Valkparkiet van de maand : Augustus 2001 Dit is Falco, onze valkparkiet. Falco is een Lutino. Op de foto hiernaast is hij net zo'n 10 weken oud en twee weken in ons bezit. Dus hij moet ergens rond koninginnedag geboren zijn. De eerste week in zijn nieuwe kooi leek Falco een erg rustig vogeltje, maar dat was slechts schijn. Toen hij eenmaal de ontdekkingstocht gestart had, was hij ook niet meer te stuiten. Vliegen in de kamer is ook erg leuk: ramen kan je niet doorheen vliegen, in de planten landen is niet erg stabiel, boven op de kandelaar aan een kaars hangen is wel grappig, op iemands hoofd landen is makkelijker dan op de schouder, en soms nemen we gewoon de wangen om aan te hangen, au! Hij is gek op alles waar hij in kan pikken: van stekjes tot moedervlekken, en van hagelslag tot bierviltjes. Hij gebruikt zijn snavel om alles te onderzoeken wat je hem voor houdt, zolang het maar geen voer is, want dat eet meneer liever rustig op zijn eigen tijd. Water moet 'ie nog niet te veel van hebben: het is leuk om te drinken, maar badderen is veel te koud. De douche was ook even schrikken: zo'n wit ding dat opeens hard gaat proesten met een heleboel nat water, maar na een paar keer was het toch ook wel erg lekker om jezelf eens lekker uit te rekken en schoon te maken onder een douche van kleine waterdruppeltjes. Op zich kan Falco goed alleen zijn. Hij is altijd wel erg blij als we weer thuis zijn. Als we nog beneden in het trappenhuis staan, horen we soms boven Falco al roepen, die spot ons al als we één voet op de trap zetten. Als we wat langer weg zijn krijgt 'ie wat lekkers: een trosje gierst ofzo. Meestal betekent dat aanvallen en niet meer stoppen met eten totdat het op is. Soms is er zelfs helemaal niks meer van de gierst te vinden bij onze thuiskomst behalve een laatste stukje steel, en zo af en toe heeft meneer ook de knijper losgekregen. Als we thuiskomen na wat langer weg te zijn geweest heeft Falco wel een heftige vliegdrang; hij moet dan echt even zijn energie kwijt en vliegt echt tot 'ie er bij neervalt. Eten en drinken is ook erg interessant. Als ik koffie drink en Falco zit op schoot dan volgt hij de mok met zijn hoofd vanaf de tafel tot mijn mond, alsof hij zeggen wil: 'geef mij ook eens wat!'. Hij probeert dan via je hand naar de mok te lopen om een slokje te proberen. Warme dranken vindt 'ie meestal niet echt lekker, dan schudt hij zijn kopveren alsof hij er van moet rillen, maar koude dranken zijn wel aan hem besteed. Meestal geven we hem niet meer dan 3 of 4 hapjes, want teveel mensenvoer is nooit goed voor zo'n beestje. De restjes van je bord eten is ook één van zijn hobby's. Vooral granen, rijst en hagelslag zijn favoriet. (Op dit moment zit Falc8o+ op mijn 0toetsennbord, dat ziet er ongeveer zo uit: eee222222222r,) De eet procedure is als volgt: hij pakt iets van je bord, loopt er mee naar de rand van de tafel en versnippert het daar zodat alles over de rand op de grond valt. Bij sommige vrienden houdt 'ie er echt leuke activiteiten op na: aan kettingen trekken (goud is mooier dan zilver), over iemand's voorhoofd afdalen naar de bril, de tanden poetsen als iemand (vooral Michiel) zijn mond opendoet. En dit weekend verzonnen we dat Falco een lijfspreuk heeft: Libris perforatum en dat slaat op alle boeken en tijdschriften die Falco probeert te perforeren terwijl je aan het lezen bent: bij een krant geen ramp maar bij een mooi boek is dat toch minder. Hij reageert ook op harde geluiden, net alsof hij zich wil laten gelden: 'ik kan lekker toch harder'. Maar ook een bepaald assortiment geluiden is erg aantrekkelijk om op te reageren: bijvoorbeeeld stromend water (douche, wc doorspoelen), het geluid van de closetrol. Bij bepaalde gebeurtenissen hoort ook een speciaal Falco geluid en het is heel leuk om daar de ontwikkeling in te zien. Wie weet, misschien gaat hij nog eens praten: 1 januari 2000 wordt hij 8 maanden en dat zou de ondergrens zijn voor het leren van praten. Nog één aardigheid wil ik niet onvermeld laten: alhoewel Falco nooit uit zichzelf onder de kraan of in het water gaat zitten, is 'ie wel gek op lucht en vooral op stromende lucht. Als je tegen zijn kop blaast, gebeuren er de mooiste dingen: hij gaat fladderen, vleugels wijd, kop onder veren, lekker bewegen door het geblaas; het is echt een heel maf gezicht dat eigenlijk een filmpje waard zou zijn. En sinds Augustus 2000 heeft Falco ook een vriendinnetje. Ze heet Fiona, en is een mooie geparelde valkparkiet met grote ronde ogen. Samen zitten ze gezellig in een mooie kooi, die eigenlijk voor een papegaai bestemd is, maar ook goed kan dienen als parkietenkooi. Doordat Fiona er is kunnen we leuk zien wat nu echte algemene valkparkieteigenschappen zijn en wat specifiek een valkparkietenkarakter is. Fiona is bijvoorbeeld een vlieger, niet snel maar elegant, ze vliegt van stok tot stok en klimmen gaat haar wat minder af. Falco is een snelle vlieger buiten de kooi, maar in de kooi klautert hij dat het een lieve lust is en zal je hem zelden zien vliegen. Fiona heeft een mooie rollende stem, terwijl Falco een veel hogere, strakke fluit heeft. Fiona doet Falco graag na: zitten wat hij zit (liefst er boven op), eten wat hij eet, een vliegen als hij vliegt, en meestal laat Falco het maar gelaten toe. Nu, in Juli 2001, is Fiona nog steeds niet echt tam. Ze komt wel op je hoofd zitten als Falco daar ook zit, maar echt vanzelf op je vinger gaan zitten is er niet bij. We zijn er inmiddels waarschijnlijk ook wel achter dat Falco echt een mannetje, en Fiona echt een vrouwtje is, want sexen is nogal lastig bij valkparkieten. Maar de ultieme test was een pingpongballetje op de bodem van de kooi. Falco speelt daarmee door er tegen te pikken, maar Fiona probeert er bovenop te klimmen tot ze er bij neervalt. Echt lukken doet het namelijk niet vanwege het formaat, maar de vorm doet haar blijkbaar zozeer aan een ei denken dat ze er op wil gaan broeden. We zullen nog eens nadenken over een nestkast. Voor reacties op deze valkparkiet van de maand augustus: koolwaaij@telin.nl Homepage: http://himalaya.lab.telin.nl/~koolwaaij/