Valkparkiet van de maand | December 2005 Heinrich Ik ben Heinrich, waarom ze me zo genoemd hebben, ik weet het niet, zal wel omdat ik een Duitser ben...Mijn baasjes hebben mij meegenomen uit Duitsland omdat ze mij zo mooi vonden, ze hebben veel geld voor mij betaald, maar ik was blij dat ze het voor me over hadden, ik vond het leuk om mee te gaan! Eenmaal in Nederland was ik erg moe van de reis, maar ik mocht meteen bij de andere valkjes. Ik heb heerlijk geslapen, een week lang, maar dat vonden mijn baasjes maar niets, ze dachten dat ik ziek was! Nou ja ik voelde me ook niet zo heel lekker. Op een dag werd ik in een kooi gezet en moest ik in de auto. Ik kwam in een kamer terecht met een hele enge man in een witte jas, hij wilde me pakken. Ik heb hem lekker hard gebeten en ben flink tekeer gegaan, maar toen opeens werd ik ergens in gepropt en viel ik zo in slaap! Ik zag mijn vrouwtje nog heel bang kijken, ze vond het niet leuk. Toen ik wakker werd wilde ik wegvliegen door het raam, maar ik knalde er zo tegenaan. Ja wist ik veel...Ik voelde me knap beroerd hierna, en tot mijn grote schrik kon ik niet meer vliegen! Die mensen hadden mijn vleugels stukgemaakt, waarom dat nou weer? Ook waren ze er nog niet achter waarom ik me niet lekker voelde. Ik werd in een kleinere kooi gezet samen met Poppie, dit vond ik best gezellig en ik mocht vaak los. Ze wilden me een beetje 'tam' maken...Pff...dat kan toch ook mét vleugels? Maar ja die mensen dachten dat dat bij mij niet meer ging lukken. Ik was erg bang, maar ging toch af en toe bij het vrouwtje zitten, was zij ook weer tevreden. Een weekje later mocht ik weer in de voilere, maar dat is rot hoor, als je niet kunt vliegen, dus ik vond er niets aan. Op een gegeven moment smaakte mijn drinkwater heel apart, mijn vrouwtje had er iets ingedaan voor me, tegen de wormpjes, zei ze...Ik heb het netjes gedronken, en ja hoor, na 2 daagjes voelde ik me al stukken beter, eindelijk hadden de mensen door waarom ik me niet lekker voelde! Mijn vrouwtje keek nog wel vaak bezorgd naar me, of het wel goed ging omdat ik zo vaak sliep en bol zat. Snapt ze dan niet dat het hartstikke vermoeiend is om zonder vleugels rond te klimmen? Dus om haar gerust te stellen fluit ik nu af en toe een serenade en klim wat rond, speel met mijn belletje, en sloop af en toe een takje. Ik heb ook wat meer gegeten, ze vond me wat mager. En omdat ik zo mijn best heb gedaan, krijg ik nu een eigen popje! Ik hoop dat ze me leuk vind, ook al kan ik nog niet zo goed vliegen, maar dat komt wel goed als ik in de rui ga. Hopelijk gebeurt dat snel, dan ga ik heel gezond eten en krijg ik extra vitamientjes van het vrouwtje zodat ik gauw mijn vleugels weer terug heb en ook gezellig bij de anderen op de hangspeeltjes kan zitten en de popjes kan versieren. En vrouwtje heeft beloofd ze nooit meer af te laten knippen. Ondanks dat mijn mensen wat foutjes met me hebben gemaakt, heb ik toch doorgezet. En nu voel ik me eindelijk lekker en is het vrouwtje weer helemaal trots op me. En als het vrouwtje de volière binnenkomt, vlieg ik niet meer zo hard weg. Ook al ben ik best bang, ik blijf zitten en laat zien dat ik een heel stoer valkje ben!