbij ook wel iets tammer worden en in ieder geval minder eenzaam.Toen kwam ik met Angelique in contact en zei vertelde dat ze net een paar jonge wildkeurtjes van een kennis had overgenomen die te koop waren. Nadat ze een paar fotoos had opgestuurd waren we meteen verkocht. We zijn snel naar Zwolle gereden en hebben ons tweede valkje opgehaald: Pino.Hij was meteen supertam en heel erg aanhankelijk. We konden hem heerlijk op zijn koppie aaien en na korte tijd floot hij al onze melodietjes na. Duidelijk een man.Maar toen begon ons kleine valkparkietendrama. Sjimmie accepteerde Pino absoluut NIET! Meteen weer de site opgegaan waar iedereen adviseerde ze voorlopig in aparte kooien te houden. Maar het tweede kooitje was veel te klein en we hadden er juist twee genomen zodat ze minder eenzaam zouden zijn. Nu zaten ze nog alleen. We hebben het een aantal weken aangekeken. Maar helaas werd het alleen maar erger. Sjimmie beet en blies continu naar Pino en Pino werd steeds angstiger voor Sjim. Sjim liet Pino geen moment met rust, zelfs als Pino sliep werd ie gebeten. Toen heb ik een wanhopig mailtje naar Angelique gestuurd met de vraag wat we hier nu mee aan moesten. En Angelique stelde voor Sjimmie in hun nieuwe voliere op te nemen!! We zouden dan een nieuw jong bij hen kunnen ophalen. Een superidee, echt! Want na een paar weekjes konden we Micky ophalen, ons tweede valkje, een gepareld mannetje. Een paar weekjes daarvoor hadden we Sjimmie naar Angelique en Peter gebracht en het was echt heerlijk om te zien dat het beestje zich er meteen thuis voelde en zelfs meteen de baas ging spelen. Micky en Pino waren meteen vriendjes. Zoooo lief. Ze krauwen elkaar en volgen elkaar overal. Als je de een op de schouder hebt en je loopt met hem weg dan begint de ander meteen vreselijk hard te schreeuwen. Pino is iets minder aanhankelijk geworden maar daarentegen is het hartstikke leuk om te zien dat die valkjes het zo naar hun zin hebben met zijn tweetjes. Ze zouden niet meer zonder elkaar kunnen en ik en mijn vriend zouden ze ook niet meer willen missen. Het is leuk om je valkparkietjes van jongs af aan te hebben, zodat je ze ziet opgroeien. Wij hebben spijt gehad van onze aankoop in de dierenwinkel, Sjimmie bleek geen 5 weken maar zeker 1 jaar. Hij was dus nog maar heel moeilijk tam te krijgen. We zijn dan ook heel erg blij dat Angelique en Peter Sjimmie hebben overgenomen. En zij denk ik ook, want Sjimmie produceert nu samen met zijn vrouwtje Sjors parchtige jongen! Mick en Pino zijn hartstikke gezonde beestjes en zien er prachtig uit. Ze zijn lief maar ook vaak erg ondeugend! Echte valkjes dus.Ben heel blij dat ik de site van Angelique en Peter heb gevonden, anders hadden we onze schatjes nooit gehad. Groetjes, Brenda en Vincent. Hoi, Conjo is bij ons gekomen toen we besloten dat onze andere valkparkiet Pino een vriendje nodig had. Toen hebben we gezocht en uiteindelijk bij jullie (van de site) in Zwolle Conjo gehaald. Vanaf het begin is hij echt een ondeugende parkiet met een eigen wil. Heel de dag klimmen en ondersteboven hangen en schommelen, en op z'n tijd bij Pino kroelen als deze z'n zingbuien heeft haha. Hij vindt het heerlijk om in een badje te gaan, lekker badderen! Lekker krijsen en kwebbelen is hij ook al goed in! Al met al (alleen soms een beetje verlegen) is Conjo een schat van een vogel!   Groetjes Mar & Deb Bilbo, de deugniet Tja wat moet je nou eens schrijven wanneer er gevraagd wordt of je een verhaaltje wilt vertellen over het valkje wat je bij Peter en Lique vandaan hebt. Al snel heb je dat het een verhaaltje wordt met alleen maar pluspunten over een kweker waarbij je je afvraagt of het wel objectief is. Maar het rare is, ik kan niet anders in dit geval. Alles was heel positief. Bilbo is mijn 2de valkje wat ik kocht en het verschil is hemelsbreed. Natuurlijk qua vogel, maar ook alles er omheen. Bilbo is op 14 januari 2004 geboren en vanaf dat moment werd ik zo om de 2 a 3 dagen op de hoogte gehouden over zijn vorderingen. Van zijn eerste piepje tot aan het eerste zaadje wat hij pikte. Dit is natuurlijk ontzettend leuk om te horen. Juist omdat je zo lang moet wachten voordat je het valkje daadwerkelijk mee naar huis mag nemen. Bilbo had gelukkig met zijn eerste vliegles gewacht tot wij er persoonlijk bij aanwezig konden zijn. Op een zondag gingen we op uitnodiging van Lique onderweg naar Zwolle om daar het kereltje voor het eerst te ontmoeten. Daar tussen alle valkjes van Peter en Lique vloog mijn kereltje zijn eerste metertjes. Toen hij moe was lande hij bij mij en viel in slaap op mijn schouder, dicht tegen mijn wang aan. En of het zo is weet ik niet, maar voor mijn gevoel is daarmee de eerste stap geweest voor de band die zich zou gaan ontwikkelen toen hij eenmaal hier was. Toen Bilbo op 26 februari eindelijk mee naar huis ging mochten we niet vetrekken zonder instructies en een paar strengen trosgierst. En toen ik thuis kwam vond ik een documentje in mijn mailbox waarin de gegevens van Bilbo stonden. Vanaf legdatum tot geboortedatum en een mooie foto van het kereltje. Ook zijn ringnummer, mutatie en de gegevens van de ouders waren vermeld. En niet te vergeten een foto van zijn ouders. Dit soort dingen verwacht je bij het ophalen van een pup of kitten, maar vaak niet bij een vogel. Laat ik het anders zeggen; over het algemeen is het ´maar´ een vogel die je aanschaft. Ook al ben je zelf nog zo gek met je valkje en moet je niet denken aan het moment dat hij/zij er niet meer zal zijn, voor de omgeving blijft het ‘maar’ een vogel. Daarom was ik ook zo blij verrast met de kleine dingetjes die bij de koop van Bilbo kwamen. Kortom, wanneer er weer een valkje zou komen weet ik bij welke kweker ik moet wezen. Want ook al is bilbo nu een uitgevlogen valkje, Lique blijft hem volgen en vind het reuze leuk als er een mailtje komt met de verhalen en foto’s. Maar ook voor problemen en dilemma’s kan je bij haar terecht. Bilbo is een ondeugend kereltje wat al goed gesocialiseerd bij ons kwam. In kattenkwaad uithalen blinkt hij uit en daarbij steekt hij ook mijn eerste valkje Frodo aan. Maar ondanks dit is het een lief kereltje wat nog steeds heel erg graag bij me komt zitten om op zijn manier te kroelen en kusjes te pikken. Weet je……beter had ik het niet kunnen treffen! Jaccie   Hallo Wij hebben 7 weken geleden een valkje bij peter en angelique opgehaald. Na eerst wat emailtjes over en wee, kregen we het berichtje dat we een valkje op konden halen. We kregen Kwebbel mee in een doosje met zijn ei waar hij in gezeten had en wat tips en voer. Het is onze tweede valk dus wij wisten al het een en ander. Na een paar dagen kwam onze Kwebbel een beetje tot leven. En tjonge wat een rare vogel. Hij is nergens bang voor en was al gauw op ons gericht. Je kan merken dat hij/zij al aan mensen was gewend. Na een week wist hij precies wat hij moest doen om uit zijn kooi te mogen. En als hij er dan uit is vliegt hij het eerst naar ons toe en geeft ons een kopje tegen onze wang. Zo van fijn dat jullie mij eruit laten. Kwebbel wil alles ontdekken, hij zit over op/onder en zoekt naar alles wat hij kapot kan maken. Zo is de fruitschaal een favoriete plek en is het fruit niet veilig voor hem/haar. Na een maand werd hij nog aanhankelijker, hij vindt het heerlijk om geaaid te worden, het liefst met heel je hand op hem/haar. Maar hij wordt ook steeds ondeugender. In het begin probeerden we hem/haar zo veel mogelijk aan te leren, maar dat hoefde eigenlijk niet. Nu proberen we hem dingen af te leren!!! wie had dat gedacht dat hij zo tam zou worden. Over een tijdje willen we er nog een bij en ik weet zeker dat die ook bij Peter en Angelique vandaan gaat komen. groetjes Rico, Esther en Kwebbel   Eind maart van dit jaar ging één van mijn grasparkieten helaas dood. Voor Mickey, de grasparkiet die achterbleef, zochten we een maatje. Vroeger hadden we al een valkparkiet gehad en we besloten naar één op zoek te gaan. Na vele dierenspeciaalzaken gebeld te hebben zonder resultaat, zochten we op internet. Wat was ik blij toen ik een enthousiaste Angelique aan de telefoon kreeg met de mededeling dat ze wel een valkparkiet voor ons had. Het weekend erop zijn we gelijk gaan kijken en bleek er ook nog een grijs geparelde beschikbaar te zijn. We waren meteen verliefd en dit is onze Chico geworden. Aangezien hij door zijn moeder verstoten was, heeft hij een ontwikkelingsachterstand opgelopen. Niets ergs hoor, maar dat betekent gewoon dat hij wat minder ver is voor zijn leeftijd. Nou, volgens mij heeft hij dat nu weer ruimschoots ingehaald. Toen hij 6 en een halve week oud was konden we hem halen. Het was erg spannend hoe Mickey er op zou reageren. Bij thuiskomst kwam er van beide geen enkele reactie. Hmmm....... dachten we, als dat maar goed komt. En ja hoor, het is goed gekomen. De volgende dag al zaten ze samen in een kooi. Nu 6 weken later is Chico van een voorzichtige, onhandige, weinig zelfvertrouwen hebbende, stuntelig vliegende vogel, uitgegroeid tot een mooie sterke vogel. Hij kan al aardig vliegen. Wordt wat handiger in het klimmen en klauteren, laat vaker wat van zich horen en scharrelt lekker door de kooi. Het is erg leuk om een vogel te zien opgroeien en allerlei fases te zien doorlopen. We gaan vast met zijn allen een vrolijke en gezellig tijd tegemoet. Groetjes Rudolf en Kyra. Ons eerste valkparkietje is helaas overleden. Maar wij zijn in de tijd dat wij haar mochten hebben, hartstikke enthousiast geworden over valkparkietjes. Wij misten het gefluit in huis dan ook ontzettend! Op de site stond dat Peter en Angelique een aantal kleine valkjes hadden. Wij belden op en voor we het wisten waren we op weg naar Zwolle. De hele kamer vol valkjes en buiten een grote volière in aanbouw, het is een heel gezellige boel! Daar hebben wij onze Punkie met haar broertjes mogen bekijken. Nu klinkt uit onze huiskamer weer allemaal gefluit en wij genieten echt ontzettend veel van Punkie. Toen Punkie voor het eerst bij ons kwam, was Punkie al heel gewend aan handen. Zo vond ze het al heerlijk om lekker in haar nek gekroeld te worden. Duidelijk was het voor ons dat Peter en Angelique goed voor Punkie hebben gezorgd en dat zij vooral veel liefde aan haar hebben gegeven. Peter en Angelique vinden het vooral heel belangrijk dat de valkjes een heel goed thuis krijgen. Daarom kunnen wij ook nu nog met de meest gekke vragen bij hen terecht. Graag helpen zij ons verder. Zo vinden zij het ook ontzettend leuk te horen dat alles goed gaat met Punkie. Wij zijn echt blij dat wij aan het juiste adres zijn gekomen. Daarom willen wij ook andere mensen aanraden eens bij Peter en Angelique te gaan kijken. Ongetwijfeld zullen ook zij worden overtuigd en zo met net zo’n schat naar huis gaan als wij nu in huis hebben! Gijsbert en Cassandra Ik heb sinds vorig jaar een valkparkiet gekocht bij kwekerij 't valkje. Het was toen een hele tamme valk.Toen ik hoorde dat ik er eentje kon krijgen toen was ik ook een keertje bij hun thuis geweest om te zien hoe de valkjes dus woonde en voor verdere informatie. En toen zeiden ze ook van dat het valk dus minimaal 6 weken moest zijn en zelf kon eten. Maar ja ik wou hem dus gelijk meenemen maar helaas hij was maar 4 weken oud toen ik hem dus zag en ze zeiden ook van wij maken hem echt super tam dat hij zelfs heel de dag op je schouder blijft zitten. En de valkjes hebben allemaal een 100% kroel factor meegekregen van de baas. Dus lique ga zo door, je geeft een hoop informatie die de mensen nodig hebben. Henry en Speedy   Hallo allemaal, Wij zijn vorig jaar Koninginnedag (2003) besmet geraakt met het valkenvirus. We hebben toen Gijs (lutino pop) gehaald bij een kweker in Ede. Onze lol kon niet op, wat een schatje was ze; de tv stond gewoon niet meer aan; we hingen alleen maar voor de kooi. Hahah. Maar na een maand of 3 vonden we het toch zielig voor Gijs dat ze alleen zat en besloten op zoek te gaan naar een maatje. Nou en dat hebben we geweten. Ik zat vanaf dat we Gijs in huis hadden regelmatig op de site en zag dat Angelique en Peter kleintjes hadden. We mochten komen uitzoeken en vielen gelijk op de allerkleinste met een kaal koppie; omdat hij zo op mijn vader leek (ook kaal koppie) besloten we het valkje naar hem te vernoemen; Rudie Rudie is een wildkleur mannetje met een bijzonder eigen karakter. Bovenal brengt hij enorm veel leven in de brouwerij door zijn eeuwige geklets! Heerlijk. Wat een feest. Toen we Rudie eenmaal goed gingen observeren bleek dat hij toch echt heel ander gedrag vertoonde dan Gijs. Wij dachten tot op dat moment dat Gijs ook een mannetje was, maar toen de eerste eitjes met de kerst werden gelegd wisten we zeker; we hebben een man en een pop. Rudie kletst aan een stuk door; de lieve schat begroet je ook met een soort “hallo’ als je weer thuis komt na een lange, vermoeiende werkdag. Onze lol kon niet op. Totdat Rudie steeds vaker last begon te krijgen van nogal eigenzinnig gedrag; altijd eerst bijten voordat hij op je hand stapt, dat is nog tot daaraan toe, maar Rudie begon steeds agressiever richting ons en Gijs te worden. Hij joeg Gijs de hele dag de hele kooi door. De arme schat had pas rust als ze uit de kooi kwam; dan viel ze gelijk in slaap.Ook naar ons toe werd het steeds minder leuk; echt blazen als je in de buurt kwam en op een gegeven moment echt aanvallen uit het niets en dan tot bloedens toe bijten. Dit was niet fijn. We zijn toen voor “opvoedingsadviezen” naar dr. Feld gegaan en van hem hebben we druppels gekregen waardoor Rudie moest kalmeren. Als dat niet zou werken, dan adviseerde hij ons een buitenvolière voor Rudie te overwegen! Vol goede hoop begonnen we aan de druppels. We zijn er 3 a 4 weken mee bezig geweest en wilden toen stoppen; de druppels hadden op zich uiteindelijk wel effect, maar we vonden het onnatuurlijk om hem zo rustig te houden voor de rest van leventje!Al vrij snel na het stoppen van de druppels ging het van kwaad tot erger met Rudie; zodra hij de kooi uitkwam vloog hij ons direct aan. We besloten dat dit niet langer zo kon doorgaan en hebben contact met Angelique en Peter opgenomen. Die boden aan om Rudie even een tijd uit huis te plaatsen en bij hun onder te brengen, zodat hij even op de plek gewezen werd door anderen. Ook gaven zij aan dat het voor Rudie misschien zou helpen als er wat meer vogels in huis zouden zitten. Dus in de tussentijd dat Rudie in Zwolle tijdelijk zat hebben wij valkje nummer drie gekocht bij Angelique en Peter; Pebbles. Pebbles is een bont geparelde cinnamon pop uit hun buitenvolière. Het is echt een plaatje om te zien, maar nog wat huiverig naar mensen toe. Zij was 8 weken toen ze bij ons kwam. Na een week of drie hebben we Rudie weer opgehaald, want we misten hem verschrikkelijk. Het was een afschuwelijke beslissing voor ons om hem in eerste instantie al daar naar toe te brengen. Hij heeft zich daar voorbeeldig gedragen, dus we wilden een nieuwe poging wagen! Maar helaas ging het de volgende ochtend al direct mis!! Na een klein half uur uit de kooi, vloog hij ons weer tot bloedens toe aan. We zijn diezelfde dag nog terug gegaan naar Zwolle om daar weer onder te brengen, want we waren meteen weer terug bij af!!! Dit ging ons echt door merg n been, want ondanks zijn buien heb je toch een band met zo’n beestje; en vooral zijn babbels waren heerlijk om te horen. Toen we in Zwolle waren zijn we niet met lege handen naar huis gegaan; we hebben Punkie mee genomen (ook een wildkleur mannetje). Punkie was eerst van iemand anders, maar hij kom het TE goed met de andere valk vinden waardoor hij nauwelijks nog te pakken was. Deze mensen hebben hem terug gebracht naar Angelique en Peter en die hebben hem een beetje moeten kortwieken. Gijs, Pebbles en Punkie zitten inmiddels in een kooi samen en dat gaat fantastisch. Doordat Punkie gekortwiekt is, kan hij niet supergoed vliegen en zit daardoor veel bij ons; hij is nu dan ook tammer dan Pebbles. Pebbles doet echt haar best, want ze komt nu steeds vaker uit zichzelf naar ons toe, maar knuffelen moet ze nog niet heel veel van hebben. Ja, als ze het even niet doorheeft vindt ze het eigenlijk wel fijn. En Gijs? Die is een prima voorbeeld; de lieve schat! Wat een heerlijkheid drie van die lieve schatten in huis. We denken nog vaak aan Rudie; we missen hem nog, maar dit ging gewoon niet. We hebben ons heel lang schuldig gevoeld; zou het aan ons liggen? Doen we iets niet goed? Maar we hebben nu geleerd dat het af en toe gewoon niet klikt! Gelukkig gaat het in Zwolle wel heel goed met hem, dus daar zijn we heel blij om. Twijfel niet door dit verhaal aan je keuze om een valkje te nemen. Want de kans dat dit gebeurt, is gewoon heel klein; en moet je zien wat voor een lieve schatten we hier alsnog hebben!!!!!!En als je er eentje neemt bij Angelique en Peter vandaan haalt, dan weet je zeker dat super zijn verzorgd en als het niet gaat om wat voor een reden dan ook, dat je daar altijd terecht kan , zeker met je verhaal en twijfels! Echte toppers zijn dat! Je bent daar altijd van harte welkom. Deze mensen hebben echt hart voor hun valkjes. Het belang  van de vogels staat dan ook altijd voorop. Valkjes? Ik kan ze niet meer missen! Groetjes, Irene In december 2002 kochten we een nieuw valkparkietje, een witmaskertje. We noemden haar Daisy en ze had het bij ons prima naar haar zin. Ze vloog er lustig op los en reageerde leuk op ons, alleen bleef ze bang voor handen. In de zomer van 2003 bedachten we dat het voor Daisy wel leuk zou zijn er een vriendje bij te hebben, zodat ze overdag niet zo veel meer alleen zou zitten. We zagen op www.valkparkiet.com dat Angelique en Peter nog een wildkleur nestje hadden. Dus na onze vakantie, in oktober 2003, hebben we Kiko, vermoedelijk een man, opgehaald. Meteen toen we Daisy uit haar kooi haalden ging ze kijken bij de kooi van Kiko, want wat was dat nou voor iets? En die kuif die eruit steekt, daar kan je leuk aan trekken! Na een paar dagen hebben we ook de kooi van Kiko open gedaan en voor we het wisten zat Daisy daar te eten en vlogen ze samen door de kamer. Vanaf dat moment bewonen ze dus samen de grote kooi. Met z’n tweeën door de kamer sjezen en van alles slopen is natuurlijk het leukste wat je kan doen! Hoewel Kiko het ook erg interessant vond om met de eitjes van Daisy te voetballen… Alleen waren deze daar helaas niet tegen bestand. Sinds die tijd heeft Daisy trouwens ook geen eitjes meer gelegd. Kiko is een echte deugniet die niet snel met zich laat sollen. Ze is wel handtam, maar komt uit zichzelf niet bij je zitten, tenzij je een zak chips in je hand hebt natuurlijk. Op dit moment hebben ze een nog grotere huiskamer tot hun beschikking, waar behalve een kast ook nog ringen zijn om op te zitten en mee te spelen. Dat vindt Kiko dan ook erg leuk. Nu vliegt Kiko vaak met een rotgang door de kamer, waarbij ze regelmatig het plafond of een lamp maar net mist! Ze zit ze graag op de kooi en ze trekt dan altijd de schommel tussen de tralies door en legt die er bovenop. In de kooi zit ze vaak met een belletje te kroelen, net als Daisy, en we denken dan ook dat Kiko toch een popje is. Tussen Daisy en Kiko bestaat een soort haat-liefde verhouding, ze kunnen erg lelijk naar elkaar doen, maar als ze elkaar uit het oog verliezen schreeuwen ze de hele boel bij elkaar. Vooral ’s ochtends heel vroeg vindt Kiko het erg leuk om met de vogels (kauwen) buiten mee te schreeuwen, dus uitslapen is er dan voor ons niet meer bij. Binnenkort krijgen Kiko en Daisy een groter huisje, dan komt er een heuse kamervolière! Dan hebben ze nog meer ruimte om lekker te spelen. Groeten, Maaike Hallo Peter en Angelique. Ik ben jolien, en heb in november jullie laatste valkparkiet voor mijn verjaardag gekregen. Zijn naam is Punky geworden. In het begin moest hij hier erg wennen. Al vrij snel wilde hij op de vinger zitten en konden we hem ook uit zijn kooi krijgen. Hij was altijd heel stil en floot niet zoveel. Na ongeveer een maand begon hij wel heel veel te fluiten. Geweldig! Hij doet al geluidjes na. We hebben hem Wiet wieuw in fluit taal geleerd. Als wij moeten lachen doet hij gewoon vrolijk mee. Hij maakt ons duidelijk waarneer hij aandacht wil hebben. Hij begint te fluiten en lawaai te maken totdat hij eruit wordt gehaald. Als het hem te lang duurt springt hij door zijn kooi heen. Eerst moesten we uitkijken als we hem eruit haalde, want hij vloog overal tegenop. Hij had ook een gebroken staartveer. Maar sinds een poosje kijkt hij goed waar hij naartoe kan vliegen en botst (bijna) nergens meer tegenop. Je kan heel goed merken wanneer hij chagrijnig is. hij wil niet gekriebeld worden en gaat je (heel) hard bijten!! Meestal doen we hem dan weer in zijn kooi en halen hem er later weer uit. hij is niet vaak chagrijnig. Meestal is hij een heel gezellig beestje dat veel fluit! En hij is hartstikke lief! We hebben ook al met hem gedoucht. Ik had hem op de stang staan waar het gordijn aan vast zit, maar hij vloog naar mijn schouder toe en ging zichzelf douchen. Hij deed zijn vleugeltjes eronder en zijn staartje. Daarna heb ik hem geföhnd. Dat vond hij ook lekker. Groetjes, Jolien, Harmke, Bert en Punky.